| dc.identifier.citation | Akdemir, H. (1999). Belâgat Terimleri Ansiklopedisi. İzmir: Nil Yayınları.
Alp, G. (2021). Bilgi Karmaşasında Mutasavvıf Bir Şair: Ömer Nüzhet ve Eserleri. Osmanlı Mirası Araştırmaları Dergisi, 8, 1-10.
Aydın, E. (2019). Ömer Nüzhet Efendi’ye göre 18. Yy.’da bir Sufi biyografisi: Neccârzâde Mustafa Rıza Efendi (Menkıbe-i Evliyâiyye fî Ahvâli Rızâiyye). (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bursa Uludağ Üniversitesi, Bursa.
Aydıner, M. (2007). Râgıb Paşa. Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. İstanbul: TDV İslâm Araştırmaları Merkezi.
Babacan, İ. (2012). Klasik Türk Şiirinin Son Baharı: Sebk-i Hindî. Ankara: Akçağ.
Bağdâdî, Ş. (2017). Şefkat Tezkiresi (Tezkîre-yi Şu’arâ-yı Şefkat-i Bağdâdî). https://ekitap.ktb.gov.tr/TR-194367/sefkat-tezkiresi-tezkire-yi-suara-yi-sefkat-i-bagdadi.html, Erişim Tarihi: 18.12.2022.
Bahâeddin, M. (1997). Yeni Türkçe Lügat. Ankara: Akçağ Yayınları.
Carra de Vaux. (1979). Şerh. İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Cebecioğlu, E. (1997). Tasavvuf Terimleri ve Deyimleri Sözlüğü. Ankara: Rehber Yayınları.
Cihan, S. (1991). Nüzhet Ömer Efendi ve Hadîs-i Erbain Tercemesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (5), 35-66.
Demirkol, H. (2003). Divan-ı Nüzhet tenkitli metin-inceleme-indeks. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş.
Devellioğlu, F. (2000). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lügat, Ankara: Aydın Kitabevi Yayınları.
Dilçin, C . (2009). Yeni Tarama Sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.
Dilçin, C. (2003). Cumhuriyet’in 80. Yılında Divan Şiiri Üzerine Düşünceler. Türkoloji Dergisi, XVI(II), 3-21.
Dilçin, C. (2009). Yeni Tarama Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Doğan, H. (2010). Divan Şiirinin Kara İncisi: Hind Ülkesi /Klasik Türk Şiirinde Hind Metaforu. III. Uluslararası Türk Dili ve Edebiyatı Öğrenci Kongresi içinde (C. 1, ss. 797-809). İstanbul.
Duran, R. (2014). Nüzhet Efendi Cevâhirü’l-hikem (İnceleme-Tenkitli Metin). (Yayımlanmamış doktora tezi). Dicle Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır.
Duru, N. F. (2003). Şîraz'dan Hindistan'a Örfî'nin Sergüzeşti ve Klâsik Türk Şiirinde Örfî-i Şîrâzî. Bilig Dergisi, (26), 117-145.
Ebû Ubeyd, K. B. S. (1980). Kitâbü’l-Emsâl. Beyrût: Dârü’l-Me’mûn.
Erdilan-i Cevan, S. A. (1373). Tecellî-i Şâ‘irâne Esâtîr ü Rivâyât-ı Târîhî vü Mezhebî der-Eş‘âr-ı Hâkânî, Mü’essese-i Çâp u İntişârât-ı Âstân-i Kuds-i Rızavî.
Gilliot, C. (1997). Sharh. Encyclopedia of Islam. Brill: Leiden.
Gözitok, M. A. (2017). Türk Edebiyatında Urfî-i Şîrâzî Şerhleri. Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi, (19), 77-122.
Gözitok, M. A. (2018). Urfi-i Şirazi’nin Hayatı, Eserleri, Edebi Şahsiyeti ve Edebiyatımıza Yansımaları. Erzurum Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7, 25-56.
Güleç, İ. (2008). Türk Edebiyatında Mesnevi Tercüme ve Şerhleri. İstanbul: Pan Yayınları.
Harman, Ö. F. (2001). “İsrâil (Benî İsrâil)”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. C. 23, İstanbul: TDV Yayınları.
Kanar, M. (2010). Etimolojik Osmanlı Türkçesi Sözlüğü. İstanbul: Derin Yayınları.
Kara, M., ve Algar , H. (1988). Abdullah-ı İlâhî, İslam Ansiklopedisi (c.1 s. 110-112) İstanbul: Diyanet Vakfı Yayınları.
Karagözoğlu, B. (2017). Safevî Dönemi’nde İran’dan Hindistan’a Göçler (1555-1666). Akademik Tarih ve Düşünce Dergisi, 4 (11), 1-24.
Karakaş, M. (2012). Bir Mutasavvıf Şair Ömer Nüzhet ve Eserleri. Konya: Şanlıurfa Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları.
Kılıç, A. (2007). Türkçe-Farsça manzum sözlüklerden Tuhfe-i Vehbî. Turkish Studies Türkoloji Araştırmaları, 1. C. 4: 410-475.
Kortantamer, T. (1994). Teori Zemininde Metin Şerhi Meselesi. Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Araştırmaları Dergisi, 8(2), 1-10.
Kurtuluş, R. (2007). Örfî i Şîrâzî. Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Diyanet Vakfı.
Mengi, M. (2000). Divan Şiiri Yazıları. Ankara: Akçağ.
Müstakimzade, S. S. (2000). Mecelletü’n-nisâb, İstanbul: Büyükşehir Belediyesi Atatürk Kitaplığı, Arapça Kitaplar Koleksiyonu, nr. 1100, vr. 421b.
Nefîsî, S. (1363). Târîh-i Nazm u Nesr der-Îrân ve der-Zebân-ı Fârisî. Tahran: Kitâbfürûşî-i Fürûğî.
Nizâmî (1986). Hüsrev ü Şîrîn, (Çev: Sabri Sevsevil), İstanbul: MEB Yayınları.
Numanî, Ş. (1363). Şi’rü’l-Acem yâ Târîh-i Şu‘arâ ve Edebiyât-ı İrân. Tahran.
Onay, A. T. (2009). Açıklamalı Divan Şiiri Sözlüğü Eski Türk Edebiyatında Mazmunlar ve İzahı. (Haz. Cemal Kurnaz). İstanbul: H Yayınları.
Öztürk, M. (1999). Hacı Bektaş Velî’nin Yaşadığı Devirdeki Nişabur I. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Sempozyumu Bildirileri, sunulmuş bildiri, Ankara: Gazi Üniversitesi Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Merkezi, 285-288.
Pala, İ. (2004), Ansiklopedik Dîvân şiiri Sözlüğü. İstanbul: Kapı Yayınevi.
Pala, İ. (2004). Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü. İstanbul: Kapı Yayınları.
Parlatır, İ. (2009). Osmanlı Türkçesi Sözlüğü, Ankara: Yargı Yayınevi.
Pekolcay, N. ve Sevim, E. (1991). Yunus Emre Şerhleri. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Redhouse, J. (1997). Türkçe-İngilizce Redhouse Sözlüğü. İstanbul: Sev Matbaacılık ve Yayıncılık.
Sâmî, Ş. (2017). Şerh. Kamus-ı Türki. Ankara: Akçağ.
Shafî, M (1964). Orfî. İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Skolnik, F. (2007). Encyclopaedia Judaica, (Second Edition). USA: Keter Publishing House
Taberi (1991). Milletler ve Hükümdarlar Tarihi, (Çev: Zakir Kadiri Ugan-Ahmet Temir), Cilt III, İstanbul: MEB Yayınları.
Tanrıkorur, S. B. (2004). Mevleviyye. İslâm ansiklopedisi (Cilt 29, s. 468-475) içinde. İstanbul: TDV Yayınları.
Tarlan, A. N. (1981). Edebiyat Meseleleri. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
Tulum, M. (2011). 17.Yüzyıl Türkçesi ve Söz Dağarcığı, Ankara: TDK Yayınları.
Uludağ, S. (2012). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Kabalcı Yayınları.
Yazar, S. (2011). Anadolu Sahası Klâsik Türk Edebiyatında Tercüme ve Şerh Geleneği. (Yayımlanmamış doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Yılmaz, M. (2013). Kültürümüzde ayet ve hadisler (Ansiklopedik sözlük). İstanbul: Kesit Yayınları.
Yılmaz, O. (2004). Urfî’nin Kasidelerine Yapılan Türkçe Şerhler. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
Yücesoy, H. (2020). “Mihne”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. C. 30, İstanbul: TDV Yayınları.
Zavotçu, G. (2006). Divan edebiyatı kişiler-kişilikler sözlüğü. Ankara: Aydın Kitabevi. Yılmaz, M. (1992). Edebiyatımızda İslâmî kaynaklı sözler -Ansiklopedik sözlük. İstanbul: Enderun Yayınları. | tr_TR |
| dc.description.abstract | This thesis studies Ömer Nüzhet's Şerh-i Dîvân-ı Urfî, a commentary on the qasidas of Divan written by Urfî-i Şîrâzî, a renowned Persian poet who lived between 1556 and 1591. The thesis examines the work by scholarly methods and presents a comparative text of the manuscripts. Urfî's Divan had a significant influence on 17th-century Turkish literature, and several scholars wrote commentaries on his poems after the 17th century. Ahmed Sabîh, Adnî and Ömer Nüzhet are important names who wrote commentaries on his qasidas. This thesis focuses on Ömer Nüzhet's Şerh-i Dîvân-ı Urfî, which contains commentaries on 18 of Urfî's qasidas. The thesis examines five copies of the manuscripts in Turkey. It presents a comparative text of the two most extensive copies: the one in the Topkapı Palace Museum Library and the one in the Süleymaniye Library Hafid Efendi collection. In addition to the Şerh-i Dîvân-ı Urfî, Ömer Nüzhet also authored other works such as the Dîvân, Cevâhirü'l-Hikem, Menkabe-i Evliyâ'iye fî Ahvâli Rızâ'iye, Terceme-i Tenbîhâtü'l-Müneccimîn, Terceme-i Hâl-i Ragıb Paşa, and Manzum Hadîs-i Erba'în Şerhi. The thesis begins with a brief overview of the commentary tradition in classical Turkish literature. It then provides information on Urfî's life, art, and works, and discusses his influence on classical Turkish literature. The thesis then examines the life and works of Ömer Nüzhet Efendi, followed by an analysis of his Şerh-i Dîvân-ı Urfî and the comparative text of the manuscripts. The analysis focuses on the qasidas that Ömer Nüzhet commented on, his commentary method, and the content of the commentary. Finally, the thesis discusses Nüzhet's spelling and language characteristics. It is understood that the studied text has an extremely heavy style and an intricate structure due to the Sebk-i Hindî style. | tr_TR |
