Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorKılınç, Muhammed
dc.contributor.authorOnursal Kılınç, Özge
dc.date.accessioned2024-04-03T06:12:01Z
dc.date.issued2024-03-18
dc.date.submitted2024-03-06
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/34870
dc.description.abstractThis randomized controlled study was planned to examine the effects of additional scapulo-humeral training to the Neurodevelopmental Treatment Approach on scapular kinematics, periscapular muscle thickness, subluxation and upper extremity functionality in individuals with stroke. 32 individuals were randomized into the scapulo-humeral training and the control group, and participants in both groups were included in the treatment program for 8 weeks/3 sessions/60 minutes. Exercises based on the Neurodevelopmental Treatment Approach were applied to both groups for 40 minutes. Additionally, the upper extremity and trunk exercises in this program were applied to the control group for 20 minutes, and a scapulo-humeral training program based on a specific protocol was applied in the other group. All the evaluations were performed by researchers who were blinded to the subject data. For clinical measurements of upper extremity motor impairment-function, trunk performance, shoulder pain, activities of daily living and quality of life were evaluated with Fugl-Meyer Upper Extremity Assessment (FMA-UE), Action Research Arm Test (ARAT), Trunk Impairment Scale 2.0.(TIS), Visual Analog Scale (VAS), ABILHAND, Modified Barthel Index (MBI), and Stroke-Specific Quality of Life Scale (SSQOL), respectively. Ultrasonographic evaluations and an electromagnetic system were used for periscapular muscle thickness (Serratus Anterior-SA / Lower Trapezius-LT) and shoulder subluxation (Acromion-Greater Tubercule-AGT / Acromiohumeral Distance-AH), 3-dimensional scapular kinematics, respectively. The research was completed with 30 individuals. The mean ages of individuals in the scapulo-humeral training and control groups were 52.87±10.17 and 53.06±12.09 years, respectively. After the treatment, there was a difference between the groups in FMA-UE, ARAT, VAS and TIS scores. Also, it was found that the change of paretic side AGT distance and LT muscle thickness were superior in the scapulo-humeral training group (p<0.05). In scapular kinematics, there was a difference between the groups in the posterior tilt of the non-paretic extremity during elevation (p<0.05). The FMA-UE, ARAT, TIS, ABILHAND and MBI scores were significantly increased in both groups (p<0.05). Additionally, there were significantly increases in VAS score in the scapulo-humeral training group; SSQoL score in the control group (p<0.05). While SA thickness on the paretic side increased in both groups; AGT and AH distances and LT muscle thickness on the paretic, SA and LT muscle thickness on the non-paretic sides improved only in the scapulo-humeral training group (p<0.05). The improvement on the scapular upward rotation in resting position was seen in the scapulo-humeral training group (p<0.05). The present results showed that scapulo-humeral training is superior to routine exercises in improving subluxation, periscapular muscle thickness, upper extremity functionality, shoulder pain and trunk performance, and some scapular kinematics. These results suggest that adding this training to the routine treatment plan will increase treatment success, especially in individuals with upper extremity impairments.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectinmetr_TR
dc.subjectüst ekstremitetr_TR
dc.subjectomuztr_TR
dc.subjectultrasontr_TR
dc.subjectkinematiktr_TR
dc.titleİnmeli Bireylerde Skapular Eğitimin Skapular Kinematik, Periskapular Kas Kalınlığı, Omuz Subluksasyonu ve Üst Ekstremite Fonksiyonelliği Üzerine Etkisitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetRandomize kontrollü bu araştırma, inmeli bireylerde Nörogelişimsel Tedavi Yaklaşımı’na eklenen skapulo-humeral eğitimin skapular kinematik, periskapular kas kalınlığı, subluksasyon ve üst ekstremite fonksiyonelliği üzerine etkilerini incelemek amacıyla planlandı. Dâhil edilen 32 birey skapulo-humeral eğitim grubu ve kontrol grubu olmak üzere randomize edildi ve her iki gruptaki katılımcılar 8 hafta/3 seans/ 60 dakika süreyle tedavi programına dâhil edildi. Her iki gruba 40 dakika boyunca Nörogelişimsel Tedavi Yaklaşımı’na dayalı egzersizler uygulandı. Ek olarak 20 dakika boyunca kontrol grubuna programda yer alan egzersizlerden üst ekstremite ve gövdeye yönelik olanlar uygulanırken; skapulo-humeral eğitim grubunda ise belirli bir protokol çerçevesinde oluşturulmuş skapulo-humeral eğitim programı uygulandı. Değerlendirmeler kör araştırmacılar tarafından yapıldı. Klinik ölçümlerden üst ekstremite motor bozukluğu-fonksiyonu Fugl Meyer Üst Ekstremite Değerlendirmesi (FMA-UE) ve Kol Eylem Araştırma Testi (ARAT) ile, gövde performansı Gövde Bozukluk Ölçeği 2.0.(GBÖ) ile, omuz ağrısı Görsel Analog Ölçeği (GAÖ) ile, günlük yaşam aktiviteleri ABILHAND ve Modifiye Barthel İndeksi (MBI) ile ve yaşam kalitesi İnmeye Özgü Yaşam Kalitesi Ölçeği (SSQOL) ile değerlendirildi. Periskapular kas kalınlığı (Serratus Anterior-SA / Alt Trapez-LT) ve omuz subluksasyonu (Akromiyon-Büyük Tüberkül-AGT / Akromiyohumeral Mesafe-AH) için ultrasonografik değerlendirmeler; 3-boyutlu skapular kinematikler için elektromagnetik sistem kullanıldı. Araştırma 30 birey ile tamamlandı. Skapulo-humeral eğitim ve kontrol gruplarında yer alan bireylerin yaş ortalamaları sırasıyla 52.87±10.17 ve 53.06±12.09 yıldı. Tedavi sonrasında FMA-UE, ARAT, GAÖ ve GBÖ skorlarında gruplar arasında fark gelişirken; ultrasonografik değerlendirmelerden paretik tarafta AGT mesafesi ve LT kas kalınlığı değişiminin skapulo-humeral eğitim grubunda üstün olduğu bulundu (p<0,05). Skapular kinematiklerde gruplar arasında elevasyon esnasında non-paretik ekstremitenin posterior tilt açısında farklılık olduğu görüldü (p<0,05). İki grupta da klinik ölçümlerden FMA-UE, ARAT, GBÖ, ABILHAND ve MBI skorlarında artış görüldü (p<0,05). GAÖ skoru sadece skapulo-humeral eğitim grubunda; SSQoL skoru sadece kontrol grubunda artış gösterdi (p<0,05). Paretik tarafta SA kalınlığı her iki grupta da artış gösterirken; paretik tarafta AGT, AH mesafeleri ve LT kas kalınlıkları ile non-paretik tarafta SA ve LT kalınlıkları sadece skapulo-humeral eğitim grubunda gelişme gösterdi (p<0,05). Skapular kinematiklerden istirahat pozisyonunda skapulanın yukarı rotasyon açısının skapulo-humeral eğitim grubunda geliştiği görüldü (p<0,05). Araştırmamızın sonuçları skapulo-humeral eğitimin, subluksasyon, periskapular kas kalınlığı, üst ekstremite fonksiyonelliği, omuz ağrısı ve gövde performansını ve bazı skapular kinematikleri geliştirmede rutin egzersizlere göre üstünlük sağladığını göstermiştir. Sonuçlarımız özellikle üst ekstremite fonksiyonlarında yetersizlik yaşayan hastalarda bu eğitimin rutin tedavi planına eklenmesinin tedavi başarısını artıracağını düşündürdü.tr_TR
dc.contributor.departmentFizyoterapi ve Rehabilitasyontr_TR
dc.embargo.terms6 aytr_TR
dc.embargo.lift2024-10-06T06:12:01Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster