Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorMocan, Mehmet Cemtr_TR
dc.contributor.authorYücekul, Burcutr_TR
dc.date.accessioned2015-10-14T07:58:39Z
dc.date.available2015-10-14T07:58:39Z
dc.date.issued2015tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/695
dc.description.abstractThe Effects of Silicon Hydrogel Contact Lenses on the Ocular Surface, Hacettepe University School of Medicine, Department of Ophthalmology, Thesis in Ophthalmology, Ankara, 2015. The aim of this study is to compare the tear cytokine levels of silicon hydrogel contact lens users with the healthy controls and to evaluate the relationship with ocular surface inflammation caused by the contact lens usage and meibomian gland dysfunction. In this study we investigated tear function tests; tear break-up time, ocular surface staining, Schirmer test, OSDI (Ocular Surface Disease Index) questionaire and tear IL-1RA, IL-1β, IL-2, IL-2R, IL-4, IL-5, IL-6, IL-7, IL-8, IL-10, IL-12, IL-13, IL-15, IL-17, IFN-α, IFN-γ, TNF-α, GM-CSF, IP-10, MIG, RANTES, Eotaxin, MIP-1α, MIP-1β, MCP-1 levels with luminex in 20 patients who have used silicone hydrogel contact lenses for at least 6 months coexisting meibomian gland dysfunction (group 1), 20 patients who have used for at least 6 months silicone hydrogel contact lenses without meibomian gland dysfunction (group 2), 20 patients who had meibomian gland dysfunction and who were not using contact lenses (group 3) and 20 healthy individuals without any known systemic and ocular diseases and who were not using contact lenses (group 4). In group 1 tear break-up time was lower (p=0.048); ocular surface staining (p=0.032) and OSDI scores (p=0.001) were higher than the control group but tear cytokine levels were similar in all groups. Our results suggest that, meibomian gland dysfunction is not associated with a clinically significant ocular surface inflammation in contact lens users.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherTıp Fakültesitr_TR
dc.subjectSilicon hydrogel contact lenstr_TR
dc.titleSilikon Hidrojel Kontakt Lenslerin Göz Yüzeyi Üzerine Olan Etkilerinin İncelenmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesisen
dc.callno2015/1999tr_TR
dc.contributor.departmentoldGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalıtr_TR
dc.description.ozetSilikon Hidrojel Kontakt Lenslerin Göz Yüzeyi Üzerine Olan Etkilerinin İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, Uzmanlık Tezi, 2015. Bu çalışmanın amacı, silikon hidrojel kontakt lens kullanan hastaların gözyaşı sitokin seviyelerini sağlıklı bireylere ait değerler ile karşılaştırmak ve kontakt lens kullanımı ile meibomius bez disfonksiyonunun ilişkisini değerlendirmektir. Bu amaçla çalışmaya en az 6 ay süreyle silikon hidrojel kontakt lens kullanan ve meibomius bez disfonksiyonu olan 20 hasta, en az 6 ay süreyle silikon hidrojel kontakt lens kullanan ve meibomius bez disfonksiyonu olmayan 20 hasta, meibomius bez disfonksiyonu olan ve kontakt lens kullanmayan 20 hasta ve oküler ve sistemik hastalığı olmayan 20 sağlıklı birey olmak üzere toplam dört grupta gözyaşı kırılma zamanı, oküler yüzey boyanması, Schirmer testi, OSDI (Ocular Surface Disease Index) anketi ile gözyaşı fonksiyon değerlendirmesi yapılmış ve hastaların gözyaşında IL-1RA, IL-1β, IL-2, IL-2R, IL-4, IL-5, IL-6, IL-7, IL-8, IL-10, IL-12, IL-13, IL-15, IL-17, IFN-α, IFN-γ, TNF-α, GM-CSF, IP-10, MIG, RANTES, eotaksin, MIP-1α, MIP-1β, MCP-1 seviyeleri luminex ile çalışılmıştır. Kontakt lens kullanan ve meibomius bez disfonksiyonu olan grupta kontrol grubuna göre gözyaşı kırılma zamanı daha düşük (p=0.048), OSDI skorları (p=0.001) ve oküler yüzey boyanması (p=0.032) daha yüksek bulunmuştur. Gruplar arası gözyaşı sitokin düzeylerinde anlamlı fark saptanmamıştır. Çalışmamızın bulguları meibomius bez disfonksiyonu varlığının kontakt lens kullanan olguların oküler yüzeylerinde klinik olarak anlamlı bir iltihabi cevap ile ilişkili olmadığını düşündürmüştür.tr_TR
dc.subtypemedicineThesis


Bu öğenin dosyaları:

Thumbnail

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster