Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorFırat, Tüzün
dc.contributor.authorTarhan, Ezgi
dc.date.accessioned2018-02-19T08:52:19Z
dc.date.available2018-02-19T08:52:19Z
dc.date.issued2018
dc.date.submitted2018-01-19
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/4326
dc.description.abstractTarhan, E. An Investigation of the Relation Between Adherence to Home-Based Exercise Program and Motor Recovery in Children with Obstetric Brachial Plexus Paralysis. Hacettepe University Institute of Health Science. Thesis in Physical Therapy and Rehabilitation Programme, Ankara, 2018. The aim of this study were to find out the relationship between the adherence to home-based exercise program (HEP) and the motor recovery in children with Obstetric brachial plexus paralysis (OBPP), and to compare the functional results of the children whose the mothers were provided additional motivation with those whose mothers’ not. 33 patients with an age between 0-18 months suffered from OBBP with either type 2a or 2b in Narakas clinical classification were included to the study. The patients and their mothers were followed up with HEP for three times as the first examination, 6th week and after 12 weeks. For the evaluation of the motor function of the patients, Active Movement Scale (AMS), Gilbert Shoulder-Elbow Movement Assessment Scales and Raimondi Hand Function Assessment were used. In order to determine the adherence of mothers to HEP, exercise diary chart was used. The exercises were evaluated in two parts, the adherence to movement of repetition and time dependent exercise. The mothers were assessed with following tests, which are Nottingham Health Profile (NHP) for life quality; short form of International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) for the level of physical activity; Intrinsic Motivation Inventory (IMI) for the level of motivation levels; State-Trait Anxiety Inventory (STAI) for the level of anxiety. The mothers were divided into two categories which were the ones additional motivation provided (n=16, study group) and not (n=17, control group). There was no relation between the percentage of the mothers’ adherence to HEPs and the motor function of the patients (p>0,05). It was deduced that the quality life, anxiety level and physical activity level of the mothers did not make any effect on adherence to HEP. The increase in the mothers’ motivation levels in IMI was positively correlated with the percentage of their adherence to HEP (p<0,05). The physical activity levels of the mothers were positively related with the motor function of the children. There was no difference between the groups in terms of the adherence to HEPs and the motor function of the children (p>0,05). However, a strong relation between the percentage of adherence to time-dependent exercise and AMS total scores (p<0,05). The treatment progress of Narakas 2 group children between the ages of 0-18 months was not related with their mother’s adherence to HEP. In the study, The mothers are more willing to adhere the sensory input and that improves the motor function of the children. However, it is important to use the more effective methods for improving the adherence to mothers to HEP. Increasing intrinsic motivation levels of mothers should be at the forefront among the methods.tr_TR
dc.description.tableofcontentsONAY SAYFASI iii TEŞEKKÜR iv YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI v ETİK BEYAN vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER VE KISALTMALAR xii ŞEKİLLER xiii TABLOLAR xiv 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 4 2.1. Brakiyal Pleksus Anatomisi 4 2.2. Brakiyal Pleksusun Anatomik Varyasyonları 9 2.2.1. BP’ye katılan sinir sayısındaki varyasyonlar 9 2.2.2. Trunkus ve kordlarda görülen varyasyonlar 10 2.2.3. BP’nin terminal sinir dallarında görülen varyasyonlar 10 2.2.4. Aksiller arterin komşuluğuna göre görülen varyasyonlar 10 2.3. Obstetrik Brakiyal Pleksus Paralizisi 10 2.3.1. Tanım 10 2.3.2. OBPP İnsidansı 11 2.3.3. Risk Faktörleri 11 2.3.4. Yaralanma Mekanizmaları 12 2.3.5. Sınıflandırma ve Klinik Seyir 13 2.3.6. Ayırıcı Tanı 16 2.3.7. Değerlendirme Yöntemleri 17 2.3.8. Tedavi Yaklaşımları 22 3. BİREYLER VE YÖNTEM 30 3.1. Bireyler 30 3.2. Yöntem 31 x 3.2.1. Değerlendirme 35 3.3. İstatistiksel Analiz 49 4. BULGULAR 51 4.1. Demografik Bilgiler 51 4.2. Ev Egzersiz Programına Uyum ile Fonksiyonel İyileşme Arasındaki İlişki Bulguları 51 4.3. OBPP’li Bebeğin Klinik Tutulum Tipi, Annenin Yaşam Kalitesi, Motivasyon, Kaygı ve Fiziksel Aktivite Düzeyleri ile Ev Egzersiz Programına Uyum Yüzdeleri Arasındaki Korelasyon Bulguları 53 4.4. Çalışma ve Kontrol Grupları Arasında OBPP’li Çocukların Üst Ekstremite Motor Performansları Arasındaki Farkın Karşılaştırma Sonuçları 56 4.5. Annelerin 12 Haftalık Süreçte Hareketlerin Uygulanma Düzgünlüğü (el tutuşları, pozisyonlama, hareketin frekansı vb.) Yüzdelerinin Kontrollere (1.,2. ve 3.) Göre Karşılaştırılması 58 4.6. Annelerin Genel Kaygı Düzeylerinin Kontroller Arası Karşılaştırma Bulguları 59 4.7. Çalışma ve Kontrol Grupları Arasında Ev Egzersiz Programının Komponentleri olan Hareket Tekrar Sayısına Uyum ile Süreye Bağlı Uygulamalara Uyumların Karşılaştırılması 60 4.8. Annelerin 3 Değerlendirme Sırasında Ölçülen İçsel Güdülenme Envanteri (İGE) Sonuçlarının Çalışma ve Kontrol Grupları Arasında Karşılaştırılması 61 4.9. OBPP’li Çocukların 3 Değerlendirme Sırasında Skorlanan Aktif Hareket Skalası (AHS) Puanlarının Çalışma ve Kontrol Gruplarına Göre Karşılaştırılması 61 4.10. OBPP’li Çocukların 3 Değerlendirme Sırasında Skorlanan Gilbert Omuz Değerlendirme Sistemi’ne Göre Aldıkları Değerlerin Çalışma ve Kontrol Gruplarına Ayrılmış Karşılaştırılması 62 4.11. OBPP’li Çocukların 3 Değerlendirme Sırasında Skorlanan Gilbert Dirsek Fleksiyonu Skorlarının Çalışma ve Kontrol Gruplarına Ayrılmış Karşılaştırılması 63 xi 4.12. OBPP’li Çocukların Değerlendirmeler Sırasındaki Gilbert Dirsek Ekstansiyonu Skorlarının Çalışma ve Kontrol Gruplarına Ayrılmış Karşılaştırılması 64 4.13. OBPP’li çocukların Değerlendirmeler Sırasındaki Raimondi El Fonksiyonu Skorlarının Çalışma ve Kontrol Gruplarına Ayrılmış Karşılaştırılması 65 4.14. OBPP’li çocukların Annelerinin Kaygı Seviyeleri ile Egzersizleri Uygulama Sırasındaki El Tutuşu Düzgünlükleri Arasındaki Korelasyon Bulguları 66 4.15. Annelerin Ev Egzersiz Programlarına Uyumları ile İçsel Motivasyon, Kaygı ve Fiziksel Aktivite Seviyeleri Arasındaki İlişki 66 4.16. Annelerin Sahip Olduğu Aktivite Seviyesinin, İçsel Motivasyon Seviyeleri ve Çocuklarının AHS skorları Arasındaki İlişki 67 4.17. Annelerin Fiziksel Aktivite Seviyelerine Göre Çocuklarının AHS Skoru Değişimleri 68 5. TARTIŞMA 70 6. SONUÇLAR VE ÖNERİLER 80 7. KAYNAKLAR 82 8. EKLER Ek-1. Etik Kurul İzni Ek-2. Aydınlatılmış Onam Formu Ek-3. Anneler İçin Kişisel Bilgi Formu Ek-4. OBPP’li Çocuğun Motor Fonksiyon Değerlendirmeleri Ek-5. Annelerin Ev Egzersiz Programındaki Hareketleri Ek-6. Annelere uygulanan anketler Ek-7. Notthingham Sağlık Profili Ek-8. Durumluk Kaygı Envanteri (STAI FORM TX – I) Ek-9. Sürekli Kaygı Envanteri (STAI FORM TX – 2) Ek-10. Uluslararasi Fiziksel Aktivite Anketi 9. ÖZGEÇMİŞtr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectObstetrik Brakiyal Pleksus Paralizisitr_TR
dc.subjectEv Egzersiz Programıtr_TR
dc.subjectFonksiyonel İyileşmetr_TR
dc.titleObstetrik Brakiyal Pleksus Paralizisi Olan Çoçuklarda Ev Egzersiz Programına Uyum İle Fonksiyonel İyileşme Arasındaki İlişkinin Araştırılmasıtr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetTarhan, E. Obstetrik Brakiyal Pleksus Paralizisi Olan Çocuklarda Ev Egzersiz Programına Uyum İle Fonksiyonel İyileşme Arasındaki İlişkinin Araştırılması. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Programı Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2018. Bu çalışmanın amacı, Obstetrik brakiyal pleksus paralizisi (OBPP) olan çocuklarda, annelerin ev egzersiz programına (EEP) uyumu ile çocukların fonksiyonel gelişimi arasındaki ilişkinin araştırılması ve motivasyon verilen anneler ile verilmeyen annelerin çocuklarının fonksiyonel sonuçlarını karşılaştırmaktır. Çalışmaya yaş aralığı 0-18 ay olan Narakas Tip 2 tutulumu olan 33 OBPP’li çocuk ve anneleri dahil edildi. OBPP’li çocuklar 12 hafta süresince EEP ile takip edildi. OBPP’li çocuklar ve anneleri, ilk başvuruda, 6 hafta ve 12 hafta sonra toplam 3 kez değerlendirildi. Hastaların motor fonksiyon değerlendirilmesinde, Aktif Hareket Skalası (AHS) ve Gilbert Omuz ve Dirsek Hareketlerini Değerlendirme Sistemleri, Raimondi El Fonksiyon Değerlendirmesi kullanıldı. Annelerin EEP’ye uyumlarını tespit etmek amacıyla egzersiz günlüğü çizelgesi kullanıldı. Ev egzersizlerine uyum, hareket tekrar sayısına uyum ve süreye bağlı uygulamalara uyum olarak iki şekilde değerlendirildi. Ayrıca annelerin sağlıkla ilgili olan yaşam kalitesi, Nottingham Sağlık Profili (NSP); fiziksel aktivite seviyeleri, Uluslar Arası Fiziksel Aktivite Anketi – kısa formu (IPAQ - kısa form); içsel motivasyon düzeyleri, İçsel Güdülenme Envanteri (İGE); kaygı seviyeleri Durumluk ve Süreklilik Kaygı Envanteri ile değerlendirildi. Anneler ayrıca, ek motivasyon ve bilgilendirme verilenler (n=16, çalışma grubu) ve verilmeyenler (n=17, kontrol grubu) olarak da ikiye ayrıldı. Annelerin EEP’ye uyum yüzdesi ile çocukların motor fonksiyonları arasında ilişki bulunmadı (p>0,05). Annelerin yaşam kalitesi, kaygı düzeyleri ve fiziksel aktivite seviyelerinin EEP’ye uyumlarını etkilemediği bulundu (p>0,05). Ancak, annelerin İGE’deki içsel motivasyon seviyelerindeki artışı ile EEP’ye uyumları arasında pozitif yönde ilişki bulundu (p<0,05). Annelerin fiziksel aktivite seviyeleri ile çocuklarının motor fonksiyonları pozitif yönde ilişkili bulundu (p<0,05). Gruplar arasında, annelerin EEP’ye uyumları arasında ve çocukların motor fonksiyonları arasında fark bulunmadı (p>0,05). Ek olarak, annelerin EEP’nin süreye bağlı uygulamalarına uyum yüzdesi ile AHS toplam skorları arasında pozitif yönde ilişki bulundu (p<0,05). Narakas 2 grubunun 0-18 ay arasındaki gelişim seyri, ailenin EEP’ye uyumu ile ilişkili değildir. Bu süreçte, duyusal girdi yaklaşımlarına daha fazla uyulmakta ve bu uyum motor performansı arttırmaktadır. Ancak, fizyoterapistlerin ailelerin EEP’ye uyumlarını arttıracak yöntemlere ihtiyaçları vardır. Annelerin içsel motivasyon düzeylerinin arttırılması bu yöntemlerin başında gelmelidir.tr_TR
dc.contributor.departmentFizyoterapi ve Rehabilitasyontr_TR
dc.contributor.authorID10181950tr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster