dc.identifier.citation | Altın, R. (t.y.) Singapur. Ulusal referans noktası. T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Mesleki ve Teknik Eğitim Genel Müdürlüğü, Ankara. http://urn.meb.gov.tr/ulkelerpdf/S%C4%B0NGAPUR.pdf adresinden erişildi.
Demir, Y. ve Yavuz, M. (2014). Finlandiya, Japonya, Kore, Çin (Şangay) ve Türkiye’deki İngilizce dersi öğretim programlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Mediterranian Journal of Humanities, 4(1), 115-128.
Demirel, Ö. (2000). Karşılaştırmalı eğitim. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2011). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem Akademi.
Demirel, Ö. (2014). Yabancı dil öğretimi. Ankara: Pegem Akademi.
Dixon, L. Q. (2005). The bilingual education policy in Singapore: implications for second language acquisition. Harvard University Graduate School of Education. http://www.lingref.com/isb/4/047ISB4.PDF adresinden erişildi.
EF Education First. (2018). EF English proficiency index. https://www.ef.com.tr/epi/ adresinden erişildi.
Ergün, M. (1985). Karşılaştırmalı eğitim. Malatya: İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü. https://mustafaergun.com.tr/wordpress/ wp-content/uploads/2015/11/kegitim-1.pdf adresinden erişildi.
Ertürk, S. (2013). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Edge Akademi.
European Commission.(2018). Recommended annual instruction time in full-time compulsory education in Europe – 2017/18. Luxembourg: Publications Office of the European Union. https://eacea.ec.europa.eu/national-policies/ eurydice/sites/eurydice/files/it_2017_2018_internet_0.pdf adresinden erişildi.
Eurydice. (2017). Türk eğitim sistemi – 2017. Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı, Strateji Geliştirme Başkanlığı. http://sgb.meb.gov.tr/ eurydice/kitaplar/Turk_ Egitim_Sistemi_2017/TES_2017.pdf adresinden erişildi.
Haznedar, B. (2004). Türkiye’de yabancı dil öğretimi: ilköğretim yabancı dil programı. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 21(2), 15-29.
Karataş, H., Bademcioğlu, M., Eskici, C. T., Savaş, D., Bastan, G. E. ve Karakoyun, Y. (2016). A comparative analysis of English as foreign language education programmes. International Journal of Humanities and Social Sciences Invention, 5(11), 35-39. http://www.ijhssi.org/ papers/v5(11)/version-2/F05011023539.pdf adresinden erişildi.
Kasapçopur, A. (2007). Avrupa birliği ülkelerinde eğitim denetimi. Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Teftiş Kurulu Başkanlığı. https://www.slideshare.net/serdargukrer/ab-egitim-29802944 adresinden erişildi.
Krashen, S. (1973). Lateralization, language learning and critical period: some new evidence. Los Angeles, CA: University of California Press.
Lambert, W.E. (1972). Language, psychology and culture. Stanford, CA: Stanford University Press.
Lenneberg, E. (1967). Biological foundation of language. New York: Wiley.
Ministry of Education Singapore. (Aralık 2017). Education. https://www.moe.gov.sg/ education adresinden erişildi.
Ministry of Education Singapore. (2010). English language syllabus – primary & secondary. Singapur: Curriculum Planning & Development Division. https://www.moe.gov.sg/docs/default-source/document/education/ syllabuses/english-language-and-literature/files/english-primary-secondary-express-normal-academic.pdf adresinden erişildi.
Ministry of Education Singapore. (2018). Primary school education – preparing your child for tomorrow. https://www.moe.gov.sg/docs/default-source/document/education/primary/files/primary-school-education-booklet adresinden erişildi.
Ministry of Education Singapore. (Ekim 2017). Secondary school education – shaping the next phase of your child’s learning journey. https://www.moe.gov.sg/docs/default-source/document/education/ secondary/files/secondary-school-education-booklet.pdf adresinden erişildi.
Mustafa, S. (2011). Türkiye, Almanya ve Hollanda ilköğretim yabancı dil (İngilizce) öğretim programlarının karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Norwegian Ministry of Education and Research (2007). Education in Norway – from kindergarten to adult education. https://www.udir.no/globalassets/ upload/brosjyrer/5/education_in_norway.pdf adresinden erişildi.
Norwegian Ministry of Education and Research (2013). English subject curriculum. http://data.udir.no/kl06/ENG1-03.pdf?lang=eng adresinden erişildi.
Norwegian Ministry of Education and Research. (2003). Language education policy profile Norway. https://rm.coe.int/language-education-policy-profile-norway/16807b3c33 adresinden erişildi.
Nusche, D., Earl, L., Maxwell, W. ve Shewbridge, C. (2011). OECD reviews of evaluation and assessment in education Norway. https://www.oecd.org/norway/48632032.pdf adresinden erişildi.
Prpic, M. (2009). Foreign language curricula in higher secondary education in Europe – a comparative study. Metodika, 18(1/2009), 272-289.
Sak, Ö. (2013). Avrupa birliği ortak çerçeve programına göre Türkiye ve Finlandiya temel İngilizce öğretim programlarının karşılaştırmalı analizi (Doktora Tezi). Bolu: T.C. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Sel, V. G. (2004). Dünyada ve Türkiye’de karşılaştırmalı eğitim: kavram, kapsam ve eğilimler. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. Malatya: İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi. https://pegem.net/dosyalar/dokuman/344.pdf adresinden erişildi.
Serengil, U. (2007). Yabancı dil öğrenmenin önemi ve gerekliliği. ABMYO Dergisi, 7(2007), 65-80.
Singapore Examinations and Assessment Board. (2018). PSLE English language – implemented from the year of examination 2015.https://www.seab.gov.sg/docs/default-source/national-examinations/ syllabus/psle/2018_psle_subject_info/0001_2018.pdf adresinden erişildi.
Solak, E. (2013). Finlandiya ve Türkiye’de ilkokul düzeyinde yabancı dil öğretimi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(28), 296-301.
Suarman, A. (2011). The comparison between Indonesion 2004 CBC and Philippine 2011 SEC of English. Bandung, Endonezya: Universitas Pendidikan Indonesia. http://www.academia.edu/3082705/The_comparison _of_English_CurriculuC_of_Indonesian_and_Philiphine adresinden erişildi.
Tatlı, S ve Adıgüzel, O.C. (2012). Türkiye’deki lisansüstü karşılaştırmalı eğitim tezlerinin çok boyutlu bir incelemesi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 142-150.
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı. (2018). İngilizce dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=327 adresinden erişildi.
Tok, H. & Arıbaş, S. (2008). Avrupa birliğine uyum sürecinde yabancı dil öğretimi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(15), 205-227.
Tuswadi, T. (2016). Comparative analysis of the primary English curricula of Japan and Indonesia. Tarbiya: Journal of Education in Muslim Society, 3(1), 96-106.
Ültanır, G. (2000). Karşılaştırmalı eğitim bilimi kuram ve teknikler. Ankara: Eylül Yayıncılık.
Varış, F. (1988). Eğitimde program geliştirme teori ve teknikler. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Eğitim ve Bilim, 23(112), 7-17.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, C. (2015). Okul öncesi dönemde yabancı dil öğretiminin önemi. http://www.egitimtercihi.com/okulgazetesi/17365-okul-oencesi-doenemde-yabanc-dil-oegretiminin-oenemi.html adresinden erişildi. | tr_TR |