Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorKızıl, Mevlüde
dc.contributor.authorTopal, Gülsüm Gizem
dc.date.accessioned2024-07-29T06:36:18Z
dc.date.issued2024
dc.date.submitted2024-07-05
dc.identifier.citationTopal, G.G., Non-Alkolik Yağlı Karaciğer Hastalarında DASH ve Akdeniz Diyetlerine Uyum ile Diyetin Glisemik Yük ve İnsülinemik İndeksinin Klinik Bulgularla İlişkisi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beslenme ve Diyetetik Programı, Doktora Tezi, Ankara, 2024.tr_TR
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/35371
dc.description.abstractNon-alcoholic fatty liver disease (NAFLD) is the most common liver disease worldwide. It is thought that metabolic syndrome components, primarily abdominal (visceral) obesity, are effective in its formation; it is thought to be encountered more frequently with the increasing prevalence of obesity and metabolic syndrome. In this cross-sectional study, 117 individuals aged 20-63 years, 56 men and 61 women, with a body mass index (BMI) of 25 kg/m2 or more and diagnosed with NAFLD by magnetic resonance imaging were included. The database of Hacettepe University Faculty of Medicine Hospital was used to analyze the medical records of the patients including lipid parameters and fasting blood glucose. Anthropometric measurements and body composition were measured by researchers. Individuals' 24-hour food consumption records were collected to assess their adherence to the Mediterranean Diet and DASH diet and to calculate dietary insulin index (DII), dietary insulin load (DIL), dietary glycemic index (DGI) and dietary glycemic load (GDL). Participants consuming diets with distinct levels of DII, DIL, DGI, and DGL exhibited variations in dietary energy and nutrient intake. Specifically, differences were noted in carbohydrate intake across quartiles of DII, DIL, DGI, and DGL, while fructose consumption showed variability in DGL quartiles (p≤0.05). Moreover, sucrose intake demonstrated distinctions in both DII and DGL quartiles (p≤0.05). No statistical difference was found in biochemical parameters and the fatty liver index among different levels of DII, DIL, DGI, and DGL (p>0.05). After adjusting for potential confounders, participants with a higher DGI had four times greater odds of developing metabolic syndrome compared to those in the bottom quartile (OR, 4.32; 95% CI, 1.42-13.11). However, a very weak positive association was found between individuals' Mediterranean Diet adherence scores and HDL-C (p≤0.05). This study provides important evidence of the complex relationship between dietary factors and NAFLD and emphasizes the need for prospective studies with larger sample sizes.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/restrictedAccesstr_TR
dc.subjectDiyet insülin indeksitr_TR
dc.subjectdiyet insülin yükütr_TR
dc.subjectdiyet glisemik indeksitr_TR
dc.subjectdiyet glisemik yükütr_TR
dc.subjectnon-alkolik yağlı karaciğer hastalığıtr_TR
dc.subjectAkdeniz diyetitr_TR
dc.subjectDASH diyetitr_TR
dc.subject.lcshA - Genel konulartr_TR
dc.titleNon-Alkolik Yağlı Karaciğer Hastalarında DASH ve Akdeniz Diyetlerine Uyum ile Diyetin Glisemik Yük ve İnsülinemik İndeksinin Klinik Bulgularla İlişkisitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetNon-alkolik yağlı karaciğer hastalığı (NAYKH) dünya genelinde en sık görülen karaciğer hastalığıdır. Oluşumunda öncelikle abdominal (visseral) obezite olmak üzere metabolik sendrom bileşenlerinin etkili olduğu; obezite ve metabolik sendrom prevelanslarının artmasıyla daha sık karşılaşır hale geldiği düşünülmektedir. Bu kesitsel çalışmaya, manyetik rezonans görüntüleme ile NAYKH tanısı konulan ve beden kütle indeksi (BKİ) 25 kg/m2 veya üzerinde olan 56 erkek ve 61 kadın olmak üzere 20-63 yaş aralığında 117 kişi dahil edilmiştir. Hastaların lipid parametreleri ve açlık kan glukozu gibi tıbbi kayıtlarını incelemek için Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi veri tabanı kullanılmıştır. Antropometrik ölçümler ve vücut kompozisyonu araştırmacılar tarafından ölçülmüştür. Bireylerin 24 saatlik besin tüketim kayıtları Akdeniz Diyeti ve DASH diyetine uyumlarını değerlendirmek ve diyet insülin indeksi (Dİİ), diyet insülin yükü (DİY), diyet glisemik indeksi (DGİ) ve diyet glisemik yükünü (DGY) hesaplamak için toplanmıştır. Farklı Dİİ, DİY, DGİ ve DGY seviyelerine sahip diyetleri tüketen katılımcılar arasında diyet enerjisi ve besin ögeleri alımında farklılıklar tespit edilmiştir. Özellikle, Dİİ, DİY, DGİ ve DGY çeyreklikleri arasında karbonhidrat alımında farklılıklar kaydedilirken, fruktoz tüketimi DGY çeyrekliklerinde değişkenlik göstermiştir (p≤0,05). Ayrıca, sükroz alımı hem Dİİ hem de DGY çeyrekliklerinde farklılıklar göstermiştir (p≤0.05). Farklı Dİİ, DİY, DGİ ve DGY seviyeleri arasında biyokimyasal parametreler ve yağlı karaciğer indeksi (FLI) açısından istatistiksel bir fark bulunmamıştır (p>0,05). Yaş, cinsiyet ve fiziksel aktivite düzeyi potansiyel karıştırıcılar olarak ayarlandıktan sonra, daha yüksek DGİ'ye sahip katılımcıların metabolik sendrom geliştirme olasılığı en alt çeyreklikte yer alanlara kıyasla dört kat daha fazla olmuştur (OR, 4.32; %95 GA, 1.42-13.11). Bununla birlikte bireylerin Akdeniz Diyeti uyum skorları ile HDL-K arasında pozitif yönlü çok zayıf bir ilişki olduğu bulunmuştur (p≤0,05). Bu çalışma, diyet faktörleri ve NAYKH arasındaki karmaşık ilişkiye dair önemli kanıtlar sunmakta ve daha büyük örnekleme sahip prostpektif araştırmaların gerekliliğini vurgulamaktadır.tr_TR
dc.contributor.departmentBeslenme ve Diyetetiktr_TR
dc.embargo.terms6 aytr_TR
dc.embargo.lift2025-01-31T06:36:18Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster