dc.contributor.advisor | Gürbüz, İpek | |
dc.contributor.author | Bora Zereyak, Merve | |
dc.date.accessioned | 2024-12-18T07:40:42Z | |
dc.date.issued | 2024 | |
dc.date.submitted | 2024-11-21 | |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11655/36271 | |
dc.description.abstract | The objective of this study was to compare the motor imagery (MI) ability of children with Duchenne muscular dystrophy (DMD) with those of healthy children and to examine the effect of telerehabilitation-based motor imagery (Tele-MI) training on MI ability, motor function, physical performance, and psychosocial factors in children with DMD. The study included 23 children with DMD at level 1 or 2 (early stage) according to the Brooke Lower Extremity Functional Classification and 12 healthy children. The DMD cohort was randomized by age and functional status into two groups, Group 1 [Tele-MI training and telerehabilitation-based routine physiotherapy program (Tele-PTP), n=12] and Group 2 (Tele-PTP only, n=11). No training was implemented for healthy children. Before and 8 weeks after training, MI ability was assessed by Kinesthetic and Visual Imagery Questionnaire-10 (KVIQ-10), Motor Imagery Questionnaire for Children (MIQ-C) and mental chronometry tests, motor function by Motor Function Measure (MFM), North Star Ambulation Assessment (NSAA) and Four Square Step Test (FSST), physical performance by timed performance tests, psychosocial factors and quality of life by PedsQL-3.0 Neuromuscular Module, and fatigue status was assessed with the PedsQL Multidimensional Fatigue Scale. In healthy children, only MI ability was assessed with the KVIQ-10, MIQ-C and mental chronometry. The DMD cohort and healthy children were found to be similar in terms of age and body mass index (p > 0.05). The MI ability of the DMD cohort was found to be lower than that of the healthy children (p < 0.05). A difference was observed in the improvement of the KVIQ-10, MIQ-C (kinesthetic), 10-meter walk mental chronometry, MFM D1 (standing and transfers), MFM total, NSAA, and FSST scores in Group 1 after training (p < 0.05). A comparison of the post-training changes between the groups revealed a diffrerence in favor of Group 1 for MI ability, quality of life, and fatigue assessments, and the effect size of the Tele-MI training was found to be large (p < 0.05, d>0.80). This study showed that 8 weeks of Tele-MI training improved MI ability, increased quality of life and reduced fatigue in the DMD cohort. The functional improvements observed after Tele-MI training suggested that this training may be a promising tool that can be used in the rehabilitation of children with DMD. | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/embargoedAccess | tr_TR |
dc.subject | Duchenne musküler distrofi | tr_TR |
dc.subject | motor imgeleme | tr_TR |
dc.subject | telerehabilitasyon | tr_TR |
dc.subject | fizyoterapi | tr_TR |
dc.subject | motor fonksiyon | tr_TR |
dc.title | Duchenne Musküler Distrofi’li Çocuklarda Telerehabilitasyon Tabanlı Motor İmgeleme Eğitiminin Motor İmgeleme Becerisi, Motor Fonksiyon ve Fiziksel Performans Üzerine Etkilerinin İncelenmesi | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Çalışmanın amacı; Duchenne musküler distrofi (DMD)’li çocukların motor imgeleme yeteneğini sağlıklı çocuklar ile karşılaştırmak ve DMD’li çocuklarda telerehabilitasyon tabanlı motor imgeleme (Tele-Mİ) eğitiminin motor imgeleme (Mİ) becerisi, motor fonksiyon, fiziksel performans ve psikososyal faktörler üzerine etkilerini incelemekti. Brooke Alt Ekstremite Fonksiyonel Sınıflandırma ’ya göre 1. veya 2. Seviyede (erken dönem) olan 23 DMD’li ve 12 sağlıklı çocuk çalışmaya dahil edildi. DMD kohortu yaş ve fonksiyonel duruma göre 1. Grup [Tele-Mİ eğitimi ve telerehabilitasyon tabanlı fizyoterapi programı (Tele-FTP), n=12] ve 2. Grup (yalnızca Tele-FTP, n=11) olarak iki gruba randomize edildi. Sağlıklı çocuklara herhangi bir müdahale uygulanmadı. DMD kohortunda 8 haftalık eğitim öncesinde ve sonrasında Mİ yeteneği Kinestetik ve Görsel İmgeleme Anketi-10 (KGİA-10), Çocuklar için Motor İmgeleme Anketi (MIQ-C) ve mental kronometre testleri ile, motor fonksiyon Motor Fonksiyon Ölçümü (MFM), North Star Ambulasyon Değerlendirmesi (NSAD) ve Dört Kare Adım Testi (DKAT) ile, fiziksel performans süreli performans testleri ile, yaşam kalitesi PedsQL-3.0 Nöromusküler Modül ile, yorgunluk durumu PedsQL Çok Boyutlu Yorgunluk Ölçeği ile değerlendirildi. Sağlıklı çocukların ise yalnızca motor imgeleme yeteneği KGİA-10, MIQ-C ve mental kronometre testleri ile bir kez değerlendirildi. DMD’li ve sağlıklı çocuklar yaş ve vücut kütle indeksi açısından benzerdi (p>0,05). DMD kohortunun Mİ yeteneğinin sağlıklı çocuklardan daha düşük olduğu bulundu (p<0,05). 1. grupta eğitim sonrası KGİA-10, MIQ-C (kinestetik), 10 metre yürüme mental kronometre, MFM D1 (ayakta durma ve transferler), MFM toplam, NSAD ve DKAT skorlarında iyileşme yönünde fark belirlendi (p<0,05). Eğitim sonrası değişimler gruplar arası karşılaştırıldığında; Mİ yeteneği, yaşam kalitesi ve yorgunluk değerlendirmelerinde 1. Grup lehine fark bulundu ve Tele-Mİ eğitimin etki düzeyi büyüktü (p<0,05, d>0,80). Bu çalışma 8 haftalık Tele-Mİ eğitiminin DMD kohortunun Mİ becerisini geliştirdiğini, yaşam kalitesini arttırdığını ve yorgunluğunu azalttığını gösterdi. Tele-Mİ eğitiminden sonra görülen fonksiyonel gelişmeler, bu eğitimin umut vadeden bir araç olarak DMD’li çocukların rehabilitasyonunda kullanılabilecek yardımcı bir yöntem olabileceğini düşündürdü. | tr_TR |
dc.contributor.department | Fizyoterapi ve Rehabilitasyon | tr_TR |
dc.embargo.terms | 6 ay | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2025-06-22T07:40:42Z | |
dc.funding | Yok | tr_TR |