dc.contributor.advisor | Günenç Beşer | |
dc.contributor.author | Altıntaş, Emel | |
dc.date.accessioned | 2024-02-20T06:47:22Z | |
dc.date.issued | 2023 | |
dc.date.submitted | 2023-12-22 | |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11655/34717 | |
dc.description.abstract | In this study, we aimed to evaluate the mannequin and cadaver-based surgical airway simulation
training program for emergency medicine assistants in the ADDIE model and compare cadaver and
mannequin-based surgical airway simulation training. Our work was conducted between January and
March 2023, at the Emergency Medicine Department of Health Sciences University Ankara Training
and Research Hospital, and at the Dissection Laboratory of the Department of Anatomy at Hacettepe
University. First of all, a pretest on the surgical airway was administered to the 31 participants. A
presentation on surgical airway was made. After that, the assistants were allocated to the cadaver and
mannequin groups according to their experience being higher and lower than 2 years and their pretest
scores. Skill application was demonstrated to the 16 participants in the mannequin group on a 3D
cricothyrotomy model, and then, the participants performed it. The application of this skill was shown
to the 15 participants in the cadaver group on a whole-body cadaver, and then, the participants
performed it. At the end of the training, the training documents were distributed to the participants.
The data was recorded on a form containing a scale for training satisfaction, an evaluation guide form,
and a form assessing the number of skill attempts, procedure duration, and procedural success using a
3D skill performance model.11 of the 16 participants who performed the first application on a cadaver
applied the same skill on a cadaver one month later. Similarly, 10 of the 15 participants who performed
the first application on a mannequin applied the same skill on a mannequin a month later, and the
results were recorded in the evaluation guide. As a result of the study, it was determined that the
satisfaction levels of the participants in both groups were high. Following the first application, more
than half of the participants in both groups were successful. Regarding the skill performance test, the
success ratio in the first application was found to be statistically significantly higher in the mannequin
group (p<0.01). In the second application a month later, 11 participants in the cadaver group and 10
participants in the mannequin group were all successful. In conclusion, we recommend that cadaver
and/or mannequin-based surgical airway simulation training should be incorporated into the
Emergency Medicine Specialty Training program, and it should be repeated at regular intervals. We
also believe that while the cost and avaliabilty of cadavers limit their use, mannequins created with 3D
printers are more suitable for clinical use as mannequins yield similar results to training provided with
cadavers. | tr_TR |
dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Cerrahi havayolu | tr_TR |
dc.subject | acil tıp | |
dc.subject | simülasyon | |
dc.subject | manken | |
dc.subject | kadavra | |
dc.title | Acil Tıp Asistanlarında Kadavra ve Manken Temelli Cerrahi Havayolu Simülasyon Eğitiminin Değerlendirilmesi | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Biz bu
çalışmada, acil tıp asistanlarının manken ve kadavra cerrahi havayolu simülasyonu eğitim programını
ADDIE modelinde değerlendirmeyi ve kadavra ve manken temelli cerrahi havayolu simülasyon
uygulamasını karşılaştırılmayı amaçladık. Çalışmamız Ocak – Mart 2023 tarihlerinde, Sağlık Bilimleri
Üniversitesi Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Acil Tıp Kliniği eğitim salonunda ve Hacettepe
Üniversitesi Anatomi Anabilim Dalı Diseksiyon Laboratuvarı‘nda gerçekleştirildi. Öncelikle, cerrahi
havayolu konusunda katılan 31 katılımcıya öntest uygulandı. Cerrahi havayolu konusunda bir sunum
yapıldı. Ardından asistanlar 2 yıldan az ve çok tecrübeli olarak ve ön test puanlarına göre ikiye
ayrılarak kadavra ve manken grubuna dağıtıldı. Manken grubunda yer alan 16 katılımcıya 3D
krikotirotomi maketi üzerinde beceri uygulaması gösterildi ve ardından katılımcılar gerçekleştirdi.
Kadavra grubunda yer alan 15 katılımcıya tüm vücut kadavra üzerinde bu beceri uygulaması
katılımcılara gösterildi ve ardından katılımcılar gerçekleştirdi. Eğitim sonunda eğitim dokümanları
dağıtıldı. Veriler, eğitim memnuniyetini içeren bir ölçeğin yer aldığı form, değerlendirme rehberi
formu ve 3D beceri performans maketi ile beceri deneme sayısı, işlem süresi ve işlem başarısının
değerlendirildiği forma kaydedildi. İlk uygulamayı kadavrada yapan 16 katılımcıdan 11’i 1 ay sonra
yine kadavrada, mankende yapan 15 katılımcıdan 10’u 1 ay sonra yine mankende beceriyi uyguladılar
ve sonuçlar değerlendirme rehberine kaydedildi. Çalışmanın sonucunda; her iki grupta da
katılımcıların yüksek düzeyde memnun kaldığı saptandı, ilk uygulama sonrasında her iki grupta da
katılımcıların yarısından fazlası başarılı oldu. Beceri performans testinde; kadavra ve manken grubu
arasında ilk denemede başarı yüzdesi manken grubunda daha yüksek ve istatistiksel anlamlı idi
(p<0.01). Bir ay sonraki ikinci uygulamada kadavra grubunda 11 katılımcı, manken grubunda 10
katılımcının tamamının başarılı olduğu gözlendi. Sonuç olarak; Acil Tıpta Uzmanlık Eğitim
programının içerisine kadavra ve/veya manken temelli cerrahi havayolu simülasyon eğitim
programının eklenmesini ve belirli aralıklarla tekrar edilmesini öneriyoruz. Kadavranın maliyeti ve
bulanabilirliği kullanımını sınırlarken, 3D yazıcıdan oluşturulan mankenlerin de kadavra eğitimleri ile
benzer sonuçlar vermesi nedeni ile kullanımının klinik pratiğe uygun olabileceğini düşünüyoruz. | tr_TR |
dc.contributor.department | Sağlık Bilimlerinde Simülasyon | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2024-02-20T06:47:22Z | |
dc.funding | Yok | tr_TR |