Özet
Gifted students can organize their own learning environments to achieve their goals and these characteristics are associated with the concept of metacognition. They can make more progress in metacognition than other students when supported by training. The aim of this study is to examine the development of metacognitive processes of gifted students by teaching metacognition in the subject of complex numbers. The study group consists of 3 gifted students studying at BİLSEM. Activities have been prepared for the complex numbers that Geogebra software can also be used. Metacognitive knowledge and skill levels of the students, before and after the application, were determined by metacognition awareness scale. The examination of the development of metacognitive knowledge and skill levels of gifted students was carried out with interview questions after the activities. While the results obtained from the metacognition awareness scale of the students were higher before the application, both the levels of development in the process and the results obtained from the metacognition awareness scale applied were lower at the end of the process. The sub-component scores of the cognitive component of the metacognition were higher than the sub-component scores and levels of the cognitive regulation. The highest identified cognitive sub-component was declarative information and cognitive regulation sub-component was the evaluation sub-component. In this study,12 week application process was carried out. A longer application for metacognition teaching, a different subject and students from different age groups can be chosen. In this way, the metacognition levels of the gifted students can be examined.
Künye
Adkins, J. (1997). Metacognition: Designing for transfer. Yayınlanmamış rapor. https://etad.usask.ca/802papers/Adkins/ADKINS.PDF adresinden erişilmiştir.
Akın, A., Abacı, R. ve Çetin, B. (2007). Bilişötesi farkındalık envanterinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 7(2), 655-680.
Akkuş-İspir, O., Ay, Z. S. ve Saygı, E. (2011). Üstün başarılı öğrencilerin özdüzenleyici öğrenme stratejileri, matematiğe karşı motivasyonları ve düşünme stilleri. Eğitim ve Bilim, 162(36), 235-246.
Alexander, J. M., Carr, M. ve Schwanelflugel, P. J. (1995). Development of metacognition in gifted children: Directions for future research. Developmental Review, 15, 1-37.
Ataman, A. (1996). Üstün zekâlı ve üstün yetenekli. İ. Fındıkçı (Yay. haz.). Eğitimimize bakışlar 1 içinde (s. 143-155). İstanbul: Kültür Koleji Eğitim Vakfı Yayınları.
Aydemir, M. (2014). Uzaktan eğitimde üstbilişsel etkinliklerin öğrencilerin ders çalışma süreçleri ve üstbilişsel becerileri açısından incelenmesi (Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Aydoğdu, M. Z. (2014). 9.sınıf üstün zekalı öğrencilerin geometri problem çözme stratejileri ve Van Hiele geometri düşünme düzeyleri ile ilişkilendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Aydos, M. (2015). The impact of teaching mathematics with geogebra on the conceptual understanding of limits and continuity: The case of Turkish gifted and talented students (Yüksek lisans tezi). İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi, Ankara.
Baltacı, M. ve Akpınar, B. (2011). Web tabanlı öğretimin öğrenenlerin üstbiliş farkındalık düzeyine etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(8), 319-333.
Başarır, M. (2010). Kompleks değişkenli fonksiyonlar teorisi (2. bs.). Adapazarı: Sakarya Yayıncılık.
Başkan, T. (2005). Kompleks fonksiyonlar teorisi (5. bs.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Bildiren, A. (2013). Üstün yetenekli çocuklar (2. bs.). İstanbul: Doğan Kitap.
Bilgiç, N., Taştan, A., Kurukaya, G., Kaya, K., Avanoğlu, O. ve Topal, T. (2013). Özel yetenekli bireylerin eğitimi strateji ve uygulama kılavuzu. M.E.B., Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Erişim adresi: https://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2013_11/25034903_zelyeteneklibireylerineitimistratejiveuygulamaklavuzu.pdf
Blank, L. M. (2000). A metacognitive learning cycle: A better warranty for student understanding? Science Education, 84(4), 486-506.
Boran, A. İ. ve Aslaner, R. (2008). Bilim ve sanat merkezlerinde matematik öğretiminde probleme dayalı öğrenme. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(9), 15-32.
Borkowski, J. G., Carr, M., ve Pressley, M. (1987). “Spontaneous” strategy use: Perspectives from metacognitive theory. Intelligence, 11, 61-75.
Bosch, N. (2005). Equal educational opportunity, teaching & teacher education: an international journal of research and studies. Journal for the Education of the gifted, 28(3), 74-88.
Boyacı, M. (2010). Ortaöğretim öğrencilerinin temel yetenek düzeyleri ile bilişötesi öğrenme stratejileri arasındaki ilişki (Yüksek lisans tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tokat.
Brody, L. E., ve Stanley J. C. (2005). Youths who reason exceptionally well mathematically and/or verbally: Using the MVT:D4 model to develop their talents. R. J. Sternberg ve J. E. Davidson (Yay. haz.). Conceptions of giftedness içinde (s. 20-37). Cambridge: Cambridge University Press.
Brown, A. (1987). Metacognition, executive control, self-regulation, and other more mysterious mechanisms. F. E. Weinert ve R. H. Kluwe (Yay. Haz.), Metacognition, motivation, and understanding içinde (s. 65-116). Hillsdale, NJ: Erlbaum.
Case, J. ve Gunstone, R. (2002). Metacognitive development as a shift in approach to learning: An in-depth study. Higher Education, 27(4), 459-470.
Chi, M. T. H., Feltovich, P. J., ve Glaser, P. (1981). Categorization and representation of physics problems by experts and novices. Cognitive Science, 5(2), 121-152.
Clements, D. H. ve Nastasi, B. K. (1999). Metacognition, learning, and educational computer environments. Information Technology in Childhood Education,1, 3-36.
Creswell, J. W. (2007). Quantative inquiry & Research design (choosing among five approaches). California: Sade Publications.
Cross, D. R. ve Paris, S. G. (1988). Developmental and instructional analyses of children’s metacognition and reading comprehension. Journal of Educational Psychology, 80(2), 131-142.
Çağlar, D. (2004). Üstün zekâlı çocukların özellikleri. M. R. Şirin, A. Kulaksızoğlu ve A. E. Bilgili (Yay. haz.). Üstün yetenekli çocuklar: Seçilmiş makaleler kitabı içinde (s. 111-125). İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.
Dağlıoğlu, H. E. (2010). Üstün yetenekli çocukların eğitiminde öğretmen yeterlikleri ve özellikleri. Milli Eğitim Dergisi, 186(39), 72-84.
Dai, D. Y. ve Coleman, L. J. (2005). Epilogue: conclusions and implications for the gifted education. Journal for the Education of the Gifted, 28(3-4), 374-388.
Davaslıgil, Ü. (1990). Üstün çocuklar. Yaşadıkça Eğitim, 13, 17-22.
Davis, G. A. ve Rimm, S. B. (2004). Education of the gifted and talented (5th ed.). Boston, MA: Pearson.
Demircioğlu, H. (2008). Matematik öğretmen adaylarının üstbilişsel davranışlarının gelişimine yönelik tasarlanan eğitim durumlarının etkililiği (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Demirel, Ö. (2003). Eğitim Sözlüğü. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Desoete, A. (2001). Off-line metacognition in children with mathematics learning disabilities (Doktora tezi). Univesiteit Gent, Pedagooische Wetenschappen, Gent. Erişim adresi: https://biblio.ugent.be/publication/522137/file/1874176
Desoete, A., Roeyers, H. ve Buysee, A. (2001). Metacognition and mathematical problem solving in Grade 3. Journal of Learning Disabilities, 34, 435-449.
Doğanay, A. (1996). Öğrenmenin boyutları: Birleşik bir öğretim modeli. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 48-54.
Donker, A. S., De Boer, H., Kostons, D. Dignath van Ewijk, C. C. ve van der Werf, M. P. C. (2014). Effectiveness of learning strategy instruction on academic performance: A meta-analysis. Educational Research Review, 11, 1-26.
Downing, K., Kwong, T., Chan, S., Lam, T. ve Downing W. (2009). Problem-based learning and the development of metacognition. Higher Education, 57(5), 609-621
Duda, B. J., Ogolnoksztalcacych, Z. S. & Poland, Z. (2010). Mathematical creative activity and graphic calculator. International Journal of Technology in Mathematics Education, 18(1), 3-14.
Duman, B. (2008). Eğitim ve öğretim ile ilgili temel kavramlar: Üstbiliş-bilişsel farkındalık. B. Duman (Yay. haz.). Öğretim ilke ve yöntemleri içinde (s. 504-532). Ankara: Maya Akademi.
Durdu, L. (2016). Veri toplama yöntemleri. M. Y. Özden ve L. Durdu (Yay. haz.). Eğitimde üretim tabanlı çalışmalar için nitel araştırma yöntemleri içinde (s. 93-124). Ankara: Anı Yayıncılık.
El-Demerdash, M. E. A. (2010). The effectiveness of enrichment program using dynamic geometry software in developing mathematically gifted students’ geometric creativity in high schools (Doctoral dissertation). Schwabisch Gmünd University of Education. Retrieved from https://www.researchgate.net/publication/266160240_The_Effectiveness_of_an_Enrichment_Program_Using_Dynamic_Geometry_Software_in_Developing_Mathematically_Gifted_Students'_Geometric_Creativity_in_High_Schools
English, T. (1996). Evaluation of evolutiory and genetic optimizers: no free lunch. L. Fogel, P. Angeline ve T. Back. (Yay. Haz.), Evolutionary Programming V: Proceedings of the Fifth Annual Conference on Evolutionary Programming içinde (s.163-169). MIT Press.
Ertmer, P. A., ve Newby, T. J. (1996). The expert learner: Strategic, self-regulated and reflective. Instructional Science, 24, 1-24.
Feldhusen, J. F. (1996). Talent as an alternative conception of giftedness. Gifted Education International, 11, 124-127.
Feldhusen, J. F., ve Hoover, S. M. (1986). A conception of giftedness: Intelligence, self-concept and motivation. Rooper Review, 8(3), 140-143.
Flavell, J. H. (1976). Metacognition aspects of problem solving. L. B. Resnick (Yay. Haz.), the intelligence içinde (s. 231-235). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Flavell, J. H. (1979). Metacognition and cognitive monitoring: A new area of cognitive-developmental inquiry. American Psychologist, 34 (10), 906-911.
Flavell, J. H. (1985). Cognitive development. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Foster, P. (2006). Observational research. R. Sapsford ve V. Jupp (Yay. haz.). Data collection and analysis (pp. 57-92). London: Sage.
Fraenkel, J. R., ve Wallen, N. E. (2006). How to design and evaluate research in education (5. bs). New York: McGraw – Hill International Edition.
Gagne, F. (1985). Giftedness and talent: Reexamining a reexamination of the definitions. Gifted Child Quarterly, 29(3), 103-112.
Garofalo, J., ve Lester, F. (1985). Metacognition, cognitive monitoring and mathematical performance. Journal for Research in Mathematics Education, 16(3), 163-175.
Gelen, İ. (2003). Bilişsel farkındalık stratejilerinin Türkçe dersine ilişkin tutum, okuduğunu anlama ve kalıcılığa etkisi (Doktora tezi). Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Hartman, H. J. (2001). Teaching metacognitively. H. J. Hartman (Yay. haz.). Metacognition in learning and instruction: theory, research and practice içinde (s.149-172). Dordrecht: Kluwer Academic Publishers.
Hennesey, M. G. (2003). Metacognitive aspects of students’ reflective discource: Implications for intentional conceptual change teaching and learning. G. M. Sinatra ve P. R. Pintrich (Yay. haz.), International conceptual change içinde (s. 103-132). Mahwah NJ: Erlbaum.
Hıdıroğlu, Ç. N. (2015). Teknoloji destekli ortamda matematiksel modelleme problemlerinin çözüm süreçlerinin analizi: Bilişsel ve üstbilişsel yapılar üzerine bir açıklama (Doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Hohenwarter, J., Hohenwarter, M. ve Lavicza, Z. (2010). Evaluating difficulty levels of dynamic geometry software tools to enhance teachers’ proffessional development. International Journal for Technology in Mathematics Education, 17(3), 127-134.
Horowitz, F. D., Subotnik, R. F. ve Matthews, D. J. (2009). The development of giftedness and talent across the life span. Waschington, DC: American Psychological Association.
Israel, S. E. (2007). Using metacognitive assessments to create individualized reading instruction. International Reading Association, INC.
Karabey, B. ve Yürümezoğlu, K. (2015). Yaratıcılık ve üstün yetenekliliğin zeka kuramları açısından değerlendirilmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 40, 86-106.
Korenova, L. (2012, Temmuz). The use of digital environment for developing the creativity of mathematically gifted high school students. The 12th International Congress on Mathematical Education (ICME) de sunulan bildiri. Coex, Soeul, Korea.
Kök, B. (2012). Üstün zekâlı ve yetenekli öğrencilerde farklılaştırılmış geometri öğretiminin yaratıcılığa, uzamsal yeteneğe ve başarıya etkisi (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Kramarski, B. ve Gutman, M. (2006). How can self-regulated learning be supported in mathematical e-learning environments? Journal of Research in Science Teaching, 40, 898-921.
Kramarski, B., ve Mevarech, Z. R. (2003). Enhancing mathematical reasoning in the classroom: The effects of cooperative learning and metacognitive training. American Educational Research Journal, 40(1), 281-310
Kumar, A. E. (1998). The influence of metacognition on managerial hiring decision making: Implications for management development (Doktora tezi). Virginia Polytechnic Institute and State University, Blacksburg, Virgina.
Kumlu, G. (2012). Alternatif kavramlara sahip fen ve teknoloji öğretmen adaylarında fen metinlerini okurlarken aktif hale gelen bilişsel ve üstbilişsel stratejiler (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Livingston, J. A. (2003). Metacognition: An overview. Yayınlanmamış rapor. Erişim adresi: https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED474273.pdf
Merriam, S. B. (2009). Qualitative research: A guide to design and implementation. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Namlu, A. G. (2004). Bilişötesi öğrenme stratejileri ölçme aracının geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(2), 123-136.
O’Neil, H. F., ve Abedi, J. (1996). Reliability and validity of a state metacognitive inventory: potential for alternative assessment. CSE, Technical Report, 469.
Özbay, Y. ve Palancı, M. (2011). Üstün yetenekli çocuk ve ergenlerin psikososyal özellikleri. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (Aralık), 89-108.
Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği (2018, 7, Temmuz). Resmi Gazete (Sayı: 30471). Erişim adresi: http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/07/20180707-8.htm
Özer, B. (1998). Öğrenmeyi öğretme. A. Hakan (Yay. haz.). Eğitim bilimlerinde yenilikler içinde (s. 147-162). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Özkaya, A. (2013). Üstbilişsel ve internet tabanlı üstbilişsel öğretim yöntemlerinin öğrencilerin hücre bölünmesi ve kalıtım konusundaki başarılarına, tutumlarına ve üstbilişsel düşünme düzeylerine etkisi (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Özsoy, G. (2007). İlköğretim beşinci sınıfta üstbiliş stratejileri öğretiminin problem çözme başarısına etkisi (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Özsoy, G. (2008). Üstbiliş. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 6(4), 713-740.
Özyaprak, M. (2012). Üstün zekâlı ve yetenekli öğrencilere yönelik farklılaştırılmış matematik öğretiminin erişi, turum ve yaratıcılığa etkisi (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Panaoura, A. (2007, Şubat). The impact of recent metacognitive experiences on preservice teachers’ self-representation in mathematics and its teaching. European Research in Mathematics Education 5 (Cerme 5)’de sunulan bildiri. Larnaca, Cyprus.
Panaoura, A., Philippou, G. ve Christou, C. (2003, Şubat). Young pupils’ metacognitive ability in mathematics. European Research in Mathematics Education 3 (Cerme 3)’de sunulan bildiri. Bellaria, Italy.
Paris, S., ve Winograd, P. (1990). Promoting metacognition and motivation of exeptional children. Remedial and Special Education, 11(6), 7-15.
Pehlivan, F. (2012). İlköğretim beşinci sınıf matematik dersinde üstbiliş strateji kullanımının öğrencilerin başarı ve tutumlarına etkisi (Yüksek lisans tezi). Niğde Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Niğde.
Pierce, W. (2003, Kasım). Metacognition: Study strategies, monitoring, and motivation. Prince George’s Community College’de sunulan atölye çalışması. Erişim adresi: http://academic.pg.cc.md.us/~wpeirce/MCCCTR/metacognition.htm
Pintrich, P. R. (1999) The role of motivation in promoting and sustaining self-regulated learning. International Journal of Educational Research, 31, 459-470.
Posamentier, A., ve Krulik, S. (1998). Problem solving strategies for efficient and elegant solutions. California: Corwin Press.
Rabinowitz, M., ve Glaser, R. (1985). Cognitive structure and process in highly competent performance. F. D. Horowitz ve M. O’Brien (Yay. haz.). The gifted and talented: Development Perspectives içinde (s. 75-98). Washington DC: American Psychological Association.
Renzulli, J. S. (1978). What makes giftedness? Reexamining a definition. Phi Delta Kappan, 60(3), 180-184.
Renzulli, J. S. (2005). The three-ring conception of giftedness: A developmental model for promoting creative productivity. R. J. Sternberg ve J. E. Davidson (Yay. haz.). Conceptions of giftedness içinde (s. 246-279). Cambridge: Cambridge University Press.
Rickey, D., ve Stacy, A. M. (2000). The role of metacognition in learning chemistry. Journal of Chemical Education, 77(7), 915-920.
Robson, C. (2002). Real world research: A source for social scientist and practitioner-researchers (2. bs.). Malden, MA: Blackwell.
Sak, U., Ayas, M. B., Bal-Sezerel, B., Öpengin, E., Özdemir, N. N. ve Demirel-Gürbüz, Ş. (2015). Türkiye’de üstün yeteneklilerin eğitiminin eleştirel bir değerlendirmesi. Türk Üstün Zekâ ve Eğirim Dergisi, 5(2), 110-132.
Sarı, S. (2012). 7.Sınıf Cebirsel ifadeler ve denklemler konusunun üstbilişin desteklendiği bir yöntemle öğretiminin kavramsal ve işlemsel öğrenmeye etkisi (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Schraw, G. (1998). Promoting general metacognitive awareness. Instructional Science, 26, 113-125.
Schraw, G., ve Dennison, R. S. (1994). Assessing metacognitive awareness. Contemporary Educational Psychology, 19, 460-475.
Schraw, G., ve Graham, T. (1997). Helping gifted students develop metacognitive awareness. Roeper Review, 20(1), 4-8.
Schraw, G., ve Moshman, D. (1995). Metacognitive theories. Educational Psychology Review, 7(4), 351-371.
Scoott, B. M. ve Levy, M. G. (2013). Metacognition: Examinin the components of a fuzzy concept. Educational Research, 2(2), 120-131.
Senemoğlu, N. (2012). Gelişim, öğrenme ve öğretim: Kuramdan Uygulamaya (21. bs.). Ankara: Pegem Akademi.
Selçuk, Z. (1999). Gelişim ve öğrenme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Sezgin-Memnun, D. ve Akkaya, R. (2009). The levels of metacognitive awareness of primary teacher trainees. Procedia Social and Behavioral Sciences, 1, 1919-1923.
Sternberg, R. J. (2001). Metacognition, abilities, and developing expertise: What makes an expert student? H. J. Hartman (Yay. haz.). Metacognition in learning and instruction içinde (s. 247-260). Dordrecht: Kluwer.
Sternberg, R. J. ve Zhang, L. (1995). What do we mean by giftedness? A pentagonal implicit theory. Gifted Child Quarterly, 39(2), 88-94.
Subotnik, R. F., Olszewski-Kubuilius, P., ve Worrell, F. C. (2011). Rethinking giftedness and gifted education: A proposed direction forward based on pyschological Science. Psychological Science, 12(1), 3-54.
Susanto, G. (2015). Metacognitive strategy used by American students in learning Indonesian. American Journal of Educational Research, 12(3), 1548-1553.
Şengil-Akar, Ş. (2017). Üstün yetenekli öğrencilerin matematiksel yaratıcılıklarının matematiksel modelleme etkinlikleri sürecinde incelenmesi (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Şengül, S. ve Erdoğan, F. (2013). İlköğretim öğrencilerinin cebirsel problemleri çözme başarılarının üstbilişsel bilgi bağlamında incelenmesi. New World Sciences Academy Education Sciences, 8 (4), 411-427.
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı, Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü (2013). Özel yetenekli bireyler strateji ve uygulama planı 2013-2017. Erişim adresi: http://abdigm.meb.gov.tr/projeler/ois/005.pdf
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı (2016). Bilim ve sanat merkezleri yönergesi. Erişim adresi: https://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2016_10/07031350_bilsem_yonergesi.pdf
Tüysüz, C. (2013). Üstün yetenekli öğrencilerin problem çözme becerisine yönelik üstbiliş düzeylerinin belirlenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(10), 157-166.
Van der Stel, M. ve Veenman, M. V. J. (2010). Development of metacognitive skillfulness: A longitudinal study. Learning and individual differences, 20, 220-224.
VanTassel Baska, J. (2005). Domain-Specific Giftedness: Applications in School and Life. R. J. Sternberg ve J. E. Davidson (Yay. haz.). Conceptions of giftedness içinde (s. 358-376). Cambridge: Cambridge University Press.
Veenman, M. V. J., Van Hout-Wolters, B. H. A. M., ve Afflerbach, P. (2006). Metacognition and learning: Conceptual and methodological considerations. Metacognition and Learning, 1(1), 3-5.
Veenman, M. V. J., Wilhelm, P. ve Beishuizen, J. J. (2004). The relation between intellectual and metacognitive skills from a developmental perspective. Learning and instruction, 14, 89-109.
Wells, D. (1995). Can you solve these?: Mathematical problems to test your thinking powers. Norfolk: Tarquin Pubication.
White, B., Shimoda, T., ve Frederiksen, J. (1999). Enabling students to construct theories of collaborative inquiry and reflective learning: computer support for metacognitive development. International Journal of Artificial Intelligence in Education, 10(2), 151-182.
White, R. T. (1988). Metacognition. J. P. Keeves (Yay. haz.). Educational research, methodology and measurement: An international handbook içinde (s. 70-75). Oxford: Pergamon.
Whitebread, D., Coltman, P., Paternak, D. P., Sangster, C., Grau, V., Bingham, S. Almeqdad, Q. ve Demetriou, D. (2009). The development of two observational tools for assessing metacognition and self-regulated learning in young children. Metacognition learning, 4, 63-85.
Wilson, J. (1999). Defining metacognition: A step towards recognizing metacognition as a worthwhile part of the curriculum. Aare Konferansında sunulan bildiri. Melbourne, Avustrulya.
Yazgan, Y. ve Arslan, Ç. (2017). Matematiksel sıradışı problem çözme stratejileri ve örnekleri (4. bs.) Ankara: Pegem Akademi.
Yazgan-Sağ, G. (2012). Üstün yetenekli ortaöğretim öğrencilerinin matematiksel problem çözme durumlarındaki özdüzenleme davranışları (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Yazgan-Sağ, G. (2014). Üstün yetenekli öğrencilerde özdüzenleme faaliyetleri. G. Sakız (Yay. haz.). Özdüzenleme içinde (s.155-188). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. bs.). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, E., Akpınar, E., Tatar, N. ve Ergin, Ö. (2009). İlköğretim öğrencileri için geliştirilen biliş üstü ölçeğinin açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9(3), 1573-1604.
Yurdakul, B. (2004). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının öğrenenlerin problem çözme becerilerine, bilişötesi farkındalık ve derse yönelik tutum düzeylerine etkisi ile öğrenme sürecine katkıları (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Yurdakul, B. ve Demirel, Ö. (2011). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının öğrenenlerin üstbiliş farkındalıklarına katkısı. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 1(1), 71-85.
Yürük, N. (2014). Özdüzenlemede üstbiliş. G. Sakız (Yay. haz.). Özdüzenleme içinde (s. 29-53). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Zimmerman, B. J. ve Martinez-Pons, M. (1986). Development of a structured interview for assessing student use of self-regulated learning strategies. American Educational Research Journal, 23(4), 614-628.
