Abstract
The aim of this study is to compare the education systems, the characteristics of primary school English language education and the objectives, contents, teaching-learning processes and evaluation systems of the primary school English language curricula of Turkey, Singapore and Norway by identifying the similarities and differences among them. The data of this research has been gathered from official, academic and scientific resources through document review and examined through descriptive analysis. According to the results, while English language education starts at the second grade of primary school in Turkey, it starts at the first grade in Singapore and Norway. The weekly course hours allocated for English in Turkey is considerably less than Singapore and Norway. The objectives are classified based on the four basic skills in Turkey and Singapore; however, they are grouped based on the topics covered in the content in Norway. There are no objectives addressing reading or writing skills at the second, third and fourth grades in Turkey; however, this is not the case for Singapore and Norway. Turkish curriculum includes classroom activities but unlike Singapore and Norway, there is no reference on which activity should be done to reach which objective. Suggested teaching methods, techniques and strategies are indicated in detail in Singapore’s curriculum but not in Turkey’s or Norway’s. While the summative assessment is more emphasized in Singapore and Norway, the formative assessment is stressed more in Turkey. Some recommendations on improving the Turkish curriculum are given at the end of this study.
xmlui.mirage2.itemSummaryView.Collections
xmlui.dri2xhtml.METS-1.0.item-citation
Altın, R. (t.y.) Singapur. Ulusal referans noktası. T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Mesleki ve Teknik Eğitim Genel Müdürlüğü, Ankara. http://urn.meb.gov.tr/ulkelerpdf/S%C4%B0NGAPUR.pdf adresinden erişildi.
Demir, Y. ve Yavuz, M. (2014). Finlandiya, Japonya, Kore, Çin (Şangay) ve Türkiye’deki İngilizce dersi öğretim programlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Mediterranian Journal of Humanities, 4(1), 115-128.
Demirel, Ö. (2000). Karşılaştırmalı eğitim. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2011). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem Akademi.
Demirel, Ö. (2014). Yabancı dil öğretimi. Ankara: Pegem Akademi.
Dixon, L. Q. (2005). The bilingual education policy in Singapore: implications for second language acquisition. Harvard University Graduate School of Education. http://www.lingref.com/isb/4/047ISB4.PDF adresinden erişildi.
EF Education First. (2018). EF English proficiency index. https://www.ef.com.tr/epi/ adresinden erişildi.
Ergün, M. (1985). Karşılaştırmalı eğitim. Malatya: İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü. https://mustafaergun.com.tr/wordpress/ wp-content/uploads/2015/11/kegitim-1.pdf adresinden erişildi.
Ertürk, S. (2013). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Edge Akademi.
European Commission.(2018). Recommended annual instruction time in full-time compulsory education in Europe – 2017/18. Luxembourg: Publications Office of the European Union. https://eacea.ec.europa.eu/national-policies/ eurydice/sites/eurydice/files/it_2017_2018_internet_0.pdf adresinden erişildi.
Eurydice. (2017). Türk eğitim sistemi – 2017. Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı, Strateji Geliştirme Başkanlığı. http://sgb.meb.gov.tr/ eurydice/kitaplar/Turk_ Egitim_Sistemi_2017/TES_2017.pdf adresinden erişildi.
Haznedar, B. (2004). Türkiye’de yabancı dil öğretimi: ilköğretim yabancı dil programı. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 21(2), 15-29.
Karataş, H., Bademcioğlu, M., Eskici, C. T., Savaş, D., Bastan, G. E. ve Karakoyun, Y. (2016). A comparative analysis of English as foreign language education programmes. International Journal of Humanities and Social Sciences Invention, 5(11), 35-39. http://www.ijhssi.org/ papers/v5(11)/version-2/F05011023539.pdf adresinden erişildi.
Kasapçopur, A. (2007). Avrupa birliği ülkelerinde eğitim denetimi. Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Teftiş Kurulu Başkanlığı. https://www.slideshare.net/serdargukrer/ab-egitim-29802944 adresinden erişildi.
Krashen, S. (1973). Lateralization, language learning and critical period: some new evidence. Los Angeles, CA: University of California Press.
Lambert, W.E. (1972). Language, psychology and culture. Stanford, CA: Stanford University Press.
Lenneberg, E. (1967). Biological foundation of language. New York: Wiley.
Ministry of Education Singapore. (Aralık 2017). Education. https://www.moe.gov.sg/ education adresinden erişildi.
