dc.contributor.advisor | Yıldız, Adalet Elçin | |
dc.contributor.author | Yaraşır, Yasin | |
dc.date.accessioned | 2024-12-18T11:38:36Z | |
dc.date.issued | 2024 | |
dc.date.submitted | 2024-09-24 | |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11655/36278 | |
dc.description.abstract | MRI is an effective imaging modality for the differential diagnosis and follow-up of inflammatory arthritis of the hand. In this study, we established a fine-tuned hand MRI protocol and aimed to
demonstrate inflammatory findings at hand through the detailed assessment provided
by the MRI. We investigated how effective MRI is in the differential diagnosis of
inflammatory arthritis, particularly in the early stages. We conducted the study in a
collaborative effort between the Departments of Radiology and Rheumatology at
Hacettepe University with 57 patients, who presented to the rheumatology outpatient
clinic between September 1, 2021, and June 1, 2024, and met the inclusion criteria.
We gathered demographic, radiographic, and MRI findings and created a
comprehensive data set. The mean age was 54±12 years and 73.6% of the patients
were female. The distribution of the final diagnosis groups within the study group
was as follows: 11 psoriatic arthritis (PsA), 14 rheumatoid arthritis (RA) (six
seropositive (SpRA), eight seronegative (SnRA)), 11 erosive osteoarthritis and/or
calcium pyrophosphate dihydrate crystal deposition disease (EOA±CPPD), 21
arthritis with distal interphalangeal joint involvement (ADIPI). In the first step, we
analyzed the relationships between the final diagnosis groups and MRI findings and
made pairwise comparisons between the groups. In the second step, we created a
logistic regression model to identify risk factors for PsA. In the last step, we
analyzed the correlation between the preliminary MRI and the patient's final
diagnosis. When comparing the groups regarding MRI findings, we observed no
difference between PsA and ADIPI except for nail bed enthesitis. Nail bed enthesitis
was more common in the ADIPI group than PsA (p=0.048). There was no significant
difference between SpRA and SnRA groups. Although not statistically significant,
subcortical osteitis was more common in the SpRA group (83.3%) than SnRA group
(%25) (p=0.103). In comparison between PsA and RA (SnRA+SpRA), there was a
difference in enthesitis (p=0.033) and periarticular soft tissue edema (p=0.042); these
findings were more frequent in PsA. In our further analysis after combining the
vii
ADIPI and PsA groups due to their similar MRI features, enthesitis (ligamentous
enthesitis, extensor peritendinitis, nail bed enthesitis) and periarticular soft tissue
edema were much more common in this combined group compared to the other
groups (p<0.001). Although not statistically significant, it was noteworthy that 7 of
the 9 diaphyseal osteitis seen in the entire study group were in the PsA+ADIPI
group. In our analysis to determine the risk factors of PsA, we found that those with
enthesitis were 24.27 times more likely to be in the PsA+ADIPI group than those
without enthesitis (95% CI: 2.624 - 63.309). The accurate classification rate of the
model was 83.7%, and the area under curve (AUC) value was 0.81. The coefficient
of correlation between the radiologist's preliminary diagnosis and the
rheumatologist's final diagnosis was 0.90 (95% CI: 0.812 - 0.961). | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Tıp Fakültesi | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Entezit | tr_TR |
dc.subject | distal interfalangiyal eklem artriti | tr_TR |
dc.subject | MRG | tr_TR |
dc.subject | inflamatuvar artritler | tr_TR |
dc.subject | psöryatik artrit | tr_TR |
dc.title | Yüksek çözünürlüklü MRG’nin psöryatik artrit, romatoid artrit, erozif osteoartrit ve kristal artropatilerinin ayırıcı tanısına katkısı | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | MRG, inflamatuvar el artritlerinin ayırıcı tanısında ve takibinde kullanılan
etkin bir görüntüleme yöntemidir. Bu çalışmada, iyi planlanmış bir el MRG
protokolü oluşturup tetkikin el eklemleri düzeyinde sağladığı detaylı inceleme
imkânı sayesinde inflamatuvar bulguların, özellikle erken dönemdeki inflamatuvar
artritleri birbirinden ayırmada ne kadar etkili olduğunu araştırdık. 1 Eylül 2021 ile 1
Haziran 2024 tarihleri arasında, Hacettepe Üniversitesi Radyoloji ve Romatoloji
Bölümleri’nin işbirliği ile yürüttüğümüz çalışmada, romatoloji polikliniğine
başvuran ve çalışmaya dâhil etme ölçütlerini karşılayan 57 hastayı analizlere dâhil
ettik. Demografik bulguları, radyografi ve MRG bulgularını toplayıp genel veri seti
oluşturduk. Hastaların %73.6’sı kadın, yaş ortalaması ise 54±12 yıldı. Çalışma grubu
içerisindeki nihai tanı gruplarının dağılımı; 11 psöryatik artrit (PsA), 14 romatoid
artrit (RA) (altı seropozitif (SpRA), sekiz seronegatif (SnRA)), 11 erozif osteoartrit
ve/veya kalsiyum pirofosfat dihidrat kristal birikimi hastalığı (EOA±KPPD), 21
distal interfalangiyal eklem tutulumlu artrit (DİFTA) şeklindeydi. İlk aşamada, nihai
tanı gruplarıyla MRG bulguları arasındaki ilişkiyi analiz edip gruplar arasında ikili
karşılaştırmalar yaptık. İkinci aşamada, PsA risk faktörlerini belirlemek için model
oluşturduk. Son aşamada ise MRG ön tanısı ile hastanın nihai tanısı arasındaki
uyuma baktık. MRG bulguları açısından grupların karşılaştırılmasında, PsA ile
DİFTA arasında tırnak yatağı enteziti dışında hiçbir farklılık görmedik. Tırnak yatağı
enteziti DİFTA grubunda daha fazlaydı (p=0.048). SpRA ve SnRA grupları arasında
anlamlı farklılık yoktu. İstatistiksel anlamlı olmasa da SpRA grubunda subkortikal
osteit (%83.3), SnRA grubundakinden (%25) daha fazlaydı (p=0.103). PsA ve RA
(SnRA+SpRA) gruplarının karşılaştırılmasında, entezit (p=0.033) ve periartiküler
yumuşak doku ödemi (p=0.042) açısından farklılıklar vardı; bu bulgular PsA’da daha
sıktı. Benzer MRG özellikleri göstermesi nedeniyle DİFTA ve PsA grubunu
birleştirerek yaptığımız analizde, diğer gruplara göre bu birleşik grupta entezit (bağ
enteziti, ekstensör peritendinit, tırnak yatağı enteziti) ve periartiküler yumuşak doku
ödemi çok daha fazlaydı (p<0.001). İstatistiksel olarak anlamlı olmasa da, tüm
v
çalışma grubunda görülen 9 diyafizyel osteitin 7 tanesinin PsA+DİFTA grubunda
olması dikkat çekiciydi. PsA’nın risk faktörlerini belirlemek amacıyla yaptığımız
analizde ise enteziti olanların PsA+DİFTA grubunda yer alma olasılığının, enteziti
olmayanlara göre 24.27 kat daha fazla olduğunu bulduk (%95 GA: 2.624 – 63.309).
Kurulan modelin doğru sınıflama oranı %83.7 ve eğri altında kalan alan (AUC)
değeri 0.81 idi. Radyolog ön tanısı ile romatolog nihai tanısı arasındaki uyum
katsayısı ise 0.90’dı (%95 GA: 0.812 - 0.961). | tr_TR |
dc.contributor.department | Radyoloji | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2024-12-18T11:38:36Z | |
dc.funding | Bilimsel Araştırma Projeleri KB | tr_TR |
dc.subtype | medicineThesis | tr_TR |