Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorGünenç Beşer
dc.contributor.authorAltıntaş, Emel
dc.date.accessioned2024-02-20T06:47:22Z
dc.date.issued2023
dc.date.submitted2023-12-22
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/34717
dc.description.abstractIn this study, we aimed to evaluate the mannequin and cadaver-based surgical airway simulation training program for emergency medicine assistants in the ADDIE model and compare cadaver and mannequin-based surgical airway simulation training. Our work was conducted between January and March 2023, at the Emergency Medicine Department of Health Sciences University Ankara Training and Research Hospital, and at the Dissection Laboratory of the Department of Anatomy at Hacettepe University. First of all, a pretest on the surgical airway was administered to the 31 participants. A presentation on surgical airway was made. After that, the assistants were allocated to the cadaver and mannequin groups according to their experience being higher and lower than 2 years and their pretest scores. Skill application was demonstrated to the 16 participants in the mannequin group on a 3D cricothyrotomy model, and then, the participants performed it. The application of this skill was shown to the 15 participants in the cadaver group on a whole-body cadaver, and then, the participants performed it. At the end of the training, the training documents were distributed to the participants. The data was recorded on a form containing a scale for training satisfaction, an evaluation guide form, and a form assessing the number of skill attempts, procedure duration, and procedural success using a 3D skill performance model.11 of the 16 participants who performed the first application on a cadaver applied the same skill on a cadaver one month later. Similarly, 10 of the 15 participants who performed the first application on a mannequin applied the same skill on a mannequin a month later, and the results were recorded in the evaluation guide. As a result of the study, it was determined that the satisfaction levels of the participants in both groups were high. Following the first application, more than half of the participants in both groups were successful. Regarding the skill performance test, the success ratio in the first application was found to be statistically significantly higher in the mannequin group (p<0.01). In the second application a month later, 11 participants in the cadaver group and 10 participants in the mannequin group were all successful. In conclusion, we recommend that cadaver and/or mannequin-based surgical airway simulation training should be incorporated into the Emergency Medicine Specialty Training program, and it should be repeated at regular intervals. We also believe that while the cost and avaliabilty of cadavers limit their use, mannequins created with 3D printers are more suitable for clinical use as mannequins yield similar results to training provided with cadavers.tr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectCerrahi havayolutr_TR
dc.subjectacil tıp
dc.subjectsimülasyon
dc.subjectmanken
dc.subjectkadavra
dc.titleAcil Tıp Asistanlarında Kadavra ve Manken Temelli Cerrahi Havayolu Simülasyon Eğitiminin Değerlendirilmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesistr_TR
dc.description.ozetBiz bu çalışmada, acil tıp asistanlarının manken ve kadavra cerrahi havayolu simülasyonu eğitim programını ADDIE modelinde değerlendirmeyi ve kadavra ve manken temelli cerrahi havayolu simülasyon uygulamasını karşılaştırılmayı amaçladık. Çalışmamız Ocak – Mart 2023 tarihlerinde, Sağlık Bilimleri Üniversitesi Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Tıp Kliniği eğitim salonunda ve Hacettepe Üniversitesi Anatomi Anabilim Dalı Diseksiyon Laboratuvarı‘nda gerçekleştirildi. Öncelikle, cerrahi havayolu konusunda katılan 31 katılımcıya öntest uygulandı. Cerrahi havayolu konusunda bir sunum yapıldı. Ardından asistanlar 2 yıldan az ve çok tecrübeli olarak ve ön test puanlarına göre ikiye ayrılarak kadavra ve manken grubuna dağıtıldı. Manken grubunda yer alan 16 katılımcıya 3D krikotirotomi maketi üzerinde beceri uygulaması gösterildi ve ardından katılımcılar gerçekleştirdi. Kadavra grubunda yer alan 15 katılımcıya tüm vücut kadavra üzerinde bu beceri uygulaması katılımcılara gösterildi ve ardından katılımcılar gerçekleştirdi. Eğitim sonunda eğitim dokümanları dağıtıldı. Veriler, eğitim memnuniyetini içeren bir ölçeğin yer aldığı form, değerlendirme rehberi formu ve 3D beceri performans maketi ile beceri deneme sayısı, işlem süresi ve işlem başarısının değerlendirildiği forma kaydedildi. İlk uygulamayı kadavrada yapan 16 katılımcıdan 11’i 1 ay sonra yine kadavrada, mankende yapan 15 katılımcıdan 10’u 1 ay sonra yine mankende beceriyi uyguladılar ve sonuçlar değerlendirme rehberine kaydedildi. Çalışmanın sonucunda; her iki grupta da katılımcıların yüksek düzeyde memnun kaldığı saptandı, ilk uygulama sonrasında her iki grupta da katılımcıların yarısından fazlası başarılı oldu. Beceri performans testinde; kadavra ve manken grubu arasında ilk denemede başarı yüzdesi manken grubunda daha yüksek ve istatistiksel anlamlı idi (p<0.01). Bir ay sonraki ikinci uygulamada kadavra grubunda 11 katılımcı, manken grubunda 10 katılımcının tamamının başarılı olduğu gözlendi. Sonuç olarak; Acil Tıpta Uzmanlık Eğitim programının içerisine kadavra ve/veya manken temelli cerrahi havayolu simülasyon eğitim programının eklenmesini ve belirli aralıklarla tekrar edilmesini öneriyoruz. Kadavranın maliyeti ve bulanabilirliği kullanımını sınırlarken, 3D yazıcıdan oluşturulan mankenlerin de kadavra eğitimleri ile benzer sonuçlar vermesi nedeni ile kullanımının klinik pratiğe uygun olabileceğini düşünüyoruz.tr_TR
dc.contributor.departmentSağlık Bilimlerinde Simülasyontr_TR
dc.embargo.termsAcik erisimtr_TR
dc.embargo.lift2024-02-20T06:47:22Z
dc.fundingYoktr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster