Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorAydın Dilsiz, Sevtap
dc.contributor.authorYücel, Yüzbaşıoğlu
dc.date.accessioned2024-03-12T05:47:51Z
dc.date.issued2024-02
dc.date.submitted2024-02-22
dc.identifier.citationYüzbaşıoğlu, Y. Son Dönem Böbrek Yetmezliği Hastalarında Olası Genotoksik Hasarın değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Farmasötik Toksikoloji Programı Doktora Tezi, Ankara, 2024.tr_TR
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/34785
dc.description.abstractChronic kidney disease is a common progressive disease characterized by the permanent loss of functional nephrons. End-stage renal failure (ESRD) is known to be an irreversible disease. There is some debate as whether the initiation of regular dialysis in general increases oxidative stress. Increased oxidative stress increases mortality in dialysis patients. Inflammation increased oxidative stress and concomitant DNA damage are expected to develop in the course of chronic disease in ESRD. Many factors, including heavy metals, can further exacerbate the damage. It is also important to reveal the relationship between these factors in ESRD patients. Studies showing how oxidative stress-related genotoxic events affect ESRD patients do not exist in our country and are very limited in the world. Within the scope of this study, genotoxic damage was determined by the Comet method and 8-hydroxy-2 deoxyguanosine (8-OHdG) levels in patients with ESRD who were undergoing hemodialysis or not. The relationship between genotoxic changes were evaluated by measuring the biochemical changes, the levels of heavy metals (aluminum, arsenic, cadmium, lead, and mercury) in the blood, the oxidative biomarkers including superoxide dismutase, catalase, glutathione peroxidase, malondialdehyde (MDA) levels. Genotoxicity, oxidative stress, and heavy metal levels increased significantly in all patients. DNA damage, 8OHdG and MDA significantly increased, whereas Glutathione significantly decreased in the patients undergoing dialysis compared to those not undergoing dialysis. The duration of disease was strong positively correlated with increased Al levels and moderate positively correlated with increased DNA damage and cadmium levels. In conclusion, although further studies are needed, the approaches to reduce oxidative stress-related DNA damage and heavy metal load in ESRD patients are recommended.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectSon dönem böbrek yetmezliğitr_TR
dc.subjectoksidatif strestr_TR
dc.subjectgenotoksisitetr_TR
dc.subjectimmünotoksisitetr_TR
dc.subject.lcshA - Genel konulartr_TR
dc.titleSon Dönem Böbrek Yetmezliği Hastalarında Olası Genotoksik Hasarın Değerlendirilmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetKronik böbrek hastalığı, fonksiyonel nefronların kalıcı kaybıyla karakterize, yaygın, ilerleyici bir hastalıktır. Son dönem böbrek yetmezliğinin (SDBY) geri dönüşü olmayan bir hastalık olduğu bilinmektedir. Düzenli diyalize başlamanın genel olarak oksidatif stresi artırıp artırmadığı konusunda bazı tartışmalar vardır. Artan oksidatif stres diyaliz hastalarında mortaliteyi artırır. SDBY'de kronik hastalık seyrinde inflamasyonda artış, oksidatif stres ve buna eşlik eden DNA hasarının gelişmesi beklenmektedir. Ağır metaller de dâhil olmak üzere pek çok faktör hasarı daha da şiddetlendirebilir. SDBY hastalarında bu faktörler arasındaki ilişkinin ortaya konulması da önemlidir. Oksidatif strese bağlı genotoksik olayların SDBY hastalarını nasıl etkilediğini bir arada gösteren çalışmalar dünyada oldukça sınırlı sayıda olup ülkemizde de bulunmamaktadır. Bu çalışma kapsamında hemodiyaliz tedavisi gören ve görmeyen SDBY hastalarında genotoksik hasar Comet yöntemi ve 8-hidroksi-2 deoksiguanosin (8-OHdG) ölçümü ile değerlendirildi. Genotoksik değişiklikler arasındaki ilişki, biyokimyasal değişiklikler, kandaki ağır metal seviyeleri (alüminyum, arsenik, kadmiyum, kurşun ve cıva), süperoksit dismutaz, katalaz, glutatyon peroksidaz, malondialdehit (MDA) seviyeleri gibi oksidatif biyobelirteçler ölçülerek değerlendirildi. Genotoksisite, oksidatif stres ve ağır metal düzeyleri tüm hastalarda anlamlı derecede arttı. Diyalize giren hastalarda, diyalize girmeyenlere göre DNA hasarı, 8-OHdG ve MDA anlamlı derecede arttı, glutatyon ise anlamlı derecede azaldı. Hastalık süresi, artan Al düzeyleri ile güçlü pozitif korelasyona sahipken, artan DNA hasarı ve kadmiyum seviyeleri ile orta derecede pozitif korelasyona sahipti. Sonuç olarak, ileri çalışmalar gerekli olmakla birlikte SDBY hastalarında oksidatif strese bağlı DNA hasarının ve ağır metal yükünü azaltılması yönünde yaklaşımlar önerilmektedir.tr_TR
dc.contributor.departmentAcil Tıptr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-03-12T05:47:51Z
dc.fundingBilimsel Araştırma Projeleri KBtr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster