Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorAmca, Arif Mithat
dc.contributor.authorAlpsoy, Aslı
dc.date.accessioned2024-07-10T11:56:50Z
dc.date.issued2024-05-02
dc.date.submitted2024-04-05
dc.identifier.citationAlpsoy, A., Tırmanıcılarda Tutamak Derinliği ve Eğiminin Barfiks Hareketine Etkilerinin Biyomekanik İncelemesi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Spor Bilimleri ve Teknolojisi Programı Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2024tr_TR
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/35269
dc.description.abstractThis study aims to investigate the effects of hold sloper angle and hold depth on the climbers’ pull-up biomechanics. 13 recreational climbers performed 2- repetition pull-up movements on 3 different sloper angles (0°, 20°, 30°) and 3 different hold depth (20 mm, 40 mm, 60 mm) combinations, during which motion capture, force and electromyography data were recorded. These data were then statistically analyzed using two-way repeated measured ANOVA method in SPM. Certain parameters derived from the biomechanical data were discretely analyzed using two-way repeated measured ANOVA. The results revealed that with holds having greater sloper angles or with narrower holds, the pull-up was executed in a more controlled manner in the antero-posterior direction. Using the holds with greater sloper angles the maximal force and movement speed during the ascend phase were less; and the highest vertical position at the top was lower. With holds having greater depths, the maximal force and movement speed during the ascend phase and the highest vertical position at the top was higher. It was observed that the hold variation had no effect on the asymmetry between the left and right extremities in terms of force production. Holds with greater sloper angles yielded more activation in the finger flexor muscles and in lower trapezius muscle. As the hold depth decreased the activation of flexor digitorum profundus increased. During the ascend phase of the pull-up the muscles reached their maximal activation in the lower trapezius, biceps brachii and latissimus dorsi order.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectbarfikstr_TR
dc.subjecttırmanış
dc.subjectparmak kuvveti
dc.subjectelektromiyografi
dc.subjecthareket yakalama
dc.subject.lcshMühendisliktr_TR
dc.titleTırmanıcılarda Tutamak Derinliği ve Eğiminin Barfiks Hareketine Etkilerinin Biyomekanik İncelemesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBu çalışmada tutamak eğimi ve tutamak derinliğinin tırmanıcıların barfiks biyomekaniğine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. 13 rekreasyonel katılımcı 3 farklı tutamak eğimi (0°, 20°, 30°) ve 3 farklı tutamak derinliği (20 mm, 40 mm, 60 mm) kombinasyonlarında 2 tekrarlı barfiks hareketi gerçekleştirmiş ve katılımcıların hareket, kuvvet ve elektromiyografi verileri toplanmıştır. Bu veriler iki yönlü tekrar eden ölçümlerde ANOVA yöntemi ile SPM kullanılarak analiz edilmiştir. Bu verilerden elde edilen belirli parametreler ise yine iki yönlü tekrar eden ölçümlerde ANOVA yöntemi ile kesintili olarak test edilmiştir. Çalışmanın sonucunda eğimli tutamaklarda barfiks hareketinin antero-posterior doğrultuda daha kontrollü gerçekleştirildiği görülmüştür. Tutamak derinliği artışı ile ise barfiks hareketinin AP doğrultuda daha kontrolsüz gerçekleştirildiği sonucuna ulaşılmıştır. Eğimli tutamaklarda çıkış evresinde uygulanan maksimum kuvvet ve hareket hızının daha az olduğu ve tepe noktanın daha alçak olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Derinliği fazla tutamaklarda çıkış evresinde uygulanan maksimum kuvvet ve hareket hızı daha fazla, tepe noktası ise daha yüksek olmuştur. Tutamak koşulunun vücudun sağ ve sol uzuvları arasındaki kuvvet asimetrisine bir etkisi olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Eğimli tutamaklarda parmak fleksör grubu kasları ile trapez kasının alt liflerinin aktivasyon seviyesinin arttığı sonucuna ulaşılmıştır. Tutamak derinliği azaldıkça flexor digitorum profundus kas aktivasyonunun arttığı gözlenmiştir. Çıkış evresinde kasların maksimum aktivasyona ulaşma sırasının lower trapezius, biceps brachii ve latissimus dorsi şeklinde olduğu sonucuna ulaşılmıştır.tr_TR
dc.contributor.departmentSpor Bilimleri ve Teknolojisitr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-07-10T11:56:50Z
dc.fundingBilimsel Araştırma Projeleri KBtr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster