Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorŞEN, Murat
dc.contributor.authorBABAPOUR, Arta
dc.date.accessioned2024-10-18T07:14:15Z
dc.date.issued2024-02
dc.date.submitted2024-01-17
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/36027
dc.description.abstractThe aim of this thesis is to investigate the impact of modified and unmodified silicas on the properties of elastomers based on Poly(epichlorohydrin-co-ethylene oxide-co-allyl glycidyl ether) or P(ECH-co-EO-co-AGE), commonly known name in the industry as GECO. The P(ECH-co-EO-co-AGE) polymer is a random terpolymer derived from the monomers epichlorohydrin, ethylene oxide, and allyl glycidyl. GECO-based elastomers exhibit unique characteristics due to the diverse properties of each monomer comprising the polymer. It is recognized that, in addition to various functional groups present in the main chain structure of the elastomer, the type and quantity of filler material used in compounds contribute to different properties. Within the scope of this thesis, compounds of poly(epichlorohydrin-co-ethylene oxide-co-allyl glycidyl ether) terpolymer were prepared using different types of silica. Silanized and non-silanized silica types were used at ratios of 20 phr and 40 phr to examine the effect of filler content on the properties of the elastomer. The prepared compounds were evaluated for curing and rheological properties, mechanical characteristics, compression tests, temperature-dependent stress relaxation behaviors, and dynamic mechanical properties. The composite elastomers were prepared and characterized using silica types modified with silane groups, including Coupsil 6109, Coupsil 8113, and Coupsil VP6411, as well as unmodified Ultrasil VN2 and Ultrasil VN3 silicas, serving as filler materials. The key distinction between Ultrasil VN2 and Ultrasil VN3 lies in the surface area, where Ultrasil VN3 possesses a higher surface area than Ultrasil VN2. Coupsil 6109 is a product obtained by modifying Ultrasil VN2 with Si-69 organosilane, while Coupsil VP6411 is the result of modifying Ultrasil VN2 with Si-264 organosilane. On the other hand, Coupsil 8113 is a product derived from modifying Ultrasil VN3 with Si-69 organosilane. In this thesis, the silica ratio and type were systematically altered in the formulations while maintaining a constant proportion of other auxiliary chemicals. The investigation of curing and rheological properties revealed notable changes in the characteristics of elastomers when modified silica types were employed in preparing GECO elastomers. The influence of silica particle size on the modification of rheological properties and network structure has been intricately analyzed in the context of this thesis. This exploration sheds light on the intricate relationship between silica characteristics and the fundamental properties of elastomeric compounds. Mechanical testing studies on elastomers have revealed the impact of silica fillers on reinforcing the rubber matrix. The addition of silica has increased tensile strength, elongation at break, and elastic modulus values. Cyclic compression behaviors of elastomers were investigated using a universal testing machine. The results indicate that modified silicas exhibit a lower level of relative hysteresis loss compared to unmodified silicas. This highlights the potential to reduce energy loss and enhance mechanical efficiency. In other words, the findings suggest that modified silicas possess superior elastic properties compared to their unmodified counterparts. During the relaxation process, it was observed that unmodified silicas experienced a greater stress reduction compared to modified silicas. This result indicates that specific modifications applied to silicas enhance their resistance to relaxation, contributing to preserving mechanical properties over time. In the investigation of tan delta values for compounds containing 20 phr of different silica types, it was determined that elastomers containing silicas modified with Si-69 silane exhibit lower tan delta values than other elastomers. This is attributed to Si-69 contributing more sulfur to the system, leading to a higher cross-link density and, consequently, lower tan delta values in elastomers with silicas modified by Si-69 than in other elastomers. Additionally, in Payne effect analyses, the storage modulus (G') values of unmodified silicas (VN2 and VN3) were higher than modified silicas. However, in compounds containing 20 phr of silica, the change in storage modulus (G') between modified and unmodified silicas is not very pronounced. In general, the findings indicate that both modified and unmodified silicas significantly affect the mechanical and performance properties of GECO elastomer, providing crucial insights for optimizing silica content to achieve desired material characteristics. Keywords: Poly(epichlorohydrin), GECO, Elastomer, Silica, Silane, Modified silica, Si-69, Si-264, Dampingtr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherFen Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectPoliepiklorohidrintr_TR
dc.subjectGECOtr_TR
dc.subjectSilikatr_TR
dc.subjectElastomertr_TR
dc.subjectSilantr_TR
dc.subjectModifiye silikatr_TR
dc.subjectSi-69tr_TR
dc.subjectSi-264tr_TR
dc.subjectSönümlemetr_TR
dc.titlePOLİ (EPİKLOROHİDRİN-KO-(ETİLEN OKSİT)-KO-(ALLİL GLİSİDİL ETER)) ESASLI VE SİLİKA DOLGULU KOMPOZİT ELASTOMERLERİN HAZIRLANMASI VE KARAKTERİZASYONUtr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetBu tezin amacı, modifiye edilmiş ve edilmemiş silikaların Poli(epiklorohidrin-ko-etilen oksit-ko-allil glisidil eter) P(ECH-ko-EO-ko-AGE) ya da endüstride bilinen genel adıyla GECO temelli elastomerlerin özellikleri üzerindeki etkisinin belirlenmesidir. P(ECH-ko-EO-ko-AGE) polimeri epiklorohidrin, etilen oksit ve allil glisidil monomerlerinden elde edilen gelişigüzel bir terpolimerdir. GECO esaslı elastomerler, polimeri oluşturan her monomerin farklı özellikleri nedeniyle eşsiz birçok özelliğe sahiptir. Bir elastomerin ana zincir yapısında bulunan çeşitli fonksiyonel grupların yanı sıra karışımlarında kullanılan dolgu maddesinin türü, miktarı ile de farklı özellikler sergilediği bilinmektedir. Bu tez çalışmasında poli(epiklorohidrin-ko-etilen oksit-ko-allil glisidil eter) terpolimeri karışımları farklı silika türleri kullanılarak hazırlanmıştır. Dolgu miktarının elastomerin özelliklerine etkisini incelemek için silanlanmış ve silanlanmamış silika türleri 20 phr ve 40 phr oranlarında kullanılmıştır. Hazırlanan karışımların pişme ve reolojik özellikleri, mekanik özellikleri, sıkıştırma deneyleri, sıcaklık taramalı gerilme durulma davranışları ve dinamik mekanik ile sönümleme özellikleri değerlendirilmiştir. Dolgu maddesi olarak, yüzeyleri silan grupları ile modifiye edilmiş silika türleri olan Coupsil 6109, Coupsil 8113 ve Coupsil VP6411 ile modifiye edilmemiş Ultrasil VN2 ve Ultrasil VN3 silikalar kullanılmıştır. Ultrasil VN2 ve Ultrasil VN3 arasındaki fark Ultrasil VN3'ün yüzey alanıdır. Ultrasil VN3, Ultrasil VN2'den daha yüksek yüzey alanına sahiptir. Coupsil 6109, Ultrasil VN2'nin Si-69 organosilan ile modifiye edilmiş ürünüdür, Coupsil VP6411, Ultrasil VN2'nin Si-264 organosilan ile modifikasyonu sonunda elde edilmiştir. Coupsil 8113 ise Ultrasil VN3'ün Si-69 organosilan ile modifiye ürünüdür. Tez çalışmasında, reçetelerde diğer yardımcı kimyasalların oranı sabit tutularak silika oranı ve tipi değiştirilerek bir dizi hamur sistemi hazırlanmıştır. Pişme ve reolojik özellikleri incelendiğinde GECO elastomerlerinin hazırlanmasında modifiye edilmiş silika türlerinin kullanılmasıyla elastomerlerin pişme özelliklerinin ve reolojik özelliklerinin değiştiği görülmüştür. Silika taneciklerinin boyutlarının reolojik özellikler ve ağ yapısı üzerindeki etkileri de ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Elastomerlerin mekanik test çalışmaları ile silika katkısının kauçuk matrisin güçlendirilmesi üzerindeki etkisini ortaya koymuştur. Silika eklenmesi, kopma dayanımı, kopmadaki uzama ve elastik modül değerlerinin artmasına neden olmuştur. Elastomerlerin döngülü sıkıştırma davranışları evrensel test cihazı ile incelenmiştir. Elde edilen sonuçlar, modifiye edilmiş silikaların, modifiye edilmemiş silikalara kıyasla daha düşük oranda bağıl histerezis kaybına sahip olduğunu göstermektedir. Bu durum, enerji kaybını azaltma ve mekanik verimliliği artırma potansiyellerini vurgulamaktadır. Bir başka değişle modifiye edilmiş silikaların elastik özellikleri modifiye edilmemişlere göre daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Durulma sürecinde, modifiye edilmemiş silikaların, modifiye edilmiş silikalara kıyasla daha fazla gerilim azalması yaşadığı gözlenmiştir. Bu sonuç, silikalara yapılan özel modifikasyonların, silikaların durulmaya karşı direncini artırarak zamanla mekanik özelliklerini koruma yeteneklerinin artması sağlamıştır. Farklı silika türleri ile hazırlanan 20 phr silika içeren karışımların tan delta değerlerine yönelik yapılan incelemede, Si-69 silan ile modifiye edilmiş silika türleri içeren elastomerlerin tan delta değerlerinin, Si-69’un daha fazla sisteme kükürt vererek daha yüksek çapraz bağ yoğunluğuna ulaşmasını sağladığı için diğer elastomerlerden daha düşük olduğu belirlenmiştir. Ek olarak, Payne etkisi analizlerinde, modifiye edilmemiş silikaların (VN2 ve VN3) depo modülü (G') değerleri, modifiye edilmiş silikalara göre daha yüksek bulunmuştur. Ancak, 20 phr silika içeren karışımlarda modifiye edilmiş ve edilmemiş silikalar arasındaki depo modülü (G') değişimi çok belirgin değildir. Genel olarak, bulgular, modifiye edilmiş ve edilmemiş silikaların GECO elastomerinin mekanik ve performans özellikleri üzerinde önemli etkilere sahip olduğunu göstermiş, istenen malzeme özellikleri için silika içeriğinin optimize edilmesine yönelik önemli bilgiler sağlamıştır. Anahtar Kelimeler: Poliepiklorohidrin, GECO, Silika, Elastomer, Silan, Modifiye silika, Si-69, Si-264, Sönümlemetr_TR
dc.contributor.departmentPolimer Bilimi ve Teknolojitr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-10-18T07:14:15Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster