Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorTopçu Tecelli, Nazmiye
dc.contributor.authorAmin, Wessam
dc.date.accessioned2020-11-18T09:32:43Z
dc.date.issued2020-10-07
dc.date.submitted2020-09-03
dc.identifier.citationA.F. (2019). Fransa Tuvaddia Şarkı. 29 Nisan 2020 Tarhinde /www.annahar.com/article/1038951 Adresinden erişildi . 24 Fransa Abdulahlim, A. (2008). Tasirat Arabiya Fi Hiakayet Esbeniye: Diraset Fi Eledep Elmukaren. Elkahire: Eldar Elmasriye Ellibneniye Abdullah, İ. (2017) Juhine Tuvakkaa Elle Tutavakkaa. Elkahire: Dar Nahdit Masr Abdulselam, L. (2020). Şeyün Min Elcennet. Elkahire: Kitubye Yayınevi Adıgüzel, S. (2010). Kaşgarlı Mahmut’un Türkçe Öğretimi Yöntemi Tübar- XXVII Akpınar, M. (2010). Deyim ve Atasözlerinin Yabancılara Türkçe Öğretiminde Kullanımı Üzerinde Bir Araştırma. Ankara: Gazi Üniversitesi Basılmış Yüksek Lisans Tezi Aksan, D. (2000). Her Yönüyle Türkçe Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: Türk Dil Kurumu Aksan, D. (2006). Anlambilim Konuları Ve Türkçenin Anlambilimi. Ankara: Engin Yayınevi Aksan, D. (2014). Türkçenin Zenginlikleri İncelikleri. Ankara: Bilgi Yayınevi Aksan, D. (2015). Türkçenin Sözvarlığı. Ankara: Bilgi yayınevi Aksan, D.(2002). Anadilimizin Söz Denizinde. Ankara: Bilgi Yayınevi. Aksan,D.(1978). Alambilimi ve Türk Anlambilimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi Aksan,D.(2013). Türkçenin Gücü. Ankara: Bilgi Yayınevi. Aksan,D.(2015).Türkçenin Zenginlikleri İncelikleri. Ankara: Bilgi Yayınevi. Aksoy,Ö.A(1991). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü. Ankara: Türk Tarih Kurumu Aksoy,Ö.A.(1984). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü. Ankara: Türk Tarih Kurumu Aktaş, T. (2015). Deyimlerde Yalancı Eş Değerlik: Tatar Türkçesi- Türkiye Türkçesi Örneği. Turkish Studies İnternational Periodical For The Languages, Literature And History Of Turkish Or Turkic Volume 10/4 Winter, P. 1-16er Aktaş,T.(2013). Tatar Türkçesindeki “Baş” ve “Baş”ta Bulunan Organ Adları İle Kurulmuş Deyimler ve Bu Deyimlerin Türkiye Türkçesindeki Şekilleriyle Karşılaştırılması. Konya: Selçuk Üniversitesi. Akyalçın, N.(2007). Türkçe İkilemeler Sözlüğü. Ankara:Anı Yayıncılık. (AKYALÇIN, 2007) Alsakafa, W, A. (1985). 15.Cilt. Elkahire: Wizarat Elilim Ve Elskafa Arşiv. (2018). Elhayya Filistin. Gazza: Palestines Today Newspaper Artun, E.(2009) Ortak Türk-Mısır Halk Kültürü Ürünlerinin Araştırılması Üzerine Gözüşler. Aşkabun, E. (2006). Eltarik İle 16 Mey. Fas: Wizaret Elsakafa Asya, A, N.(2005). Aramak Ve Söylememek. İstanbul: Ötüken Yayınevleri Aydoğan, R. (1999). Açıklamalı Örnekli Deyimler Sözlüğü. Ankara: Evrensel İletişim Yayınları Çotuksöken, Y. (2014). Uygulamalı Türk Dili Öğrenciler İçin. Ankara: Papatya Yayıncılık Eğitim. Dağpınar, A. (1994). Tıpkı ve Benzer Türk- İngiliz Atasözleri ve Deyimleri. Ankara: Kamer Matbaacılık Dalak,H.D.E.( 2017). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde İletişimsel Yaklaşımın Deyim Öğretimindeki Başarıya Etkisi. Ankara: Hacattepe Üniversitesi. Davut,M.M.(2003). Mugem Eltabir Elestilahi Fi Elarabiya Elmusara. ELkahire: Darelgarip Lilneşer ve Eltevziaa. Demir, N. (1997). Bir Tuva Masalın Türkiye Türkçesine Aktarılması. İstanbul: Simurg Yayınevi Dersimiz. Com. 15 Mart 2020 tarhinde https://www.dersimiz.com/deyimler-sozlugu/kulagi-agir-isitmek-deyimi-12188 Adresinden erişildi. DHA. (2020). Altınordu’da Yeniler Göz Doldurdu. 1 Haziran 2020 Tarhinde https://www.haberturk.com/izmir-haberleri/74704834-altinorduda-yeniler-goz-doldurdu Adresinden erişildi. Haber Türk. Doğru, E.(2011). Dilin Derin Devleti Deyimler. Ankara Doğru, E. (2004). Modern Arapçadaki Deyimlerin Dilbilimsel Açıdan İncelenmesi ve Yabancı Dil Öğretimindeki Yeri. Basılmış Doktora Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi. Elfeleki, E, E. (1993). Elbeyen Fİ Elsihr Ve Elcin. Elkahire: Dar Neşr Elkahire Elhanafi, M. (1972). Bedua Elzuhur Fi Vekaii Elduhur 2. bölüm. Kitap Net. Elmaadi, A.(2017). Eşyaün Yefaluhe Elsuade. Kuvit: Platinum Book Elmiaragy, M. (1989). Şavk Elese. Eljazayer: Elmuessese Elvataniye Lilkitap Eltahir, M,A. (1951). Zalam Elsijin: Muzakkirat Ve Mufakkirat Sejin Harip Tanakkar Ve İhtefe. Elkahire: Dar Ehiyaa Elkutup Elarabiye Enstitüsü, Ö. (2014). İsaf Elvaizin Limazit Elmuminin. Endonizya: Ali Masum Karabik İslam Enstitüsü Ergin, M.(2013) Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Fahmi, F. (1985). Muhakemet Tuccar Elemvel. Elkahire: Emun Yayınevleri Fayid, V, K.(2007).Mucem Eltaabir Elistilahiyye Fi Elarabiye Elmuasire. Kahire: Kahire Üniversitesi Felek, B. (1985). Geçmiş Zaman Olur Ki. 30 Mayıs 2020 https://core.ac.uk/download/pdf/38325973.pdf adresinden erşildi. İstanbul: Felek Yayıncılık Gazali, A. (2016). İhyaa Ulum Eldin 1. Cilt. Beyrut: Elrakam Yayınevi Ged, M, A. (1987). Terbiye İslemiye Dirase Mukarana 2. Cilt. Elkhaire: Mektebet Külliyet Ezheriye Gökdayı, H. (2008). Türkçede Kalıp Sözler. Ahmet Yesevi Üniversitesi Mütevelli Heyet Başkanlığı Sayı 44. Gökdayı, H. (2015). Türkçede Kalıp Sözler. İstanbul: Kriter Yayınları Güncel Türkçe Sözlük. TDK, 10 ocak 2020 tarhinde http://sozluk.gov.tr/ adresinden erişildi. Günday, R. (2015). Yabancı Dil Öğretiminde Yaklaşımlar, Yöntemler, Teknikler ve Multimedya Araç ve Materyalleri. Ankara: Favori Yayınları Güntekin,R , N. (1927) Akşam Güneşi. Ankara: İnkilap Güzel, A. (2016). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi. Ankara: Akçağ Yayınları Hanefi, M. (2014). Melek Safar Elhatia. Elkahire: Dar Nahdit Masr - Hatipoğlu, V. (1963). Türk Dili Araştırmaları Yıllığı. Cilt 11.Dergi Park. Hatipoğlu, V. (1964). Atasözleri ve Deyimler,Türk Dili XIII Hatipoğlu, V. (1981). Türk Dilinde İkileme. Ankara: TDK yayınları Hatipoğlu, V. (1984). Türkçenin Sözdizimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Dil Ve Tarih. Coğrafya Fakültesi Yayınları Hattatioğlu, A. (2016). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Yöntem Ve Uygulamalar. İstanbul: Kültür Sanat Basımevi Hemzavi, A. (2006). Elmesel Ve Eltabir Elistilahi Fi Elturas Elarabi. Hisar, A, Ş. (1996). Fahim Bey Ve Biz. İstanbul: Bağlam Yayınevleri Kamus Elmani Elcamii. 12 Şubat 2020 Tarhinde https://www.almaany.com/ar/dict/ar-ar/%D9%87%D9%85%D8%B3/ Adresinden erşildi. Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. (16. Baskı) Ankara: Nobel. Keçeci, G. (2018). Özbek Türkçesi ve Türkiye Türkçesindeki Eş Değer ve Yalancı Eş Değer Deyimler. Ardahan: Ardahan Üniversitesi. Kıran, B. (2001). Emekli Deniz Yarbayı Muhittin Atayiğit’in “Milli Mücadele İstiklal Harbi Hatıralarım (I-II)” Adlı Eserinin Transkripsiyonu Ve Değerlendirilmesi Basılmış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Koparıcı,I. F.(2019). Yabancı Dil Olarak Türkçe B1 Seviyesinde Deyim Öğretimi/Öğrenimi. Yüksek Lisan Tezi. Hacettepe Üniversitesi. Kula, B, O. (1996). Dilin Kültürelliği Ya da Kültürün Dilselliği Bilim Ve Ütopya Maryal, B. (2016). Salbatira. Elkahire: Elkarma MEB,(2009)”Diller için Avrupa Ortak Başvuru Metni” Öğrenme- Öğretme- Değerlendirme. Devlet Kitapları Döner Sermaye İşlermesi Müdürlüğü. Mehdi, M. (1984). Elf Leyle Ve Leyle. E. Y. Bril Yayınevi Mehenne, K. (2010). Vidat Mi Halep. Dimişk: Dar Memduh Eidvan Yayınevi Müftüoğlu, A, H. (1987). Çağlayanlar. Ankara: Sevinç Yayınevi Özçelik, S. (2001). Hadislerde Rukye. Baılmış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Özdemir, E. (2001). Açıklamalı Atasözleri Sözlüğü. Ankara: Bilgi Yayınevi Özdemir, E.(2001). Açıklamalı Atasözleri Sözlüğü. Ankara: Bilgi Yayınevi. Öztürk, H. (2013). Deyimler Bağlamında Bazı Organ Adlarının Toplum Değerleriyle İlişkisi. Ankara: Turkish Studies İnternational Periodical For The Languages, Literature And History Of Turkish Or Turkic Volume 8/9 Pourıssa, D.(2018). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Insan Organlarını Konu Alan Türkçe ve Farsça Deyimlerin Karşılaştırılması. Basılmış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Püsküllüoğlu, A. (1995). Türkçe Deyimler Sözlüğü. Ankara: Arkadaş Yaynevi. Quayd, M, Y. (1990). Alamal Elkasasiya. Elheye Elmişriyah Elemmeh Lilkitap Rank, M. (2014). Elhukkem Elaksar Habelen Fİ Eltarih. Babeclube Sabri, O. (2017). Beyt Sirri. Elkahire: Elkarma Yayınevi Şahin, H. (2009). Kaşgarlı’dan Günümüze Organ İsimleriyle Kurulmuş Deyimler. Bursa: Uludağ Üniversitesi Sait, M. (2013). Ahval Elibad. Elgize: Nun Yayınevi Selame, M. (2017). Min Varai Hicap. Elkahire: Asir Elkutup Yayınevi Sinan, A.T.(2015). Türkçenin Deyim Varlığı. İstanbul: Çalış Ofset Baskı ve Cilt. Tamzok, N. (2010). Şili’de Sevinç, Türkiye’de Hüzün. Maden Yüksek Mühendisi Taşıyan, H. (1997). Sensiz İki Gün. Sıla Kasetçilik San TELC.(2001). Diller İçin Avrupa Ortak Çerçevesi Öğrenme- Öğretme – Değerlendirme. Almanya: TELC GmbII Tietze, A. (2019). Tahrihi Ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lugati. Ankara: Tek ses Ofset Matbaacılık Toker, Y.(2011). Atatürk Muhaliflerinden Portreler-1. İstanbul: Toker Yayınları Topçu, N. (2018). Günlük İletişimde Deyimler: Yazılı Basından Örnekleri. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Topçu, N.(2001). Fransızca ve Türkçede Rakamlı Deyimlerin Karşılaştırmalı İncelemesi ve Fransızca Yabancı Dil Öğretiminde kullanımları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi15. Topçu,N. (1999). Fransızca Ve Türkçe Renk İsimleri İçeren Deyimlerin Karşlaştırmalı İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi15. Tuncer, G. (2010). Türkçe El Kitabı. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Türk Dil Kurumu.(2011). Türk Dil Kurumu. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları Türközü, S. G.(2004). Türkçe ve Korecedeki Baş (Kafa) ve Başta Bulunan Organ Adlarıyla İlgili Deyimlerin İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih- Coğrafya Dergisi44. Ülken, H, Z. (1969). Sosyoloji Sözlüğü. İstanbul: Talim Ve Terbiye Dairesi Yayınları Ümit, A. (2011). Sis Ve Gece. İstanbul: Evrest Yayınevi Ünalan,Ş.(2002) Dil ve Kültür. Ankara: Gazi Üniversitesi Basımevi. Yakıcı, M, Y. (2011). Üniversiteler İçin Türk Dili Ve Kompozisyon Bilgileri. Ankara: Özbaran Ofset Matbacılık Yasir, A. (2017). Hems Elubad. Elgize: Eldar Yayınevi Yıldız, M.(2010). Standart ve Yerel Arapçanın Tarihsel ve Filolojik Sınırları: Mısır Lehçesi Örneği. Araştırma Dil Bilimleri Akademik Dergisi. Yurtbaşı, M. (1996). Örnekleriyle Deyimler Sözlüğü. İstanbul: Özdemir Yayıncılık Yusuf, M, H. (1997). Keyfe Tutercim Eltaabir Elistilahiyyetr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/23121
dc.description.abstractThe primary indicator of learning/teaching a language is not merely learning/teaching its grammar or vocabulary. Language learning should be supported by phrases containing deep cultural elements such as idioms, proverbs and routines. It is known that those whose native language is Arabic experience difficulties while learning Turkish due to the elements such as figures of speech, metaphorical expression and complex syntax in phrases such as idioms and proverbs. Since the idioms and proverbs have not been precisely distinguished in Arabic so far, no distinction between idioms and proverbs can be made by students while learning Turkish. In this study, first of all, Arabic and Turkish idioms containing organ names will be determined. Then, structural and semantic similarities between these idioms will be investigated. Accordingly, an attempt will be made to propose how to teach idioms to the students whose native language is Arabic, by making use of these similarities and differences. In the study, Turkish idioms containing organ names will be extracted from the Idioms Dictionary prepared by the Turkish Language Association and Ömer Asım Aksoy’s Idioms Dictionary (eye, ear and nose). After the idioms containing organ names (eye, ear, and nose) in Arabic dictionaries are identified, they will be compared to those found in Turkish. The idioms containing organ names (eyes, ears and noses) in two languages, both with the same expression and meaning, and the same meaning but different expression, will be identified. The idioms determined in two languages, how many words they contain, which dictionaries they are found in, the primary meaning and the connotations of the elements that make up the idiom will be revealed and an example for the use of idioms in the sentence will be presented. "Eye" (15), "ear" (12) and "nose” (5) idioms will be explained, and similar and different aspects in two languages will be illustrated. It is believed that the use of similar aspects of the idioms in two languages found in this study and the universality of idioms containing organ names may provide convenience in Foreign Language Teaching.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherTürkiyat Araştırmaları Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectTürkçe deyimlertr_TR
dc.subjectArapça deyimler
dc.subjectDeyimlerde organ adları
dc.subjectTürkçe deyim öğretimi
dc.subject.lcshA - Genel konulartr_TR
dc.titleYabancı Dil Öğretimi Bağlamında Türkçe ve Arapça Organ Adları İçeren Deyimlerin İncelenmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBir dili iyi öğrenmenin/öğretmenin en büyük göstergesi sadece o dilin dil bilgisi ve kelimelerinin öğrenilmesi/öğretilmesi değildir. Dil öğrenimi; deyim, atasözü ve kalıp sözler gibi derin kültürel unsurları barındıran söz öbekleriyle desteklenmelidir. Ana dili Arapça olanların, Türkçe öğrenirken deyim ve atasözü gibi söz öbeklerinin içinde söz sanatları, mecazi anlatım ve karmaşık söz dizimi gibi yer alan ögeler dolayısıyla güçlük çektikleri bilinmektedir. Arapçada deyim ve atasözlerinin şimdiye kadar kesin bir şekilde ayrımı yapılmadığı için Türkçe öğrenirken öğrenciler tarafından deyim ve atasözünün ayrımı da yapılamamaktadır. Türkçe deyimin kaç kelimeden oluştuğu tartışmalı bir konu olduğu gibi Arapçada da dilbilimciler arasında bu konuyla ilgili bir birlik olmadığı görülmektedir. Bazı Arapça sözlüklerde deyimin bir sözcükten bazılarında ise en az iki sözcükten oluştuğu görülmektedir. Türkçe ile Arapça arasında pek çok ortak kelime olduğu gibi birçok ortak deyim da vardır. Deyim, atasözü ve kalıp sözler gibi söz öbekleri de o dilin konuşulduğu ülke dışında öğrenilmesi güç bir iştir. Bu çalışmada öncelikle, Arapça ve Türkçede organ isimleri içeren deyimler saptanmıştır. Daha sonra ise, bu deyimlerin yapısal ve anlamsal açıdan benzerlikleri araştırılmıştır. Bu doğrultuda ana dili Arapça olan öğrencilere bu benzerlik ve farklılıklardan yararlanılarak deyimlerin nasıl öğretileceğine ilişkin öneriler getirilmeye çalışılmıştır. Çalışmada Türk Dil Kurumu tarafından hazırlanmış Deyimler sözlüğü ve Ömer Asım Aksoy Deyimler sözlüğü’nde (göz, kulak ve burun) organ adları içeren deyimler taranmıştır. Arapçada sözlüklerde (göz, kulak ve burun) organ adlarından oluşan deyimler de tespit edildikten sonra Türkçede tespit edilen deyimler ile karşılaştırılmıştır. İki dilde (göz, kulak ve burun) organ adları içeren deyimler gerek aynı ifade ve anlam açısından örtüşen gerekse de aynı anlam fakat ifadesi farklı olan deyimlerin tespiti yapılacmıştır. iki dilde tespit edilen deyimler, kaç sözcükten oluşması, hangi sözlüklerde bulunması, deyimi oluşturan unsurların temel ve yan anlamları ortaya konulup deyimlerin cümle içinde kullanımına birer örnek verilmiştir. “Göz” 15, “kulak” 12 ve “burun 5 deyimlerin açıklanması yapılıp iki dildeki benzer ve farklı yönler ortaya konulmuştur. Araştırmadan elde edilen bulgulardan hareketle iki dil arasındaki deyimlerin benzer yönlerin Yabancı Dil olarak Öğretimi/Öğreniminde kolaylık sağlayacağı düşünülmektedir.tr_TR
dc.contributor.departmentTürkiyat Araştırmalarıtr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2020-11-18T09:32:43Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster