| dc.identifier.citation | Aktürk, B. (2016). Oyun tabanlı psikoeğitim programının boşanmış aileye sahip okul öncesi çocukların duygu düzenleme beceri düzeylerine etkisi (Yüksek lisans tezi). Melikşah Üniversitesi, Kayseri.
Akyol, S. U. (2013). Boşanmış ve boşanmamış aileye sahip ergenlerin yalnızlık, yaşam doyumu, sosyal destek ve bazı değişkenler açısından incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
Alkış, L. (2016). Boşanmış ve boşanmamış aileye sahip ergenlerde denetim odağı ve öfke ifade tarzlarının karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). İstanbul Ticaret Üniversitesi, İstanbul.
Alpar, R. (2011). Uygulamalı çok değişkenli istatistiksel yöntemler (3. baskı). Ankara: Detay.
Altundağ, Y. (2013). Anne babası boşanmış ergenlerin psikolojik dayanıklılık düzeylerinde yordayıcı değişkenler olarak yaşam doyumu ve yalnızlık (Yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
Amato, P. R. (2000). The consequences of divorce for adults and children. Journal of Marriage And Family, 62(4), 1269-1287. Retrieved from https://doi.org/10.1111/j.1741-3737.2000.01269.x
Amato, P. R., & Keith, B. (1991). Parental divorce and the well-being of children: A meta-analysis. Psychological Bulletin, 110(1), 26-46. Retrieved from doi: 10.1037/0033-2909.110.1.26
Amato, P.R., L.S. Loomis and A. Booth (1995). Parental divorce, marital conflict, and offspring well-Being during early adulthood, Social Forces, 73(3), 895–915. Retrieved from https://doi.org/10.1093/sf/73.3.895
Arditti, J. A. (1999). Rethinking relationships between divorced mothers and their children: Capitalizing on family strengths. Family Relations, 48(2), 109–119. Retrieved from doi: 10.2307/585074
Arifoğlu, B., Şanlı-Richard, N., Razı, G., ve Öz, F. (2010). Çocuklar için boşanmaya uyum envanteri geçerlik ve güvenirlik çalışması. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 17(3), 121-127.
Aseltine, R. (1996). Pathways Linking Parental Divorce With Adolescent Depression. Journal of Health and Social Behavior, 37(2), 133-148. Retrieved from http://www.jstor.org/stable/2137269
Aslıhan, M. N. (1998). Parçalanmış veya tam aileye sahip çocukların öz-kavramı depresyon düzeyleri ve akademik başarılarının yaş ve cinsiyet yönünden karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Adana.
Astone, N., & McLanahan, S. S. (1991). Family structure, parental practices, and high school completion. American Sociological Review, 56, 309–320. Retrieved from doi: 10.2307/2096106
Attar-Schwartz, S., Tan, J.-P., Buchanan, A., Flouri, E., & Griggs, J. (2009). Grandparenting and adolescent adjustment in two-parent biological, lone-parent, and step-families. Journal of Family Psychology, 23(1), 67-75. Retrieved from http://dx.doi.org/10.1037/a0014383
Aydın, O. ve Baran, G. (2012). Ebeveynleri boşanma sürecinde olan 9-12 yaş grubundaki çocukların boşanmaya uyum düzeylerinin incelenmesi. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 1(1), 35-52. http://dergipark.org.tr/ausbid/issue/38413/445579 adresinden erişilmiştir.
Baysal, S. (2003). Anne babası boşanmış ve boşanmamış çocukların depresyon düzeylerinin incelenmesi ve okul başarısına yansıması (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Beaty, L. A. (1995). Effects of paternal absence on male adolescents’ peer relations and self-image. Adolescence, 30, 873–880.
Brody, G. & Forehand, R. (1990). Interparental conflict, relationship with the noncustodial father, and adolescent post- divorce adjustment. Journal of Applied Developmental Psychology. 11(2), 139-147. Retrieved from https://doi.org/10.1016/0193-3973(90)90001-Z
Brodzinsky, D., Hitt, J. C., & Smith, D. (1993). Impact of parental separation and divorce on adopted and nonadopted children. American Journal of Orthopsychiatry, 63(3), 451–461. Retrieved from https://doi.org/10.1037/h0079447
Brown, T. A. (2006). Confirmatory Factor Analysis for Applied Research. (First Edition). NY: Guilford Publications, Inc.
Buchanan, C. M., Maccoby, E. E., & Dornbush, S. M. (1996). Adolescents after divorce. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Bulut, S., Dogan, U., & Altundag, Y. (2013). Adolescent Psychological Resilience Scale: Validity and reliability study. Suvremena Psihologija, 16(1) 21-32.
Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni, SPSS uygulamaları ve yorum (13. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. A., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi. (16. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Büyükşahin, G. (2009). Boşanmış ve boşanmamış (tam) ailelerden gelen 11-13 yaş arası çocukların anne baba tutumlarını algılama biçimlerinin sosyal uyum düzeyleriyle ilişkisi (Yüksek lisans tezi), Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
Candan, G. (2006). 8-11 yaşındaki parçalanmış ve tam aile çocuklarının anne babalarının kabul ve reddetme davranışını algılayışı (Yüksek lisans tezi) Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
Capaldi, D. M., & Patterson, G. R. (1991). The relation of parental transitions to boys’ adjustment problems: I. A linear hypothesis, and II. Mothers at risk for transitions and unskilled parenting. Developmental Psychology, 27, 489–504. Retrieved from http://dx.doi.org/10.1037/0012-1649.27.3.489
Carbone, J. R. (1994). A feminist perspective on divorce. The future of children, 4(1), 183-209. Retrieved from doi: 10.2307/1602484
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A first course in factor analysis (2nd ed.). Hillsdale, NJ: Erlbaum.
Çağlar, E. (2018). Çocuk ve ergen psikiyatri polikliniğine başvuran, ebeveynleri boşanmış olan ve olmayan çocukların ruhsal sorunlar, psikolojik sağlamlık, öz-kavramı, ve ebeveyn kabul/reddi açısından ve annelerin benlik saygısı ve algılanan sosyal destek açısından karşılaştırılması (Uzmanlık tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Çamkuşu-Arifoğlu, B. (2006). Çocuklar için boşanmaya uyum programının çocukların boşanmaya uyum, kaygı ve depresyon düzeylerine etkisi. (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Çelikoğlu, C. (1997). Boşanmanın çocukların benlik saygısına etkisinin incelenmesi (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
Çuhadaroğlu, F. (1986). Adölesanlarda özsaygı. (Uzmanlık tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Davies, P. T., & Cummings, E. M. (1994). Marital conflict and child adjustment: An emotional security hypothesis. Psychological Bulletin, 116, 387–411.
DeGarmo, D. S., & Forgatch, M. S. (1999). Contexts as predictors of changing maternal parenting practices in diverse family structures. In E. M. Hetherington (Eds.), Coping with divorce, single parenting, and remarriage: A risk and resiliency perspective (pp. 227– 252). Mahwah, NJ: Erlbaum
Doğan, T. ve Şahin, R. (2018). Ailede boşanma: Çocuk ve ergenlerin boşanma sonrası yaşama uyumu. Ö. Erdur-Baker ve T. Doğan, (Eds). Kriz danışmanlığı içinde (267-304) (2. Baskı). Ankara: Anı.
Doherty, W. J., & Needle, R. H. (1991). Psychological adjustment and substance use among adolescents before and after a parental divorce. Child Develoment, 62, 328–337. Retrieved from https://doi.org/10.1111/j.1467-8624.1991.tb01534.x
Demo, D. H., & Acock, A. C. (1996a). Family structure, family process, and adolescent well-being. Journal of Research on Adolescence, 6, 457–488.
Dursun, A. (2015). Anne babası boşanmış ergenlerin öznel iyi oluşunu artırma programının etkililiğinin incelenmesi. (Yüksek lisans tezi). Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
Emery, R. E. (2013). Evlilik, boşanma ve çocukların uyumu. 1. Basım. (E. O. Gezmiş Çev.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul.
Erkal, C. (2013). Ailesi parçalanmış olan ilkokul, ortaokul ve lise öğrencilerinin çeşitli düzeylere göre okul başarılarının incelenmesi (Kocaeli ili körfez ilçesi örneği). (Yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Feyzioğlu, S., Kuşçuoğlu, C. (2011). Tek ebeveynli aileler. Aile ve Toplum, 12(7), 97-109. http://dergipark.org.tr/spcd/issue/21103/227270
Fergus, S., & Zimmerman, M. A. (2005). Adolescent resilience: A framework for understanding healthy development in the face of risk. Annu. Rev. Public Health, 26, 399-419. Retrieved from https://doi.org/10.1146/annurev.publhealth.26.021304.144357
Fergusson, D. M., & Lynskey, M. T. (1996). Adolescent resiliency to family adversity. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 37, 281–292. Retrieved from https://doi.org/10.1111/j.1469-7610.1996.tb01405.x
Fiyakalı, N.C. (2008). Anne-babası boşanmış ve boşanmamış lise öğrencilerinin sürekli öfke düzeyleri ve öfke ifade tarzlarının bazı değişkenler açısından karşılaştırılması. (Yüksek lisans tezi), Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
Fonagy, P., Steele, M., Steele, H., Higgitt, A., & Target, M. (1994). The theory and practice of resilience. Journal of Child Psychology and Psychiatry and Allied Disciplines, 35, 231–257.
Forehand, R., Armistead, L., & Corinne, D. (1997). Is adolescent adjustment following parental divorce a function of predivorce adjustment? Journal of Abnormal Child Psychology, 25, 157–164. Retrieved from https://doi.org/10.1023/A:1025735629914
Garmezy, N., Masten, A. S., & Tellegen, A. (1984). The study of stress and competence in children: A building block for developmental psychopathology. Child Development, 55(1), 97-111. Retrieved from doi: 10.2307/1129837
Gosselin, J. & David, H. (2007). Risk and resilience factors linked with the psychosocial adjustment of adolescents, stepparents and biological parents. Journal of Divorce & Remarriage, 48(1-2), 29-53. Retrieved from https://doi.org/10.1300/J087v48n01_02
Gladding, S. T. (2012). Aile terapisi tarihi kuram ve uygulamaları. (İ. Keklik ve İ. Yıldırım,Çev.) Ankara: Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği.
Hanson, T. L. (1999). Does parental conflict explain why divorce is negatively associated with child welfare? Social Forces, 77(4), 1283-1316. Retrieved from https://doi.org/10.1093/sf/77.4.1283
Hetherington, E.M. (1989). Coping with family transitions: Winners, losers, and survivors, Child Development. 60(1), 1–15. Retrieved from DOI: 10.2307/1131066
Hetherington, E.M. (1993). An overview of the virginia longitudinal study of divorce and remarriage with a focus on early adolescence, Journal of Family Psychology, 7(1), 39–56. Retrieved from http://dx.doi.org/10.1037/0893-3200.7.1.39
Hetherington, E. M. (1999) Should we stay together for the Sake of the children?’, in E.M. Hetherington (ed.) Coping with divorce, Single Parenting and Remarriage: A Risk and Resiliency Perspective, (pp. 93–116). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
Hetherington, E. M. (2003). Social support and the adjustment of children in divorced and remarried families. Childhood, 10(2), 217-236. Retrieved from https://doi.org/10.1177/0907568203010002007
Hetherington, E. M., Bridges, M., & Insabella, G. M. (1998) What matters? What does not? Five perspectives on the association between marital transitions and children’s adjustment. American Psychologist, 53(2), 167-184. Retrieved from http://dx.doi.org/10.1037/0003-066X.53.2.167
Hetherington, E., & Stanley-Hagan, M. (1999). The Adjustment of Children with Divorced Parents: A Risk and Resiliency Perspective. The Journal of Child Psychology and Psychiatry and Allied Disciplines, 40(1), 129-140.
Hetherington, E. M., Henderson, S. H., Reiss, D., Anderson, E. R., Bridges, M., Chan, R. W., Taylor, L. C. (1999).. (1999) Adolescent siblings in stepfamilies: Family functioning and adolescent adjustment. Monographs for the Society for Research in Child Development, 64(4), 222. Retrieved from http://dx.doi.org/10.1111/1540-5834.00045
Hetherington, E. M., & Kelly, J. (2002). For better or for worse. New York: Norton.
Hooper, D., Coughlan, J. and Mullen, M. (2008). Structural equation modeling: Guidelines for determining model fit. The Electronic Journal of Business Research Methods. 6(1), 53–60.
Hu, L., Bentler, P. M. (1995). Evaluating Model Fit. In R. . Hoyle (Ed.), Structural equation modeling: concepts, issues and applications. London: Sage Publications.
Jacelon, S. C. (1997). The trait and process of resilience. Journal of Advanced Nursing, 25(1),123-129. Retrieved from https://doi.org/10.1046/j.1365-2648.1997.1997025123.x
Jekielek, S. M. (1998). Parental conflict, marital disruption and children's emotional well-being. Social Forces, 76(3), 905-936. Retrieved from https://doi.org/10.1093/sf/76.3.905
Jöreskog, K. G. ve Sörbom, D. (1993). LISREL 8: Structural Eguation Modeling with the Simplis Command Language. USA: Scientific Software ınternational, Inc.
Kelloway, K. E. (1989). Using Lisrel for Structural Equation Modeling: A Researcher’s Guide. London: Sage.
Karakaya, Ş. (2018). Boşanmanın çocukların benlik saygısı ve sosyal sorun çözme becerilerine etkisi: Denizli örneğinde karşılaştırmalı bir çalışma (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Karakuş, S. (2003). Anne-babası boşanmış ve boşanmamış çocukların depresyon düzeylerinin incelenmesi ve okul başarısına yansıması (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler, teknikler. (16. Baskı). Ankara: Nobel Yayınevi.
Kelly, J. (2003). Changing perspectives on children's adjustment following divorce: A view from the United States. Childhood, 10(2), 237-254. Retrieved from https://doi.org/10.1177/0907568203010002008
Kelly, J. B., & Emery, R. E. (2003). Children's adjustment following divorce: Risk and resilience perspectives. Family Relations, 52(4), 352-362. Retrieved from https://doi.org/10.1111/j.1741-3729.2003.00352.x
Kıral, E. (2018). Avrupa birliği ülkelerinin boşanma oranı analizi. Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi, 4(1) 2018, 19-38. https://doi.org/10.20979/ueyd.398163 adresinden erişilmiştir.
Kırdök, F. (2017). Boşanmış ve boşanmamış ebeveyne sahip bireylerin depresyon, aleksitimi ve öfke düzeylerinin ilişkisi (Yüksek lisans tezi). Üsküdar Üniversitesi, İstanbul.
Kırımlı-Taşkın, F. (2017). Çocuklar için boşanmaya uyum programının altı yaş çocuklarının benlik algısı kavramlarına etkisi (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
Kumpfer, K. L. (1999). Factors and processes contributing to resilience: The resilience framework. In M. D. Glantz, J. L. Johnson (Eds.), Resilience and development: Positive life adaptations (pp. 179-224). New York: Kluwer Academic/Plenum Publishers.
Kurdek, L. A., & Berg, B. (1987). Children's beliefs about parental divorce scale: Psychometric characteristics and concurrent validity. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 55(5), 712-718. Retrieved from http://dx.doi.org/10.1037/0022-006X.55.5.712
Kurdek, L. A., Fine, M. A., & Sinclair, R. J. (1994).The relation between parenting transitions and adjustment in young adolescents. Journal of Early Adolescence, 14(4), 412–432. Retrieved from https://doi.org/10.1177/0272431694014004001
Kurt, T. (2013). Ebeveynleri boşanmış ergenlerin yılmazlık, benlik saygısı, başa çıkma ve psikolojik belirtiler arasındaki ilişkinin incelenmesi: Yılmazlığın aracı rolü (Yüksek lisans tezi). Gazi üniversitesi, Ankara.
Kuru, D. (2018). Anne-babası boşanmış ve boşanmamış çocukların depresyon belirtilerinin anne-baba tutumları açısından incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Arel Üniversitesi, İstanbul.
Leech, N. L., Barrett, K. C., & Morgan G. A. (2005). SPSS for intermediate statistics: use and interpretation (2nd ed.). London, Erlbaum.
Leon, K. (2003). Risk and protective factors in young children's adjustment to parental divorce: A review of the research. Family Relations, 52(3), 258-270. Retrieved from https://doi.org/10.1111/j.1741-3729.2003.00258.x
Luthar, S. ve Cicchetti, D. (2000). The construct of resilience: Implications for interventions and social policies. Development and Psychopathology, 12(4), 857-885.
Masten, A. S. (2001). Ordinary magic: Resilience process in development. American Psychologist, 56(3), 227-238. Retrieved from DOI: 10.1037//0003-066X.56.3.227
Masten, A.S. ve Coastworth, J. D. (1998). The development of competence in favorable and unfavorable environments: Lessons from research on successful children. American Psychologist, 53(2), 205-220.
Meriç, B. (2007). Boşanmış ailelerdeki ergenlerin uyum düzeylerini ve sosyal becerilerini geliştirmeye yönelik bir grup rehberliği çalışmasının sınanması. (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Needle, R. H., Su, S. S., & Doherty, W. J. (1990). Divorce, remarriage, and adolescent substance use: A prospective longitudinal study. Journal of Marriage and Family. Retrieved from 52(1), 157-169. DOI: 10.2307/352847
Norman, E. (2000). Introduction: The strengths perspective and resiliency enhancement-a natural partnership. In E. Norman (Eds.), Resiliency enhancement (p.1-16). New York: Columbia University Press.
Öngider, N. (2006). Evli ve boşanmış ailelerde algılanan ebeveyn kabul veya reddinin çocuğun psikolojik uyumu üzerindeki etkileri. (Doktora Tezi). Ege Üniversitesi, İzmir.
Özcan, B. (2005). Anne babaları boşanmış ve anne babaları birlikte olan lise öğrencilerinin yılmazlık özellikleri ve koruyucu faktörler açısından karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
Öztürk, S. (2006). Anne-babası boşanmış 9-13 yaşlarındaki çocuklar ile aynı yaş grubundaki anne-babası boşanmamış çocukların benlik saygısı ve kaygı düzeyleri ilişkisi. (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Öztürk-Serter, G. (2018). Yapılandırılmış oyun terapisine dayalı geliştirilen psiko-eğitim programının boşanmış aile çocuklarının depresyon ve uyum düzeyleri üzerine etkisi (Doktora tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.
Portes, P. R., Lehman, A. J. & Brown, J. H. (1999) The child adjustment inventory: Assessing Transition in Child Divorce Adjustment. Journal of Divorce & Remarriage, 30(1-2), 37-45. Retrieved from https://doi.org/10.1300/J087v30n01_03
Ruschena, E., Prior, M., Sanson, A.,& Smart, D. (2005). A longitudinal study of adolescent adjustment following family transitions. Journal of Child Psychology and Psychiatry. 46(4), 353–363. Retrieved from https://doi.org/10.1111/j.1469-7610.2004.00369.x
Rutter, M. (1999). Resilience concepts and findings: Implications for family therapy. Journal of Family Therapy, 21(2), 119–144. Retrieved from https://doi.org/10.1111/1467-6427.00108
Sancaklı, D. (2014). Boşanmış annelerin ve çocuklarının boşanma sürecine ilişkin yaşantıları (Yüksek lisans tezi). Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
Sayan-Karahan, A. (2012). Boşanma sonrası yaşama uyum (Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Shin, S. H., Choi, H., Kim M. J., & Kim, Y.H. (2010). Comparing adolescents’ adjustment and family resilience in divorced families depending on the types of primary caregiver. Journal of Clinical Nursing, 19(11-12), 1695–1706. Retrieved from https://doi.org/10.1111/j.1365-2702.2009.03081.x
Silitsky, D. (1997) Correlates of psychosocial adjustment in adolescents from divorced families. Journal of Divorce & Remarriage, 26(1-2), 151-169, Retrieved from DOI: 10.1300/J087v26n01_08
Sönmez, F. (2001). Anne-babası boşanmış ergenlerle anne babası boşanmamış ergenlerin benlik imgelerinin karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Sroufe, L. A., & Rutter, M. (1984). The domain of developmental psychopathology. Child Development, 55(1), 17–29. Retrieved from DOI: 10.2307/1129832
Steinberg, L. (2007). Ergenlik. (Çev. Ed. Figen Çok). Ankara: İmge Kitabevi.
Størksen, I., Røysamb, E., Holmen, T. L. & Tambs, K. (2006). Adolescent adjustment and well-being: Effects of parental divorce and distress. Scandinavian Journal of Psychology, 47(1), 75–84. Retrieved from https://doi.org/10.1111/j.1467-9450.2006.00494.x
Sümer, N. (2000). Yapısal Eşitlik Modelleri. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
Şahin, S. (2015). Boşanmış ailelerden okul öncesi dönem çocuklarının sosyal becerileri ve akran ilişkilerinin incelenmesi (Doktora tezi). Çukurova Üniversitesi, Adana.
Şentürk-Aydın, R. (2013). Yaşam becerileri psikoeğitim programının boşanmış aile çocuklarının uyum düzeylerine etkisi. (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
Şimşek Yuksel, D. (2006). Grupla psikolojik danışmanın ana-babası boşanmış ergenlerde boşanmanın olumsuz etkileri ile başa çıkma stratejileri ve benlik saygıları üzerindeki etkisi (Yüksek lisans tezi). Mersin Üniversitesi, Mersin.
Şirvanlı-Özen, D. (1998). Eşler arası çatışma ve boşanmanın farklı yaş ve cinsiyetteki çocukların davranış ve uyum problemleri ile algıladıkları sosyal destek üzerindeki rolü. (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara
T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü (ASAGEM) (2011). Tek ebeveynli aileler. Ankara: Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayınları.
Tabachnick B. G. and Fidel, L. S. (2001). Using Multivariate Statistics. (Fourth Edition). MA: Allyn & Bacon, Inc.
Talıbzade, (2015). Boşanmış ve evli ebeveyne sahip olan ergenlerin iletişim becerilerinin karşılaştırılması. (Yüksek lisans tezi). Fatih Üniversitesi, İstanbul.
Teachman, J. D., Paasch, K., & Carver, K. (1996). Social capital and dropping out of school early. Journal of Marriage and the Family, 58(3), 773–783. Retrieved from DOI: 10.2307/353735
Thomas, A. M. & Forehand, R. (1993). The role of paternal variables in divorced and married families: predictability of adolescent adjustment. American Journal of Orthopsychiatry. 63(1), 126-35. Retrieved from https://doi.org/10.1037/h0079390
Thompson, B. (2004). Exploratory and Confirmatory Factor Analysis: Understanding Concepts and Applications. (First Edition). Washington: American Psychological Association.
Tolungüç, N. T. (2016). Boşanmanın 10-13 yaş grubundaki çocukların öz kavramları üzerindeki etkilerinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). İstanbul Ticaret Üniversitesi, İstanbul.
Tucker, J. S., Friedman, H. S., Schwartz, J. E., Critiqui, M. H., Tomlinson-Keasey C., Wingard, D. L., & Martin, L. R. (1997). Parental divorce: Effects on individual behavior and longevity. Journal of Personality and Social Psychology, 73(2), 381–391. Retrieved from http://dx.doi.org/10.1037/0022-3514.73.2.381
Turan-Cebeci, S. C. (2009). Tam aileye ve tek ebeveyne sahip ailelerden gelen 7-12 yaşları arasındaki çocukların bağlanma stilleri ve kaygı durumları arasındaki ilişki (Yüksek lisans tezi) Maltepe Üniversitesi, İstanbul
Türk Dil Kurumu (2019). Bilim ve sanat terimleri ana sözlüğü. 2019. http://www.tdk.gov.tr/ adresinden erişilmiştir.
Türk Dil Kurumu (2019). Güncel türkçe sözlük. 2019. http://www.tdk.gov.tr/ adresinden erişilmiştir.
TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) (2019). Evlenme sayısı, kaba evlenme hızı, boşanma sayısı ve kaba boşanma hızı. 17.04.2019 http://www.tuik.gov.tr/Start.do adresinden erişilmiştir.
Uzun, Ç. (2013). Anne-babası boşanmış ve boşanmamış çocuklarda depresyon ve sosyal becerilerin değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Arel Üniversitesi, İstanbul
Wenk, D., Hardesty, C. L., Morgan, C. S., & Blair, S. L. (1994). The influence of parental involvement on the well-being of sons and daughters. Journal of Marriage and the Family, 56(1), 229–234.
Yoo, H. Feng, X. Day, R. D. (2013). Adolescents’ empathy and prosocial behavior in the family context: A longitudinal study. Journal of Youth and Adolescence, 42(12), 1858–1872.
Yörükoğlu, A. (1998). Çocuk ruh sağlığı. 30 basım, Özgür Yayınları, İstanbul. | tr_TR |
