Özet
This thesis aims at explaining and evaluating the connection between male dominant public sphere and the subaltern women’s public sphere, the consequences this connection leads to and the distinctions among these different public spheres with a view to concrete practices. We observe the male sex in the relation of the construction of the dominant with the sexual. The thesis is built on the argument that the extension of the dominant public sphere to all the life spaces is an intervention to the very existence of the human beings. The relation between dominance and knowing, and the gendered way the knowing subject is located in the dominant imaginary has been exclusionary.
Feminist epistemology has offered significant interventions countering the male construction of both the political and the knowing subject. This thesis, following the feminist epistemology focuses on the epistemologies of women, on understanding women’s (authentic) experiences with a view to their transformative capacities. In this respect, the thesis works through an ethnographic research with thirty-six women to analyze the potential in the women’s conversations on and through the street to reveal women’s public practices.
The thesis is constructed to understand women’s public experiences with feminist methods and techniques. The analysis enabled the researcher to assess the way women relate to patriarchal structures, the strategies they develop in this relation and the transformative capacities that these strategies embody.
Keywords
Public sphere, feminist epistemology, relations of domination, subjectivity
Künye
KAYNAKÇA
Adjukiewiz, K. (2000). Felsefeye Giriş Temel Kavramlar ve Kuramlar. (3. b.). (D. A.
Cevizci, Çev.). Ankara: Gündoğan.
Adorno, T. W. ve Horkheimer, M. (2014). Aydınlanmanın Diyalektiği. (N. Ülner, ve E.
Ö. Karadoğan, Çev.). İstanbul: Kabalcı.
Agamben, G. (2013). Kutsal İnsan: Egemen İktidar ve Çıplak Hayat. (İ. Türkmen,Çev.).
İstanbul: Ayrıntı.
Altınkaynak, Z. (2015). Ve Özgür Eş Yaşam. U. Güldiken (Der.). Jineoloji Tartışmaları
(s. 261-290). İstanbul: Aram.
Altuntek, N. S. (2009). 'Yerli'nin Bakışı:Etnografya:Kuram ve Yöntem. Ankara: Ütopya.
Arendt, H. (1994). İnsanlık Durumu. (B. S. Şener, Çev.). İstanbul: İletişim.
Aristophanes, (1966). Kadınlar Savaşı: Lysistrata. (A. Erhat ve S. Eyupoğlu, Çev.).
İstanbul: Remzi.
Atay, T. (2016). Sunu. R. Harmanşah ve Z. N. Nahya (Haz.). Etnografik Hikâyeler:
Türkiye'de Alan Çalışması Deneyimleri. (s. 9-15) İstanbul: Metis.
Augé, M. ve Colleyn, J. P. (2014). Antropoloji. (İ. Yerguz, Çev.). Ankara: Dost.
Badinter, E. (2011). Kadınlık mı Annelik mi? (A. Emelçi, Çev.). İstanbul: İletişim.
Bauman, Z. (2015). Bireyselleşmiş Toplum. (Y. Alagan, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Bayat, A. (2008). Sokak Siyaseti: İran’da Yoksul Halk Hareketi. (S. Torlak, Çev.).
İstanbul: Phoenix.
Baydar, O. (2006). Sosyalist Devrimden Jineoloji’ye Kadın Sorunu. Jineoloj, (1), 122-6
Benhabib, S. (1999). Modernizm, Evrensellik ve Birey. (M. Küçük, Çev.). İstanbul:
Ayrıntı.
Berktay, F. (2012a). Tarihin Cinsiyeti. İstanbul: Metis.
Berktay, F. (2012b). Dünyayı Bugünde Sevmek: Hannah Arentd'in Politika Anlayışı.
İstanbul: Metis.
Berktay, F. (2012c). Politikanın Çağrısı. (3.cilt) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
Bookchin, M. (2013), Özgürlüğün Ekolojisi: Hiyerarşinin Ortaya Çıkışı ve Çözülüşü.
(M. M. Çoşkun, Çev.). İstanbul: Sümer.
Bora, A. (2004). Kamusal Alan Sahiden “Kamusal” mı? M. Özbek (Der.). Kamusal
Alan. (s. 529-538). İstanbul: Hil.
Bora, A. (2005). Kadınların Sınıfı. İstanbul: İletişim.
Bora, T. (2012). Geçmişle Hesaplaşma: Niçin ve Nasıl? Ö. A. Özdinç (Der.). Hakikat ve
İnsan Hakları. (s. 59-100). Ankara: Dipnot.
Bourdieu, P. (1995). Pratik Nedenler: Eylem Kuramı Üzerine. (H. Tufan, Çev.).
İstanbul: Kesit.
Breton, L. D. (2005). Acının Antropolojisi. (İ. Yerguz, Çev.). İstanbul: Sel.
Bruehl-Young, E. (2012). Hannah Arendt: Dünya Aşkıyla. (A. Selman, Çev.). İstanbul:
İletişim.
Butler, J. (2005). İktidarın Psişik Yaşamı: Tabiyet Üzerine Teoriler. (F. Tütüncü, Çev.).
İstanbul: Ayrıntı.
Butler, J. (2008). Cinsiyet Belası. (B. Ertür, Çev.). İstanbul: Metis.
Butler, J. (2013). Kırılgan Hayat: Yasın ve Şiddetin Gücü. (B. Ertür, Çev.). İstanbul:
Metis.
Cantek-Şenol, F., Ulutaş, Ünlütürk, Ç. ve Çakmak, S. (2014). Evin İçindeki Sokak,
Sokağın İçindeki Ev: Kamusal İle Özel “Ara”sında Kalanlar. F. Şenol-Cantek (Der.). Kenarın Kitabı: "Ara"da Kalmak, Çeperde Yaşamak. (s. 121-160). İstanbul: İletişim.
Cıbıroğlu, Y. (1996). Kadının Yazısız Tarihi: “M” Ve “N” Sesi. İstanbul: Payel.
Cockburn, C. (2009). Buradan Baktığımızda: Kadınların Militarizme Karşı Mücadelesi.
(F. Özlen, Çev.). İstanbul: Metis.
Collins-Hill. P. (1996). Siyah Feminist Düşüncenin Toplumsal Yapısı.S. Çakır ve N.
Akgökçe (Haz.). Farklı Feminizmler Açısından: Kadın Araştırmalarında Yöntem. (s. 99-122). (A. Atalay, Çev.). İstanbul: Sel.
Conforth, M. (2006). Felsefeyi Savunmak. (T. Ok, Çev.). İstanbul: Evrensel.
Coyner, S. (1996). Bir Akademik Disiplin Olarak Kadın Çalışmaları. S. Çakır ve N.
Akgökçe (Haz.). Farklı Feminizmler Açısından: Kadın Araştırmalarında Yöntem. (s. 15-33). (B. Kümbetoğlu, Çev.). İstanbul: Sel.
Çağlayan, H. (2009). Analar, Yoldaşlar, Tanrıçalar. İstanbul: İletişim.
Çakır, S. (1996), Tarih İçinde Görünürlükten, Kadınların Tarihine: Türkiye’de Kadın
Tarihi Yazmak. S. Çakır ve N. Akgökçe (Haz.). Farklı Feminizmler Açısından: Kadın Araştırmalarında Yöntem. (s. 222-2297). İstanbul: Sel.
Çakır, S. ve Akgökçe, N. (1996). Sunuş. S. Çakır ve N. Akgökçe (Haz.). Farklı
Feminizmler Açısından: Kadın Araştırmalarında Yöntem. (s. 7-12). İstanbul: Sel.
Çelik, H. (2013). Kültür ve Kişisel Deneyim: Bir Araştırma Yöntemi Olarak
Otoetnografi. İstanbul Sosyal Bilimler Dergisi, 6 1-14. Erişim: 13. Ağustos.2016, www.academia.edu
Çelik, M. ve Özer, S. (2006). Kadın-Oluş: Bir Yaşam Paradigması. Jineoloji,(1) 97-114.
Çiğdem, A. (2004). Kamusal Alan, Kamusal Din ve Kamusal Akıl. M. Özbek (Der.).
Kamusal Alan. (s. 501-513). İstanbul: Hil.
Çoban, F. (2015). Sokak Siyaseti: Siyasalın Gündelik Kuruluşu Bağlamında Bir
İnceleme. İstanbul: Metis.
Davis, Y. M. (2014). Cinsiyet ve Millet. (A. Bektaş, Çev.). İstanbul: İletişim.
De Beauvoir, S. (1974). Kadın: Evlilik Çağı. (B. Onaran, Çev.). İstanbul: Payel.
De Beauvoir, S. (1986). Kadın: Bağımsızlığa Doğru. (B. Onaran, Çev.). İstanbul: Payel.
Donovan, J. (1997). Feminist Teori. (A. Bora, F. Sayılgan ve M. A. Gevrek, Çev.).
İstanbul: İletişim.
Durakbaşa, A. (1996). Feminist Tarih Yazımı Üzerine Notlar. S. Çakır ve N. Akgökçe
(Haz.). Farklı Feminizmler Açısından: Kadın Araştırmalarında Yöntem. (s. 217-221). İstanbul: Sel.
Durkheim, E. (2012). Sosyolojik Yönetim Kuralları. (B. C. Akal, Çev.). Ankara: Dost.
Dursun, Ç. (2010). Kadına Yönelik Şiddet Karşısında Haber Etiği. Fe Dergi, 2(1), 19-
32. Erişim: 26 Kasım 2006, http://cins.ankara.edu.tr
Durudoğan, H. (2012). Unes Femmes: Kristeva, Psikanaliz ve Kadın. Z. Direk (Der.).
Cinsiyetli Olmak: Sosyal Bilimlere Feminist Bakışlar (s. 51-66). (Z. Direk, Çev.). İstanbul: YKY.
Dürr, T. (2009), Gereksizlik. Arendt’in Dışlanma Üzerine Düşünceleri. S. Yazıcıoğlu
(Haz). Doğumunun 100. Yılında Hannah Arendt. (E. Kayaoğlu, Çev.). İstanbul: YKY.
Eagleton, T. (2016). İyimser Olmayan Umut. (E. Ayhan, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Ekin, A. (2015). Ekolojik Özgür Eş Yaşam. U. Güldiken (Der.). Jineoloji Tartışmaları.
(s. 291-318). İstanbul: Aram.
Ellis, C. (2007). Telling Secrets, Revealing Lives, Relational Etnics in Research With
Intimate Others. Tampa: Sage. 13(1) 3-29.
Ellul, J. (2012). Sözün Düşüşü. (H. Arslan, Çev). İstanbul: Paradigma.
Emerson, R. M., Fretz, R. I., Shaw, L. L (2015). Alan Çalışması: Etnografik Alan
Notları Yazımı. (A. Erkan Koca, Çev.). Ankara: Atıf.
Ferruhzad, F. (2016). Yeryüzü Ayetleri: Seçme Şiirler (s. 86-88). (M. Aras, Çev.).
İstanbul: Can.
Feyerabend, P. (1999). Özgür Bir Toplumda Bilim. (A. Kardam, Çev.). İstanbul:
Ayrıntı.
Firestone, S. (1993). Cinselliğin Diyalektiği. (Y. Salman, Çev.). İstanbul: Payel.
Forrester, J. (1999), Hakikat Oyunları: Yalanlar, Para ve Psikanaliz. (A. Yılmaz, Çev.).
Foucault, M. (2010). Cinselliğin Tarihi. (H. U. Tanrıöver, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Fraser, N. (2004). Kamusal Alanı Yeniden Düşünmek: Gerçekte Varolan Demokrasinin
Eleştirisine Bir Katkı. M. Özbek (Der.). Kamusal Alan. (s. 103-132). (M. Özbek ve C. Balcı, Çev.). İstanbul: Hil.
Freire, P. (2014). Ezilenlerin Pedagojisi. (D. Hatatoğlu ve E. Özbek, Çev.). İstanbul:
Ayrıntı.
Furedi, F. (2001), Korku Kültürü: Risk Almanın Riskleri. (B. Yıldırım, Çev.). İstanbul:
Ayrıntı.
Gander-Helmut, H. (2009). Dünya, Politika ve Otorite Sorunu. S. Yazıcıoğlu (Haz).
Doğumunun 100. Yılında Hannah Arendt. (E. Kayaoğlu, Çev.). İstanbul: YKY.
Genç, A. (2006). Farklılaşmak Evrenin Yaşam Tarzıdır. Bilmekle Başlar. Jineoloji (1),
8-20.
Gulîzer. (2011). Şevname. A. Keskin (Der.). Diyarbakır: avesta.
Güçlü, A. B., Uzun, E., Uzun, S., ve Yolsal, H. Ü. (2002). Sarp Erk Ulaş Felsefe
Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat.
Günay, E. (2015). Bilimde Kadının İzini Sürmek. U. Güldiken (Der.). Jineoloji
Tartışmaları. (s. 201-223). İstanbul: Aram.
Günaydın, Z. (2012). Uygarlık, Demokratik Uygarlık Modernite-Demokratik
Modernite. Demokratik Modernite, (2), 135-156.
Gürbilek, N. (2014). Vitrinde Yaşamak. İstanbul: Metis.
Güreli, M. (2002), Uçurtma (4.). Odamda Yolculuk. İstanbul: Ada Müzik (2002).
Habermas, J. (2014). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü. (T. Bora, ve M. Sancar, Çev.).
İstanbul: İletişim.
Hansen, M. (2004). Yirmi Yılın Ardından Negt ve Kluge’nin Kamusal Alan ve
Tecrübesi: Değişken Karışımlar ve Genişlemiş Alanlar. M. Özbek (Der.). Kamusal Alan. (s. 141-177). (M. Özbek, Çev.). İstanbul: Hil.
Haraway, D. (2010). Başka Yer. (G. Pusar, Çev.). İstanbul: Metis.
Harding, S. (1996). Feminist Yöntem Diye Bir Şey Var Mı?. S. Çakır ve N. Akgökçe
(Haz.). Farklı Feminizmler Açısından: Kadın Araştırmalarında Yöntem (s. 34-47).(Z. Ayman, Çev.). İstanbul: Sel.
Harding, S. (2012). Bir İspanyol Köyünde Kadınlar ve Kelimeler. R. R. Reiter (Haz.).
Kadın Antropolojisi. (s. 313-342). (B. Abiral, Çev.). Ankara: Dipnot.
Hawkesworth, M. E. (1989). Knowers, Knowing, Known: Feminist Theory and Claims
of Truth. Chicago Journals, 14(3), 533-557.
Heibrun, G. C. (1992). Kadının Özyaşamını Yazarken. (Y. Salman ve G. Aygen, Çev.).
İstanbul: Yky.
hooks, b. (2014). Feminizm Herkes İçindir: Tutkulu Politika. (A. Yıldırım, E., Aydın, B.
Kurt, ve Ş. Özgün, Çev.). İstanbul: Bgst.
Illich, I. (1996). Gender. (A. Fethi, Çev.). Ankara: Ayraç.
Irigaray, L. (2014). Başlangıçta Kadın Vardı. (İ. Özallı ve M. Odabaş, Çev.). İstanbul:
Pinhan.
Işık, Ç. (2015). Ve Jineolojinin Doğuşu. U. Güldiken (Der.). Jineoloji Tartışmaları. (s.
237-260). İstanbul: Aram.
Işık, P. (2015). “Yanlış Tarihle Doğru Yaşanmaz, Kendi Özgürlük Tarihini Doğru
Yazamayanlar Özgür Yaşayamaz” U. Güldiken (Der.). Jineoloji Tartışmaları. (s. 139-170). İstanbul: Aram.
İlyasoğlu, A. (1996). Toplumsal Mesafe, Kadınlar ve Kimlik: Kadın Kimliğinin
Araştırılmasında Yöntem Sorunları. S. Çakır ve N. Akgökçe (Haz.). Farklı Feminizmler Açısından: Kadın Araştırmalarında Yöntem. (s. 213-216). İstanbul: Sel.
İnce, Ş. (2015). İki Kadın Bir Mutfak: Kadınlar Arası İktidar İlişkileri. Moment Dergi,
2(2), 135-156.
Jineolojiye Giriş. (2015). Diyarbakır: Aram.
Joy, M. (2006). Tanrının Gözünden Ötesi: Din Çalışmalarına Alternatif Perspektifler.
Sylvia Marcos (Der.). Bedenler, Dinler ve Toplumsal Cinsiyet. (s. 21-44). (S. Özbudun, B. Şafak, ve İ. Çağla, Çev.). Ankara: Ütopya.
Kafka, F. (2016). Dava. (A. Cemal, Çev.). İstanbul: Can.
Kandiyoti, D. (1996). Çağdaş Feminist Çalışmalar ve Ortadoğu Araştırmaları. S. Çakır
ve N. Akgökçe (Haz.). Farklı Feminizmler Açısından Kadın Araştırmalarında Yöntem. (s. 123-140). (S. Çakır, N. Akgökçe, & N. Cangöz, Çev.) İstanbul: Sel.
Kandiyoti, D. (2013). Cariyeler Bacılar Yurttaşlar: Kimlikler ve Toplumsal
Dönüşümler. (A. Bora, F. Sayılan, Ş. Tekeli, H. Tapınç ve F. Özbay, Çev.). İstanbul: Metis.
Kaygısız, P. (2015). Kadının İzini Sürmek. U. Güldiken (Der.). Jineoloji Tartışmalar.
(s. 91-110). İstanbul: Aram.
Kearney, R. (2012). Yabancılar, Tanrılar ve Canavarlar: Ötekiliği Yorumlamak. (B.
Özkul, Çev.). İstanbul: Metis.
Keller, F. E. (2007). Toplumsal Cinsiyet ve Bilim Üzerine Düşünceler. (B. F. Aydar,
Çev.). İstanbul: Metis.
Kırmızıgül, H. (2006). Sosyal Bilimlere İtiraz. Jineoloji, (1), 28-35.
Konca, B. (2015). Jineolojinin Hakikat Ve Yöntem Tartışmaları. U. Güldiken (Der.).
Jineoloji Tartışmaları. (s. 37-89). İstanbul: Aram.
Köker, E. (2004). Saklı Konuşmalar. M. Özbek (Der.). Kamusal Alan (s. 539-550).
İstanbul: Hil.
Köker, E. (2005). Kitapta Kurutulmuş Çiçekler: Ya Da Sözlü Kültür Üzerine Düşünmek.
Ankara: Dipnot.
Köker, L. (2013). İki Farklı Siyaset; Bilgi Teorisi-Siyaset Bilimi İlişkileri Açısından
Pozitivizm ve Eleştirel Teori. Ankara: Dipnot.
Kristeva. J. (2012). Kadın Dehası: Hannah Arendt. (Birinci cilt.). (Z. M. Onur, Çev.).
İstanbul: Pinhan.
Kümbetoğlu, B. (2005). Sosyolojide ve Antropolojide Niteliksel Yöntem ve Araştırma.
İstanbul: Bağlam.
L. Köker. (2004). Demokratik Meşruluk, Kamusal Alan ve Çokkültürlülük Sorunu. M.
Özbek (Der.). Kamusal Alan (s. 309-320). İstanbul: Hil.
Labaki, N. (Yönetmen). Labaki, N., Hadad, E. R., Hojeily, J., Bidegain, T., ve Mounier,
S. (Senarist). (2011). Peki Şimdi Nereye? [Film/Dram]. Fransa.
Lay, M. (2012). Deneyim Şarkıları: Evrensel Bir Tema Üzerine Modern Çeşitlemeler.
(B. E. Aksoy, Çev.). İstanbul: Metis.
Lazreg, M. (1996). Feminizim ve Farklılık: Kadın Olarak Cezayir'deki Kadınlar Üzerine
Yazmanın Hassas Sorunları. S. Çakır ve N. Akgökçe (Haz.). Farklı Feminizmler Açısından: Kadın Araştırmalarında Yöntem (s. 141-161). (İlyasoğlu, Çev.). İstanbul: Sel.
Leibman, S. (2004). Alexander Kluge İle Söyleşi: Yeni Alman Sineması, Sanat,
Aydınlanma Ve Kamusal Alan Üzerine. M. Özbek (Der.).Kamusal Alan. (s. 595-651). (N. Dinç ve M. Özbek, Çev.). İstanbul, Hil.
Leppert, R. (2009), Sanatta Anlamın Görüntüsü: İmgelerin Toplumsal İşlevi. (İ. Türkmen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Lloyd, G. (1996). Erkek Akıl: Batı Felsefesinde "Erkek” ve "Kadın". (M. Özcan, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Mansfeld, (1996). Bir Kadına, Bir Koltuğa, Bir Bardak Biraya Sahip Olmak. S. Çakır ve
N. Akgökçe (Haz.). Farklı Feminizmler Açısından: Kadın Araştırmalarında Yöntem. (s. 201-210). (N. Akgökçe, Çev.). İstanbul: Sel.
Mayol, P. (2009). Konut, Mutfak İşleri. De Certeau, M., Giard, Mayol, P. (Der.).
Gündelik Hayatın Keşfi-II. (s. 29-159). (Ç. Eroğlu ve E. Ataçay, Çev.). Ankara: Dost.
Mies, M. (1996). Feminist Araştırmalar İçin Bir Metodolojiye Doğru. S. Çakır ve N.
Akgökçe (Haz.). Farklı Feminizmler Açısından: Kadın Araştırmalarında Yöntem. (s. 48-64). (A. Durakbaşa ve A. İlyasoğlu, Çev.). İstanbul: Sel.
Mies, M. (2008). Cinsiyete Dayalı İşbölümünün Toplumsal Kökenleri. M. Mies, V.
Bennholdt, T. C. von Werlhof. Son Sömürge Kadınlar. (s. 101-150). (Y. Temurtürkan, Çev.). İstanbul: İletişim.
Mies, M. (2012), Ataerki ve Birikim: Uluslararası İş Bölümünde Kadınlar. (Y.
Temurtürkan, Çev.). Ankara: Dipnot
Millet, K. (2011). Cinsel Politika. (S. Selvi, Çev.). İstanbul: Payel.
Mungan, M. (2011). Şevname. Gulizer. A. Keskin (Der.). Diyarbakır: Avesta
Nahya, N. Z., ve Harmanşah, R. (2016). Kendini ve Ötekini Yazmak: Alan Araştırması
ve Deneyim. Nahya, N. Z., ve Harmanşah, R. (Haz.). Etnografik Hikâyeler: Türkiye'de Alan Çalışması Deneyimleri. (s. 17-34). İstanbul: Metis.
Negt, O. ve Kluge, A. (2004). Kamusal Alan ve Tecrübe’ye Giriş. M. Özbek (Der.).
Kamusal Alan (s. 133-139). (M. Özbek, Çev.). İstanbul: Hil.
Neuman-Lawrence, W. (2008). Toplumsal Araştırma Yöntemleri: Nitel ve Nicel
Yaklaşımlar (2. Cilt). (S. Özge, Çev). İstanbul: Yayın odası.
Oran, B. (2014). Azınlıklar Nasıl Azınlık Oldu. Y. İnceoğlu ve S. Çoban (Der.).
Azınlıklar, Ötekiler ve Medya. (s. 17-49). İstanbul: Ayrıntı.
Orhon, G. (2014). Alan Araştırması Deneyimini Tartışmaya Açmak: İçeriden Ya Da
Dışarıdan Olmak, Çoğul Kimlikler ve Toplumsal Cinsiyet. Fe Dergi, 6(1), 54-67. Erişim: 2 Kasım 2016, http://cins.ankara.edu.tr
Önder, Ö. (2016). Gerontokrasi: Yaşlılar Yönetimi. V. Kalınkara (Der.). Yaşlılık:
Disiplinlerarası Yaklaşım, Sorunlar, Çözümler -2 (s. 1-20). İstanbul: Nobel.
Özbek, M. (2004), Kamusal Alanın Sınırları. M. Özbek (Der.). Kamusal Alan. (s. 19-
90). İstanbul: Hil.
Özkazanç, A. ve Agtaş, Ö. (2014). “Bütün Toplumun Çelişkide Olduğunu
Söyleyeceğim Size!” Seyyar Esnafın Sokakla İmtihanı. F. Şenol-Cantek (Der.). Kenarın Kitabı: "Ara"da Kalmak, Çeperde Yaşamak. (s. 11-60). İstanbul: İletişim.
Öztan, E. (2013). Dorothy Smith’in Sosyal Bilim Yaklaşımı ve Kurumsal Etnografya.
Sosyoloji Konferansları Dergisi,48(3), 35-56. Erişim: 5 Haziran 2016, http://dergipark.gov.tr
Pateman, C. (2004). Kardeşler Arası Toplumsal Sözleşme. J. Keane (Der.). Sivil Toplum
ve Devlet: Avrupa’da Yeni Yaklaşımlar. (s. 119-149). (A. Bora, Çev.). Ankara: Yedi Kıta.
Philips, A. (1995). Demokrasinin Cinsiyeti. (A. Türker, Çev.). İstanbul: Metis.
Püsküllüoğlu, A. (1995). Türkçe Sözlük. İstanbul: Yapı Kredi.
Rahte-Çaylı, E. (2009). Feminist Etnografi/Kadın Çalışmalarında "Birincil Kaynak"
Sorunu: "Medyatik" Bir Alan Araştırmasında Engeller ve Çözüm Olanakları. D. F. Türe ve B. T. Keleşoğlu (Haz.). “Kadın Belleğini Oluşturmada Kaynak Sorunu”. Kadın Eserleri Kütüphanesi ve Bilgi Merkezi Vakfı 20. Yıl Sempozyum Bilidirileri: 17-19 Nisan 2009- İstanbul (s. 322- 335). İstanbul: Kadir Has Üniv. ve Kadın Eserleri ve Bilgi Merkezi Ortak Yay.
Ramazanoğlu, C. ve Holland, J. (2002). Feminist Methodology: Challenges and Choice.
Londra: Sage.
Ranciêre, J. (2009). Filozof ve Yoksulları. (A. U. Kılıç, Çev.). İstanbul: Metis.
Reed, E. (1989). Bilimde Cins Ayrımı. (Ş. Yeğin, Çev.). İstanbul: Payel.
Sancar, S. (2013). Erkeklik: İmkânsız İktidar: Ailede, Piyasada ve Sokakta Erkekler.
İstanbul: Metis.
Sarı, E. (2010). Kültür, Kimlik, Politika: Mardin’de Kültürlerarasılık. İstanbul: İletişim.
Sartre, J. P. (2016). Varoluşçuluk. İstanbul: Say.
Savran-Acar, G. (2004). Beden Emek Tarih: Diyalektik Bir Feminizm İçin. İstanbul:
Kanat.
Scott, J. C. (2014). Tahakküm ve Direniş Sanatları, Gizli Senaryolar. (A. Türker, Çev.).
İstanbul: Ayrıntı.
Selek, P. (2016). Kenardakilerle çalışmak mı? http://www.pinarselek.comErişim: 6
Aralık, 2016.
Sennett, R. (2002). Kamusal İnsanın Çöküşü, (S. Durak ve A. Yılmaz, Çev.). İstanbul:
Ayrıntı.
Sertdemir, S. (2009). Yaşam, Dünya ve Özgürlük İlişkisinden Hareketle Anti-Liberal
Bir Arendt Okuması. S. Yazıcıoğlu (Haz). Doğumunun 100. Yılında Hannah Arendt. İstanbul: YKY.
Showalter, E. (1996). Edebiyatta Kadın Geleneği. S. Çakır ve N. Akgökçe (Haz.).
Farklı Feminizmler Açısından Kadın Araştırmalarında Yöntem (s. 165-187). (A. B. Karadağ, A. F. B. Tellioğlu, S. Darcan ve A. Kalem, Çev.). İstanbul: Sel.
Stanley, L. ve Wise, S. (1996). Feminist Araştırma Sürecinde Metot, Metodoloji ve
Epistemoloji. S. Çakır ve N. Akgökçe (Haz.). Farklı Feminizmler Açısından Kadın Araştırmalarında Yöntem. (s. 67-98). (F. Şaşmaz, Çev.) İstanbul: Sel.
Süalp-Akbal, T. Z. (2004). Kamusal Alan, Deneyim ve Kluge. M. Özbek (Der.).
Kamusal Alan. (s. 653-676). İstanbul: Hil.
Tanesini, A. (2012). Feminist Epistemolojiye Giriş. (Ü. Tatlıcan, B. Binay ve G.
Demiriz, Çev.). İstanbul: Sentez.
Tassin, É. (2012). Ortak Alan mı Kamusal Alan mı? Topluluk ve Aleniyetin Karşıtlığı.
É. Dacheux (Der.). Kamusal Alan. (s. 75-88). (H. Köse, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Taşdemir, N. (2015). Jineolojik Bir Bakış. U. Güldiken (Der.), Jineoloji Tartışmaları (s.
171-200). İstanbul: Aram.
Tekeli, İ. (2010). Mekânsal ve Toplumsal Olanın Bilgibilimi Yazıları. İstanbul: Tarih
Vakfı Yurt Yay.
Timur, T. (2012). Habermas'ı Okumak. İstanbul: Yordam.
Tura, S. M. (1996). Freud'dan Lacan'a; Psikanaliz. (Gözden geçirilmiş ikinci b.).
İstanbul: Ayrıntı.
Vogel, L. (2003). Marksist Teoride Kadın. (M. Öngören, Çev.). İstanbul: Pencere.
Von Werlhof, C. (2008). Kapitalizmde Doğa ve Toplum Kavramına Dair. M. Mies, V.
Bennholdt, T. C. von Werlhof (Der.). Son Sömürge Kadınlar. (s. 151-174) (Y. Temurtürkan, Çev.). İstanbul: İletişim.
Wallerstein, I. (2013). Bilginin Belirsizlikleri. (B. Alataş, Çev.). İstanbul: Sümer.
Woolf, V. (2016). Kendine Ait Bir Oda. (N. Öztürk). İstanbul: İthaki.
Žižek, S. (1996). Müstehcen Efendi: Psikanalize Bakmak. Toplum ve Bilim (70), (s. 63-
77). (M. Yılmazer, Çev.) İstanbul: Birikim.
Žižek, S. (2003). Kırılgan Mutlak. (M. Öznur, Çev.). İstanbul: Encore
Web Kaynak
http://dunyalilar.org
www.diclehaber.com
