Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorYağcı, Esed
dc.contributor.authorIreland, Sera Suzan
dc.date.accessioned2019-02-11T12:37:51Z
dc.date.issued2018-11-11
dc.date.submitted2018-06-19
dc.identifier.citationAltın, R. (t.y.) Singapur. Ulusal referans noktası. T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Mesleki ve Teknik Eğitim Genel Müdürlüğü, Ankara. http://urn.meb.gov.tr/ulkelerpdf/S%C4%B0NGAPUR.pdf adresinden erişildi. Demir, Y. ve Yavuz, M. (2014). Finlandiya, Japonya, Kore, Çin (Şangay) ve Türkiye’deki İngilizce dersi öğretim programlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Mediterranian Journal of Humanities, 4(1), 115-128. Demirel, Ö. (2000). Karşılaştırmalı eğitim. Ankara: Pegem Yayıncılık. Demirel, Ö. (2011). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem Akademi. Demirel, Ö. (2014). Yabancı dil öğretimi. Ankara: Pegem Akademi. Dixon, L. Q. (2005). The bilingual education policy in Singapore: implications for second language acquisition. Harvard University Graduate School of Education. http://www.lingref.com/isb/4/047ISB4.PDF adresinden erişildi. EF Education First. (2018). EF English proficiency index. https://www.ef.com.tr/epi/ adresinden erişildi. Ergün, M. (1985). Karşılaştırmalı eğitim. Malatya: İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü. https://mustafaergun.com.tr/wordpress/ wp-content/uploads/2015/11/kegitim-1.pdf adresinden erişildi. Ertürk, S. (2013). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Edge Akademi. European Commission.(2018). Recommended annual instruction time in full-time compulsory education in Europe – 2017/18. Luxembourg: Publications Office of the European Union. https://eacea.ec.europa.eu/national-policies/ eurydice/sites/eurydice/files/it_2017_2018_internet_0.pdf adresinden erişildi. Eurydice. (2017). Türk eğitim sistemi – 2017. Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı, Strateji Geliştirme Başkanlığı. http://sgb.meb.gov.tr/ eurydice/kitaplar/Turk_ Egitim_Sistemi_2017/TES_2017.pdf adresinden erişildi. Haznedar, B. (2004). Türkiye’de yabancı dil öğretimi: ilköğretim yabancı dil programı. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 21(2), 15-29. Karataş, H., Bademcioğlu, M., Eskici, C. T., Savaş, D., Bastan, G. E. ve Karakoyun, Y. (2016). A comparative analysis of English as foreign language education programmes. International Journal of Humanities and Social Sciences Invention, 5(11), 35-39. http://www.ijhssi.org/ papers/v5(11)/version-2/F05011023539.pdf adresinden erişildi. Kasapçopur, A. (2007). Avrupa birliği ülkelerinde eğitim denetimi. Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Teftiş Kurulu Başkanlığı. https://www.slideshare.net/serdargukrer/ab-egitim-29802944 adresinden erişildi. Krashen, S. (1973). Lateralization, language learning and critical period: some new evidence. Los Angeles, CA: University of California Press. Lambert, W.E. (1972). Language, psychology and culture. Stanford, CA: Stanford University Press. Lenneberg, E. (1967). Biological foundation of language. New York: Wiley. Ministry of Education Singapore. (Aralık 2017). Education. https://www.moe.gov.sg/ education adresinden erişildi. Ministry of Education Singapore. (2010). English language syllabus – primary & secondary. Singapur: Curriculum Planning & Development Division. https://www.moe.gov.sg/docs/default-source/document/education/ syllabuses/english-language-and-literature/files/english-primary-secondary-express-normal-academic.pdf adresinden erişildi. Ministry of Education Singapore. (2018). Primary school education – preparing your child for tomorrow. https://www.moe.gov.sg/docs/default-source/document/education/primary/files/primary-school-education-booklet adresinden erişildi. Ministry of Education Singapore. (Ekim 2017). Secondary school education – shaping the next phase of your child’s learning journey. https://www.moe.gov.sg/docs/default-source/document/education/ secondary/files/secondary-school-education-booklet.pdf adresinden erişildi. Mustafa, S. (2011). Türkiye, Almanya ve Hollanda ilköğretim yabancı dil (İngilizce) öğretim programlarının karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Norwegian Ministry of Education and Research (2007). Education in Norway – from kindergarten to adult education. https://www.udir.no/globalassets/ upload/brosjyrer/5/education_in_norway.pdf adresinden erişildi. Norwegian Ministry of Education and Research (2013). English subject curriculum. http://data.udir.no/kl06/ENG1-03.pdf?lang=eng adresinden erişildi. Norwegian Ministry of Education and Research. (2003). Language education policy profile Norway. https://rm.coe.int/language-education-policy-profile-norway/16807b3c33 adresinden erişildi. Nusche, D., Earl, L., Maxwell, W. ve Shewbridge, C. (2011). OECD reviews of evaluation and assessment in education Norway. https://www.oecd.org/norway/48632032.pdf adresinden erişildi. Prpic, M. (2009). Foreign language curricula in higher secondary education in Europe – a comparative study. Metodika, 18(1/2009), 272-289. Sak, Ö. (2013). Avrupa birliği ortak çerçeve programına göre Türkiye ve Finlandiya temel İngilizce öğretim programlarının karşılaştırmalı analizi (Doktora Tezi). Bolu: T.C. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Sel, V. G. (2004). Dünyada ve Türkiye’de karşılaştırmalı eğitim: kavram, kapsam ve eğilimler. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. Malatya: İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi. https://pegem.net/dosyalar/dokuman/344.pdf adresinden erişildi. Serengil, U. (2007). Yabancı dil öğrenmenin önemi ve gerekliliği. ABMYO Dergisi, 7(2007), 65-80. Singapore Examinations and Assessment Board. (2018). PSLE English language – implemented from the year of examination 2015.https://www.seab.gov.sg/docs/default-source/national-examinations/ syllabus/psle/2018_psle_subject_info/0001_2018.pdf adresinden erişildi. Solak, E. (2013). Finlandiya ve Türkiye’de ilkokul düzeyinde yabancı dil öğretimi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(28), 296-301. Suarman, A. (2011). The comparison between Indonesion 2004 CBC and Philippine 2011 SEC of English. Bandung, Endonezya: Universitas Pendidikan Indonesia. http://www.academia.edu/3082705/The_comparison _of_English_CurriculuC_of_Indonesian_and_Philiphine adresinden erişildi. Tatlı, S ve Adıgüzel, O.C. (2012). Türkiye’deki lisansüstü karşılaştırmalı eğitim tezlerinin çok boyutlu bir incelemesi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 142-150. T.C. Milli Eğitim Bakanlığı. (2018). İngilizce dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=327 adresinden erişildi. Tok, H. & Arıbaş, S. (2008). Avrupa birliğine uyum sürecinde yabancı dil öğretimi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(15), 205-227. Tuswadi, T. (2016). Comparative analysis of the primary English curricula of Japan and Indonesia. Tarbiya: Journal of Education in Muslim Society, 3(1), 96-106. Ültanır, G. (2000). Karşılaştırmalı eğitim bilimi kuram ve teknikler. Ankara: Eylül Yayıncılık. Varış, F. (1988). Eğitimde program geliştirme teori ve teknikler. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi. Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Eğitim ve Bilim, 23(112), 7-17. Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık. Yıldız, C. (2015). Okul öncesi dönemde yabancı dil öğretiminin önemi. http://www.egitimtercihi.com/okulgazetesi/17365-okul-oencesi-doenemde-yabanc-dil-oegretiminin-oenemi.html adresinden erişildi.tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/5843
dc.description.abstractThe aim of this study is to compare the education systems, the characteristics of primary school English language education and the objectives, contents, teaching-learning processes and evaluation systems of the primary school English language curricula of Turkey, Singapore and Norway by identifying the similarities and differences among them. The data of this research has been gathered from official, academic and scientific resources through document review and examined through descriptive analysis. According to the results, while English language education starts at the second grade of primary school in Turkey, it starts at the first grade in Singapore and Norway. The weekly course hours allocated for English in Turkey is considerably less than Singapore and Norway. The objectives are classified based on the four basic skills in Turkey and Singapore; however, they are grouped based on the topics covered in the content in Norway. There are no objectives addressing reading or writing skills at the second, third and fourth grades in Turkey; however, this is not the case for Singapore and Norway. Turkish curriculum includes classroom activities but unlike Singapore and Norway, there is no reference on which activity should be done to reach which objective. Suggested teaching methods, techniques and strategies are indicated in detail in Singapore’s curriculum but not in Turkey’s or Norway’s. While the summative assessment is more emphasized in Singapore and Norway, the formative assessment is stressed more in Turkey. Some recommendations on improving the Turkish curriculum are given at the end of this study.tr_TR
dc.description.tableofcontentsÖz ii Abstract iii Teşekkür iv Tablolar Dizini vii Şekiller Dizini viii Simgeler ve Kısaltmalar Dizini ix Bölüm 1 Giriş 1 Giriş 1 Problem Durumu 4 Araştırmanın Amacı ve Önemi 5 Araştırma Problemi 5 Sınırlılıklar 6 Tanımlar 6 Bölüm 2 Araştırmanın Kuramsal Temeli ve İlgili Araştırmalar 8 Araştırmanın Kuramsal Temeli 8 İlgili Araştırmalar 23 Bölüm 3 Yöntem 29 Araştırmanın Yöntemi 29 Araştırmanın Deseni 30 Veri Seti 30 Veri Toplama Araçları 30 Veri Toplama Yöntemi 31 Veri Analiz Yöntemi 32 İşlem Basamakları 32 Bölüm 4 Bulgular ve Yorumlar 34 Türk, Singapur ve Norveç Eğitim Sistemleri 34 Türkiye, Singapur ve Norveç’te İlköğretim Kademesinde Verilen İngilizce Öğretiminin Genel Özellikleri 53 Türkiye, Singapur ve Norveç İlköğretim İngilizce Öğretim Programlarının Hedefleri 60 Türkiye, Singapur ve Norveç İlköğretim İngilizce Öğretim Programlarının İçerikleri 84 Türkiye, Singapur ve Norveç İlköğretim İngilizce Öğretim Programlarının Öğrenme-Öğretme Süreçleri 92 Türkiye, Singapur ve Norveç İlköğretim İngilizce Öğretim Programlarının Sınama Durumları 103 Bölüm 5 Sonuç ve Öneriler 125 Sonuçlar 125 Öneriler 130 Kaynaklar 135 EK-A: Etik Komisyonu Onay Bildirimi 139 EK-B: Etik Beyanı 140 EK-C: Yüksek Lisans Tez Çalışması Orijinallik Raporu 141 EK-Ç: Thesis Originality Report 142 EK-D: Yayımlama ve Fikrî Mülkiyet Hakları Beyanı 143tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherEğitim Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectİngilizce Öğretim Programı
dc.subjectTürkiye
dc.subjectSingapur
dc.subjectNorveç
dc.subjectKarşılaştırmalı Eğitim
dc.titleTürkiye, Singapur ve Norveç İlköğretim İngilizce Öğretim Programlarının Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBu araştırmanın amacı; Türk, Singapur ve Norveç eğitim sistemlerini, bu ülkelerde ilköğretim kademesinde verilen İngilizce öğretiminin genel özelliklerini ve bu ülkelerin ilköğretim İngilizce öğretim programlarının hedef, içerik, öğrenme-öğretme süreçleri ve sınama durumlarını incelemek ve aralarındaki benzerlik ve farklılıkları ortaya koyarak karşılaştırmaktır. Araştırma için gerekli veriler, resmi, akademik ve bilimsel kaynaklardan doküman incelemesiyle elde edilmiş ve betimsel analizi yöntemiyle incelenmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre; Türkiye’de İngilizce öğretimi ilköğretimin ikinci sınıfında başlarken Singapur ve Norveç’te birinci sınıfta başlamaktadır. Türkiye’de İngilizce dersine ayrılan haftalık ders saati Singapur ve Norveç’e kıyasla oldukça azdır. Türkiye ve Singapur’da hedefler dört temel dil becerisine göre gruplandırılmış ancak Norveç’te hedefler içeriği oluşturan konulara göre sınıflandırılmıştır. Türkiye’de ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıflarda okuma ve yazma becerilerine ilişkin hedef bulunmazken Singapur ve Norveç’te birinci sınıftan itibaren dört temel beceriye ilişkin hedeflere yer verilmiştir. Türkiye’de öğrenme etkinliklerine yer verilmiş fakat hangi etkinliğin hangi hedef için uygulanabileceğinden bahsedilmemiştir. Singapur ve Norveç’te ise hedef-yaşantı ilişkisi açıkça görülebilmektedir. Singapur öğretim programında öğretim yöntem, teknik ve stratejileri ile ilgili detaylı öneriler getirilmiştir. Türkiye ve Norveç’te ise uygun öğretim yöntemlerine ilişkin bir bilgiye rastlanmamıştır. Singapur ve Norveç’te ürün değerlendirmesine daha çok ağırlık verilirken Türkiye’de süreç değerlendirmesinin üzerinde daha çok durulmuştur. Çalışmanın sonunda Türkiye ilköğretim İngilizce öğretim programının geliştirilmesine yönelik önerilere yer verilmiştir.tr_TR
dc.contributor.departmentEğitim Bilimleritr_TR
dc.contributor.authorID10219846tr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2019-02-11T12:37:51Z


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster