Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorBek, Nilgüntr_TR
dc.contributor.authorKarahan Ünver , Banutr_TR
dc.date.accessioned2015-10-14T13:38:55Z
dc.date.available2015-10-14T13:38:55Z
dc.date.issued2014tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/1688
dc.description.abstractThe purpose of this study was to investigate and compare the effects of elastic tape, non-elastic tape and insole which are used to prevent excessive rearfoot pronation on plantar pressures. 21 women and 6 men, total 27 subjects with an age range of 19-45 years, who were diagnosed as having excessive rearfoot pronation were included in this study. Demographic data of subjects were recorded and Short Form McGill Questionnaire, Navicular Drop Test, subtalar joint range of motion measurement, muscle strength and shortness measurement, Foot Posture Index and Foot Function Index were performed before external support applications. Subjects were applicated elastic tape, non- elastic tape and insole; their static and dynamic plantar pressures were assessed in four different formats, barefoot and with those applications, with computerized pedobarographic technique. On static position, there were statistically significant decreases at peak pressures with insole, according to other conditions (p<0,001), despite there were no significant differences at contact area percents of forefoot and rearfoot between the four conditions (p>0,05). On dynamic position, there were statistically significant increases at total contact area, contact area and impuls percents of midfoot (p<0,001, p=0,001), significant decrease at contact area percents of forefoot and rearfoot (p<0,001) with insole, significant decrease at contact area percents of right forefoot with elastic tape application according to barefoot, at impuls percents of left forefoot with insole according to elastic tape application (p=0,006, p=0,004), significant decrease at maximum subtalar joint motion of left foot with non-elastic tape application according to barefoot and with insole condition (p=0,004, p=0,008), significant decreases at maximum pressures of 2.,3. and 4. metatars areas of left foot with insole according to barefoot (p=0,007, p=0,001, p=0,003), at maximum pressures of 2. metatars areas of right foot with insole according to other conditions (p<0,001, p=0,002), significant increase at maximum pressures of left midfoot area with elastic tape application according to barefoot (p=0,005), significant decrease at left and right, medial and lateral heel areas with insole according to other conditions (p<0,008). There were no statistically significant difference at impuls percents of left and right rearfoot and right forefoot, at left and right foot axis angles, minimum subtalar joint motion, maximum subtalar joint motion of right foot, at maximum pressures of 1. toe, 2.,3.,4. and 5. toes, 1. and 5. metatars areas of left and right foot, 3. ve 4. metatars areas of right foot between four conditions (p>0,05). The result of this study indicates that insole, one of the external supports which are used to prevent excessive rearfoot pronation, is more effective to distribute plantar pressures and prevent excessive loading of specific areas by increasing contact area.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.subjectRearfoot pronationtr_TR
dc.titleFarklı Eksternal Destaklerin Ayağın Pedobarografik Parametrelerine Etkisinin Incelenmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.callno2014/906tr_TR
dc.contributor.departmentoldFizyoterapi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalıtr_TR
dc.description.ozetBu çalışma, arka ayağın aşırı pronasyonunu önlemek için yapılan esnek bantlama, esnek olmayan bantlama ve tabanlık uygulamalarının ayak taban basınçlarına etkilerinin incelenmesi ve karşılaştırılması amacıyla yapıldı. Çalışmaya 19-45 yaş arası, arka ayakta aşırı pronasyon tanısı konulan, 21 kadın 6 erkek olmak üzere 27 birey dahil edildi. Bireylerin demografik bilgileri kaydedilerek, eksternal destek uygulamaları öncesinde Kısa Form McGill Anketi, Navikülar Düşme Testi, subtalar eklem açıklığı ölçümü, kas kuvveti ve kısalık ölçümü, Ayak Postür İndeksi ve Ayak Fonksiyon İndeksi uygulandı. Bireylere sıraları rastgele seçilen tabanlık, esnek bantlama ve esnek olmayan bantlama uygulamaları yapıldı, her birey çıplak olarak ve her bir uygulama ile olmak üzere dört farklı biçimde statik ve dinamik pedobarografik değerlendirmeye alındı. Statik pozisyonda, ayak tabanındaki pik basınçlarda, diğer uygulamalara göre tabanlık uygulamasıyla anlamlı azalma (p<0,001) bulunurken, ön ve arka ayağa düşen temas alanı yüzdeleri açısından anlamlı fark olmadığı (p>0,05) bulundu. Yapılan dinamik ölçümlerde, toplam temas alanları, sağ ve sol orta ayağın temas yüzeyi yüzdeleri ve impuls yüzdelerinin tabanlıkla anlamlı olarak arttığı (p<0,001, p=0,001), ön ve arka ayağın temas yüzeyi yüzdelerinin tabanlıkla anlamlı olarak azaldığı (p<0,001), sağ ön ayakta temas yüzeyi yüzdelerinin çıplak ayağa göre esnek bant uygulamasıyla, sol ön ayakta impuls yüzdelerinin ise esnek bant uygulamasına göre tabanlıkla anlamlı olarak azaldığı (p=0,006, p=0,004), sol ayakta maksimum subtalar eklem açılarının çıplak ayak ve tabanlıklı duruma göre esnek olmayan bant uygulaması ile azaldığı (p=0,004, p=0,008), maksimum taban basınçlarının sol ayakta 2., 3. ve 4. metatars bölgesinde çıplak ayağa göre tabanlıkla azaldığı (p=0,007, p=0,001, p=0,003), sağ ayakta 2. metatars bölgesinde diğer uygulamalara göre tabanlıkla azaldığı (p<0,001, p=0,002), sol ayakta orta ayak bölgesinde çıplak ayağa göre esnek bant uygulamasıyla arttığı (p=0,005), sağ ve sol ayakta topuk mediali ve topuk laterali bölgelerinde diğer uygulamalara göre tabanlıkla azaldığı (p<0,0083) bulundu. Sağ ve sol arka ayakta ve sağ ön ayakta impuls yüzdeleri, sağ ve sol ayak eksen açıları, minimum subtalar eklem açıları, sağ ayakta maksimum subtalar eklem açıları, sağ ve sol ayakta 1. parmak, 2-5. parmaklar, 1. metatars, ve 5. metatars, sağ ayakta 3. ve 4. metatars bölgelerine ait maksimum ayak taban basınçları açısından dört farklı durum arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı bulundu (p>0,05). Çalışmanın sonucu, arka ayağın aşırı pronasyonunu önlemek için kullanılan farklı eksternal desteklerden tabanlık uygulamasının, ayak taban basınç dağılımlarını düzeltmek ve temas yüzeyini arttırarak belli bölgelerde aşırı yüklenmeyi önlemek için daha etkili olduğunu göstermektedir.tr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster