Özet
The final form of the seperation principle implemented in Turkey since 2010, is a technique
used to achieve the ability to pay of the taxpayer on the income tax rates. The separation
principle, which expresses that the wage earnings are taxed differently according to the wage
and non-wage income and earnings, is applied by changing the tax base in the income tax
statement for the wage gains in the Turkish tax system. To ensure the fair distribution of the tax
burden expressed in the Constitution of the Republic of Turkey and the principle of separation
advantage in labor factor is important how much tax revenue has reached this goal. In order to
determine this, the effect of the direct separation principle on wage earnings is examined, unlike
other studies in the literature which include an analysis of the effects of income on income
distribution in this study. This study, which differs in the literature from the point of not finding
a study that examines the effect of the separation principle on the wage, aims to reveal to what
extent the tax justice stated in the Constitution on the wage ear is really achieved. How the
income tax burden on the wage earnings changes the result of the application of the separation
principle The TÜİK Income and Living Conditions Survey was examined through the Panel
Data Set 2012 and the Cross Section Data Set applied between 2009 - 2012 and analyzed by
using percent share analysis and gini indices which measures income distribution inequality.
Künye
Abdurrahman, A. (2013a). Kamu Maliyesi. Ankara: Gazi Kitabevi.
Akalın, G. (2016). Kamu Ekonomisi. Ankara: Orion Kitabevi.
Akdoğan, A. (2013b). Vergi Hukuku ve Türk Vergi Sistemi (Temel İlke ve Esaslar,
Vergileme ve Vergiler Hukuku, Uygulama Örnekleri). Ankara: Gazi Kitabevi.
Akşin, S. (2008). Kısa Türkiye Tarihi. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Aktan, Ç. C. (1988). Tımar Sistemi ve Osmanlı İmparatorluğu’ndaki Uygulaması.
Dünya Araştırmaları Dergisi, 52, 69-78.
Albayrak, Ö. (2013). Türkiye’de Reel Gelirlerin Gelişimi: 2003-2010. Ankara:
Mülkiyeliler Birliği Yayınları.
Albayrak, Ö., Bahçe, S. ve Pınar, A. (2016). Türkiye’de Daha Eşitlikçi Vergi
Politikaları için Mikrosimülasyon Analizi: 2003-2013. Ankara Üniversitesi SBF
Dergisi, 71(1), 249-278.
Altig, D. ve Carlstrom, C. T. (1999). Marginal Tax Rates and Income Inequality in a
Life-Cycle Model. American Economic Review, 89(5), 1197–1215. Erişim: 8
Kasım 2017, American Economic Association.
Ardanaz, M. ve Scartascini, C. (2011). Why Don’t We Tax the Rich? Inequality,
Legislative Malapportionment, and Personal Income Taxation around the World
(Rapor No: IDB-WP-282). USA, Inter-American Development Bank.
Armağan, R. (2007). Türkiye’de Gelir ve Kur
Bargain, O., Dolls, M., Immervoll, H., Neumann, D. Peichl, A., Pestel, N. ve Siegloch,
S. (2015). Tax Policy and Income Inequality in The United States, 1979-2007.
Economic Inquiry, 53(2), 1061-1085. Erişim: 26 Ekim 2017, Wiley Online
Library.
Barut, N. (2013). Türkiye’de Artan Oranlı Vergi Sistemi ve Gelir Dağılımı. Yüksek
Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Baskıcı, M. M. (2005). 1800-1914 Yıllarında Anadolu’da İktisadi Değişim. Ankara:
Turhan Kitabevi Yayınları.
Bilici, N. (2008). Vergi Hukuku Genel Hükümler Türk Vergi Sistemi. Ankara, Seçkin
Yayıncılık.
Bird, R. M. ve Zolt, E. M. (2010). Dual Income Taxation and Developing Countries
[Elektronik Sürüm]. Columbia Journal of Tax Law, 1(2), 174-217.
Blum, W.J. ve Kalven, H. (1952). The Uneasy Case for Progressive Taxation. The
University of Chicago Law Review, 19(3), 417-520. Erişim: 09 Eylül 2017,
https://chicagounbound.uchicago.edu/cgi/viewcontent.cgi?referer
BUMKO. 2017. Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü. Erişim: 20 Kasım 2017,
http://www.bumko.gov.tr/TR,926/butce-kanunu-ve-ekleri.html
Burns, L. ve Krever, R. (1998). Invidiual Income Tax. V. Thuronyi (Ed.). Tax Law
Design and Drafting, International Monetary Fund.
Cavid Bey, M. (2001). İktisat İlmi. (S. A. Çakmak ve O. Çakmak, Çev.). İstanbul:
Liberte Yayınları.
Cnossen, S. (1999). Taxing Capital Income in the Nordic Countries: A Model for the
European Union? [Elektronik Sürüm]. FinanzArchiv / Public Finance Analysis,
56(1), 18-30.
Craig, J. (1814). Elements of Political Science Vol. II [Elektronik Sürüm]. Edinburgh:
James Ballantyne and Co.
Çağan, N. (1980). Demokratik Sosyal Hukuk Devletinde Vergilendirme. Ankara
Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 37(1), 129-151. Erişim: 05 Şubat 2018,
http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/38/305/2873.pdf
Çelikkaya, A. (2010). İkili Gelir Vergilemesi Modeli ve İskandinav Ülkelerindeki
Uygulaması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, İİBF Dergisi, 5(2), 101-128.
Çoşgel, M. M. (2004). Efficiency and Continuity in Public Finance: The Ottoman
System of Taxation. Review of Social Economy, 33(3), 329-341. Erişim: 23 Nisan
2017, Repec.
Doğan, A. (2016). İkili Gelir Vergisi, Türkiye’deki Durumu ve Uygulanabilirliği.
Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Duncan, D. Ve Peter, K. S. (2012). Unequal Inequalities: Do Progressive Taxes Reduce
Income Inequality? Bonn: IZA Discussion Paper Series.
Durmuş, M. (2008). Kamu Ekonomisi. Ankara: Gazi Kitabevi.
Deloitt. (t.y). Damga Vergisine Tabi Kağıtlar 2008-2011. Erişim: 09 Aralık 2017.
https://www.verginet.net/dtt/1/Damga-Vergisi-Oranlari.aspx
Echevarria, C. A. (2014). Income Tax Progressivity, Growth, Income Inequalty and
Welfare. SERIEs Journal of the Spanish Economic Association, 6, 43-72. Erişim:
14 Mayıs 2017, Springer.
Eggert, W. ve Genser, B. (2005). Dual Income Taxation in EU Member Countries.
Munich, CESifo DICE Report. Erişim: 30 Temmuz 2017, CESifo.
Elkins, D. (2006). Horizontal Equity as a Principle of Tax Theory. Yale Law & Policy
Review, 24(1), 43-90.
European Commission. (2017). Taxation Trends in the European Union Data for the
EU Member States, Iceland and Norway (2017 Edition). Directorate-General for
Taxation and Customs Union.
Eurostat. (2017). Eursostat Database. Erişim: 20 Eylül 2017,
http://ec.europa.eu/eurostat/data/database
Feenberg, D. ve Coutts, E. (1993). An Introduction to the TAXSIM Model. Journal of
Policy Analysis and Management, 12(1), 189-194. Erişim: 3 Şubat 2017,
Econpapers.
Gates, W. H. (Kasım 2002). Tax Alternatives for Washington State: A Report to the
Legislature. USA, Washington State Tax Structure Study Committee.
Gelir İdaresi Başkanlığı. (2017). Gelir Vergisi Tarifesi 2017. Erişim: 2 Şubat 2017,
http://www.gib.gov.tr/yardim-ve-kaynaklar/yararli-bilgiler/gelir-vergisi-tarifesi2017
Gelir Vergisi Kanunu. (1960). T.C. Resmi Gazete, 193, 31 Aralık 1960.
Genser, B. (2006). The Dual Income Tax: Implementation and Experience in European
Countries (Rapor No: 06-25). Georgia State University, Andrew Young School of
Policy Studies.
Gerçek, A. (Ocak 2011). 6009 Sayılı Kanundan Sonra Ücretlerinin Vergilendirilmesi
Adil mi? Bilanço, 131, 56-59.
GİB. (t.y). Gelir İdaresi Başkanlığı Faaliyet Raporları. Erişim: 20 Mart 2018,
http://www.gib.gov.tr/kurumsal/stratejik-yonetim/faaliyet-raporlari
Güvenen, F., Kuruscu, B. ve Ozkan, S. (2013). Taxation of Human Capital and Wage
Inequality: A Cross-Country Analysis. Review of Economic Studies, 81, 818-850.
Erişim: 18 Nisan 2017, https://academic.oup.com/restud/articleabstract/81/2/818/1521889
Holmes, K. J. (2001). The Concept of Income – A Multi-disciplinary Analysis.
International Bureau of Fiscal Documentation, Amsterdam.
İnalcık, H. (2004). Osmanlı İmparatorluğu’nun Ekonomik ve Sosyal Tarihi I. Cilt:
1300-1600. H. İnalcık ve D. Quataert (Ed.). (H. Berktay, Çev.). İstanbul: Eren
Yayıncılık.
Jellinek, G. (2017). İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirgesi Üzerine Modern Anayasa
Tarihine Bir Katkı. (R. İ. Dülger ve M. Dülger, Çev.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
Karabulut, K. (2005). 11 Teşrinisani 1942 Tarihli Varlık Vergisi’ne Bir Bakış. A.Ü.
Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi Prof. Dr. Şinasi Tekin Özel Sayısı, 27,
325-339.
Kayalıdere, G. ve Özcan, P. M. (2012). Gelir Vergisi Açısından Vergi Harcamalarının
Analizi: Türkiye ve Bazı OECD Ülke Örnekleri. Süleyman Demirel Üniversitesi
İktisadi ve İdari Bilimler Fakülte Dergisi, 17(1), 341-366.
Küsmenoğlu, İ. (2010). Cumhuriyet Dönemi Vergi Tarihi Birinci Kitap (Osmanlı
Devleti’nden 1980’e). Ankara: Oluş Yayıncılık Anonim Şirketi.
KPMG. (Şubat 2018). Tax Reform – KPMG Report on New Tax Law Analysis and
Observation. KPMG.
Li, R ve Ma, G. (2015). Personal Income Tax Reforms and Effective Tax Functions in
China. National Natural Science Foundation of China. Erişim: 12 Mart 2018,
http://rongli.weebly.com/uploads/2/3/7/0/23708748/eitsep28.pdf
Lutz, H. L. (1943). Ability to Pay [Elektronik Sürüm]. The Tax Review, 4(4), 13-16.
Magna Charta: Büyük Sözleşme ya da Özgürlükler Sözleşmesi, (2009). (Ç. Dürüşken,
Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Maliye Bakanlığı. (2016). Vergi Harcamaları Raporu 2016. Ankara: T.C. Maliye
Bakanlığı.
McGee, R. W. (2004). The Philosophy of Taxation and Public Finance. Boston: Kluwer
Academic Publishers
Merter, M. E., Acar, İ. A. ve Arslan, E. (2007). Türk Vergi Sisteminde KDV
Uygulaması ve Etkinliğinin Analizi. Maliye Dergisi, 153, 24-50.
Miyazaki, T. ve Kitamura, Y. (2014). Redistributive Effects of Income Tax Rates and
Tax Base 1984-2009: Evidence from Japanese Tax Reforms (Rapor No: 610).
Tokyo, Institute of Economic Research Hitotsubashi University.
Moene, K. O. ve Wallerstein, M. (2001). Inequality, Social Insurance, and
Redistribution. The American Political Science Review, 95(4), 859–874. Erişim:
20 Ocak 2018, Jstor.
Musgrave, R. A. (1959). The Theory of Public Finance A Study in Public Economy.
Bombay: Tata – McGraw – Hill Book Company.
Mutlu, A. (2009). Tanzimattan Günümüze Türkiye’de Vergileme Zihniyetinin Gelişimi.
Ankara: T.C Maliye Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı.
Mutluer, M. K., Öner, E. ve Kesik, A. (2013). Teori ve Uygulamada Kamu Maliyesi.
İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Nadaroğlu, H. (1981). Kamu Maliyesi Teorisi. Kırklareli: Sermet Matbaası.
Neamtu, I. ve Nielsen, N. W. (2013). Sources and Impact of Rising Inequality in
Denmark. Aarhus: Center for Corporate Performance.
NT. (2017). NordiskeTax. Erişim: 17 Ekim 2017, https://www.nordisketax.net/?l=eng
OECD. (2017). Revenue Statistics - OECD Countries: Comparative Tables. Erişim: 10
Ekim 2017, https://stats.oecd.org/Index.aspx?DataSetCode=REV
Ortaylı, İ. (2008). Türkiye Teşkilat ve İdare Tarihi. Ankara: Cedit Neşriyat.
Özdemir, M. Ç. (2017). Gelir Dağılımı ve Yoksulluk. E. İslamoğlu ve M. Ç. Özdemir
(Ed.). Gelir Eşitsizliği Ölçüm Yöntemleri (s. 75-106). Ankara, Seçkin Yayıncılık.
Özlem, A. (2009). The Redistributive Effects of Fiscal Policies in Turkey, 2003. PhD
Thesis, The University of Nottingham, United Kingdom.
Özyer, M. A. (2014). Vergilerin Gelir Eşitsizliğine Etkisi 2002-2008 Dönemi İçin Bir
Analiz. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Paksoy, S. ve Bakan, S. (2010). Türkiye’de Uygulanan Vergi Politikaları ve Ekonomik
Büyüme Üzerine Etkileri: (1980 Sonrası) [Elektronik Sürüm]. Elektronik Sosyal
Bilimler Dergisi, 9(32), 150-170. Erişim: 10 Kasım 2017, Esosder.
Pamuk, Ş. (2005). Osmanlı-Türkiye İktisadi Tarihi 1500-1914. İstanbul: İletişim
Yayınları.
Pınar, A. (2014). Maliye Politikası Teori ve Uygulama. Ankara: Turhan Kitabevi
Yayınları.
Pigou, A. C. (1960). A Study in Public Finance Third (Revised) Edition. London:
Macmillan & Co Ltd New York St Martin’s Press.
Piketty, T. (2014). Capital in the Twenty-First Century. (A. Goldhammer, Çev.).
London: The Belknap Press of Harvard University Press.
Piketty, T. ve Saez, E. (2012). Top Incmes and the Great Recession: Recent Evolutions
and Policy Implications 13th Tacques Polak Annual Research Conference.
Erişim: 23 Ağustos 2016, IMF.
Radulescu, D. M. (2007). CGE Models and Capital Income Tax Reforms The Case of a
Dual Income Tax for Germany.Münich: Springer.
Rodriguez, F. (1998). Inequality, Redistribution, and Rent-Seeking. Ph.D. Thesis,
Harvard University, Cambridge.
Rosen, H. S. ve Gayer, T. (2008). Public Finance Eighth Edition. Singapore:
McGrawHill
Salanie, B. (2003). The Economics of Taxation [Elektronik Sürüm]. London: The MIT
Press.
Saraçoğlu, F. (2001). Gelir Vergisi Sisteminde Ayırma İlkesi Uygulaması ve
Değerlendirilmesi. İ.Ü. İktisat Fakültesi, Maliye Araştırma Merkezi Konferansları
40. Seri, 60-68.
Seligman, E. R. A. (1894). Progressive Taxation in Theory and Practice. Publications of
the American Association, 9(1/2), 7-222. Erişim: 22 Mart 2018, Jstor.
Seto, T. P. ve Buhai, S. L. (2006). Tax and Disability: Ability to Pay and The Taxation
of Difference. University of Pennsylvania Law Review, 154, 1053-1145. Erişim:
12 Ekim 2016, PennLaw.
Sorensen, P. B. (1994). From the Global Income Tax to the Dual Income Tax: Recent
Tax Reforms in the Nordic Countries [Elektronik Sürüm]. International Tax and
Public Finance, 1(1), 57-79.
Stiglitz, J. E. (2000). Economics of the Public Sector Third Edition. New York/London:
W.W. Norton & Company.
Szarowska, I. (2014). Personal Income Taxation in a Context of a Tax Structure.
Procedia Economics and Finance, 12, 662-669. Erişim: 10 Ağustos 2017,
ScienceDirect.
Şen, H. ve Sağbaş, İ. (2015). Vergi Teorisi ve Politikası. Ankara: Kalkan Offset.
Şener, O. (2014). Kamu Ekonomisi. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
Takım, A. (2011). Türkiye’de 1960-1980 Yılları Arasında Uygulanan Kalkınma
Planlarında Maliye Politikaları. Maliye Dergisi, 160, 154-176.
Tanzi, V ve Zee, H. H. (2000). Tax Policy for Emerging Markets: Developing Countries
(Rapor No: WP/00/35). IMF Working Papers.
TAXSIM. (t.y). Erişim: 18 Nisan 2017, http://users.nber.org/~taxsim/
T. C. Anayasası. (1924).
Erişim: 20 Ocak 2018, https://www.tbmm.gov.tr/anayasa/anayasa24.htm
T. C. Anayasası. (1982).
Erişim: 20 Ocak 2018, https://www.tbmm.gov.tr/anayasa.htm
TIA. (2017). Taxation and Investment in Austria 2017 [Elektronik Sürüm].Erişim: 6
Aralık 2017, Deloitte.
TIB. (2017). Taxation and Investment in Belgium 2017 [Elektronik Sürüm].Erişim: 3
Aralık 2017, Deloitte.
TID. (2015). Taxation and Investment in Denmark 2015 Reach, Relevance and
Reliability. [Elektronik Sürüm].Erişim: 2 Aralık 2017, Deloitte.
TIF. (2017). Taxation and Investment in Finland 2017 [Elektronik Sürüm].Erişim: 10
Aralık 2017, Deloitte.
TII. (2016). Taxation and Investment in Italy 2016 Reach, Relevance and Reliability.
[Elektronik Sürüm].Erişim: 6 Aralık 2017, Deloitte.
TÜİK. (2009-2012). Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması Kesit Veri Seti. Ankara:
TÜİK.
TÜİK. (2011). Gelir Dağılımı Eşitsizlik Ölçütleri. Erişim: 22 Ocak 2018,
http://www.tuik.gov.tr/MicroVeri/GYKA_2011/turkce/metaveri/tanim/gelirdaggiiliimii-essitsizlik-oelccuetleri/index.html
TÜİK. (2012). Gelir Yaşam Koşulları Araştırması Panel Veri Seti 2012. Ankara: TÜİK.
TÜİK. (2008-2011). Eşdeğer Hanehalkı Kullanılabilir Fert Gelirlerine Göre Gini
Katsayısı. Erişim: 20 Aralık 2017,
http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1011
Uluatam, Ö. (1999). Kamu Maliyesi. Ankara: İmaj Yayınevi.
Utz, S. (2002). Ability to Pay [Elektronik Sürüm]. Faculty Articles and Papers Whittier
Law Review, 23(867), 867-950. Erişim: 15 Ağustos 2016, Heinonline.
Ünsal, H. (2013). Vergi Hukuku ve Türk Vergi Sistemi. Ankara: Gazi Kitabevi.
Vazquez, J. M., Vulovic, V. ve Dodson, B. M. (2012). The Impact of Tax and
Expenditure Policies on Income Disttribution: Evidence from a Large Panel of
Countries. Hacienda Publica Espanola / Review of Public Economics,
200(4/2012), 95-130. Erişim:07 Ekim 2017, ScholarWorks@Georgia State
University.
Verbist, G. ve Figari, F. (2014). The Redistributive Effect and Progressivity of Taxes
Revisited: An International Comparison Across the European Union. Euromod
Working Paper, 6(14), Euromod.
Vergi Usul Kanunu. (1961). T.C. Resmi Gazete, 213, 4 Ocak 1961.
Yalçın, O. (2012). Varlık Vergisi Kanunu ve Uygulaması. Avrasya İncelemeleri
Dergisi, 1/1, 313-354.
Yalti, A. (2013). Vergi Hukukunda Ayırma Prensibi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara
Üniversitesi, İstanbul.
Yılmaz, H. H. (2016). Türkiye’de Gelir Üzerinden Alınan Vergilerin Yeniden Dağıtım
Etkisi: 2002-2013 Dönemi (Proje No: 214K014), Ankara.
Zolt, E. M. (1996). The Uneasy Case for Uniform Taxation. Virginia Tax Review,
16(39), 39-109. Erişim: 16 Mayıs 2017, HeinOnline.
