dc.contributor.advisor | Gözen Ercan , Mine Pınar | |
dc.contributor.author | Wan Roslı , Haseenah Huurieyah | |
dc.date.accessioned | 2019-09-25T07:56:47Z | |
dc.date.issued | 2019-09-23 | |
dc.date.submitted | 2019-09-12 | |
dc.identifier.uri | http://openaccess.hacettepe.edu.tr:8080/xmlui/handle/11655/9012 | |
dc.description.abstract | The Responsibility to Protect (R2P) was introduced as a response to Kofi Annan’s plea to resolve the paradox of illegal humanitarian interventions versus inaction by the international community in the face of atrocity crimes. By shifting the discourse from ‘sovereignty as control’ to ‘sovereignty as responsibility’, R2P places primary responsibility on states to protect their population from atrocity crimes and shifts this responsibility to the international community when the state is ‘unable’ or ‘unwilling’ to protect. However, after it was adopted by the United Nations General Assembly, R2P has not yet been a solution to ongoing humanitarian crises as evinced by the current cases mainly due to the political impasse at the United Nations Security Council. In this vein, this thesis explores the place of the ‘intervention by invitation’ (IvI) within the R2P framework as an aspect of prevention and/or timely action that can resolve the impasse. Building on state consent, the invited states assume the collective responsibility to protect if the UNSC fails to respond to the mass atrocity crimes. In view of this, the responsibility of the inviting and intervening states is intertwined in the three-pillar implementation strategy of R2P.
As part of its Pillar I responsibilities, the state may request for military assistance in case of inability to protect the population and trigger Pillar II that is international assistance. Pursuant to the triggering of the responsibility of the international community, the intervening states may uphold the international community’s Pillar II responsibility through ‘preventive deployment’. In the event that the state is manifestly failing to protect its population and there arises a need for decisive action, when the Security Council fails to adopt a decision, such as for the authorisation of all necessary measures up to and including the use of force, based on the existing and applicable consent, the invited interveners can undertake the use of force in a ‘timely and decisive’ manner under Pillar III. Accordingly, to consider situations where an intervention is to take place, this thesis proposes a newly formulated test known as ‘effective population protection legitimacy’ (EPPL) in order to ensure its effective and right implementation. The applicability and feasibility of this test is analysed through the case of Yemen. | tr_TR |
dc.description.tableofcontents | ACCEPTANCE AND APPROVAL i
YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI ii
ETİK BEYAN iii
ACKNOWLEDGEMENTS iv
ABSTRACT v
ÖZET vii
TABLE OF CONTENTS ix
LIST OF TABLES xii
LIST OF FIGURES xiii
ABBREVIATIONS xiv
INTRODUCTION 1
CHAPTER 1: BUILDING BLOCKS OF THE RESPONSIBILITY TO PROTECT AND INTERVENTION BY INVITATION 7
1.1. CONCEPTUAL FRAMEWORK OF R2P: THE ICISS REPORT 7
1.2. R2P UNDER THE ROOF OF THE UNITED NATIONS 11
1.2.1. R2P in Reports Prior to the World Summit Outcome Document 11
1.2.2. World Summit Outcome Document 13
1.2.3. The UN Secretary-General’s 2009 Report on R2P 15
1.3. INTERVENTION BY INVITATION WITHIN THE R2P FRAMEWORK 17
1.3.1. Prohibition on the Use of Force vis-à-vis IvI and R2P 18
1.3.2. From Prohibition of Intervention to Consensual Intervention 21
1.3.4. State Consent within the R2P Framework 23
1.4. THE THREE-PILLAR STRATEGY AND THE IvI FRAMEWORK 25
1.4.1. Pillar I: State’s Responsibility to Request for External Assistance 25
1.4.2. Pillar II: Responsibility of Invited Interveners to Authorize ‘Preventive Deployment’ 27
1.4.3. Pillar III: Responsibility of Invited Interveners to Use Force in a ‘Timely and Decisive’ Manner 33
CHAPTER 2: SCOPE AND ASSESSMENT CRITERIA OF INTERVENTION BY INVITATION 36
2.1. ASSESSMENT OF CONSENT 36
2.1.1. Distinction Between External and Internal Validity of Consent 36
2.1.2. Form of Consent 39
2.1.3. Restriction of Valid Consent 40
2.2. ‘RIGHT AUTHORITY’ UNDER IvI WITHIN THE R2P FRAMEWORK 42
2.2.1. Right Authority under the R2P framework 42
2.2.2. Assessment of the legitimacy of the government 43
2.2.3. Legitimacy of Government in the Face of Mass Atrocity Crimes 49
2.2.4. Specific Issues 56
2.3. SCOPE OF APPLICATION 59
2.3.1. Negative Equality Principle 59
2.3.2. Exception: Purpose-Based Approach 62
2.4. PARAMETERS ON THE USE OF FORCE BY INVITED INTERVENERS VIS-À-VIS R2P GUIDELINES 64
CHAPTER 3: THE CASE OF YEMEN 68
3.1. FACTUAL BACKGROUND TO THE CRISIS IN YEMEN 68
3.2. ANALYSIS OF RESOLUTIONS AND STATEMENTS WITH REFERENCE TO R2P IN YEMEN 72
3.3. TESTING THE LEGITIMACY OF THE YEMENI GOVERNMENT 75
3.4. PARAMETERS ON THE USE OF FORCE 79
3.4.1. Seriousness of Threat 80
3.4.2. Proper Purpose 82
3.4.3. Last Resort 84
3.4.4. Proportionality 84
3.4.5. Balance of Consequences 87
3.4.6. Negative Equality Doctrine 87
CONCLUSION 91
BIBLIOGRAPHY 94
APPENDIX 1. ETHICS BOARD WAIVER FORM 106
APPENDIX 2. THESIS ORIGINALITY REPORT 108 | tr_TR |
dc.language.iso | en | tr_TR |
dc.publisher | Sosyal Bilimler Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Intervention by Invitation (IvI) | tr_eng |
dc.subject | State consent | tr_TR |
dc.subject | Responsibility to Protect (R2P) | tr_TR |
dc.subject | Use of force | tr_TR |
dc.subject | Atrocity prevention | tr_TR |
dc.subject | Yemen | tr_TR |
dc.title | Intervention By Invitation Within The
Responsibility To Protect Framework | tr_eng |
dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Koruma sorumluluğu (R2P), Kofi Annan’ın vahşet suçları karşısında uluslararası toplumun eylemsizliği ile yasadışı insani müdahaleler arasındaki paradoksu çözme yönündeki savunmasına bir cevap olarak ileri sürülmüştür. R2P, ‘kontrol olarak egemenlik’ söylemini ‘sorumluluk olarak egemenlik’ şeklinde değiştirerek topraklarında yaşayan nüfusu vahşet suçlarından korumayı devletlerin birincil sorumluluğu olarak belirlemekte ve devletin ‘koruyamadığı’ veya bunu yapmaya ‘isteksiz olduğu’ durumlarda ise bu sorumluluğu uluslararası topluma yüklemektedir. Bununla birlikte, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu (BMGK) tarafından kabul edildikten sonra, R2P, esas olarak Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’ndeki siyasi çıkmazdan dolayı mevcut vakaların da ortaya koymuş olduğu üzere devam eden insani krizlere henüz bir çözüm olmamıştır. Bu bağlamda, bu tez, ‘davet ile müdahale’nin (IvI) R2P çerçevesindeki yerini, çıkmazı çözebilecek önleme ve/veya zamanında eylemin bir yönü olarak incelemektedir. Davet edilen devletler, devlet rızasına dayanarak BMGK’nin kitlesel vahşet suçlarına cevap vermemesi durumunda kolektif sorumluluğu üstlenirler. Bunu göz önünde bulundurarak, davet eden ve müdahale eden devletlerin sorumluluğu, R2P’nin üç sütunlu uygulama stratejisinde iç içe geçmiştir.
Sütun I sorumluluklarının bir parçası olarak, bir devlet vatandaşlarını koruyamadığı durumda askeri destek talep edebilir ve böylelikle Sütun II’yi harekete geçirir, yani uluslararası yardımdan faydalanır. Uluslararası toplumun sorumluluğunun harekete geçirilmesine uygun olarak, müdahale eden devletler uluslararası toplumun Dayanak II sorumluluğunu ‘önleyici konuşlandırma’ yoluyla yerine getirebilirler. Devletin, vatandaşlarını korumakta açıkça başarısız olduğu, Güvenlik Konseyi’nin, mevcut ve geçerli rızaya dayalı olarak güç kullanımı yetkisi de dahil olmak üzere gerekli tüm tedbirleri alamadığı ve kati eyleme ihtiyaç duyulduğu durumlarda, davet edilmiş olan müdahil Dayanak III kapsamında ‘zamanında ve kati’ bir biçimde güç kullanımını üstlenebilir. Buna göre, bir müdahalenin gerçekleşmesi beklenen durumları gözden geçirmek amacıyla, bu tez, etkili ve doğru uygulamayı sağlamak adına ‘nüfusu etkili koruma meşruiyeti’ (EPPL) şeklinde adlandırdığı yeni bir test önermektedir. Bu testin uygulanabilirliği ve elverişliliği Yemen vakası aracılığıyla incelenmektedir. | tr_TR |
dc.contributor.department | Uluslararası İlişkiler | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | - | |
dc.identifier.ORCID | https://orcid.org/0000-0002-7202-5077 | tr_TR |