Özet
With the changes in education, there have been developments in strategies, methods, and
techniques of learning. Today, education is not limited to classrooms and schools. The fact
that educational activities are not limited to classroom environments has brought the
concept of out-of-school learning environments. The aim of this study is to develop a
perceived self-efficacy scale within the framework of views on the use of out-of-school
learning environments and to reveal the level of classroom teachers' perceived self-efficacy.
The research is exploratory sequential mixed methods research design. Firstly, a qualitative
study was carried out to analyze semi-structured interviews with the nine classroom
teachers working in schools with varying socioeconomic levels in different Ankara districts.
In the quantitative phase of the study, based on these data, a perceived self-efficacy scale
was developed. With the developed five factor - 29 item- scale data were collected from
289 classroom teachers and teachers' self-efficacy perceptions were determined. As a
result of the study, it was understood that teachers' self-efficacy perceptions towards the
use of out-of-school learning environments were at a moderate level. It was seen that the
knowledge dimensions of the scale had the highest mean score and the application
dimension had the lowest mean score. In the study, it was concluded that the self-efficacy
perceptions of teachers who had postgraduate education, took a course on out-of-school
learning environments at university and received training on out-of-school learning
environments during the teaching process were higher. It was recommended in the study
that the different training on out-of-school learning environments and their use in education
should be given to teacher candidates at university and to teachers in in-service training
and that out-of-school learning should be supported by the stakeholders of education in
order for teachers to use these environments effectively.
Keywords: out-of-school learning, out of school learning environments, self-efficacy,
teacher self-efficacy, classroom teaching.
Künye
2023 Eğitim Vizyonu (2018). 2023 Eğitim Versiyonu. Erişim Tarihi 10 Eylül 2022.
https://tegm.meb.gov.tr/www/2023-vizyonu/icerik/23
Agarkar, S., Brock, R. (2017). Learning theories in science education. In K. S. Taber, B.
Akpan (Ed.), Science education: An international course companion. Sense
Publishers, 31, 93-105. https://doi.org/10.1007/978-94-6300-749-8_7
Akyüz, Y (2016). Türk eğitim tarihi. Pegem Akademi Yayıncılık.
Altschuld, J. W. ve Eastmond, J. N. (2010). Needs assessment: phase 1, getting started.
Sage.
Apple, M. W. (2006). Eğitim ve iktidar (Çev. E. Bulut). Kalkeodon Yayınevi.
Apple, M. W. (2017). Eğitim Toplumu Değiştirebilir Mİ? (Çev. Ş. Çınkır). Anı Yayıncılık.
Arı, A. (2014). Eğitim programı temeller, ilkeler ve sorunlar. Eğitim Yayınevi.
Armağan, B. (2015). İlkokul dördüncü sınıf fen öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları: bir
eylem araştırması (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Artiles, Alfredo J, Barreto, Ramona M., McClafferty, K. (1993). Pathways to teacher learning
in multicultural contexts. Remedial and Special Education, 19(2).
https://doi.org/10.1177/074193259801900203
Aslan, Ö. (2021). Okul dışı öğrenme ortamları düzenlemeye yönelik eğitim yöneticileri ve
öğretmen algıları. (Tezsiz Yüksek Lisans Projesi). Pamukkale Üniversitesi, Eğitim
Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
Aston, P. T. (1984). Teacher efficacy: A motivational paradigm for effective teacher
education. Journal of Teacher Education, 35(5), 28-32.
https://doi.org/10.1177/002248718403500507
Ay, Y., Anagün, Ş. S. ve Demir, Z. M. (2015). Sınıf öğretmeni adaylarının fen öğretiminde
okul dışı öğrenme hakkındaki görüşleri. Electronic Turkish Studies, 10(15), 103-118.
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.8702
Aydın, M. (2019). “Evsel Atıklar ve Geri Dönüşüm” konusunun okul dışı öğrenme ortamları
ile desteklenmesinin 7. sınıf öğrencilerinin çevre tutumuna etkisinin incelenmesi
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kocaeli Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü,
Kocaeli.
Aypay, A. (2010). Genel öz yeterlik ölçeğinin (göyö) Türkçe’ye uyarlama çalışması. İnönü
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 113-131.
Bakioğlu, B. (2017). 5. sınıf vücudumuz bilmecesini çözelim ünitesinin okul dışı öğrenme
ortamı destekli öğretiminin etkililiği (Doktora Tezi). Amasya Üniversitesi Fen Bilimleri
Enstitüsü, Amasya.
Balkan Kıyıcı, F. ve Atabek Yiğit, E. (2010). Sınıf duvarlarının ötesinde fen eğitimi: rüzgâr
santraline teknik gezi. International Online Journal of Education Sciences, 2(1). 225-
243.
Balkan Kıyıcı, F., Atabek Yiğit, E. ve Selcen Darçın, E. (2014). Doğa eğitimi ile öğretmen
adaylarının çevre okuryazarlık düzeylerindeki değişimin ve görüşlerinin incelenmesi.
Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 17-27.
Ballantyne, R. ve Packer, J. (2009). Introducing a fifth pedagogy: Experience-based
strategies for facilitating learning in natural environments. Environmental Education
Research, 15(2), 243-262.
Bamberger, Y. ve Tal, T. (2008a). An experience for the lifelong journey: The long-term
effect of a class visit to a science center. Visitor Studies, 11(2), 198–212.
https://doi.org/10.1080/10645570802355760
Bandura, A. (1977). Social learning theory. Englewood clifts. Printice Hall.
Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American psychological
association, 37(2), 122-147. https://doi.org/10.1037/0003-066X.37.2.122
Bandura, A., (1993). Perceived self-efficacy in cognitive development and functioning,
Educational Pschologist, 28(2), 117-148.
https://doi.org/10.1207/s15326985ep2802_3
Bandura, A. (1994). Self-efficacy. Encyclopaedia of human behaviour. (4), 71-81. Academic
Press.
Bandura, A., 1995. Self –efficacy in changing societies. Albert Bandura (Ed.), Exercise of
personal and collective efficacy in changing society içinde (s. 25-49). Cambridge
University Press.
Bandura. A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. Freeman.
Bentsen, P., Jensen, F. S., Mygind, E. ve Randrup, T. B. (2010). The extent and
dissemination of udeskole in Danish schools. Urban Forestry & Urban Greening, 9,
235-243. https://doi:10.1016/j.ufug.2010.02.001
Best, M., Dickinson, C., Hugstad-Vaa Leer, H., Courtney ve Molly, K. (2017). The impact of
implementing core curriculum in an outdoor classroom on primary-aged students’
academic achievement, Masters of Arts in Education Action Research Papers.
Bezzekçi, S. (2020). Okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin eğitim yöneticilerinin algıları,
(Merkezefendi ve Sarayköy ilçe örneği). (Tezsiz Yüksek Lisans Projesi). Pamukkale
Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Denizli.
Bıkmaz, F. H., 2013. Öz yeterlik inançları. Y. Kuzgun ve D. Deryakulu (Eds.), Eğitimde
bireysel farklılıklar içinde (s.291-310). Nobel Akademi Yayıncılık.
Bilgin, K. U., Akay, A., Koyuncu, H. E. ve Hasar, E. Ç. (2007). Yerel yönetimde hizmetiçi
eğitim. Tepav Yayınları.
Bilir, M. (2007). Non-formal education implementations in Turkey: İssues and latest
challenges. International Journal of Lifelong Education, 26(6), 621-633.
https://doi.org/10.1080/02601370701711307
Bolat, Y. ve Köroğlu, M. (2020). Out-of-school learning and scale of regulating out-of-school
learning: Validity and reliability study. International Journal of Education Technology
and Scientific Researches, 5(13), 1630-1663.
Bozdoğan, A.E. ve Yalçın, N. (2006). Bilim merkezlerinin ilköğretim öğrencilerinin fene karşı
ilgi düzeylerinin değişmesine ve akademik başarısına etkisi: Enerji parkı. Ege Eğitim
Dergisi, 2(7), 95-114.
Bozdoğan, A. E. (2007). Role and importance of science and technology museum in
education (Unpublished doctoral dissertation). Gazi University, Enstitude of
Educational Science. Ankara, Turkey.
Bozdoğan, A. E. (2008). Fen bilgisi öğretmen adaylarının bilim merkezlerini fen öğretimi
açısından değerlendirilmesi: Feza Gürsoy bilim merkezi örneği. Uludağ Eğitim
Fakültesi Dergisi, 21(1), 19-41.
Bozdoğan, A. E. (2011). Müzeler. Canan Laçin Şimşek (Ed.), Fen öğretiminde okul dışı
öğrenme ortamları içinde (s.25-49). Pegem Akademi Yayıncılık.
Bozdoğan, A. E. (2012). Eğitim amaçlı gezilerin planlanmasına ilişkin fen bilgisi öğretmen
adaylarının uygulamaları: Altı farklı alan gezisinin değerlendirilmesi. Kuram ve
Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(2), 1050-1072.
Bozdoğan, A. E. (2016). Okul dışı çevrelere eğitim amaçlı gezi düzenleyebilme öz yeterlik
inancı ölçeğinin geliştirilmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi (Journal of Theoretical
Educational Science), 9(1), 111-129. http://dx.doi.org/10.5578/keg.9475
Bozdoğan, A. E. (2018). Okul dışında fen eğitimi. A. Tekbozbıyık ve G. Çakmakçı (Ed.),
Fen bilimleri öğretimi ve STEM etkinlikleri içinde, (s. 369-391). Nobel Yayıncılık.
Bozdoğan, A. E. (2019). Bilim Merkezleri. Şen A. İ. (Ed.), Okul Dışı Öğrenme Ortamları (1.
Baskı, s. 48-68). Pegem Akademi.
Braund, M. ve Reiss, M. J. (2006). Towards a more authentic science curriculum: The
contribution of out of school learning. International Journal of Science Education,
28(12), 1373-1388. https://doi.org/10.1080/09500690500498419
Brockman, C.F. (1978). Park naturalist and the evolution of national park servicei
Interpreption through World War II. Journal of Forest History, 22, 24-43
Bunting, C.J. (2006). Interdiciplinary teaching through outdoor education. United States,
Champaign: Human Kinetics Division.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012).
Bilimsel Araştırma Yöntemleri (13.Baskı.). Pegem Akademi Yayınları.
Canbulat, T. (2018). Comparative study of Turkey and Germany life science teaching
programs. Educational Research and Review, 13(13). 526-533. Doi:
10.5897/ERR2018.3520
Caner, Ö. (2019). Öğretmen adaylarının okul dışı öğrenme ortamlarında sürdürülebilir çevre
eğitimine yönelik tutumları (Yüksek Lisans Tezi). Akdeniz Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Enstitüsü, Antalya.
Carrier, S. J. (2009). The effects of outdoor science lessons with elementary school
students on preservice teachers’ self-efficacy. Journal of Elementary Science
Education, 21(2),35-48.
Cheeseman, A. ve Wright, T. (2018). Examining environmental learning experiences at an
earth education summer camp. Environmental Education Research, 25(3), 375-387.
Clarke Vivier, S. ve Lee, J. C. (2018). Because life doesn’t just happen in a classroom:
elementary and middle school teacher perspectives on the benefits of and obstacles
to, out-of-school learning. Issues in Teacher Education, 27(2), 55-72.
Colardyn, D. ve Bjornavold, J. (2004). Validation of formal, non-formal and informal
learning: Policy and practices in EU member states. European Journal of Education,
39(1), 69-89. Doi: 10.1111/j.0141-8211.2004.00167.x
Comrey, A. L. ve Lee, H. B. (1973). A First Course in Factor Analysis. Hillsdale, NJ:
Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
Cooper, S. (2011). An exploration of the potential for mathematical experiences in informal
learning environments. Visitor Studies, 14(1), 48–65.
https://doi.org/10.1080/10645578.2011.557628
Creswell, J. W. (2017). Araştırma deseni nitel, nicel ve karma yöntem araştırmaları (Çev.
S. B. Demir). Eğiten Kitap.
Creswell, J. W. ve Plano Clark, V. L. (2014). Karma yöntem araştırmaları tasarımı ve
yürütülmesi (Çev. Ed. Y. Dede ve S. B. Demir). Anı Yayıncılık.
Creswell, J. W. ve Plano Clark, V. L. (2018). Designing and Conducting Mixed Methods
Research (3rd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Çakır İlhan, A. (2019). Müzeler. Şen A. İ. (Ed.), Okul Dışı Öğrenme Ortamları (1. Baskı, s.
22-39). Pegem Akademi.
Çapri, B. ve Çelikkaleli, Ö. (2008). Öğretmen adaylarının öğretmenliğe ilişkin tutum ve
mesleki yeterlik inançlarının cinsiyet, program ve fakültelerine göre incelenmesi.
İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(15), 33-53.
Çengelci, T. (2013). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin sınıf dışı öğrenmeye ilişkin görüşleri.
Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(3), 1823-1841.
Çelik, M., Bayer, S., Arık-Akyüz, B., Kahriman-Öztürk, D., Fındık-Tanrıbuyurdu, E., Ergül,
A., Güler, T., … Haktanır, K. (2013). Minik tema eğitim programı 2013 öğretmen
rehberi. TEMA Vakfı Yayınları.
Çepni, O. ve Aydın, F. (2015). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin sınıf dışı okul ortamlarına
ilişkin görüşleri, The Journal of Academic Social Science Studies, 39, 317-335.
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS3061
Çiğdemoğlu, C., Tekeli, A. ve Köseoğlu, F. (2019). Okul-dışı öğrenmeye yönelik öğretmen
mesleki gelişim programından mentorlük desteği alan öğretmenin öğrencilerine
yansıyan etkileri-Bir örnek olay çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 27(5), 2311-
2330. https://doi.org/10.24106/kefdergi.3521
Çil, E., Maccario, N. ve Yanmaz, D. (2015). Promoting students'acquisition of science
concepts from museums via worksheets and visual arts activities. Paper presented
at the International Conference for the European Science Education Research
Association, Helsinki, Finland.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için çok değişkenli
istatistik: SPSS ve Lisrel uygulamaları. Pegem Akademi Yayıncılık.
Demir, M. K. (2007). Sınıf öğretmenlerinin hayat bilgisi ve sosyal bilgiler derslerinde gözlem
gezisi yöntemini uygulama durumları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 323-343.
Demir, E. ve Çetin, F. (2022). Teachers’ self-efficacy beliefs regarding out-of-school
learning activities. International Journal of Curriculum and Instructional Studies,
12(1), 147-166. Doi: 10.31704/ijocis.2022.007
Demirel, Ö. (2019). Eğitimde program geliştirme kuramdan uygulamaya. Pegem Akademi
Yayıncılık.
DeVellis, R. F. (2014). Ölçek geliştirme: Kuram ve uygulamalar. Nobel Akademi Yayıncılık.
Dewey, J. (2015). Okul ve Toplum (4. Baskı) (Çev. A. H. Başman). Pegem Akademi
Yayıncılık.
DeWitt, J. ve Storksdieck, M. (2008). A short review of school field trips: Key findings from
the past and implications for the future. Visitor Studies, 11(2), 181-197.
https://doi.org/10.1080/10645570802355562
Dinçer, S. (2014). Eğitim bilimlerinde uygulamalı meta-analiz. Pegem Akademi Yayıncılık.
Doğan, A. (2020). Geçmişten günümüze sınıf eğitimi ve dönüşüm süreci. Erpay, İ. ve Çakır
M. (Ed.) Eğitim ve sosyal yönleriyle değişim çağı (1. Baskı, s. 13-26). Astana
Yayınları.
Doğan, G. N. (2022). Hayat bilgisi dersinde sınıf öğretmenlerinin gezi düzenleyebilme öz
yeterlik inançları ve okul dışı öğrenme ile ilgili değerlendirmeleri (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Bilimlei Bölümü, Kırşehir.
Duruk, Ü., Akgün, A., Yılmaz, N., Özün, S., Aykut, N. ve Tekin, S. (2018). Fen bilgisi
öğretmen adaylarının okul dışı öğrenme ortamlarındaki deneyimlerine ilişkin
görüşleri. Diyalektolog Ulusal Sosyal Bilimler Dergisi, 18, 315-332.
Endler, N. S., Speer, R. L., Johnson, R. M., ve Flett, G. L. (2001). General self-efficacy and
control in relation to anxiety and cognitive performance. Social Spring, 20(1), 36-52.
Eraslan, A. (2008). Japanese Lesson Study: Can it work in Turkey? Education and Science,
33(149), 62-67.
Ertaş, H. (2012). Okul dışı etkinliklerle desteklenen eleştirel düşünme öğretiminin, eleştirel
düşünme eğilimine ve fizik dersine yönelik tutuma etkisi (Doktora Tezi). Hacettepe
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Ertaş, H., Şen, A. İ. ve Parmasızoğlu, A. (2011). The effects of out-of school scientific
activities on 9th grade students’ relating the unit of energy to daily life. Necatibey
Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 5(2), 178-
198.
Ertaş Kılıç, H. ve Şen, A. İ. (2011). Planetaryum. Şimşek, C. L. (Ed.), Fen öğretiminde okul
dışı öğrenme ortamları. (2. Baskı, s. 85-102). Pegem Akademi Yayıncılık.
Ertaş Kılıç, H., ve Şen, A. İ. (2014). Okul dışı öğrenme etkinliklerine ve eleştirel düşünmeye
dayalı fizik öğretiminin öğrenci tutumlarına etkisi. Eğitim ve Bilim Dergisi [TEDMEM],
(39)176, 13-30. http://dx.doi.org/10.15390/EB.2014.3635
Ertaş Kılıç, H. (2019). Milli parklar. Şen, A. İ. (Ed.), Okul dışı öğrenme ortamları (2. Baskı,
s.187-214). Pegem Akademi Yayıncılık.
Erten, Z. (2016). Fen dersine yönelik okul dışı öğrenme ortamları etkinliklerinin geliştirilmesi
ve öğrencilerin bilimsel süreç becerilerine etkisinin değerlendirilmesi
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erzincan Üniversitesi, Erzincan.
Erten, Z. ve Taşçı, G. (2016). Developing activities of out of the school learning
environments for science classes and analysing their effects on students’ scientific
process skills. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2), 638-657. Doi:
10.17556/jef.41328
Eshach, H. (2007). Bridging in-school and out-of-school Learning: Formal, non-formal and
ınformal education. Journal of Science Education and Technology,16, 171-190.
European Commission (2020). Prospective report on the future of non-formal and informal
learning: towards lifelong and life-wide learning ecosystems. Directorate-General for
Education, Youth, Sport and Culture. Erişim Tarihi 15 Mayıs 2022.
https://op.europa.eu/en/publication-detail/-/publication/315b8756-1352-11eb-9a54-
01aa75ed71a1
Falk, J. H. ve Dierking, L. D. (2000). Learning from museums: Visitor experiences and the
making of meaning. AltaMira Press.
Farmer, J., Knapp, D. ve Benton, G. M. (2007). An elementary school environmental
education field trip: Long-term effects on ecological and environmental knowledge
and attitude development. The Journal of Environmental Education, 38(3), 33–42.
https://doi.org/10.3200/JOEE.38.3.33-42
Fer, S. (2015). Öğretim tasarımı. Anı Yayıncılık.
Fer, S. (2021). Eğitimde program geliştirme. Pegem Akademi Yayıncılık.
Fidan, N. (2012). Okulda öğrenme ve öğretme. Pegem Akademi Yayıncılık.
Field, A. (2018). Discovering statistics using SPSS for Windows. Thousand Oaks, Sage
Publications.
Fowler, F. J. (2009). Survey research methods. Thousand Oaks: Sage.
Füz, N. (2018). Out-of-School Learning in Hungarian Primary Education: Practice and
Barriers. Journal of Experiential Education, 41(3), 277-294.
https://doi.org/10.1177/1053825918758342
Gay, L.R., Mills, G.E. ve Airasian, P. (2006). Educational research: Competencies for
analysis and applications. (Eight Edition). Pearson.
Gibbs, G. R. (2007). Analyzing qualitative data. In U. Flick (Ed.), The Sage qualitative
research kit. Thousand Oaks, CA: Sage.
Goddard, R. G., Hoy, W. K. ve Woolfolk-Hoy A. (2004). Collective efficacy: The eoretical
development, empirical evidence and future directions. Educational Researcher, 33,
3-13.
Gorsuch, R. L. (1983). Factor Analysis. Lawrence Erlbaum Associates.
Göloğlu Demir, C. ve Çetin, F.(2021). Okul dışı öğrenme (ODÖ) faaliyetlerine yönelik
öğretmen öz-yeterlik inançları ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi,
19(1) , 613-634. https://doi.org/10.37217/tebd.901426
Griffin, J. (2004). Research on students and museums: Looking more closely at the students
in school groups. Science Education, 88(1), 59-70.
https://doi.org/10.1002/sce.20018
Griffin, J. ve Symington, D. (1997). Moving from task-oriented to learning-oriented strategies
on school excursions to museums. Science Education, 81, 763–779.
https://doi.org/10.1002/(SICI)1098-237X(199711)81:6<763::AID-SCE11>3.0.CO;2-O
Güler, T. (2009). Ekoloji temelli bir çevre eğitiminin öğretmenlerin çevre eğitimine karşı
görüşlerine etkileri. Eğitim ve Bilim, 34, 146-151.
Güleryüz, H. (2008). Hayat Bilgisi Öğretimi ve Programı. Pegem Akademi Yayıncılık.
Hanson, M. (1997). Field research methodology for the study of Latin American Ministries
of Education. International Review of Education, 27, 247-270.
Henriksson, A. C. (2018). Primary school teachers’ perceptions of out of school learning
within science education. International Journal on Math, Science and Technology
Education, 6(2), 9-26.
Hofstein, A. ve Rosenfeld, S. (1996). Bridging the gap between formal and informal science
learning. Studies in Science Education, 28(1), 87–112.
https://doi.org/10.1080/03057269608560085
Iwai, T., Kondo, K., Lim, D., Ray, G., Shimizu, H. ve Brown, J. (1999). Japanese language
needs analysis 1998-1999 (NFLRC NetWork #13). Honolulu: University of Hawai,
Second Language Teaching and Curriculum Center.
İstanbul İl Millî Eğitim Müdürlüğü, (2019). Okul Dışı Öğrenme Ortamları Kılavuzu. Millî
Eğitim Basımevi.
Jarvis, T. ve Pell, A. (2005). Factors influencing elementary school children’s attitudes
toward science before, during, and after a visit to the UK National Space Centre.
Journal of Research in Science Teaching, 42(1), 53–83.
https://doi.org/10.1002/tea.20045
Johnson, R. B. ve Christensen, L. B. (2008). Educational research: Quantitative, qualitative
and mixed approaches (3. Baskı). Thousand Oaks: Sage.
Kabapınar, Y. (2012). Kuramdan uygulamaya hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretimi.
Pegem Akademi Yayıncılık.
Kaiser, H. F. (1970). A second generation little jiffy. Psychometrika, 35(4), 401-415.
https://doi.org/10.1007/BF02291817
Kaiser, H. F. ve Rice, J. (1974). Little jiffy, mark iv. Educational and Psychological
Measurement, 34(1), 111-117. https://doi.org/10.1177/001316447403400115
Kan, A. Ü. (2007). Yeni İlköğretim programında öngörülen temel becerileri kazanmada
beşinci sınıf sosyal bilgiler ve Türkçe derslerinin etkilerine ilişkin öğrenci görüşlerinin
değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
Karaağaçlı, M. (2011). Öğretimde Kuramlar ve Yaklaşımlar. Sage.
Karakaş Özür, N. ve Şahin, S. (2017). Sosyal bilgiler dersinde sınıf dışı etkinliklerin öğrenci
başarısına etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3),
324-347.
Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemi kavramlar, ilkeler, teknikler (31. Baskı).
Nobel Yayıncılık.
Karbeyaz, A. ve Karamustafaoğlu, O. (2021). Okul dışı öğrenme ortamlarının öğretime
katkısı hakkında sınıf öğretmenlerinin görüşleri. İstanbul Sosyal Bilimler Dergisi, 29.
Kavrayıcı, C. ve Bayrak Ç. (2016). Öğretmen adaylarının öz yeterlik algıları. Adıyaman
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(23), 623-658.
http://dx.doi.org/10.14520/adyusbd.70805
Kaya, A. (2007). Eğitim psikolojisi. Pegem Akademi Yayıncılık.
Kazina, D. ve Swayze, N. (2009). Bridging the gap: Integrating indigenous knowledge and
science in a non-formal environmental learning program. Green Teacher, 86, 25-28.
Kete, R. ve Horasan, Y. (2013). Öğretmen adaylarının uygulamalı (Doğa merkezli) biyoloji
derslerinde verimlilikleri. VI. Ulusal Lisansüstü Eğitim Sempozyumu Bildiriler Kitabı
II, Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
Kıroğlu, K. ve Elma, C. (Eds.). 2010. Eğitim Bilimine Giriş. Ankara: Pegem Akademi
Yayıncılık.
Kisiel, J. (2003). Teachers, museums and worksheets: A closer look at learning experience.
Journal of Science Teacher Education, 14, 3–21.
https://doi.org/10.1023/A:1022991222494
Kline, P. (1994). An Easy Guide to Factor Analysis. New York: Routledge.
Koosimilea, A. T. (2004). Out-of-school experiences in science classes: Problems issues
and challenges in Botswana. International Journal of Science Education, 26(4), 483-
496. https://doi.org/10.1080/0950069032000097415
Kösterelioğlu, İ. (2012). Sosyal Bilgiler ders programının ögelerinin değerlendirilmesi ve
öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyaç analizi (Doktora Tezi). Abant İzzet Baysal
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
Kurbanoğlu, S.S. (2004). Öz-Yeterlik İnancı ve Bilgi Profesyonelleri İçin Önemi. Bilgi
Dünyası, 5(2), 137-152. https://doi.org/10.15612/BD.2004.484
Kubat, U. (2018). Okul dışı öğrenme ortamları hakkında fen bilgisi öğretmen adaylarının
görüşleri . Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (48) , 111-135 .
https://dergipark.org.tr/tr/pub/maeuefd/issue/39596/429575
Küçük, A. ve Yıldırım, N. (2021). Doğa eğitimi ve doğa okulları. Şen, A. İ. (Ed.), Okul dışı
öğrenme ortamları (2. Baskı, s. 246-271). Pegem Akademi Yayıncılık.
Küçük, A. ve Yıldırım, N. (2021). Okul dışı öğrenme ortamlarında işlenen insan ve çevre
ünitesinin akademik başarı üzerindeki etkisi. Fen Bilimleri Öğretimi Dergisi, 9(2),
205-264.
Küçükler, O. Z. (2016). Osmanlı Devleti’nde eğitimde modernleşme ve encümen-i daniş
(Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Ankara.
Laçin Şimşek, C., (Ed.) Şen, A. İ., Bozdoğan, A. E., Balkan Kıyıcı, F., Varnacı Uzun, F.,
Nuhoğlu, H., Keleş, Ö. (2011). Fen öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları. Pegem
Akademi Yayıncılık.
Leithwood, K. (2007). What we know abouth educational leadership. J.M. Burger, C.
Webber ve P. Knick. (Eds.) Intelligent Leadership, Springer, 41–66.
Lewandowski, K.H.L. (2005). A study of the relationship of the teachers’ self-efficacy and
the impact of leadership and professional development (Unpubllished doctoral
dissertation). İndian University of Pennsylvania.
Locke, L. F., Spirduso, W. W. ve Silverman, S. J. (2013). Proposals that work: A guide for
planning dissertations and grant proposals (6. baskı.) Thousand Oaks, CA: Sage.
MacCallum, R. C., Widaman, K. F., Zhang, S. ve Hong, S. (1999). Sample size in factor
analysis. Psychological Methods, 84-99. Doi:10.1037/1082- 989X.4.1.84
Malkoç, S. ve Kaya, E. (2015). Sosyal bilgiler öğretiminde sınıf dışı okul ortamlarının
kullanılma durumları, İlköğretim Online, 14(3), 1079-1095.
https://doi.org/10.17051/io.2015.40410
Marshall, K. (2004). Let’s clarify the way we use the word “Curriculum.” Education Week,
24(1), 43.
Mason, J. (2006). Mixed methods in a qualitatively driven way. Oualitative Research, 6(1),
9-25. https://doi.org/10.1177/1468794106058866
McNaughton, S., Zhu, T., Rosedale, N., Jesson, R., Oldehaver, J. ve Williamson, R. (2022).
In school and out-of-school digital use and the development of children’s self‐
regulation and social skills. British Journal of Educational Psychology, 92(1), 236-
257. https://doi.org/10.1111/bjep.12447
McComas, W. F. (2006). Science teaching beyond the classroom: The role and nature of
informal learning environments. The Science Teacher, 72(10), 26-30.
Metin, M. (2014). Kuramdan uygulamaya eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Pegem
Akademi Yayıncılık.
Millî Eğitim Bakanlığı, [MEB] (2018). Beden eğitimi ve oyun dersi öğretim programı. MEB
Yayınları.
Millî Eğitim Bakanlığı, [MEB] (2018). Din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretim programı.
MEB Yayınları.
Millî Eğitim Bakanlığı, [MEB] (2018). Fen bilimleri dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
Millî Eğitim Bakanlığı, [MEB] (2018). Görsel sanatlar dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
Millî Eğitim Bakanlığı, [MEB] (2018). Hayat bilgisi dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
Millî Eğitim Bakanlığı, [MEB] (2018). Müzik dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
Millî Eğitim Bakanlığı, [MEB] (2018). Sosyal bilgiler dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
Millî Eğitim Bakanlığı, [MEB] (2018). Trafik Güvenliği dersi öğretim programı. MEB
Yayınları.
Millî Eğitim Bakanlığı, [MEB] (2019). Türkçe dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
Millî Eğitim Bakanlığı, [MEB] (2019). Okul Dışı Öğrenme Ortamları Kılavuzu. Millî Eğitim
Basımevi.
Millî Parklar Kanunu, (1983, 9 Ağustos). Resmî Gazete, (Sayı: 18132).
Htpp://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2873.pdf
Moores, T. ve Cha-Jan Chang (2009). Self-efficacy, overconfidence and the negative effect
on subsequent performance: A field study. Information & Management 46, 69–76.
https://doi.org/10.1016/j.im.2008.11.006
Moseley, C., Reinke, K. ve Bookout, V. (2002). The effect of teaching outdoor environmental
education on preservice teachers’ attitudes toward self-efficacy and outcome
expectancy. The Journal of Environmental Education, 34(1), 9-15.
https://doi.org/10.1080/00958960209603476
Moseley, C., Summerford, H., Paschke, M., Parks, C. ve Utley, J. (2020). Road to
collaboration: Experiential learning theory as a frame work for environmental
education program development. Applied Environmental Education&
Communication, 19(3), 238-258.
Ocak, G. ve Beydoğan, Ö. (2003). İlköğretim okulları 3. sınıf hayat bilgisi dersi içerik
standartlarının öğretmen görüşlerine göre bazı değişkenler açısından yeterlilik
düzeyi (Standart Belirleme Erzurum Örneği) (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Atatürk
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Ocak, İ. ve Korkmaz, Ç. (2018). Fen bilimleri ve okul öncesi öğretmenlerinin okul dışı
öğrenme ortamları hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. Uluslararası Alan Eğitimi
Dergisi, 4(1), 18- 38.
Oktay, Ö., Üner, S. ve Şen, A. İ. (2021). Fen bilimleri, fizik, kimya, biyoloji öğretim
programları ile ders kitaplarının okul dışı öğrenme açısından incelenmesi. Mehmet
Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 58, 671-710.
Olson, J. K., Cox-Petersen, A. M. ve McComas, W. F. (2001). The inclusion of informal
environments in science teacher preparation. Journal of Science Teacher
Education, 12, 155–173. https://doi.org/10.1023/A:1016715127697
Orion, N., Hofstein, A., Tamir, P. ve Giddings, G. J. (1997) Devolopment and validation of
an instrument for assesing the learning environment of outdoor science activities.
Science Education, 81, 161-171. https://doi.org/10.1002/(SICI)1098-
237X(199704)81:2<161::AID-SCE3>3.0.CO;2-D
O’Sullivan, M. (2000). Needs assessment for INSET for unquali. Ed primary teachers in
Namibia: an effective model. A Journal of Comparative and International Education,
30, 211-232. https://doi.org/10.1080/713657454
Öner, G. (2015). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin okul dışı tarih öğretimine ilişkin görüşlerinin
incelenmesi. Türk Tarih Eğitimi Dergisi, 4(1), 89-121.
https://doi.org/10.17494/ogusbd.555135
Öner, G. ve Öztürk, M. (2019). Okul dışı öğrenme ve öğretim mekânları olarak bilim
merkezleri: sosyal bilgiler öğretmen adaylarının deneyimi. Eskişehir Osmangazi
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 1-27.
Özdemir, O. (2007). Yeni bir çevre eğitimi perspektifi: “Sürdürülebilir gelişme amaçlı ağitim”.
Eğitim ve Bilim, 32(145), 23-39.
Özer, M. ve Yıldırım, A. (2019). Okul öncesi dönemde müze ile eğitim: Öğretmenler ne
biliyor? Ne yapıyor? Anadolu Journal of Educational Sciences International, 9(2),
396-430. https://doi.org/10.18039/ajesi.577246
Öztura, E. (2010). Truva Tarihî Millî Parkı, Kaz Dağı Millî Parkı ve Spil Dağı Millî Parkı
ziyaretçilerinin Türkiye’de millî park kavramı ve eğitimi üzerine görüşlerinin
değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale On Sekiz Mart
Üniversitesi, Çanakkale.
Öztürk, A. (2019). Okul dışı öğrenmeye ilişkin sosyal bilgiler öğretmenlerinin görüşleri
(Yüksek Lisans Tezi). Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
Niğde.
Öztürk, Ş. (2009). Okulda eğitimle bütünleştirilmiş mekân dışı eğitim. Millî Eğitim Dergisi,
181, 131-144.
Öztürk, T. ve Kalafatçı, Ö. (2016). İlkokul hayat bilgisi dersi öğretim programının
uygulanabilirliğinin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Ihlara Eğitim
Araştırmaları Dergisi, 1(1), 58-74.
Palmberg, I.E. ve Kuru, J. (2000). Outdoor activities as a basis for environmental
responsibility. The Journal of Environmental Education, 31(4), 32-36.
https://doi.org/10.1080/00958960009598649
Paris, S. G., Yambor, K. M. ve Packard, B. W. (1998). A museum-school-university
partnership for enhancing students' interest and learning in science. The Elementary
School Journal, 98(3), 267-288. https://doi.org/10.1086/461894
Pas, E. T., Bradshaw, C. P. ve Hershfeldt, P. A. (2012). Teacher-and school-level predictors
of teacher efficacy and burnout: Identifying potential areas for support. Journal of
school psychology, 50(1), 129-145.
Patrick, P., Mathews, C. ve Tunnicliffe, S.D. (2013). Using a field trip inventory to ıf listening
to elementary school students’ conservations, while on a zoo field trip, enhances
preservice teachers’ abilities to plan zoo field trips. İnternational Journal of Science
Education, 35(15), 2645-2669. https://doi.org/10.1080/09500693.2011.620035
Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (Çev. M. Bütün ve S. B.
Demir). Pegem Akademi Yayıncılık.
Pekin, M. ve Bozdoğan, A.E. (2021). Ortaokul öğretmenlerinin okul dışı çevrelere gezi
düzenlemeye ilişkin öz yeterliklerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi: Tokat
ili örneği. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(17), 114-133.
Pett, M. A., Lackey, N. R. ve Sullivan, J. J. (2003). Making sense of factor analysis the use
of factor analysis for instrument development in health care research. Sage.
http://dx.doi.org/10.4135/9781412984898
Plano Clark, V. L. ve Ivankova, N. V. (2016). Mixed methods research: A guide to the field.
Sage. https://dx.doi.org/10.4135/9781483398341
Porter, K. A. (2018). Developing ecological ıdentities in high school students through a
place-based science elective. California StateUniversity, LongBeach.
Randler, C., Kummer, B. ve Wilhelm, C. (2012). Adolescent learning in the zoo: Embedding
a non-formal learning environment to teach formal aspects of vertebrate biology. J
Sci Educ Technol, 21, 384–391. Doi:10.1007/s10956-011-9331-2
Rennie, L. J. ve McClafferty, T. P. (1996). Science centres and science learning. Studies in
Science Education, 13, 521-531. https://doi.org/10.1080/03057269608560078
Richterich, R. (1980). Definition of language needs and types of adults. In J. Trimm,
Richterich, J. Van Ek. ve D. Wilkins (Eds,), Systems development in adult language
learning. Strasbourg: Council of Europe, Oxford: Pergamon.
Rios J.M ve Brewer, J. (2014). Outdoor education and science achievement. Applied
Environmental Education & Communication, 13(4), 234-240.
https://doi.org/10.1080/1533015X.2015.975084
Rumjaun, A. B. (2017). Educational visits and science education. In: Taber K.S., Akpan B.
(eds.) Science Education (s. 417-429). Sense Publishers.
Sağlamer Yazgan, B. (2013). Araştırmaya dayalı sınıf dışı laboratuvar etkinliklerinin
öğrencilerin araştırma- sorgulama becerilerine ve çevreye karşı tutumlarına etkisi
(Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Saraç, H. (2017). Türkiye’de okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin yapılan araştırmalar:
içerik analizi çalışması, Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırma Dergisi, 3(2), 60-81.
Schneiderhan-Opel, J., ve Bogner, F. X. (2021). The effect of environmental values on
German primary school students’ knowledge on water supply. Water, 13, 702.
https://doi.org/10.3390/w13050702
Senemoğlu, N., Demirel, M., Yağcı, E. ve Üstündağ, T., 2009. “Elementary school teachers
self efficacy beliefs: A Turkish Case”, Humanity Social Sciences Journal, 4(2), 164-
171.
Senemoğlu, N. (2011). Gelişim öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya. Pegem
Akademi Yayıncılık.
Silverman, D. (2018). Nitel verileri yorumlama (E. Dinç Ed.). Pegem Akademi Yayıncılık.
Simmons, D. (1998) Using natural settings for environmental education: Perceived benefits
and barriers. Journal of Environmental Education, 29 (3), 23–31.
https://doi.org/10.1080/00958969809599115
Smith Gregory A., Sobel, D. (2010). Place- and community-based education in schools.
New York: Routledge.
Smith-Sebasto, N. J. ve Smith, T. L. (1997). Environmental education in Illinois and
Wisconsin: A tale o f two states. Journal of Environmental Education, 28(4), 26-36.
https://doi.org/10.1080/00958964.1997.9942833
Sontay, G., Tutar, M. ve Karamustafaoğlu, O. (2016). ‘‘Okul dışı öğrenme ortamları ile fen
öğretimi” hakkında öğrenci görüşleri: planetaryum gezisi”. İnformal Ortamlarda
Araştırmalar Dergisi (İAD), 1(1), 1–24.
Sontay, G. ve Karamustafaoğlu, O. (2017). Fen bilimleri öğretmenlerinin gezi düzenlemeye
ilişkin öz-yeterlilik inançlarının incelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 32(4), 863-879.
Soylu, Ü. İ. ve Karamustafaoğlu, O. (2021). Okul dışı öğrenme ortamlarında materyal
destekli fen öğretimi gerçekleştirilmiş ulusal akademik çalışmaların incelenmesi.
İnformal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi, 6(2), 203-226.
Sönmez, V. (2004). Program geliştirmede öğretmen el kitabı. Anı Yayıncılık.
Sözer, Y. (2015). Sınıf içi öğrenmeleri destekleyen okul dışı aktif öğrenmeler: Bir meta sentez çalışması (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Dicle Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Enstitüsü, Diyarbakır.
Strauss, L. C. ve Terenzini, P. T. (2007). The effects of students’ in- and out-of-class
experiences on their analytical and group skills: A study of engineering education.
Research in Higher Education, 48(8), 967-992. http://dx.doi.org/10.1007/s11162-
007-9057-4
Sturm, H. ve Bogner, F.X. (2016). Learning at workstations in two different environments:
A museum and a classroom. Studies In Educational Evaluation, 36(1-2), 14-19.
https://doi.org/10.1016/j.stueduc.2010.09.002
Şeker, H. (2017). Eğitimde program geliştirme: Kavramlar-yaklaşımlar. Anı Yayıncılık.
Şen, A. İ. (2019). Okul dışı öğrenme ortamları. Pegem Akademi Yayıncılık.
Şentürk, E. (2009). The effect of science centres on students’ attitudes towards science
(Yüksek Lisans Tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ) Ortaöğretim Fen ve
Matematik Eğitimi, Ankara.
Şentürk, E. (2021). Gökevleri (Planetaryumlar). Şen, A. İ. (Ed.), Okul dışı öğrenme ortamları
(2. Baskı, s. 92-112). Pegem Akademi.
Şimşek, C. L. (2011). Okul dışı öğrenme ortamları ve fen eğitimi. C. L. Şimşek (Ed.), Fen
öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları (s. 1-25). Pegem Akademi Yayıncılık.
Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2014). Using multivariate statistics: International edition
(6 bs.). Boston: Pearson.
Tal, R. T. (2004). Using a field trip as a guide for conceptual understanding in environmental
education: A case study of a pre-service teacher’s research. Chemical Education
Research and Practice, 5, 127–142.
Tal, T. ve Morag, O. (2009). Reflective practice as a means for preparing to teach outdoors
in an ecological garden. Journal of Science Teacher Education, 20, 245- 262.
https://doi.org/10.1007/s10972-009-9131-1
Tal, R., Bamberger, Y. ve Morag, O. (2005). Guided school visits to natural history museums
in ısrael: teachers’ roles. Science Education, 89(6), 920-935.
https://doi.org/10.1002/sce.20070
Taner, Ç. ve Dikmenli, Y. (2016). Coğrafya öğretmenlerinin okul dışı coğrafya öğretimine
ilişkin görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD),
17(1), 363-382.
Tashakkori A. ve Teddlie C. (Eds). (2010). Handbook of mixed methods in social and
behavorial research. Thousand Oaks: Sage.
Tatar, N., ve Bağrıyanık, K. E. (2012). Fen ve Teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı
eğitime yönelik görüşleri. İlköğretim Online, 11(4), 883-896.
Tezcan Akmehmet, K. ve Ödekan, A. (2006). Müze eğitiminin tarihsel gelişimi. İstanbul
Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 47–58.
Thomas, G. (2010). Facilitator, teacher, or leader? Managing conflicting roles in outdoor
education. Journal of Experiential Education, 32(3), 239–254.
https://doi.org/10.1177/105382590903200305
Thompson, B. ve Daniel, L. G. (1996). Factor analytic evidence for the construct validity of
scores: A historical overview and some guidelines. Educational and Psychological
Measurement, 56(2), 197-208. https://doi.org/10.1177/0013164496056002001
Topçu, E. (2017). Sosyal bilgiler öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları: Öğretmen
adayları ile fenomenolojik bir çalışma. International Education Studies, 10(7), 1-27.
Toraman, S. (2021). Karma yöntemler araştırması: Kısa tarihi, tanımı, bakış açıları ve temel
kavramlar. Nitel Sosyal Bilimler, 3(1), 1-29.
Torun Ü. (2021). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin ve öğretmen adaylarının okul dışı
öğrenmeye yönelik görüşleri (Yüksek Lisans Tezi). Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırşehir.
Tösten, R. (2020). Okul dışı eğitim ve öğrenme. Adnan Küçükoğlu, Halil İbrahim Kaya
(Eds.), Kuramdan uygulamaya okul dışı öğrenme ortamları içinde (s.1-22). Pegem
Akademi Yayıncılık.
Tschannen-Moran, M., Hoy, A. W. ve Hoy, W. K. (1998). Teacher efficacy: Its meaning and
measure. Review of educational research, 68(2), 202-248.
https://doi.org/10.3102/00346543068002
Türkmen, H. (2010). İnformal (sınıf-dışı) fen bilgisi eğitimine tarihsel bakış ve eğitimimize
entegrasyonu. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(39), 46-49.
Uysal, İ. ve Kösemen, S. (2013). Öğretmen adaylarının genel öz yeterlik inançlarının
incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 217-226.
Ülper, H. ve Bağcı, H. (2012). Türkçe öğretmeni adaylarının öğretmenlik mesleğine dönük
öz yeterlik algıları. Turkish Studies International Periodical for The Languages,
Literature and History of Turkish or Turkic, 7(2), 1115-1131.
Ürey, M. ve Kaymakcı, S. (2020). Sınıf öğretmenlerinin hayat bilgisi dersinde kullanılan okul
dışı öğrenme ortamları ve uygulamaları hakkındaki görüşleri. Millî Eğitim Dergisi,
49(227), 7-32.
Üstüner, M. (2004). Geçmişten günümüze Türk eğitim sisteminde öğretmen yetiştirme
ve günümüz sorunları. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(7), 63-82.
Ütkür, N. (2019). The case for examination of different methods used in life sciences and
social studies courses. International Online Journal of Education and Teaching
(IOJET), 6(4). 866-877.
Waite, S. (2009). Outdoor learning for children aged 2-11: Perceived barriers, potential
solutions. Paper presented at the Fourth International Outdoor Education Research
Conference, Victoria, Australia.
Winter, J. C., Dodou, D. ve Wieringa, P. A. (2009). Exploratory factor analysis with small
sample sizes. Multivariate Behavioral Research, 44(2), 147-181.
https://doi.org/10.1080/00273170902794206
Worth K. (2010). Science in early childhood classrooms: content and process. Collected
Papers from the SEED (STEM in Early Education and Development) Conference
May 2010, University of Northern Iowa, Cedar Falls, Iowa, USA.
Yalmancı, S. G. ve Aydın, S. (2014). Fen bilgisi öğretmen adaylarının akademik öz-yeterlik
algılarının incelenmesi. Kafkas Üniversitesi, e–Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi,
1(1), 60-66.
Yavuz, M. (2012). Fen eğitiminde hayvanat bahçelerinin kullanımının akademik başarı ve
kaygıya etkisi ve öğretmen-öğrenci görüşleri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
Yazıcı, T. ve Çobanoğlu, E. O. (2017). Türkiye’de sınıf dışı eğitim ve tarihsel kökenleri
.Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. 5(9), 385-401.
Yenimahalle İlçe Millî Eğitim Müdürlüğü, (2016). Okulum Ankara öğretmenler için Ankara
rehberi. Berikan Matbaacılık.
Yeşilyurt, E. (2013). Öğretmen adaylarının öğretmen öz yeterlik algıları. Elektronik Sosyal
Bilimler Dergisi. 12(45), 88-104.
Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (11.Baskı).
Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, F. ve İlhan, İ. Ö. (2010). Genel özyeterlilik ölçeği Türkçe formunun geçerlik ve
güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 21(4), 301-308.
Yılmaz, K. ve Çokluk Bökeoğlu, Ö. (2008). İlköğretim okulu öğretmenlerinin yeterlik
inançları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 41(2), 143-167.
Yılmaz, M. (2014). Eğitimin psikolojik temelleri. C. Celep (Ed.), Eğitim bilimine giriş. Anı
Yayıncılık.
Yolcu, H. ve Karamustafaoğlu, O. (2021). Konya bilim merkezine yapılan bir sanal gezintinin
bilimsel etkisi hakkında öğretmen görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim
Fakültesi Dergisi , 22(3), 1925-1983.
YÖK (2018). Yeni Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları. YÖK Yayınları.
Yurtdakal, K. ve Karakaş, H. (2021). Sınıf öğretmenlerinin okul dışı öğrenme ortamlarına
gezi düzenleyebilme öz yeterlilikleri. HAYEF: Journal of Education, 18(2), 295- 322.
https://doi.org/10.5152/hayef.2021.20032
Zimmerman, Barry J. (2000). Self-efficacy: An essential motive to learn. Contemporary
Educational Psychology, 25, 82–91. https://doi.org/10.1006/ceps.1999.101