Ministry of Education Singapore. (2010). English language syllabus – primary & secondary. Singapur: Curriculum Planning & Development Division. https://www.moe.gov.sg/docs/default-source/document/education/ syllabuses/english-language-and-literature/files/english-primary-secondary-express-normal-academic.pdf adresinden erişildi.
Ministry of Education Singapore. (2018). Primary school education – preparing your child for tomorrow. https://www.moe.gov.sg/docs/default-source/document/education/primary/files/primary-school-education-booklet adresinden erişildi.
Ministry of Education Singapore. (Ekim 2017). Secondary school education – shaping the next phase of your child’s learning journey. https://www.moe.gov.sg/docs/default-source/document/education/ secondary/files/secondary-school-education-booklet.pdf adresinden erişildi.
Mustafa, S. (2011). Türkiye, Almanya ve Hollanda ilköğretim yabancı dil (İngilizce) öğretim programlarının karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Norwegian Ministry of Education and Research (2007). Education in Norway – from kindergarten to adult education. https://www.udir.no/globalassets/ upload/brosjyrer/5/education_in_norway.pdf adresinden erişildi.
Norwegian Ministry of Education and Research (2013). English subject curriculum. http://data.udir.no/kl06/ENG1-03.pdf?lang=eng adresinden erişildi.
Norwegian Ministry of Education and Research. (2003). Language education policy profile Norway. https://rm.coe.int/language-education-policy-profile-norway/16807b3c33 adresinden erişildi.
Nusche, D., Earl, L., Maxwell, W. ve Shewbridge, C. (2011). OECD reviews of evaluation and assessment in education Norway. https://www.oecd.org/norway/48632032.pdf adresinden erişildi.
Prpic, M. (2009). Foreign language curricula in higher secondary education in Europe – a comparative study. Metodika, 18(1/2009), 272-289.
Sak, Ö. (2013). Avrupa birliği ortak çerçeve programına göre Türkiye ve Finlandiya temel İngilizce öğretim programlarının karşılaştırmalı analizi (Doktora Tezi). Bolu: T.C. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Sel, V. G. (2004). Dünyada ve Türkiye’de karşılaştırmalı eğitim: kavram, kapsam ve eğilimler. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. Malatya: İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi. https://pegem.net/dosyalar/dokuman/344.pdf adresinden erişildi.
Serengil, U. (2007). Yabancı dil öğrenmenin önemi ve gerekliliği. ABMYO Dergisi, 7(2007), 65-80.
Singapore Examinations and Assessment Board. (2018). PSLE English language – implemented from the year of examination 2015.https://www.seab.gov.sg/docs/default-source/national-examinations/ syllabus/psle/2018_psle_subject_info/0001_2018.pdf adresinden erişildi.
Solak, E. (2013). Finlandiya ve Türkiye’de ilkokul düzeyinde yabancı dil öğretimi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(28), 296-301.
Suarman, A. (2011). The comparison between Indonesion 2004 CBC and Philippine 2011 SEC of English. Bandung, Endonezya: Universitas Pendidikan Indonesia. http://www.academia.edu/3082705/The_comparison _of_English_CurriculuC_of_Indonesian_and_Philiphine adresinden erişildi.
Tatlı, S ve Adıgüzel, O.C. (2012). Türkiye’deki lisansüstü karşılaştırmalı eğitim tezlerinin çok boyutlu bir incelemesi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 142-150.
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı. (2018). İngilizce dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=327 adresinden erişildi.
Tok, H. & Arıbaş, S. (2008). Avrupa birliğine uyum sürecinde yabancı dil öğretimi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(15), 205-227.
Tuswadi, T. (2016). Comparative analysis of the primary English curricula of Japan and Indonesia. Tarbiya: Journal of Education in Muslim Society, 3(1), 96-106.
Ültanır, G. (2000). Karşılaştırmalı eğitim bilimi kuram ve teknikler. Ankara: Eylül Yayıncılık.
Varış, F. (1988). Eğitimde program geliştirme teori ve teknikler. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Eğitim ve Bilim, 23(112), 7-17.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, C. (2015). Okul öncesi dönemde yabancı dil öğretiminin önemi. http://www.egitimtercihi.com/okulgazetesi/17365-okul-oencesi-doenemde-yabanc-dil-oegretiminin-oenemi.html adresinden erişildi.
