Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorCanduran, Kaan
dc.contributor.authorBal , Özkan
dc.date.accessioned2020-11-20T12:43:17Z
dc.date.issued2020
dc.date.submitted2020-10-27
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/23123
dc.description.abstractPeople have left vacancies in some parts of the structures they have been holding in order to provide light for the construction and where they live according to the climatic conditions. People have closed these gaps with a variety of materials, including glass produced since ancient times. In this context, the appearance of stained glass dates back to ancient times. The stained glass began to be seen in religious constructions in the 11th century, and it was frequently used in religious buildings together with the 13th century and reached its summit with gothic period architectural constructions. In the 15th century, the art of stained glass fell into a downfall as the art of stained glass lost its significance in religious construction. In the 17th century, stained glass was used again outside the religious buildings in the public areas, where the houses were seen to rise again in the beginning. Techniques used in stained glass art are leaded stained glass technique, tiffany stained glass technique, cemented stained glass technique, mosaic stained glass technique, painting on glass and gypsum stained glass technique. This research will concentrate on the tiffany stained glass technique. Since porcelain products are not able to participate in bins and other joints due to reduced water absorption after final firing, even if they do, this ratio is not sufficient for recycling fried porcelain waste. In addition, this process is extremely costly and so can not be recycled. However, the discarded porcelain products of factories constitute massive trash (waste) piles. It is aimed to transform the stained glass (tiffany) technique, which is an element of traditional art, into a new form by breaking or cutting the inferior porcelain products with various methods and aiming at new searches in the existing situation. The veins and paths in the junctions of the fractures, in which the porcupine is broken and united, in fact the life of the match does not end, will make a reference to the experiences.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherGüzel Sanatlar Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectSeramiktr_TR
dc.subjectPorselen
dc.subjectTiffany
dc.subjectVitray
dc.subjectAtık
dc.subjectEnstalasyon
dc.titleAtık Porselen Malzeme ile Enstalasyon Uygulamalarında Tiffany Vitray Tekniğitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetİnsanlar barındıkları yapılara ışık sağlamak amacıyla ve yaşadıkları yerin iklim koşullarına göre barındıkları yapıların bazı kısımlarında boşluklar bırakmıştır. İnsanlar bu boşlukları Antik Çağ’dan beri üretilen cam dahil çeşitli malzemelerle kapatmıştır. Bu bağlamda vitrayın ortaya çıkışı antik döneme kadar dayanmaktadır. Vitray 11. yüzyılda dini yapılarda görülmeye başlanmış, 13.yüzyılla beraber dini yapılarda sıkça kullanılmış, Gotik dönemi mimari yapılarıyla zirveye çıkmıştır. 15. yüzyılda vitray sanatının dini yapılardaki önemini kaybetmesi ile vitray sanatı düşüşe geçmiştir. 17.yüzyılda vitray dini yapılar dışında kullanılmaya başlanmış kamusal alanlarda, evlerde görülmeye başlamasıyla tekrar yükselişe geçmiştir. Vitray sanatında kullanılan teknikler kurşunlu vitray tekniği, Tiffany vitray tekniği, boyama vitray tekniği, beton vitray tekniği, yapıştırma vitray tekniği, mozaik vitray ve alçı vitray tekniğidir. Bu araştırmada Tiffany vitray tekniği hakkında detaylı bir araştırma yapılmıştır. Porselen ürünlerin nihai pişirimden sonra su emme oranının azalmasından dolayı masse ve diğer birleşimlere katılamaması, katılsa bile bu oran pişmiş porselen atıklarının geri dönüşümü için yeterli olmamaktadır. Buna ek olarak bu sürecin son derece maliyetli olmasından dolayı yeterli geri dönüşümün sağlanamamasıyla birlikte fabrikaların ıskarta olan porselen ürünleri devasa çöp (atık) yığınları oluşturmaktadır. Geleneksel sanatın bir unsuru olan (Tiffany) vitray tekniğini kullanarak atıl durumdaki porselen ürünleri çeşitli yöntemlerle kırarak ya da keserek yeni forma dönüştürülmesi, mevcut olan durum içinde yeni arayışlara yönelinmesi amaçlanmaktadır. Porseleni kırıp birleştirerek aslında eşyanın ömrünün sona ermediğini kırıkların birleşme kısımlarındaki oluşan damarlar ve yollar yaşanmışlıklara, yaşanacaklara bir gönderme yapılmaktadır.tr_TR
dc.contributor.departmentSeramik ve Camtr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2020-11-20T12:43:17Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster