Toplumsal Dayanışma, İşbölümü Ve Dilencilik Olgusu Arasındaki İlişkiler: Almanya Ve Türkiye Karşılaştırması

View/Open
Date
2018-02-01
Author
Taburoğlu, Özgür
xmlui.dri2xhtml.METS-1.0.item-emb
Acik erisim
xmlui.mirage2.itemSummaryView.MetaData
Show full item record
Abstract
Emilé Durkheim suggested that social solidarity models are functional in order to understand the differences in social structure. In this context, he defines two different models: organic and mechanical solidarity. Organic solidarity and the division of labor associated with that model are the characteristics of developed societies where social diversity is prominent and visible. Mechanic solidarity is the quality of less developed societies made up of individuals who are similar to one another. In this axis, in a society dominated by organic solidarity, the position of members is determined by the value, service or utility they produce. However, in a society dominated by mechanical solidarity, individuals are instead considered to be natural members, regardless of the value or service they produce. In this context, the fundamental subject of this study is the way in which beggars are socially located on the axis of those patterns of solidarity suggested by Durkheim. In this context, determining the positions of individuals in this solidarity is the primary objective. To this end, our work aims to compare the behavior of citizens towards beggars in Germany and Turkey. Quantitative and qualitative data collection techniques have been used together for the purpose of this research. According to our findings, Germany which is considered to be a developed country, displays intense organic solidarity patterns towards the beggars. Instead, in Turkey, intense mechanical solidarity patterns have been observed. However, in both countries, it has been found that these two solidarity models are differentiating; especially due to global changes, urbanization and transformation of the welfare-state. It has been determined that forms of behavior and thinking that do not fit either models of solidarity have emerged. In this framework, it is determined that beggars can be viewed as indicators of change and differentiation in social structure.
URI
http://hdl.handle.net/11655/5422
xmlui.mirage2.itemSummaryView.Collections
xmlui.dri2xhtml.METS-1.0.item-citation
Emilé Durkheim, toplumsal yapı farklılıklarını anlamak için toplumsal dayanışma modellerinin işlevsel nitelikte oluğunu ileri sürer ve iki farklı model tanımlar: organik ve mekanik dayanışma. Organik dayanışma ve onunla bağlantılı olan işbölümü, sosyal farklık ve çeşitliliğin yoğun olduğu gelişmiş toplumların özelliğidir. Mekanik dayanışma ise, birbiriyle benzeşen bireylerden kurulu ve daha az gelişmiş toplumların niteliğidir. Organik dayanışmanın egemen olduğu bir toplumda üyelerin konumları, toplum içerisinde ürettikleri değer, hizmet ya da fayda ile belirlenir. Mekanik dayanışmacı toplumlarda ise bireyler, ürettikleri değer ya da hizmetten bağımsız olarak toplumun doğal üyesi sayılır. Çalışmamızın temel amacı dilencilerin toplumsal dayanışmaya dair nasıl bir gösterge olanağına sahip olduğunu bulgulamak; toplumsal dayanışma ile dilencilik arasındaki ilişkiyi anlamaktır. Bu bağlamda yapısal farklılığın bir görünümü olarak, Almanya ve Türkiye 'de bireylerin mekanik veya organik dayanışma biçimine yakın vaziyet alması ekseninde dilenciliğin toplumsal algılanışı, dilenme stratejileri, mekânları ve davranış tiplerinin karşılaştırılması hedeflenmiştir. Çalışma, Türkiye ve Almanya’da yaşayan insanların dilencilere yönelik davranış ve düşünme biçimlerini karşılaştırmayı hedeflemektedir. Araştırmanın amacı doğrultusunda, nicel ve nitel veri toplama teknikleri bir arada kullanılmıştır. Alan bulgularına göre, gelişmiş bir ülke olduğu kabul edilen Almanya’da dilencilere ilişkin organik dayanışmanın yoğun olduğu belirlenmiştir. Türkiye’de ise mekanik dayanışmanın göreli olarak daha yoğun olduğu gözlemlenmiştir. Ancak, her iki ülkede de özellikle küresel değişimler, kentleşme ve sosyal devlet yapısındaki dönüşümler nedeniyle, bu iki dayanışma modelinin farklılaşmakta olduğu bulgulanmıştır. Her iki dayanışma modeline de uymayan türde davranış ve düşünce biçimlerinin ortaya çıktığı belirlenmiştir. Bu çerçevede dilencilerin toplumsal yapı farklılığı ve değişimin izlenebileceği göstergeler olarak başvurulabileceği kanaatine varılmıştır.