Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorAkbayrak, Türkan
dc.contributor.authorŞahin, Ülkü Kezban
dc.date.accessioned2020-09-23T10:34:30Z
dc.date.issued2020
dc.date.submitted2020-09-09
dc.identifier.citationŞAHİN, Ü. K. Stres İnkontinansı Olan Kadınlarda Pelvik Taban Kas Eğitimine Ek Olarak Uygulanan Eksternal Elektrik Stimülasyonunun Etkileri, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Programı, Doktora Tezi, Ankara, 2020.tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/22814
dc.description.abstractIn this study, the effects of the external electrical stimulation (EES) added to pelvic floor muscle training (PFMT) on stress urinary incontinence (SUI) were investigated. Fifty one women with mild and moderate SUI symptoms were included in the study. The patients were divided into three groups of PFMT (n:17), EES (n:17) and PFMT+ EES (n:17) by block randomization. The PFMT was applied every day of the week, and EES was applied 3 days a week for 8 weeks. Pelvic floor muscle strength (PFMS), pelvic floor muscle endurance, subjective perception of improvement, severity of incontinence, quality of life, pelvic floor dysfunction (PTD) and urinary parameters were assessed as outcome variables. All measurements, except subjective perception of improvement were investigated before and after treatment. After the 8-week treatment program, in all groups, while PFMS and pelvic floor muscle endurance increased, the severity of incontinence and symptom decreased (p<0.05). It was also found that there was a significant improvement in quality of life, pelvic floor dysfunction and urinary parameters (p<0.05). While making comparisons among the groups, after the treatment, only the incontinence impact sub-parameter of the quality of life showed more improvement in the PFMT + EES group (p<0.05), while the other outcome measures showed similar improvement in all groups (p>0.05). In addition, according to the subjective improvement perception, there was no statistically significant difference in the improvement rate in the groups (p>0.05). According to these results, it was seen that all three methods could be preferred as an alternative to each other. Further studies are needed to compare the long-term results of all three treatment approaches and examine their effects on patients with severe SUI.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/restrictedAccesstr_TR
dc.subjectStres üriner inkontinanstr_TR
dc.subjectElektrik stimülasyonutr_TR
dc.subjectPelvik taban egzersizitr_TR
dc.subjectPelvik taban kas kuvvetitr_TR
dc.subjectPelvik taban kas enduransıtr_TR
dc.subjectYaşam kalitesitr_TR
dc.titleStres İnkontinansı Olan Kadınlarda Pelvik Taban Kas Eğitimine Ek Olarak Uygulanan Eksternal Elektrik Stimülasyonunun Etkileritr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetBu çalışmada pelvik taban kas eğitimine (PTKE) ek olarak uygulanan eksternal elektrik stimülasyonunun (EES) stres üriner inkontinans üzerine etkileri araştırıldı. Çalışmaya hafif ve orta şiddette SÜİ semptomu olan 51 kadın dahil edildi. Hastalar blok randomizasyon yöntemiyle PTKE (n=17), EES (n=17) ve PTKE+EES (n=17) olarak üç gruba ayrıldı. PTKE, haftanın her günü, EES, haftada 3 gün olmak üzere 8 hafta uygulandı. Ölçüm parametreleri olarak; pelvik taban kas kuvveti (PTKK), pelvik taban kas enduransı, subjektif iyileşme algısı, inkontinans şiddeti, yaşam kalitesi, pelvik taban disfonksiyonu ve üriner parametreler değerlendirildi. Subjektif iyileşme algısı dışındaki tüm ölçümler tedavi öncesi ve tedavi sonrasında incelendi. Sekiz haftalık tedavi programı sonrasında, tüm gruplarda PTKK ve pelvik taban kas enduransı artarken, inkontinans şiddeti ve semptom ciddiyeti azaldı (p<0.05). Ayrıca, yaşam kalitesi, pelvik taban disfonksiyonu ve üriner parametrelerde anlamlı iyileşme olduğu bulundu (p<0.05). Gruplar arası karşılaştırmalarda, tedavi sonrasında sadece yaşam kalitesinin inkontinans etkisi alt parametresinde PTKE+EES grubunda daha fazla iyileşme görülürken (p<0.05), diğer sonuç ölçümlerinde tüm gruplarda benzer iyileşme olduğu görüldü (p>0.05). Ayrıca, subjektif iyileşme algısına göre gruplardaki iyileşme oranında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı görüldü (p>0.05). Bu sonuçlara göre her üç yöntemin birbirine alternatif olarak tercih edilebileceği görüldü. Her üç tedavi yaklaşımının da uzun dönem sonuçlarının karşılaştırıldığı ve şiddetli SÜİ’li hastalardaki etkilerinin incelendiği ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.tr_TR
dc.contributor.departmentFizyoterapi ve Rehabilitasyontr_TR
dc.embargo.terms6 aytr_TR
dc.embargo.lift2021-03-28T10:34:30Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster