Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorErcan, Ayşe
dc.contributor.authorÖncül, Selin
dc.date.accessioned2017-11-23T13:22:35Z
dc.date.available2017-11-23T13:22:35Z
dc.date.issued2017-11-23
dc.date.submitted2017-10-25
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/4060
dc.description.abstractBreast cancer is the most common diagnosed cancer type amongst women. Although it is known that cell signaling pathways such as apoptosis, necrosis, and regulation cell cycle are known to be influental on breast cancer development, the detailed mechanism is yet to be deciphered. In the present thesis, low doses of doxorubicin, a chemotherapeutic agent, were applied to MCF-7 and MDA-MB-231 breast cancer cell lines. Subsequent to observation of death of both cell lines, viability and apoptosis designation assays were handled in order to determine the dominant death mechanism. After both cell lines were treated with low doses of doxorubicin, live cell percentages were dropped especially in MCF-7 and this effect was primarly caused by necrosis. Bax/Bcl-2 ratio which is an apoptotic marker was increased by 2,74 and 1,74 fold in MCF-7 and MDA-MB-231 cells, respectively although cytochrome c release and caspase 8/9 levels were not altered indicating that these doses are not enough to effectively initiate apoptosis. As multidrug resistance is an important obstacle in cancer treatment, both drug efflux from cells and expression level of a multidrug resistance gene, Mdr-1, were investigated. It was clear that conspicuously high levels of drug resistance is an important factor for MDA-MB-231 cells to be affected less by the events of apoptosis and necrosis. In conclusion, the effect of applied sub-clinical doses of doxorubicin on triple negative MDA-MB-231 cells which possess mutant p53 and vivid resistance potential is significantly subdued.en
dc.description.tableofcontentsONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER ve KISALTMALAR xii ŞEKİLLER xvi TABLOLAR xix 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 4 2.1. Meme Kanseri 4 2.2. Antrasiklinler ve Doksorubisin 7 2.3. Apoptoz 10 2.4. Reaktif Oksijen Türleri ve Kanser 13 2.5. Sitokrom c Salınımı ve Kanser 17 2.6. Kaspazların Apoptoz Gelişimindeki Rolü 18 2.7. p53 ve Apoptotik Fonksiyonları 24 2.8. MDM2 Proteini ve p53 Üzerindeki Etki Mekanizması 27 2.9. BCL-2 Ailesi ve Proteini 29 2.10. Çoklu İlaç Direnci 32 3. GEREÇ ve YÖNTEM 37 3.1. GEREÇ 37 3.1.1. Hücreler 37 3.1.2 Kimyasal Maddeler ve Kitler 37 3.1.3. Cihazlar 38 3.2. YÖNTEM 40 3.2.1. Hücre Kültürü 40 3.2.2. Hücre Canlılığının Ölçülmesi 42 3.2.3 Laktat Dehidrogenaz Aktivite Deneyi 44 3.2.4. TUNEL Apoptoz Deneyi 46 3.2.5. Apoptoz Tayin Deneyi 47 3.2.6. Hücre Döngüsü Aşamasının Belirlenmesi Deneyi 48 3.2.7. H2O2 Düzeyinin Ölçülmesi 49 3.2.8. Protein Miktar Tayini 51 3.2.9. Sitokrom c Salınım Düzeyinin İncelenmesi 51 3.2.10. Kaspaz 8 Düzeyinin İncelenmesi 52 3.2.11. Kaspaz 9 Tayin Deneyi 53 3.2.12. MDR Deneyi 54 3.2.13. Hücrelerden RNA Saflaştırılması 55 3.2.14. RNA Örneklerinin cDNA’ya Dönüştürülmesi 56 3.2.15. Genlerin Ekspresyon Düzeylerinin Belirlenmesi 57 3.2.16. İstatistiksel Analiz 59 4. BULGULAR 61 4.1. SRB Deneyi Sonuçları 61 4.2. LDH Düzeyi Ölçüm Sonuçları 64 4.3. TUNEL Apoptoz Deneyi Sonuçları 67 4.4. Apoptoz Tayin Deneyi Sonuçları 68 4.5. Hücre Döngüsü Deneyi Sonuçları 72 4.6. H2O2 Düzeyinin DOX Uygulanan Meme Kanseri Hücrelerindeki Değişimi 77 4.7. Protein Miktar Tayini Sonuçları ve Normalizasyon 78 4.8. DOX Muamelesinin Ardından Hücrelerde Gözlenen Sitokrom c Salınım Düzeyi 81 4.8. Kaspaz 8 Aktivite Düzeyinin Ölçülmesinden Elde Edilen Sonuçlar 84 4.9. Kaspaz 9 Aktivitesinin Meme Kanseri Hücrelerinde DOX Uygulaması Sonrası Değişimi 87 4.10. DOX’un Hücrelerden Salınım Düzeyi 89 4.11. Hücrelerden Saflaştırılan RNA Örneklerinin Miktarı ve Saflık Düzeyi 93 4.12. Elde edilen cDNA Örneklerinin Derişimi 96 4.13. Hücrelerin Gen Ekspresyon Profili 96 5. TARTIŞMA 103 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 109 7. KAYNAKLAR 111 8. EKLER EK-1: Tez Çalışması ile İlgili Bildiriler ve Yayınlar 9. ÖZGEÇMİŞtr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectMeme kanseritr_TR
dc.subjectüçlü negatif meme kanseri
dc.subjectapoptoz
dc.subjectdoksorubisin
dc.subjectçoklu ilaç direnci
dc.titleDoksorubisinin Luminal A ve Üçlü Negatif Meme Kanseri Hücrelerinde p53 Apoptoz Yolağı ve Çoklu İlaç Direnci Üzerinde Farklı Etkilerinin İncelenmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesisen
dc.description.ozetMeme kanseri, kadınlar arasında en sık tanısı konulan kanser türüdür. Apoptoz, nekroz ve hücre döngüsünün düzenlenmesi gibi çeşitli hücre sinyal iletim yolaklarının meme kanseri gelişimi üzerinde etkili olduğu bilinse de detaylı mekanizma henüz tam olarak aydınlatılamamıştır. Bu tez çalışmasında, kemoterapötik bir ajan olan doksorubisinin belirli düşük dozları, MCF-7 ve MDA-MB-231 meme kanseri hücre hatlarına uygulanmıştır. Her iki hücre hattında da, doz ile ilişkili olarak ölümün gözlenmesinin ardından, baskın ölüm mekanizmasının anlaşılması amacıyla canlılık ve apoptoz tayin deneylerine başvurulmuştur. Özellikle MCF-7 olmak üzere bu iki hücre hattının da düşük doz doksorubisin ile muamele edilmesi sonucunda canlı hücre yüzdesinin belirgin biçimde düştüğü ve bu etkinin başlıca nekrozdan kaynaklandığı tespit edilmiştir. Apoptotik bir belirteç olan Bax/Bcl-2 oranının 800 nM ajana yanıt olarak MCF-7 hücrelerinde 2,74 kat, MDA-MB-231 hücrelerinde ise 1,74 kat artması ancak; apoptozun sitokrom c salınımı ve kaspaz 8/9 düzeyleri üzerinden gösterilememesi, bu dozların apoptozun baskın bir biçimde gözlenebilmesi için yeterli olmadığına işaret etmektedir. Çoklu ilaç direncinin kanser tedavisinde önemli bir engel olması sebebiyle hem ilacın hücre dışına atılımı hem de çoklu ilaç direnci geni Mdr-1’in ifadelenme düzeyi araştırılmıştır. MDA-MB-231 hücrelerinde ilaç direncinin göze çarpan biçimde yüksek olmasının, apoptoz ve nekroz olaylarından daha az etkilenmesine yol açan önemli bir etmen olduğu açıktır. Sonuç olarak mutant p53’e ve güçlü bir direnç potansiyeline sahip çoklu negatif MDA-MB-231 hücreleri üzerinde doksorubisinin klinik dozun altında uygulanan derişimlerinin etkisi belirgin bir biçimde daha düşüktür.tr_TR
dc.contributor.departmentBiyokimyatr_TR
dc.contributor.authorID10170561tr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster