dc.contributor.advisor | Rüzgar, Necla | |
dc.contributor.author | Yalçın, Funda | |
dc.date.accessioned | 2020-10-21T12:26:27Z | |
dc.date.issued | 2020 | |
dc.date.submitted | 2020-09-10 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/22997 | |
dc.description.abstract | Human born into a sense of belonging and a place waiting for himself or herself. The first sense of belonging, the most basic experience of all of us, is home and family. In time we leave the places we live in and experience ether olaces, but modem lifestyle positions the subject to a different place and in time, it can give different direction to sense of belonging. It doesn’t seem possible to feel a strong sense of belonging because of a radical break from the sense of belonging in the past.
Dormitory which is the second main place of woek, is like a simulation of house. It is an imitation place that promises to feel home but is not home. The situation offered by the dormitory is between reality and scene. Dormitories that is created to reproduce and maintain the need for shelter, has an authoritarian order. As everthing repeats in the same order. The days progress in an atmosphere of various re-enactment, replay and playback processes. Individuals exposed to this order, keep pace with time from participating in their situation, and they repeat every moment.
With this study, it is aimed to get a new perpective by settling on the concept of belonging. | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Güzel Sanatlar Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Aidiyet | tr_TR |
dc.subject | Ev | |
dc.subject | Yurt | |
dc.subject | Çadır | |
dc.subject | Taklit mekan | |
dc.subject | Düzen | |
dc.subject.lcsh | Görsel sanatlar | tr_TR |
dc.title | Kişisel Bir Aidiyet Meselesi : Ev, Yurt, Çadır | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | İnsan kendisini bekleyen bir mekanın, bir aidiyetin içine doğar. Bu ilk aidiyet, hepimizin en temel tecrübesi olan ev ve ailedir. İlerleyen zamanlarda bulunduğumuz mekanlardan ayrılıp başka mekanları da deneyimleriz. Ancak günümüzün yaşam tarsi özneyi evin dışında farklı bir yere konumlandırır ve zamanla aidiyet algısına farklı bir yön verebilir. Geçmişteki aidiyet hissinden bu denli köklü bir kopuşun oluşması sebebiyle bireylerin güçlü aidiyet hissetmesi mümkün görünmemektedir.
Çalışmanın temel mekanlarından ikincisi olan yurt ise, evin bir simülasyonu gibidir. Ev hissi vermeyi vaad eden ancak ev olmayan bir taklit mekandır. Yurdun sunduğu durum gerçek ve sahne arasındadır. Barınma ihtiyacından doğan, yeniden üretmek ve devam ettirmek için oluşturululan yurtlar, otoriter bir disipline sahiptir. Her şey aynı düzende tekrarladığı için; günler çeşitli yeniden canlandırma, tekrarlama ve oynatma süreçlerinin yaşandığı bir atmosferde ilerler. Bu düzene maruz kalan bireyler; bulundukları duruma katılmakta, zamanla ayak uydurmakta ve her anı tekrar etmektedirler.
Bu çalışma vesilesiyle aidiyet kavramıyla hesaplaşmak; bu hesaplaşmadan yeni bir bakış açısıyla çıkma fırsatıdır. | tr_TR |
dc.contributor.department | Resim | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2020-10-21T12:26:27Z | |
dc.funding | Yok | tr_TR |
dc.subtype | image | tr_TR |