dc.contributor.advisor | Karaaslan, İbrahim Çağatay | |
dc.contributor.author | Akel Bilgiç, Hayriye | |
dc.date.accessioned | 2020-09-17T10:34:03Z | |
dc.date.issued | 2020 | |
dc.date.submitted | 2020-01-22 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/22713 | |
dc.description.abstract | Free radicals are very short-lived chemical species that contain one or more unshared
electrons in their outer orbits. Free radicals, which have a highly reactive structure, act on
important components of cells such as lipids, protein, deoxyribonucleic acid (DNA) and
carbohydrates and cause their structure to deteriorate. There are many defense mechanism
in order to prevent the formation of reactive oxygen species (ROS) and to avoid their
damage. These mechanisms are called as “antioxidant defense systems” or simply
“antioxidants”.
The shift of the balance between antioxidant and oxidant in favor of oxidant is called
oxidative stress. Oxidative stress contributes various pathological conditions and diseases
including cancer, neurological disorders, hypertension, diabetes, acute respiratory
distress syndrome, idiopathic pulmonary fibrosis, Chronic Obstructive Pulmonary
Disease (COPD) and asthma. In this study, the response of antioxidant defense mechanism to increase oxidative stress
in inflammatory cells (eosinophil, monocyte) and airway structural cells (epithelium,
fibroblast, endothelium) which was involved in the pathogenesis of asthma was
investigated at RNA and protein levels. To stimulate oxidative stress, cigarette smoke
condensate (CSC) and tert-butyl hydroperoxide (TBHP), which are frequently used in the
literature, are used. Viability / cytotoxicity tests and total oxidant measurements were
performed to determine the dose and incubation time in the cells after oxidant stimulation,
where death and cytotoxicity were not observed and there was a significant increase in
free radicals. Appropriate dose and incubation time for each cells were determined after
MTT test, LDH test, EtBr / Kalsein AM live / dead cell staining, Caspase activity
measurement and total oxidant measurement. In these conditions, which are different for
each cell, the cells were stimulated and the total antioxidant capacity of the cells and SOD,
GPx and Catalase enzyme activities in the primary antioxidant category were measured
and thus the antioxidant response of the cell was investigated at the protein level. In the
last stage of the thesis, qPZR array method was used to determine the gene expression
that changes when cells are stimulated under specified conditions. With this method, 84
gene expressions in the anthoxidant and oxidant pathways were determined.
In line with the hypothesis of the thesis, it was assumed that asthma is a disease consisting
of different phenotypes and the oxidant and antioxidant responses to oxidative damage in
different cells involved in the pathogenesis will be different. As a result of the
experiments, it was determined that each cell responded differently to oxidant stimulus.
According to these results, the antioxidant response of eosinophil cells at the protein level
is strong, monocyte cells are resistant to oxidative stress and endothelial cells, which are
structural cells, are sensitive to oxidant stimulation. It is thought that the findings obtained
from the thesis study will contribute to the literature in determining the cellular source of
increased oxidant capacity in asthma by determining the oxidant and antioxidant response
specific to different cell types and in understanding the antioxidant-oxidant balance. The
antioxidant response of the cells involved in the pathogenesis of asthma against oxidative
stress was evaluated collectively for the first time in this study. | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Fen Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Oksidatif stres | tr_TR |
dc.subject | ROT | tr_TR |
dc.subject | Antioksidan cevap | tr_TR |
dc.subject | Astım | tr_TR |
dc.title | Oksidatif Stres Karşısında Hava Yolu İnflamatuvar ve Yapısal Hücrelerinde Antioksidan Cevabın Araştırılması | tr_TR |
dc.title.alternative | Determınatıon of The Antıoxıdant Response in The Aırway Inflammatory and Resıdent Cells Agaınst to Oxıdatıve Stress | |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Serbest radikaller, dış yörüngelerinde bir veya daha fazla ortaklaşmamış elektron
bulunduran çok kısa ömürlü kimyasal türlerdir. Oldukça reaktif bir yapıya sahip olan
serbest radikaller, hücrelerin lipit, protein, deoksiribonükleik asit (DNA) ve
karbonhidratlar gibi önemli bileşenlerine etki eder ve yapılarının bozulmalarına neden
olurlar. Serbest radikal oluşumunu ve bunların meydana getirdiği hasarı önlemek için
birçok savunma mekanizması vardır. Bu mekanizmalar "antioksidan savunma sistemleri"
veya kısaca "antioksidanlar" olarak adlandırılır.
Antioksidan ve oksidan arasındaki dengenin oksidan lehine kayması “oksidatif stres”
olarak tanımlanır. Oksidatif stres, kanser, nörolojik bozukluklar, yüksek tansiyon, şeker
hastalığı, akut solunum zorluğu sendromu, idiopatik pulmoner fibroz, kronik obstrüktif
akciğer hastalığı (KOAH) ve astım dahil olmak üzere pek çok patolojik durum ve
hastalıklara katkıda bulunur. Tez çalışması kapsamında astım patogenezinde rol alan inflamatuvar hücreler (eosinofil,
monosit) ve hava yolu yapısal hücrelerinde (epitel, fibroblast, endotel) oksidatif stres
artışına karşı antioksidan savunma mekanizmasının verdiği cevap RNA ve protein
düzeyinde araştırılmıştır. Oksidatif stresin uyarımı için literatürde sıklıkla kullanılan
sigara dumanı kondensatı (CSC) ve tert-butil hidroperoksit (TBHP) kullanılmıştır.
Oksidan uyarım sonrası hücrelerde ölüm ve sitotoksisitenin gözlenmediği ve anlamlı
serbest radikal artışının olduğu dozu ve inkübasyon süresini tespit edebilmek için
canlılık/sitotoksisite testleri ve total oksidan ölçümleri yapılmıştır. MTT testi, LDH testi,
EtBr/Kalsein AM canlı/ölü hücre boyama, Kaspaz aktivite ölçümü ve total oksidan
ölçümü sonrası her hücre için uygun doz ve inkübasyon süresi belirlenmiştir. Her hücre
için farklı olan bu koşullarda hücreler uyarılarak hücrelerin total antioksidan kapasitesi
ve primer antioksidan kategoride yer alan SOD, GPx ve Katalaz enzim aktiviteleri
ölçülerek hücrenin vermiş olduğu antioksidan yanıt protein düzeyinde araştırılmıştır. Tez
çalışmasının son aşamasında ise hücreler belirlenen koşullarda uyarıldığında değişen gen
ifadesinin belirlenmesi için qPZR array yöntemi kullanılmıştır. Bu yöntem ile antoksidan
ve oksidan yolaklarda yer alan 84 adet gen ifadesi belirlenmiştir.
Tez çalışmasının hipotezi doğrultusunda astımın farklı fenotiplerden meydana gelen bir
hastalık olduğu düşünülerek patogeneze katılan farklı hücrelerde oksidatif hasara verilen
oksidan ve antioksidan yanıtın da farklı olacağı öngörülmüştür. Yapılan deneyler sonucu
her hücrenin oksidan uyarana karşı farklı cevap vermiş olduğu tespit edilmiştir. Elde
edilen bu sonuçlar doğrultusunda astım patogenezine katkıda bulunan hücrelerden
eosinofil hücrelerinin antioksidan yanıtının güçlü olduğu, monosit hücrelerinin diğer
hücrelere kıyasla oksidatif strese karşı dirençli olduğu ve yapısal hücrelerden ise özellikle
endotel hücrelerin oksidan uyarımına karşı hassas olduğu tespit edilmiştir. Tez çalışması
sonucu elde edilen bulguların, farklı hücre tiplerine özgün oksidan ve antioksidan cevabın
belirlenmesi ile astımda artmış oksidan kapasitenin hücresel kaynağını belirlemede ve
antioksidan-oksidan dengenin anlaşılmasında literatüre katkı sağlayacağı
düşünülmektedir. Astım patogenezinde rol alan hücrelerin oksidatif stres karşısında
değişen antioksidan cevabı ilk defa bu çalışmada toplu olarak değerlendirilmiştir. | tr_TR |
dc.contributor.department | Biyoloji | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2020-09-17T10:34:03Z | |
dc.funding | Bilimsel Araştırma Projeleri KB | tr_TR |