Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorHaskan Avcı, Özlem
dc.contributor.authorÇetin, Serayi Betül
dc.date.accessioned2017-08-11T09:37:13Z
dc.date.available2017-08-11T09:37:13Z
dc.date.issued2017
dc.date.submitted2017-06-16
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/3907
dc.description.abstractIn this study, it is aimed that examining the relation between the separation anxiety of the children and separation anxiety of parents and their attitudes towards parenting. For this purpose, 467 mothers-fathers resident in Ankara were reached. It is the “Separation Anxiety Evaluation Scale – Parents Form” which was adapted into Turkish by Teze and Arslan (2016) used in this study to determine the level of separation anxiety of the children. On the other hand, what were used that “Questionnaire of Separation Anxiety of Adults” which was adapted into Turkish by Diriöz and at al. (2011) to measure the separation anxiety of parents, and “Attitude Towards Parenting Scale” which was adapted into Turkish by Seçer and others (2008) to determine their attitudes towards parenting. “Personal Information Form” created by the researcher was used to obtain demographic information about participants. SPSS 21.0 program was used to analyze the data gotten from the research. Whether there is a significant difference between the level of separation anxiety of mothers-fathers of the children, of whom separation anxiety level is low or high, and their attitudes towards parenting is examined by independent sample t test. According to this, children were classified into two groups, which are separation anxiety is low and high, by using the notes (by forming 27% base and top groups) that they got from Parenting Form of Separation Anxiety Evaluation Scale. The same method was used for the fear of abandonment and fear of being alone which are the base dimensions of separation anxiety variable, as well. Both mothers’ and fathers’ of the children whose fear of being alone and abandonment are high, separation anxiety found (also) high. When mothers of children with high level of ‘fear of being alone’ compared to mothers of children with low level of ‘fear of being alone’, their attitudes towards parenting found low. According to the findings acquired from this research, the parents of children whose ‘fear of being alone’ is high, have less satisfaction from parenting. It has been observed that the mothers of children with high level of ‘fear of abandonment’ have low level of attitude and interest towards parenting. However, there is no significant difference between the average score of general perceived ability towards parenting and the average score of interest towards parenting of mothers of the children whose ‘fear of being alone’ are high and low. When individual and educational qualifications are observed ‘fear of abandonment’ varies significantly by growing age. When the number of the children in a family is evaluated, children in families with single child have higher level of ‘fear of abandonment’ than children in families with two or more children.tr_TR
dc.description.tableofcontentsKABUL VE ONAY ii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iii ETİK BEYANNAMESİ iv TEŞEKKÜR v ÖZ vii ABSTRACT ix İÇİNDEKİLER xi TABLOLAR DİZİNİ xiv SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ xv 1. GİRİŞ 1 1.1. Problem Durumu 1 1.2. Araştırmanın Amacı ve Önemi: 4 1.3. Problem Cümlesi: 6 1.3.1. Alt Problemler: 7 1.4. Sayıltılar: 7 1.5. Sınırlılıklar: 8 1.6. Tanımlar: 8 1.7. Araştırmanın Kuramsal Temeli 9 1.7.1. Çocuklarda Ayrılık Kaygısı 9 1.7.1.1. Bağlanma Kuramı Çerçevesinde Ayrılık Kaygısı 10 1.7.2. Yetişkin Ayrılık Kaygısı 13 1.7.3. Ebeveynliğe Yönelik Tutum 16 1.7.3.1. Çocuk Gelişim Sürecinde Anne Babanın Rolü 16 1.7.3.2. Çocuk Gelişimi Sürecinde Anne Baba Tutumları ve Ebeveynliğe Yönelik Tutum 17 2. İLGİLİ ARAŞTIRMALAR 23 2.1. Çocuklarda Ayrılık Kaygısı ile İlgili Çalışmalar 23 2.2. Yetişkin Ayrılık Kaygısı ile İlgili Çalışmalar 25 2.3. Ebeveynliğe Yönelik Tutum ile İlgili Çalışmalar 26 2.4. İlgili Araştırmalar Özet 28 3. YÖNTEM 30 3.1. Araştırmanın Yöntemi 30 3.2. Çalışma Grubu 30 3.2.1. Çalışma Grubunun Özellikleri 30 3.2.2. Katılımcılarla İlgili Demografik Özellikler 30 3.3. Veri Toplama Araçları 32 3.3.1. Kişisel Bilgi Formu 32 3.3.2. Ayrılık Kaygısı Değerlendirme Ölçeği 32 3.3.3. Yetişkin Ayrılma Anksiyetesi Anketi (YAA) 34 3.3.4. Ebeveynliğe Yönelik Tutum Ölçeği 35 3.4. Veri Toplama Araçlarının Uygulanışı 36 3.5. Verilerin İşlenmesi ve Çözümlenmesi 36 4. BULGULAR VE TARTIŞMA 38 4.1. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Anne Babaların Yetişkin Ayrılık Kaygısı ve Ebeveynliğe Yönelik Tutum Düzeylerine İlişkin Bulgular 38 4.1.1. Yalnız Kalma ve Terk Edilme Korkusu Yüksek ve Düşük Olan Çocukların Anne Babalarının Yetişkin Ayrılık Kaygılarına İlişkin Bulgular 38 4.1.2. Yalnız Kalma ve Terk Edilme Korkusu Yüksek ve Düşük Olan Çocukların Anne Babalarının Yetişkin Ayrılık Kaygılarına İlişkin Tartışma 39 4.1.3. Yalnız Kalma ve Terk Edilme Korkusu Yüksek ve Düşük Olan Çocukların Anne ve Babalarının Ebeveynliğe Yönelik Tutumlarına İlişkin Bulgular 42 4.1.4. Yalnız Kalma ve Terk Edilme Korkusu Yüksek ve Düşük Olan Çocukların Anne ve Babalarının Ebeveynliğe Yönelik Tutumlarına İlişkin Tartışma 46 4.2. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Bireysel ve Eğitsel Niteliklerine İlişkin Bulgular ve Tartışma 50 4.2.1. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Bireysel ve Eğitsel Niteliklerine İlişkin Bulgular 50 4.2.2. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Bireysel ve Eğitsel Niteliklerine İlişkin Tartışma 51 4.3. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Ailesel Niteliklerine İlişkin Bulgular ve Tartışma 54 4.3.1. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Ailesel Niteliklerine İlişkin Bulgular 54 4.3.2. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Ailesel Niteliklerine İlişkin Tartışma……… ………………………………………56 5. SONUÇ ve ÖNERİLER 60 5.1. Sonuçlar 60 5.1.1. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Anne Babaların Yetişkin Ayrılık Kaygısı ve Ebeveynliğe Yönelik Tutumlarına İlişkin Sonuçlar 60 5.1.2. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Bireysel ve Eğitsel Niteliklerine İlişkin Sonuçlar 61 5.1.3. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Ailesel Niteliklerine İlişkin Sonuçlar 61 5.2. Öneriler 62 5.2.1. Araştırmaya Dönük Öneriler 62 5.2.2. Uygulamaya Dönük Öneriler 63 5.2.3. Politika Yapıcılara Dönük Öneriler 64 KAYNAKÇA 66 EKLER DİZİNİ 73 EK 1. ETİK KOMİSYONU ONAY BİLDİRİMİ 74 EK 2. ORİJİNALLİK RAPORU 75 EK 3. AYRILIK KAYGISI DEĞERLENDİRME ÖLÇEĞİ (EBEVEYN FORMU) ÖRNEK MADDELERİ 77 EK 4. YETİŞKİN AYRILMA ANKSİYETESİ ANKETİ ÖRNEK MADDELERİ 78 EK 5. EBEVEYNLİĞE YÖNELİK TUTUM ÖLÇEĞİ- BABA FORMU ÖRNEK MADDELERİ 79 EK 6. EBEVEYNLİĞE YÖNELİK TUTUM ÖLÇEĞİ- ANNE FORMU ÖRNEK MADDELERİ 80 EK 7. KİŞİSEL BİLGİ FORMU 81 EK 8. GÖNÜLLÜ KATILIM VE AYDINLATILMIŞ ONAM FORMU 82 EK 9. ÖZGEÇMİŞ 83tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherEğitim Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectayrılık kaygısıtr_TR
dc.subjectyetişkin ayrılık kaygısıtr_TR
dc.subjectebeveynliğe yönelik tutumtr_TR
dc.titleÇocuklarda Ayrılık Kaygısı ile Anne-Babanın Ayrılık Kaygısı ve Ebeveynliğe Yönelik Tutumlarıtr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBu araştırmada çocukların ayrılık kaygısı ile anne babalarının ayrılık kaygısı ve ebeveynliğe yönelik tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla Ankara ilinde ikamet eden 467 anne babaya ulaşılmıştır. Araştırmada çocukların ayrılık kaygısı düzeylerinin belirlenmesi amacıyla Teze ve Arslan (2016) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Ayrılık Kaygısı Değerlendirme Ölçeği - Ebeveyn Formu” alt ölçekleri olan ‘Yalnız Kalma Korkusu’ ve ‘Terk Edilme Korkusu’ uygulanmıştır. Anne babaların ayrılık kaygıları ise Diriöz ve arkadaşları (2011) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Yetişkin Ayrılık Anksiyetesi Anketi” ve ebeveynliğe yönelik tutumlarını belirlemek amacıyla da Seçer ve diğerleri (2008) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Ebeveynliğe Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Katılımcılara ilişkin demografik bilgilerin elde edilmesi amacıyla araştırmacı tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin analizi için SPSS 21.0 programı kullanılmıştır. Ayrılık kaygısı düşük olan çocukların, anne babaların ayrılık anksiyete düzeyi ve ebeveynliğe yönelik tutumlarının, ayrılık kaygısı yüksek olan çocukların anne ve babalarınınkinden manidar olarak farklı olup olmadığı bağımsız örneklemler t testi ile incelenmiştir. Buna göre öncelikle, çocuklar, ayrılık kaygısı değerlendirme ölçeği ebeveyn formu alt ölçeklerinden aldıkları puanlar kullanılarak (alt üst %27’lik gruplar oluşturularak) yalnız kalma korkusu ve terk edilme korkusu düşük ve yüksek olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Yalnız kalma korkusu ve terk edilme korkusu yüksek olan çocukların hem annelerinin hem de babalarının ayrılık kaygıları yüksek bulunmuştur. ‘Yalnız kalma korkusu’ yüksek olan çocukların annelerinin ebeveynliğe yönelik tutumları yalnız kalma korkusu düşük olan çocukların annelerine kıyasla daha düşük bulunmuştur. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre yalnız kalma korkusu yüksek çocukların anne ve babalarının ebeveynlikten aldıkları doyum düşüktür. Terk edilme korkusu yüksek olan çocukların annelerinin ebeveynliğe yönelik genel tutum ve ilgilerinin de düşük olduğu gözlenmiştir. Ancak yalnız kalma korkusu yüksek ve düşük olan çocukların annelerinin, ebeveynliğe ilişkin öz yeterlik düzeyleri ve ebeveynliğe yönelik ilgi düzeyleri farklı bulunmamıştır. Bireysel ve eğitsel niteliklere bakıldığında çocuklarda terk edilme korkusu, yaşa göre manidar olarak farklılık göstermektedir. Ailelerin sahip olduğu çocuk sayısı değerlendirildiğinde tek çocuk sahibi ailelerdeki çocukların terk edilme korkusu, 2 ve daha fazla çocuğa sahip ailelere kıyasla daha yüksektir.tr_TR
dc.contributor.departmentEğitim Bilimleritr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster