Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorGöktaş, Zeynep
dc.contributor.authorYıldırım, İlknur Gökçe
dc.date.accessioned2022-07-27T07:27:18Z
dc.date.issued2022
dc.date.submitted2022-06-30
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/26544
dc.description.abstractDietary phytochemicals and total antioxidant capacity of diet are thought to have positive effects in type 2 diabetes mediated by oxidative stress and it has been discussed recently that fibroblast growth factor 21 (FGF21) may be an indicator for diabetes.This study was planned to examine the relationship between dietary phytochemicals and total antioxidant capacity of diet (dTAC) with glycemic parameters and FGF21 in individuals with Type 2 diabetes. This study was conducted 38 overweight and obese individuals with body mass index (BMI) ≥25 kg/m2 between ages 19-64 and 38 healthy individuals with a BMI of 18,5-35 kg/m2. Individuals with diabetes were followed up with diabetic medical nutrition therapy (MNT) for 12 weeks. 24-hour food consumption record, 24-hour physical activity record and anthropometric measurements (Bioelectrical impedance analysis, weight, height, waist circumference, hip circumference) of individuals in both groups were taken; dTAC were evaluated by Ferric Reducing Antioxidant Potential (FRAP), Oxygen Radical Absorbans Capacity (ORAC), Total Radical-trapping Antioxidant Parameters (TRAP), Trolox Equivalent Antioxidant Capacity (TEAC) methods and phytochemical index of diet were evaluated from 24-hour food consumption records of individuals. Diabetic individuals were evaluated three times at baseline, 4th week and 12th week. Healthy individuals were evaluated twice, at baseline and 12th week. In both groups, biochemical parameters (fasting blood glucose, HbA1c, total cholesterol, high density lipoprotein-HDL cholesterol, Low density lipoprotein-LDL cholesterol, trigliceride) were evaluated twice, at baseline and 12th week. In both groups serum samples were taken at baseline and 12th week, serum samples were analyzed for FGF21. At the end of the study, body weight, BMI, waist circumference, hip circumference, waist/hip ratio and lean body mass decreased at 12th week in diabetic women (p>0,05). Mean fasting glucose, total cholesterol, triglyceride, and LDL cholesterol levels of diabetic individuals decreased at 12th week. There was an increase in the HORAC and TORAC values of individuals with diabetes after 12 weeks (p<0,05). No statistically significant correlation was observed between HbA1c level and dTAC values at 12th week in both groups (p>0,05). There was no significant relationship between dTAC values and FGF21 levels at 12th week in both group (p>0,05). While no significant correlation was observed between anthropometric measurements and FGF21 after 12 weeks in the diabetic group (p>0,05), a positive low-moderate correlation was observed between lean body mass and FGF21 in healthy individuals (r=0,346, p=0,033). As a result, improvements were observed in anthropometric measurements, glycemic and lipid parameters of diabetic individuals with MNT. In order to evaluate MNT and adherence with MNT, individuals should be made aware of regular controls. In addition, more comprehensive studies are needed to clarify the relationship between dTAC, FGF21 and diabetes.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/embargoedAccesstr_TR
dc.subjectTip 2 Diyabettr_TR
dc.titleTip 2 Diyabetli Bireylerde Diyetin Fitokimyasal İçeriğinin ve Total Antioksidan Kapasitesinin Serum FGF21 Seviyesi Üzerine Etkisitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetDiyet fitokimyasallarının ve total antioksidan kapasitenin oksidatif stresin aracılık ettiği tip 2 diyabette olumlu etkileri olduğu düşünülmektedir. Fibroblast büyüme faktörü 21 (FGF21)’in ise diyabet için bir gösterge olabileceği son dönemlerde tartışılmaktadır. Bu çalışma Tip 2 diyabetli bireylerde diyet fitokimyasalları ve diyetin total antioksidan kapasitesinin (dTAC) glisemik parametreler ve FGF21’le olan ilişkisini incelemek amacıyla planlanmıştır. Çalışmaya 19-64 yaş arası beden kütle indeksi (BKİ) ≥25 kg/m2 olan hafif şişman ve obez 38 tip 2 diyabetli birey ve BKİ’si 18,5-35 kg/m2 olan 38 sağlıklı birey katılmıştır. Diyabetli bireyler 12 hafta süreyle diyabetik tıbbi beslenme tedavisiyle (TBT) takip edilmiştir. Her iki grupta yer alan bireylerin 24 saatlik besin tüketim kaydı, 24 saatlik fiziksel aktivite kaydı ve antropometrik ölçümleri (Biyoelektrik impedans analizi, ağırlık, boy uzunluğu, bel çevresi, kalça çevresi) alınmış; bireylerin 24 saatlik besin tüketim kayıtlarından besinlerin demir iyonu indirgeyici aktivitesi (FRAP), trolox eşdeğer antioksidan kapasitesi (TEAC), oksijen radikalini absorbe etme kapasitesi (LORAC, HORAC, TORAC) ve total radikal yakalama antioksidan potansiyelini (TRAP) yöntemleriyle dTAC ve fitokimyasal indeksi değerlendirilmiştir. Diyabetli bireyler çalışmanın başlangıcında, 4. haftada ve 12. haftada olmak üzere üç kez, sağlıklı bireyler ise çalışmanın başlangıcında ve 12. haftada olmak üzere iki kez değerlendirilmiştir. Her iki grupta da biyokimyasal parametreler (açlık kan glikozu, HbA1c, total kolesterol, HDL kolesterol, LDL kolesterol, trigliserit) başlangıçta ve 12. haftada olmak üzere iki kez değerlendirilmiş, her iki grupta da serum örnekleri başlangıçta ve 12. haftada olmak üzere iki kez alınmış ve serum örneklerinde FGF21 analizi yapılmıştır. Araştırmanın sonunda diyabetli kadınların vücut ağırlığı, BKİ, bel çevresi, kalça çevresi, bel/kalça oranı ve yağsız vücut kütlesi 12 hafta sonunda azalmıştır (p<0,05). Diyabetli bireylerin ortalama açlık kan glikozu, total kolesterol, trigliserit ve LDL kolesterol düzeyleri 12 hafta sonunda azalmıştır (p<0,05). Diyabetli grupta bireylerin ortalama HORAC ve TORAC değerlerinde 12 hafta sonra artış görülmüştür (p<0,05). Her iki grupta da 12. haftada HbA1c düzeyi ve dTAC değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki gözlenmemiştir (p>0,05). Her iki grupta da 12. haftada dTAC değerleri ile FGF21 düzeyi arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki görülmemiştir (p>0,05). Diyabetli grupta 12. hafta sonra antropometrik ölçümler ile FGF21 arasında anlamlı ilişki gözlenmezken (p>0,05), sağlıklı bireylerin yağsız vücut kütlesi ile FGF21 arasında pozitif düşük-orta düzeyde ilişki gözlenmiştir (r=0,346, p=0,033). Sonuç olarak, TBT ile diyabetli bireylerin antropometrik ölçümlerinde, glisemik ve lipit parametrelerinde iyileşmeler gözlenmiştir. TBT’nin ve TBT’ye uyumun değerlendirilebilmesi amacıyla bireyler düzenli kontrole gelmeleri yönünde bilinçlendirilmelidir. Ayrıca dTAC, FGF21 ve diyabet arasındaki ilişkinin netleştirilebilmesi için daha kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır.tr_TR
dc.contributor.departmentBeslenme ve Diyetetiktr_TR
dc.embargo.terms6 aytr_TR
dc.embargo.lift2023-01-29T07:27:18Z
dc.fundingBilimsel Araştırma Projeleri KBtr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster