dc.contributor.advisor | Demirkalp, Mümtaz | |
dc.contributor.author | Yılmaz, Zeki Zihni Kıvanç | |
dc.date.accessioned | 2021-07-14T08:52:00Z | |
dc.date.issued | 2021 | |
dc.date.submitted | 2021-06-29 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/25095 | |
dc.description.abstract | Subject and object are related existing elements. The human-subject has formed a new
understanding of object, independent from the nature object, with its own function and
meaning interventions, and has continued its evolution throughout history with objects. The
essence of the object has disappeared with the functional perception attributed by the subject
to the object, and the subject's relationship with the object has become superficial. Mass and
monotype production, which is the result of modern world order, has also reinforced this
superficiality by removing the element of uniqueness that the function object had before.
The displacement of the functioning object; exposition it to formal, intellectual and spatial
changes, obscures the functionality of the object between the layers of meaning. Thus, the
subject's subjective experiences and approach to the object; it gives the object new layers of
ontological meaning without losing its objectivity. The main change in this semantic
acquisition of the object is the change in the perception and approach of the subject, rather
than the change in the appearance of the object. The coming together of the subject and the
object on a common ground of existence creates an artistic relationship and an art object.
The art object has always been formed as a representation of the reality felt by the subject.
The subject is not the element who uses the object, but the element who notices it and creates
its relation. The artistic awareness tries to understand the object as a perceptible and
experienceable phenomenon by abstracting the object from certain meaning and function
information. The object-as-itself is not possible through the subject's perception because its
reflection in the subject's consciousness must always be interpreted from the subject's
personal and collective network of meanings. In the art object, it is not important what the
object has been until then; its definition, function, aesthetics or the form and degree of the
intervention to the object. The important thing is the tendency towards the undefined and
unknown in the transition between the object and the art object. Thence, the unknown in the
consciousness of the subject points to the essence of the object. | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Güzel Sanatlar Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Öznesizlik | tr_TR |
dc.subject | Nesne | tr_TR |
dc.subject | Algı | tr_TR |
dc.subject | Anlam | tr_TR |
dc.subject | Öz | tr_TR |
dc.subject | İşlevsellik | tr_TR |
dc.subject.lcsh | Heykel | tr_TR |
dc.title | Sanatsal Yaklaşımlı Nesne - Algı Üzerine Uygulamalar | tr_TR |
dc.title.alternative | The Object Wıth Artıstıc Approach – Practıces on Perceptıon | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Özne ve nesne bağımlı var olan unsurlardır. İnsan-özne, doğa nesnesinden ayrı, kendi işlev
ve anlam müdahaleleri ile yeni bir nesne anlayışı oluşturmuştur ve tarih boyunca evrimine
nesnelerle eş doğrultuda devam etmiştir. Nesnenin neliği, öznenin nesneye atfettiği işlevsel
algı ile yok olmuş ve öznenin nesne ile olan ilişkisi yüzeyselleşmiştir. Modern dünya
işleyişinin getirisi olan seri ve tek tip üretim de işlev nesnesinin öncesinde sahip olduğu
biriciklik öğesini ortadan kaldırarak bu yüzeyselliği pekiştirmiştir. İşlev nesnesinin yerinden
edilmesi; biçimsel, düşünsel, uzamsal değişimlere maruz bırakılması, nesnenin
işlevselliğini, anlam katmanları arasında silikleştirir. Böylece öznenin öznel deneyimleri ile
nesneye yaklaşımı; nesneye nesneliğini kaybettirmeden yeni ontolojik anlam katmanları
kazandırır. Nesnenin bu anlamsal kazanımındaki asıl değişim nesnenin görünümündeki
değişimden ziyade öznenin algısındaki, yaklaşımındaki değişimdir. Özne ile nesnenin ortak
bir varoluş paydasında buluşması sanatsal ilişkiyi ve sanat nesnesini doğurur. Sanat nesnesi
her zaman için özne tarafından duyumsanan gerçekliğin bir temsili olarak oluşmuştur. Özne
nesneyi kullanan değil onu farkedip ilişkisini oluşturan ögedir. Sanatsal farkındalık nesneyi
belirli anlam ve işlev bilgilerinden soyutlayarak nesneyi algılanabilir, deneyimlenebilir bir
görüngü olarak görmeye çalışır. Kendisi olarak nesne, öznenin algılama yoluyla mümkün
değildir çünkü öznenin bilincindeki yansıması, her zaman öznenin kişisel ve kolektif anlam
şebekesinden yorumlanmak zorundadır. Sanat nesnesinde nesnenin o ana kadar ne olduğu,
tanımı, işlevi, estetiği ya da nesneye yapılan müdahalenin biçimi, derecesi önemli değildir.
Önemli olan nesne ile sanat nesnesi arasındaki geçişte tanımsız ve bilinmeyene yönelik
eğilimdir. Böylece öznenin bilincindeki bilinmeyen nesnenin özünü işaret eder. | tr_TR |
dc.contributor.department | Heykel | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2021-07-14T08:52:00Z | |
dc.funding | Yok | tr_TR |
dc.subtype | workingPaper | tr_TR |