Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorEmrali, Refa
dc.contributor.authorAslan, Elif Tütem
dc.date.accessioned2022-08-12T09:12:35Z
dc.date.issued2022-07
dc.date.submitted2022-06-06
dc.identifier.citationAslan, Elif Tütem. (2022). Çağdaş Sanatta Maternal Alan. Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Heykel Bölümü Yüksek Lisans Sanat Çalışması Raporu. Ankara: Hacettepe Üniversitesitr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/26702
dc.description.abstractIn this study, how the earliest experiences with the mother (body), who is the first place and first other of all human beings, come to be reflected in contemporary artworks has been examined in the context of psychoanalytic approaches and by putting an understanding of space, which is woven with relations, in the center. The work reads the preverbal, which extends from the intrauterine life to the learning of speech, as a maternal space in which the first contacts with the world are experienced through the mother's body. This multi-layered concept, which refers to the mother's body as a place where the body and soul is structured, a common psychic space formed by the union of the mother and the baby, and at the same time the bond with this psychic space, which is claimed to be unbreakable throughout life, makes the traces of the forgotten past visible in the present by making it tangible. In the first part of the study, while answering the question of how the experiences in this space, where the self is formed in the sensory relationship with the mother's body, are reflected in the perception and meaning processes and spatial experiences throughout life, the maternal dynamics hidden in the space also come to the surface. In the second part of the study, these maternal dynamics that construct the space in contemporary art works are examined based on the common features in the form, material, technique, approach and purpose of the selected artists. By drawing attention to the relational dimension of human spatial experiences and the fact that our experiences find their meaning by passing through the filter of a network woven with all the intense contacts of the past; personal works remind us of the importance of early experiences in human life by emphasizing that our basic needs as adult children do not change at all. Both the selected contemporary artworks and the personal ones have shown that the “maternal space” has a special language and imagery of its own and have supported the psychoanalytic thesis that the connection with this special space is never broken, by revealing how it comes to be materialized.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherGüzel Sanatlar Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectBedentr_TR
dc.subjectÇağdaş sanat
dc.subjectMekan
dc.subjectMaternal alan
dc.subjectPsikanaliz
dc.subjectSöz öncesi
dc.subject.lcshHeykeltr_TR
dc.titleÇağdaş Sanatta Maternal Alantr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBu çalışmada insanın ilk mekanı ve ilk ötekisi anne (bedeni) ile olan en erken deneyimlerinin çağdaş sanat üretimlerine ne şekilde yansıdığı, psikanalitik yaklaşımlar eşliğinde ve ilişkiler ile örülen bir “mekan” anlayışı merkeze alınarak irdelenmiştir. Çalışma, rahim içi yaşamdan konuşmanın öğrenilişine uzanan söz öncesini, Julia Kristeva’yı izleyerek, anne bedeni aracılığında dünya ile ilk temasların deneyimlendiği maternal bir alan olarak okur. Bedenin ve ruhun yapılandığı bir mekan olarak anne bedenine, anne ile bebeğin birlikteliğinde oluşmuş ortak bir psişik alana ve aynı zamanda bu psişik alan ile olan ve yaşam boyu kopmadığı öne sürülen bağa gönderme yapan bu çok katmanlı kavram, hatırlanamayan geçmişi tanımlı hale getirerek, şimdideki izlerini görünür kılar. Çalışmanın ilk bölümünde, bir mekan olarak deneyimlenen anne bedeni ile olan duyusal ilişki içinde benliğin kurulduğu bu alandaki deneyimlerin yaşam boyunca algı ve anlamlandırma süreçlerine ve mekânsal deneyimlere ne şekilde yansıdığı sorusu yanıtlanırken, mekanın içinde saklı olan maternal dinamikler de yüzeye çıkar. Çalışmanın ikinci bölümünde çağdaş sanat üretimlerinde mekanı inşa eden bu maternal dinamikler, seçilmiş sanatçıların form, malzeme, teknik, yaklaşım ve amaçlarındaki ortaklıklar temel alınarak irdelenmiştir. Son bölümde yer alan uygulama çalışmaları, insanın mekânsal deneyimlerinin ilişkisel boyutuna ve yaşanan her bir anın geçmişteki tüm yoğun temaslarla örülen bir ağın süzgecinden geçerek anlamlandırıldığına dikkatleri çekerek; erken deneyimlerin insan yaşamındaki önemini, yetişkin çocuklar olarak temel ihtiyaçlarımızın değişmediğinin altını çizerek ele alır. Gerek sanat tarihinden seçilmiş üretimler gerek kişisel uygulamalar “maternal alan”ın kendisine ait özel bir dili ve imgeseli olduğunu göstermiş ve bu özel alanla olan bağın hiçbir zaman kopmadığı yönündeki psikanalitik savı çağdaş sanat üretimlerinde nasıl maddeleştiğini örnekleyerek desteklenmiştir.tr_TR
dc.contributor.departmentHeykeltr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2022-08-12T09:12:35Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster