| dc.identifier.citation | KAYNAKÇA
ABDURRAHMAN, V. (2004). “Türklerin Ad Koyma Gelenekleri Üzerine Bir İnceleme”, Milli Folklor, S. 61, s. 124-133.
ABENOVA, A. (2017). “Göçebe Toplum ve Devrim Öncesi Rus Araştırmacıların Bilgilerine Göre Kazak Düğün Gelenekleri”, İzvestiya Gosudarstvennogo Altayskogo Universiteta Dergisi, № 5. s. 121-124.
ACIPAYAMLI, O. (1974). Türkiye’de Doğum İle İlgili Âdet ve İnanmaların Etnolojik Etüdü, Ankara: Sevinç Matbaası.
ACIPAYAMLI, O. (1987). Türk Kültüründe Ad Koyma Folklorunun Morfolojik ve Fonksiyonel Yönlerden İncelenmesi, IV. Milletlerarası Türk Halk Kültürü Kongresi Bildirileri; Gelenek-Görenek ve İnançlar, Ankara.
AÇA, M. (1999). “Kazak ve Kırgız Türklerinde Defin Sonrası Bazı Uygulamalar ve Aş Verme (As Toyu)”, Milli Folklor, S. 43, s. 24-33.
AÇA, M. (2001). “Türk Halk Geleneğindeki Doğum Sonrası Uygulamalara Bir Örnek: Tuzlama”, Milli Folklor, S. 52, s.93-101.
AÇA, M vd. (2016). Halk Bilimi El Kitabı, Konya: Kömen Yayınları.
AKBABA, D. E. (2008). “Nogay Türklerinde Ölüm İle İlgili İnançlar ve Ağıtlar”, Milli Folklor, S. 80, s. 77-84.
AKPINAR, M. (2005). “Kızılcahamam Yöresi Düğün Gelenekleri ve Kına Türküleri”. Milli Folklor, S. 68, s. 127-133.
AKSOY, Ö. A. (1998). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü, 2. C. İstanbul: İnkılâp Yayınları.
AKYÜZ, K. (1976). “Yozgat’ta Evlenme Adetleri”, I. Uluslararası Türk Folklor Kongresi Bildirileri, IV. Gelenek-Görenek ve İnançlar, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, s. 13-29.
ALPTEKİN, M. (2007). Silifke’de Eski Türk İnançlarının İzleri, Yayımlamamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
ALTINSARİN, I. (2006). KazaK Halkının Destürlerimen Adet Gurıptarı. Makaleler Toplamı. С.2. Almatı: Arıs Yayınevi.
ALTUNEL, İ. (1995). “Gevrekli (Seydişehir-Konya) Kasabası Düğünlerinde Gelin ve Güvey Motifi Üzerine Bazı Tespitler” III. Milletlerarası Türk Halk Edebiyatı ve Folkloru Kongreleri Bildirileri, Kültür Bakanlığı Yayınları, s. 80-85.
ATAMAN, S. Y. (1992). Eski Türk Düğünleri ve Evlenme Rit’leri, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
ATNUR, G. (2015). Aile Yazıları / 8, “Evlilik Yaşı”, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları.
ATNUR, G. (2015). Aile Yazıları / 8, “Kız İsteme”, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları.
ALTUN, I. (2004). Koceli-Kandıra Türkmenlerinde Doğum-Evlenme-Ölüm, Kocali: Yayıncı Yayınları.
ALTUNTEK, N. S. (1993). Van Yöresi Akraba Evliliği, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
ANKARA’NIN KÜLTÜREL DEĞERLERİ I, (Editörler: Hayrettin İvgin ve Feriha Akpınarlı) Ankara: Ankara Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları.
ANKIŞAN, G. (2013). “Bingöl Geleneksel Kültüründe Evlenme”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
ARAT. R. R. (1959). Kutadgu Bilig, Türk Tarih Kurumu Basımevi.
ARGINBAEV, H. (1996). Kazak Otbası, Almatı: Kaynar Baspası.
ARIK, D. ve EROĞLU A. H. (2017). Halk İnanışları, Ankara: Grafiker Yayınları.
ARTAN, G. (1973), “Tire’de Doğum Gelenekler”, TFA, C. 15. s. 6724.
ARTUN, E. (1998). “Tekirdağ Halk Kültüründe Doğum-Evlenme-Ölüm”, Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 9-10, s. 1-25.
ARTUN, E. (2008). Türk Halkbilimi, 4. Baskı, İstanbul: Kitabevi Yayınları.
ATALAY, B. (1998). Divanü Lügat-it Türk Tercümesi I, Ankara: TDK Yayınları.
AVEZOV, M. (1991). Ӓdebiyet Tarihı. Almatı: Arıs Baspası.
AVEZOV, M. (1961). Şığarmalarının Elu Tomdık Jinağı, T. 41, Makalalar, Zertteuler Davir&Jibek, Almatı: Jolı Baspası.
AYDIN, S. ve OSKAY Ü. (2013). “Perinatoloji Kültürlerarası Hemşirelik”, International Journal of Human Sciences, S.10 / 1, s. 1607-1619.
ÄJİĞALİ, S. E. (2005). Kazak Halkının Dästürleri Men Ädet-Gurıptarı, I. Tom. Almatı: Arıs Baspası.
BACON, E. E. Esir Orta Asya, (Çev. Tansu Say), Tercüman 1001 Eser.
BAKIRCI, N. (2018). “Dede Korkut Kitabı’ında ve Halk Hikâyelerinde Evlilik”, Uluslararası Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, Yıl. 6, S. 15, s. 1-20.
BALAMAN, A. R. (1982). Sosyolojik Antropolojik Yaklaşımla Akrabalık Evlilik ve Türleri, İzmir: Karınca Matbaacılık.
BALAMAN, A. R. (2002). Evlilik Akrabalık Türleri, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
BALIKÇI, G. (1998). “Tarsus’ta Doğum Adetleri”, Tarsus Alan Araştırmaları, Ankara.
BALAVBAYEVA-GOLUAHOVSKAYA, A. (2006). Kazak Halkının Destürlerimen Adet Gurıptarı, Makaleler Toplamı. С.2, Almatı: Arıs Yayınevi.
BALİ, A. (2015). Mersin Konar Göçerlerinin Halk Kültüründe İnanışlar ve Bunlara Bağlı Uygulamalar, Yayınlamamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
BAŞAL, H. A. (2006). “Türkiye’de Doğum Öncesi, Doğum ve Doğum Sonrası Çocuk Gelişimi ve Eğitimine İlişkin Gelenek, Görenek ve İnançlar”, Uludağ Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, S.19, s, 45-70.
BAŞÇETİNÇELİK, A. (2010) “Adana Halk Kültüründe Aydaş Aşı ve Köstek Kesme”, ÇÜ Türkoloji-Makale Bilgi Sistemi, s. 1-6.
BAYDEMİR, H. (2009). “Özbekistan’da Ölüm Adetleri”, Turkish Studies (International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic), 4 (8), s. 662-668.
BAŞGÖZ, İ. (1998). “Türkiye’de Halk Bilimi Çalışmaları ve Milliyetçilik”, Folklor Edebiyat Dergisi, S.14, s. 73-85.
BAYKADAMOVA, K. ve TEMİRBEKOVA, A. (2001). Kazaktın Ädet-Gurıp, Turmıs Salt Änderi, Almatı: I. Altinsarin Adındağı Kazaktıñ Bilim Akademiyasınıñ Respublikalık Baspa Kabineti
BAYTUR, E. (1991). Xinjiang’daki Milletlerin Tarihi, Pekin.
BEKİMOV, M. (2006). Kazak Halkının Destürlerimen Adet Gurıptarı, Makaleler Toplamı, С.1, Almatı: Arıs Yayınevi.
BEKKİ, S. (2004). “Türk Halk Anlatılarında Ölüm Ruhu Motifi”, Millî Folklor, S. 62, s.53-66.
BEYSANOĞLU, Ş. (1982), “Diyarbakır ve Çevresi Halk Hekimliğinde Yatırlar”, Türk Folkloru Araştırmaları 1981/2, Kültür ve Turizm Bakanlığı Milli Folklor Araştırma Dairesi Yayınları, Ankara, s. 5-18.
BEYSENOV, A. (2014). “Arkeoloji Araştırmalarında Kazak Etnografyası Araştırmalarının Kullanılması Üzerine”. Halel Argınbayev’in 90 Yıldönümü Hatırasına Düzenlenmiş Uluslararası Konferans Bilgileri. Almatı: Kazak Universiteti.
BİLOV, A.ve SALMANOV, R. (2007). Kazak Folklorı Jane Dastür Sabaktastığı, Kızılorda: Tumar Paspası.
BİRAY, N. (2015). “Defin Sonrası Uygulanan Gelenekler”, Aile Yazıları / 8, Ankara: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Yayınları.
BOLÇAY, E. (2011). “Erzurum’da Doğum Öncesi, Doğum Sonrası ve Çocukluk Dönemiyle Alakalı Gelenekler”, Kastamonu Eğitim Dergisi, C.19, S.2, s. 587-600.
BORATAV, P. N. (1984). Yüz Soruda Türk Folkloru, 2. Baskı, İstanbul: Gerçek Yayınevi.
BORATAV, P. N. (1999). Yüz Soruda Türk Folkloru “İnanışlar, Töre ve Törenler, Oyunlar”, İstanbul: Gerçek Yayınevi.
BOYRAZ, Ş. (2003). Türkiye’de Mezar Taşı Sözleri, Ankara: Akçağ Yayınları.
BOYRAZ, Ş. (2009). “Okuntudan Davetiyeye Bir Dönüşümün Anatomisi”, Milli Folklor, S. 84, s. 87-96.
BÜLBÜL, D. (2006). Düziçin’de Geçiş Dönemleri (Doğum-Evlenme-Ölüm), Yayımlanmamış Yüksek Lisans, Niğde Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
CANPOLAT, M. (1975). Divan-ü Lügatı’t-Türk’te Şamanizm İzleri, Ankara: Kültür Bakanlığı Milli Folklor Araştırma Dairesi Yayınları.
CAN, M. (2017). Asar, Kapıkaya, Kuzalan Mahalleleri Örneğinde Bafra’daki Yunanistan Mübadillerinde Geçiş Dönemi Uygulamaları (Doğum-Sünnet-Evlenme-Ölüm), Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Samsun Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
Cenaze Hizmetleri Rehberi, (2008). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
ÇARIKÇI, M. Y. (2012). Kadınların Gebelik, Doğum ve Doğum Sonu Dönem Bakımına Yönelik Geleneksel Uygulamaları, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Haliç Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
ÇELEPİ, M. S. (2017). Türk Kültür Evreninde Toy Denizli Örneği, Ankara: Kömen Yayınları.
ÇELİK, A. (1995). “Bakü, Merv, Kızıl-Orda, Jambıl, Gagauz Düğünlerinde Gelin-Güvey Motifi”, III. Milletlerarası Türk Halk Edebiyatı ve Folkloru Kongresi Bildirileri, 9-11 Ekim 1995, Konya, s.104-117.
ÇELİK, A. (2001). “Afganistan’daki Hazara Türkleri ile Doğu Karadeniz Bölgesindeki Çepni Türkleri Arasında Yaşayan Halk İnanmaları Üzerine Mukayese Denemesi”, Milli Folklor, C. 7, S. 50, s. 9-21.
ÇETİN, Ç. Z. (2005). “Tatar Türklerinin Düğün Geleneği”, Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, Yıl. 2, S. 3, s. 92-119.
ÇETİN, Ç. Z. (2008). “Tatar Türklerinde Cenaze Merasimi”, Çukurova Üniversitesi SBE Dergisi, C. 17, S. 1, s. 155- 168.
ÇETİN, Ç. Z. (2009). Tatar Türklerinin Gelenek ve Görenekleri. Ankara: Karadeniz Dergisi Yayınları.
ÇETİN, Ş. K. (2017). Antalya ve Samsun’da Yaşayan Yörüklerin Geçiş Dönemleri Adet ve Uygulamaları, Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
ÇETİN, H. (2018). “Kazak Türklerinde Çocuk İle İlgili Gerçekleştirilen Törenler ve Çocuk Terbiyesi”, Avrasya Uluslararası Araştırma Dergisi, C. 6, S.15, s.1088-1101.
ÇEVİK, B. (2016). “Bozkır’da Doğum İle ilgili İnanç ve Uygulamalar”, Uluslararası Sempozyum: Geçmişten Günümüze Bozkır, 06-08 Mayıs, Türkiyat Araştırmaları Yayınları, s. 862-884)
ÇINAR, A. A. (2017). Muğla Halk İnanışları, Muğla: Muğla Büyükşehir Belediye Kültür Yayınları.
ÇOBANOĞLU, Ö. (2000). “Geleneksel Dünya Görüşü veya Halkbilimi Felsefesinin Halkbilimi Çalışmalarındaki Yeri ve Önemi Üzerine Tespitler”, Milli Folklor, C.6, S. 45, s. 12-14.
ÇOBANOĞLU, Ö. (2003). “Karşılaştırmalı Atasözleri Bağlamında Türk Dünyası Atasözlerinde Sosyo-Kültürel Süreklilik ve Değişme Üzerine Tespitler”, Türkbilig Dergisi, S.5, s. 3-12.
ÇOBANOĞLU, Ö. (2004). “Türk Halk Kültüründe “Tör/Başköşe” Kavramı Anlam Yaratmadaki Simgesel Sürekliliği”, Türkbilig Dergisi, S.7, s. 33-44.
ÇOBANOĞLU, Ö. (2005). Halkbilimi Kuramları ve Araştırmaları Yöntemleri Tarihine Giriş, Ankara: Akçağ Yayınevi.
ÇOBANOĞLU, Ö. (2015). Türk Halk Kültüründe Memoratlar ve Halk İnançları, Ankara: Akçağ Yayınevi.
ÇOBANOĞLU, Ö. (2018). “Kazak Halk Kültüründe “Kam”dan “Baksı” ve “Emçi”ye Dönüşümler”, Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, S.15, s. 1-9.
ÇOPUROĞLU, Y. C. (2000). “Fırat Havzası Evlilik Kültürü 1: Düğün Öncesi”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 10, S. 2, s. 163-193.
DALKILIÇ, Y. (2018). “Türk Beşik Sanatı ve Kahramanmaraşlı Ahşap Beşik Ustası Fatih Akkök”, The Journal of Academic Social Science Studies, S. 71, s. 533-571.
DEMİR, Ö. ve BAKAR, N. (2014). “Silifke Yörüklerinde Doğum, Evlenme ve Ölüm Gelenekleri Üzerine Bir Araştırma”, Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S. 34, s. 111-134.
DEMİRCİ, H. (2013). Sosyokültürel Değişim Sürecinde Kazak Ailesi ve Çocuk Terbiyesi (Sözlü Tarih Araştırması), Yayımlanmamış Doktora Tezi, Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tarih Anabilim Dalı, Kayseri.
DENİZ, B. (2010). “Güney Kazakistan’da Mezar ve Mezarlık Geleneği”, Akdeniz Sanat, S. 6, s. 59-85.
DİLEK, İ. (1996). “Altay Türklerinde Çocuğun Doğması ve Doğum Günü Kutlamalarına Dair Bazı İnanışlar”, Bilig Dergisi, S. 1, s. 51-54.
DİLEK, İ. (2007). Altay Masalları, Ankara: Alp Yayınları.
DİLEK, İ. (2013). Türk Mitoloji Sözlüğü (Altay-Yakut), Ankara: Gazi Kitabevi.
DİVANÜ LÛGAT-İT TÜRK, (1985). I, II, III. Cilt, (Çev. Besim Atalay), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
DİVANÜ LÛGAT-İT TÜRK, (1986). “Endeks” IV. Cilt, (Çev. Besim Atalay), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
DİVİTÇİOĞLU, S. (2004). “Osmanlı Toplumunun Kuruluş Sürecini Açıklama”, Orta Çağ Türk Toplumları Hakkında, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
DİVAYEV, A. (2006). Kazak Halkının Destürlerimen Adet Gurıptarı. Makaleler Toplamı, С.1: Almatı: Arıs Yayınevi.
DOĞAN, İ. (1988). “Malatya’da Ölümle İlgili Âdetler İnanışlar,” III. Battal Gazi ve Malatya Çevresi Halk Kültürü Sempozyumu Tebliğleri, İstanbul: Kuşak Ofset, s, 102-109.
DOĞANER, A. (2006). Osmaniye Yöresinde Yaşayan Ulaşlı Türkmenlerinin Geçiş Törenleri, Yayımlamamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türk Halk Bilimi Anabilim Dalı, Ankara.
DOĞANCI, Hatice Kübra. (2017). Kaçarak Evlenme Kadınların Kök Aile İlişkilerinin ve Kaçarak Evlenme Deneyimlerinin Feminist Sosyal Hizmet Yaklaşımı Temelinde İncelesi: Düzce İli Örneği, Yayımlamamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
DORSON, R. M. (2011). Günümüz Folklor Kuramları, (Çev. Gülçan Gürçayır, Yeliz Özay), Ankara: Geleneksel Yayıncılık.
DUBROVSKİY, D. (2001). 19. Yüzyıl. Sonu 20. Yüzyıl Başında Kazakların Defnetme Töreni Örneği Üzerinde Yön Kavramının İncelenmesi. Antropologiya. Folkloristika. Linvistika. Makaleler Toplamı. Saint-Petersburg: Evripeyskiy Universitet.
DÜZGÜN, F. G. (2019). Türk Kültür Tarihi Açısından Taşova’da Doğum, Evlenme ve Ölüm Gelenekleri, Yayımlamamış Yüksek Lisans Tezi, Amasya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Amasya.
EKŞİ, A. (2013). “İslam Hukuku Açısından Doğum Öncesi Cinsiyet Seçimi”, İstanbul Üniversitesi İlahiyat Dergisi, S. 28, s. 85-118.
ELİADE, M. (1991). Kutsal ve Din Dışı, Ankara: Gece Yayınları.
ELİADE, M. (1999). Şamanizm, Ankara: İmge Yayınları.
ELİADE, M. (2015). Dinler Tarihine Giriş, (Çev. Lale Arslan Özcan). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
ELİKPAY, B. (2015). “Kazakların Yaşamla İlgili Batıl İnançları ve Tabular”, Medeni Mura Dergisi, S. 5, s.104-106.
EKER, G. Ö. (1998). Karakeçeli Türk Düğünü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
EKER, G. Ö. (1998). “Türk Kültürü İçinde Geleneksel Bolu Evlenme Geleneklerinin Yeri”, Milli Folklor, S. 40, s. 15-30.
EKİCİ, M. (2004). “Çal-Denizli Yöresi Düğün Gelenekleri ve Geleneksel Türk Düğün Yapısında Meydana Gelen Değişmeler”, Halk Kültüründe Değişim Uluslararası Sempozyumu Bildirileri, Motif Vakfı Yayınları, s. 184-192.
ERDENTUĞ, N. (1972). “Türkiye’nin Karadeniz Evlenme Gelenek-Görenekleri”, Ankara Üniversitesi DTCF Anrtopoloji Dergisi, S. 7, s. 5-16.
ERDENTUĞ, N. (1977). Sosyal Adet ve Gelenekler, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
EREN, M. (2010). Van Gölü Havzası Ölüm Gelenekleri ve Türk Kültür Ekolojisi İçerisindeki Yeri, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.
ERGALİYEVA, J. ve ŞAKUZADULI, N. (2000). Kazak Kültürü, Almatı: Al Farabi Kitabevi.
ERGUN, P. (2004). Türk Kültüründe Ağaç Kültü, Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları.
ERK, Z. (1976). “Anadolu’da Kırklama”, I. Uluslararası Türk Folklor Kongresi Bildirileri, IV. Cilt Gelenek-Görenekler ve İnançlar, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, s. 101-111.
EROĞLU, E. ve ÖZKANAT, Z. (2014). “Unutulmaya Yüz Tutmuş Bir Gelenek “Duvak Töreni””, TÜRÜK, Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, S. 3, s. 272-278.
EROĞLU, R. vd. (2017). “Kırsal Alandaki Kadınların Doğum-Doğum Sonu Dönemle İlgili Geleneksel Uygulamaları: Karaksi Örneği”, Folklor / Edebiyat Dergisi, C. 23, S.90, s. 179-196.
ERGÖZ, R. (2019). Bitlis’te Geçiş Dönemleri (Doğum-Evlenme-Ölüm), Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ardahan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ardahan.
ERÖZ, M. (1977). Türk Kültürü Araştırmaları, İstanbul: Kutluğ Yayınları.
ERSOY, R. (2002), “Türklerde Ölüm ve Ölü İle İlgili Rit Ve Ritüeller”, Milli Folklor, S. 54, 86-101.
ESİN, E. (2001). Türk Kozmolojisine Giriş, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
EŞIRBAYKIZI, E. H. M. (1991). Kazaktın Salt- Dӓsturları. Almatı: Öner Baspası.
GOGİAŞVİLİ, M. (2003). “Türk Dilinde Renk ve Duygu İlişkisi Üzerine”, Türk Dili Dergisi, S. 622, s. 489-491.
GÖÇER, O. (2014). Adana İli Karaisali İlçesi Halk İnanışları, Bayramlar ve Törenler, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
GÖKBEL, A. (2007). Anadolu Varsak Türkmenleri, 2. Baskı, Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yayınları.
GÖKYAY, O. Ş. (1976). Dede Korkut Hikâyeleri, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
GÖKYAY, O. Ş. (1980). Dede Korkut Hikâyeleri, İstanbul: Tercüman Gazetesi 1001 Temel Eser.
GÖZAYDIN. N. (2003). “Kıbrıs Türklerinin Dili İle Gelenekleri Üzerine”, Türk Dili Dergisi, S. 614. s.154.
GÜLENSOY, T. (1994). “Türklerde Ad Koyma Geleneği ve Hektor”, Milli Folklor, S. 22, s. 5-6.
GÜNGÖR, H. ve ARGUNŞAH, M. (1998). Gagauzlar “Türklerinin Etnik Yapısı, Nüfusu, Dili, Dini, Folkloru Hakkında Bir Araştırma”, İstanbul: Ötüken Yayınları.
GÜNGÖR, H. (2010). “Şamanizm” İslam Ansiklopedisi, 38. Cilt, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
GÜRBÜZ, H. (2015). “Düğün”, Aile Yazıları / 8, Ankara: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Yayınları.
GÜZELBEY, C. C. (1982). “Gaziantep’te Doğum ve Çocuğa İlişkin Eski Töre ve İnançlar” Türk Folkloru Araştırmaları 1981/2, Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Milli Folklor Araştırması Dairesi Yayınları.
ĞABİTHANULI, K. ve TOKTAKINULI, J. (2017). Ağaş Besikten Jer Besikke Deyin, 4. Cilt, Almatı: Öner Baspası.
HARVA, U. (2014). Altay Panteonu (Mitler, Ritüeller, İnançlar ve Tanrılar), (Çev. Ömer Suveren), İstanbul: Doğu Kütüphanesi Yayınları.
HOTUN, N. (1990). İstanbul İli Halkalı Yöresindeki Kadınların Gebelik ve Doğuma İlişkin Geleneksel İnanç ve Uygulamaları, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
IŞIK M. T. vd. (2010). “Mersin İlinde Gebelik, Doğum ve Loğusalık Dönemlerinde Anneye ve Yenidoğana Yönelik Geleneksel Uygulamalar”, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, C.7, S.1, s. 63-84.
İBN FADLAN. (2010). İbn Fadlan Seyahatnamesi ve Ekleri, (Haz. Ramazan Şeşen), İstabul: Yedi Tepe Yayınları.
İBRAGİMOV, İ. (2006). Kazak Halkının Destürlerimen Adet Gurıptarı. Makaleler Toplamı. С.2. Almatı: Arıs Yayınevi
İNAN, A. (1998). “Altay Yenisey Şamanlığında Eski Unsurlar”, Makaleler ve İncelemeler, 3. Baskı, Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
İNAN, A. (2006). Tarihte ve Bugün Şamanizm Materyaller ve Araştırmalar, 6. Baskı, Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
İNCİR, A. (2011). Mersin Yörüklerinde Doğum, Evlenme ve Ölüm İle İlgili İnanışların Mukayeseli Araştırması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
İSLAMJANULI, K. (1995). Tal Besikten Jer Besikke Deyin, Almatı: Ana Tili.
İSMAİL, Z (2002). Kazak Türkleri, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
İVGİN, H. (2000). “Ad Verme Geleneği Afyonkarahisar’daki Uygulamalar”, V. Afyonkarahisar Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri, Afyonkarahisar: Afyon Belediyesi Yayınları, s. 143-148.
JUSİPOVA, B. K. (2013). Kazak Halkının Salt-Dästürleri, Almatı: Köşpendiler Baspası.
KADERLİ, Z. (2004). Deliorman (Bulgaristan) Türk Sözel Kültüründe Geçiş Törenleri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
KAFESOĞLU, İ. (1989). Türk Milli Kültürü, İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
KALAFAT, Y. (1990). Doğu Anadolu’da Eski Türk İnançlarının İzleri, Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları.
KALAFAT, Y. (1994a). Kuzey Afganistan Türkleri ve Karşılaştırmalı Halk İnanışları, Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı Yayınları.
KALAFAT, Y. (1994b). “Türk Halk İnançlarında Hususiyle Doğu Anadolu’da ve Orta Toroslar’da “Kırk” Motifi”. Milli Folklor, S. 22, C.3, s. 15-21.
KALAFAT, Y. (1998). Kuzey Azerbaycan – Doğu Anadolu ve Kuzey Irak’ta Eski Türk Dini İzleri, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
KALAFAT, Y. (2000). Türk Dünyası Karşılaştırmalı Türkmen Halk İnançları, Ankara, Avrasya Stratejik Araştırmalar Merkezi Yayınları.
KALAFAT, Y. (2001). “Sivas Yöresi Örnekleri İle Türk Halk İnançlarında Aşermek/Yeriklemek”, TÜBİAR, S. 9, s. 168-172.
KALAFAT, Y. (2009). Balkanlardan Uluğ Türkistan’a Türk Halk İnanışları. Ankara: Berki Yayınları.
KALAFAT, Y. (2010). Doğu Anadolu’da Eski Türk İnançlarının İzleri, Ankara: Berki Yayınları.
KALAFAT, Y. (2019). Altay Toplulukları Mesken ve Mesken Kültürü, “Türk Halk İnançlarından Mitolojiye Kut Bağlamında Mesken- Aile ve Aile Değerleri”, İstanbul: Türk Dünyası Belediyeler Birliği (TDBB) Yayınları, s.196.
KALIBEKOVA, A. (2011). Kazak Halık Tӓrbiyesiniň Asıl Murası, Almatı: BAVR Baspası.
KALİYEV, S. vd. (1994). Kazak Halkının Sält-Dästürleri, Almatı: Ravan Baspası.
KARAKAŞ, A. (2005). Feke Halk Kültürü Araştırması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
KAPAROVA, A. (2018). “Mitoloji ve Folklorda Can/Ruh Anlayışı”, Uluslararası Bilimsel Konferans Bilgileri, Petropavl: Kuzey Kazakistan Devlet Üniversitesi.
KAPAYEV, S. (1995). Nogaydıñ Üyi, Çerkessk.
KARAAĞAÇ, M. (2013). Malatya’da Geçiş Dönemleri, Yayımlamamış Yüksek Lisans Tezi, Malatya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
KARAASLAN, M. (2010). Kaşkay Türklerinde Geçiş Dönemleri Doğum-Evlenme-Ölüm, Yayımlamamış Doktora Tezi, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.
KARAKELLE, A. ve ÖZBAĞI, T.. (2019). Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Bağlamında Çeyiz Geleneği “Erzurum Örneği”, Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl. 24, S. 3, s. 668-689.
KARABULUT, F. ve OSPONOVA, G. (2013). Örtmece Sözlerin Mantığı: Kazak Türkçesi ile Türkiye Türkçesinde Karşılaştırmalı Model Analizi, Teke Dergisi, S. 2, s.122-146.
KARMIŞEVA, B. ve LOBACHEVA N. (1976). “Argınbayev Hakkında”, Sovetskaya Etnografiya Dergisi, S. 2, s. 172-175.
KARUTZ, R. (2006). Kazak Halkının Destürlerimen Adet Gurıptarı. Makaleler Toplamı, С.2. Almatı: Arıs Yayınevi.
KASİMOVA, G. (2007). “Doğum Gelenekleri ve Defin Etme Ritüelleri”. İzvestiya NAN RK Dergisi, S. 5, s. 63-68.
KATANOV, N. (1894). Orta ve Doğu Asya Türk Soylarında Ölüm Gelenekleri Üzerine, Kazan: Tipografiya İmperatorskogo Universiteta.
KAYABAŞI, O. A. (2013). Taşeli Yöresi Geçiş Dönemleri, Yayınlamamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, s. 18-38.
KAYALI, N. (2010). Mersin Halk Kültüründe Geçiş Dönemleri, Yayımlamamış Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
KAYBARULI, A. ve BOPAYULI B. (1998). Kazak Irımdarı, (Çev. Erden Hasenov), Almatı: Kazak Ansiklopediyası.
KAZAK TİLİNİN TÜSİNDİRME SÖZDİGİ II. (1976). Almatı: Kazak SSR Gılım Akademiyası Yayınları.
KEMELEŞULI, B. (2005). Kazak Halkının Tuvıs Tuğandık Jüyesi, Urpak Ösirü, Terbiyelev Dӓstüri, Üylenu Gurıptarı: Almatı: Öner Yayınevi.
KENJEAHMETULI, S. (1994). Kazaktın Salt-Dästürleri Men Ädet-Gurıptarı, Almatı: Ana Tili.
KENJEAHMETULI, S. (1998). Ulttık Ӓdet-Ğurıptıň Beymӓli 200 Türi, Almatı: Sanat Baspası.
KENJEAHMETULI, S. (2001). Jeti Kazına, Almatı: Ana Tili.
KENJEAHMETULI, S. (2004). Kazaktın Salt-Dästürleri, Almatı: Almatı kitap.
KERİMOV, Ş. (1992). Küyev Keltir Kız Uzat, Almatı: Ana Tili.
KESKİN, M. (2015). “Kefen”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, 25. Cilt, s. 184-185.
KINACI, C. (2016). Kazak Edebiyatında İmaj ve Kimlik, Ankara: Bengü-Kazakistan Büyükelçiliği Türksoy.
KINACI, C. (2017). “Kazak Avulundan Kutlama Salonlarına, Popülerleşen Bir Kazak Geleneği: “Tusavkeser Toyu””, Milli Folklor, S. 115, s. 141-156.
KOÇAK, Y. Ç. (2010). “Geleneksel Doğum Uygulamaları ve Doğum Yardımcıları”, e-Journal of New World Sciences Academy, Volume, 5, S. 4, s. 1-6.
KONIRATBAYEV, A. (1991). Kazak Folklorunun Tarihi, Almatı: Ana Tili.
KORATAYEV, A. (2000). “Parelel-Cousin (FBD) Marrige, Islamization, and Arabization” Ethhnology, IV, 39. s. 395-407.
KOSHENOVA, G. (2014). “Kazakistan ve Türkiye’deki Ahşap Beşiklerin Tarihi Sanatsal Özellikleri” KMÜ Sosyal ve Ekonomı̇k Araştırmalar Dergı̇si, S. 16 (Özel Sayı II), s. 155-159.
KOŞAY, H. Z. (1956). “Etnoğrafya Müzesindeki Nazarlık, Muska ve Hamailler”, Türk Etnoğrafya Dergisi, S.1, s. 86-90.
KÖKSAL, H. (1984). Battalnamelerde Tip ve Motif Yapısı, Ankara: Başbakanlık Basımevi.
KÖSE, N. (1996). Araştırmalar I, Ankara: Milli Folklor Yayınları.
KÖSE, N. (2003). “Türk Düğünlerinde Gerdek Sonrası Duvak Geleneği”, Milli Folklor, S. 60, s. 93-98.
KUŞDEMİR, O. F. (2004). Türk Dünyası Halk İnançlarında Karşılaştırmalı Doğum Motifi ve Dr. Yaşar Kalafat’ın Halk Bilimi Çalışmaları, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, s. 65-66.
KUTLU, S.S. (2011). Gaziantep Geleneksel Kültüründe Evlenme, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
KUZU, F. P. (2010). Anamur Folkloru, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
KÜÇÜK, A.(1987), “Erzincan ve Çevresindeki Halk İnanışlarına Toplu Bak”, III. Milletlerarası Türk Folkloru Kongresi Bildirileri, C. IV, Ankara: Başbakanlık Basımevi.
KÜÇÜK, M. A. (2015). “Ölüm Belirtileri”, Aile Yazıları / 8, Ankara: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Yayınları.
LARİNA, E. ve NAUMOVA O. (2010). “Rusya Kazaklarında Kız Açırma Geleneği”, Sredneaziatskiye İssledovaniya Dergisi, S. 5, s. 3-20.
LAZAREVSKİY, F. (2006). Kazak Halkının Dӓstürlerimen Adet Kurıptarı. Makaleler Toplamı. С.1: Almatı: Arıs Yayınevi.
LOBAÇOVA, N. P. (1975). Formirovaniye Novoy Obryadnosti Uzbekov, Moskova.
LVOVA, vd. (2013a). Güney Sibirya Türklerinin Geleneksel Dünya Görüşleri I- Kainat ve Zaman, Nesneler Dünyası, (Çev. Metin Ergun), Konya: Kömen Yayınları.
LVOVA, vd. (2013b). Güney Sibirya Türklerinin Geleneksel Dünya Görüşleri II- İnsan ve Toplum, (Çev. Metin Ergun), Konya: Kömen Yayınları.
MADEN, A. (1991). “Ölüm İle İlgili Adet ve İnanmalar”, Türk Aile Ansiklopedisi 3. İstanbul: Başbakanlık Aile Kurumu Yayınları, s. 815-824.
MARSHALL, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü, (Çev. Osman Akınhay – Derya Kömürcü), Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
MİRZAOĞLU, F. G. (2004). “Aydın-Karpuzlu Yöresinde Nişan Çiçeği Geleneği ve İşlevsel Yapısı”, Bilig, Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, S. 31, s. 195-206.
MİRZAOĞLU, F. G. (2015). Halk Türküleri (Konu-İcra-Yapı-Anlam-İşlev), Ankara: Akçağ Yayınları.
MOHAMMADİ, A. (2015). “Hazara Türklerinin Halk İnanışlarında Doğum-Evlenme ve Ölüm”, Milli Folklor, S. 105, s. 111-119.
MUKHTARKHANOVA, R. (2019). Kazakistan’da Geçiş Dönemleriyle İlgili Yaşayan Âdet, İnanış ve Uygulamalar Üzerine Bir Karşılaştırma Denemesi (Zhambyl-Samsun Örneği), Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
MURATOĞLU, M. vd. (1996). Özbekistan-Anadolu Karşılaştırmalı Türk Halk İnançları, Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı Yayınları.
MUSAGAJİNOVA, A. (2015). “Pavlodar İrtış Bölgesi Kazaklar’ın Ölüm Geleneğinde İslamiyet Öncesi Unsurlar”, Vestnik Arheologii, Antropologii i Etnografii Dergisi, S. 1 (28). s. 133-137.
MUSTAFİNA, R. (1992). 19. Yüzyılın Sonu 20. Yüzyılın Başı Güney Kazakistan Kazaklarının Müslümancılığı Çerçevesinde Gelenekler ve Ayinler, Alma-Ata: Kazak Üniversitesi.
NUSPOKULI, A. ve JAPARULI, Ä. (2011). Ağaş Besikten Jer Besikke Deyin. 4. Tom. Almatı: Öner Baspası.
OĞUZ, M. Ö. (2006). Araştırmaların Tarihi, Türk Halk Edebiyatı El Kitabı, Ankara: Grafiker Yayınları.
OĞUZ, M. Ö. (2012). “Yazılı Hukuk ve Sözlü Hukuk Açısından Evlenme Pratikleri ve Töre Cinayetleri”, Milli Folklor, S. 95, s. 103-113.
ONĞAROV, E. A. ve İBADULLAYEV, S. Z. (2017). Canaza Jӓne Jerlev Rӓsimderi, Astana: Kazakistan Müsülmandarı Dini Baskarması.
OSPANULI, E. (2009). Kazak Halkının Salt-Dästürleri, Almatı: Orda Baspası.
ÖGEL, B. (2001). Türk Kültürünün Gelişme Çağları, İstanbul: Türk Dünyası Araştırma Vakfı Yayınları.
ÖGER, A. (2013). “Uygur Türklerinin Doğum Âdetleri”, Turkish Studies, Volume 7/1 Winter, s. 1679-1694.
ÖGER, A. (2013). Uygur Türklerinde Törenler ve Bayramlar, Ankara: Grafiker Yayınları.
ÖLMEZ, Ö. (2008). Türk Folklorunda Ölüm Üzerine Sosyolojik Bir Çalışma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
ÖRNEK, S. V. (1971). Etnoloji Sözlüğü, Ankara: Ankara Üniversitesi DTCF Yayınları
ÖRNEK, S. V. (1977). Türk Halk Bilimi, Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
ÖRNEK, S. V. (1971). Anadolu Folklorunda Ölüm, Ankara: A.Ü. DTCF Yayınları.
ÖRNEK, S V. (1979). Geleneksel Kültürümüzde Çocuk, Türkiye İş Bankası Yayınları.
ÖRNEK, S. V. (1981). “Sivas ve Çevresinde Hayatın Safhalarıyla İlgili Batıl İnançların ve Büyüsel İşlemlerin Etnolojik Tetkiki”, Ankara Üniversitesi DTCF Dergisi, S. 174, s. 25-34.
ÖRNEK, S. V. (2000). 100 Soruda İlkellerde Din, Büyü, Sanat, Efsane, İstanbul, Gerçek Yayınevi.
ÖZARSLAN, M. (2003). “Türk Kültüründe Ağaç ve Orman Kültü”, Türkbilig Dergisi, S.5, s. 94-102.
ÖZARSLAN, M. (2009). “Üsküdar’da Yatır ve Ziyaret Yerleri”, Motif Akademi Halkbilimi Dergisi, S.3-4, s. 300-308.
ÖZBAY, E. (2007). Türkmenistan’dan Anadolu’ya Örf Adet ve Halk İnançları, İstanbul: IQ Kültür-Sanat Yayıncılık.
ÖZİÇ, N. (2000). Muğla Ula-Gökova-Akyaka Folkloru, Samsun: Furkan Ofset.
ÖZDEMİR, N. (2005). Cumhuriyet Dönemi Türk Eğlence Kültürü, Ankara: Akçağ Yayınları.
ÖZDEMİR, M. (2018). “Selâm ile Düğün Çağırma Geleneğinden Davetiye Kültürüne Kültürel Ekonomik Bir İnceleme”, 9. Milletlerarası Türk Halk Kültürü Kongresi Bildirileri (Gelenek-Görenek-İnançlar Seksiyonu), Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, s. 241-261.
ÖZKARSLI, Ş. Y. (2007). “Polatlı Kırım Türklerinin Geleneksel Törenleri”, Türkbilig Türkoloji Araştırmaları Dergisi, S.13, s. 115-129.
ÖZTELLİ, C. (1953), “Zile’de Doğum Âdetleri”, TFA, C. 2
ÖZTÜRK, D. (2019). “Ereğli (Zonguldak). İlçesinde Geçiş Dönemleri (Doğum-Evlenme-Ölüm)”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
ÖZTÜRKMEN, A. (2006). Türkiye’de Folklor ve Milliyetçilik, İstanbul: İletişim Yayınları.
POLAT, K. (2008). Beşikten Mezara Kırgız Türklerinde Gelenek ve İnanışlar, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
POTAPOV, L. P. (2012). Altay Şamanizmi, (Çev. Metun Ergun), Konya: Kömen Yayınları.
PLOTNİKOV, V. (2006). Kazak Halkının Destürlerimen Adet Gurıptarı. Makaleler Toplamı, С.2. Almatı: Arıs Yayınevi.
PERÇEMLİ, V. (2011). Gagauz Türklerinde Doğum, Evlenme ve Ölüm Âdetleri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
RADLOFF, W. (1994). Sibirya’dan, (Çev. Ahmet Temir), İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
RADLOFF, W. (1999). Türklük ve Şamanizm, İstanbul: Örgün Yayınevi.
RAHMAN, A. (1987). “Uygurların Defin Merasimleri”, III. Milletlerarası Türk Folklor Kongresi Bildirileri, IV. Cilt (Gelenek, Görenek ve İnançlar), Ankara: Başbakanlık Basımevi, s. 307-318.
RAHMAN, A. (1996). Uygur Folkloru, (Çev. Soner Yalçın ve Erkin Emet), Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
ROUX, J. P. (1998). Türklerin ve Moğolların Eski Dini, (Çev. Aykut Kazancıgil), İstanbul: İşaret Yayınları.
ROUX, J.-P. (1999). Altay Türklerinde Ölüm, (Çev. Aykut Kazancıgil), İstanbul: Kabalcı Yayınları.
ROUX, J.-P. (2005). Orta Asya’da Kutsal Bitkiler ve Hayvanlar, (Çev. Aykut Kazancıgil-Lale Arslan), İstanbul: Kabalcı Yayınları.
SAKAOĞLU, S. (1985). “Ailede Sevinç ve Üzüntüler”, Görgü Ansiklopedisi-Geleneklerimiz Göreneklerimiz, İstanbul: Tercüman Yayınları, s. 327-345.
SANCAK, Ş. ve ALVER M. (2011). “Cinsiyet Tahminine Dayalı İnanış ve Uygulamalara Yönelik Bir Değerlendirme: Alman Kültürü ve Türk Kültüründe Karadeniz Örneği”, Karadeniz Araştırmaları Dergisi, S.30, s.143-155.
SANTUR, M. C. (1995). “İç Anadolu Bölgesinde Gelinin Kız Evinden, Oğlan Evine Getirilmesi Sırasında Uygulanan Gelenekler”, III. Milletlerarası Türk Halk Edebiyatı ve Folkloru Bildirileri, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, s. 194-207.
SANTUR, M. C. (2006). “Denizli Evlenme Geleneklerinin Değerlendirilmesi”, Uluslararası Denizli ve Çevresi Tarih ve Kültür Sempozyumu Bildirileri, Denizli, C. 2, s. 436-443.
SARAÇ, Ö. (2017). “Geçmişten Günümüze Boyabat Ölüm Adetleri”, Studies of The Ottoman Domain, S. 13, s. 185-192.
SAYGILI, Y. (2015). Kırşehir İli Abadallarında Geçiş Ritüelleri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
SELÇUK, A. (2004). “Tahtacıların Doğum ile İlgili İnanç ve Uygulamalarına Fenomenolojik Bir Yaklaşım” TÜBAR C. XVI Güz, s. 163-180.
SEROŞEVŞKY, V. L. (2007). Saha Yakutlar, İstanbul: Selenge Yayınları.
SEVER, M. (2004). “Türk Halk İnançlarında ve Halk Hekimliği Uygulamalarında Meyve”, Türklük Bilimi Araştırmaları, S. 16, s. 95-109.
SEYİDOF, M. (1982). “Altın Muharib’in Soy-Etnik Talili Hakkında”, (Akt. Yavuz Akpınar), Kardeş Edebiyatlar. S.2, s. 32.
SEYİDOV, M. A. (1980). “Bazı Abidelerde Ad Koyma Âdetinin Kalıntıları Hakkında Mülahazalar”, Köz Dergisi, S.3, s. 65-70.
SEZEN, L. (2005). “Evlenme Biçimleri”, A.Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, S. 27, s. 185-195.
SURAGANOVA, Z. (2007). “Kazaklarda Hediye Verme Geleneğinde Büyü”, Tomsk Devlet Üniversitesi Dergisi, S. 297, s. 133-135.
SURAGANOVA, Z. (2009). Kazaklar’da Geleneksel Hediyelerle Paylaşma Kültürü. Astana: Kam Mediaprint Tipografisi.
SÜMBÜLLÜ, Y. Z. (2004). “Tıbbı ve Mistik Folklor Açısından Aşerme” A.Ü. Türkiyat Araştırma Enstitüsü Dergisi, S. 23, s.133-143.
SÜMER, F. (1985). “Eski Türklerde İsim Koyma Geleneğinden Adsız”, Türk Edebiyat ve Folklorunda Yeni Görüşler, C. l, Ankara.
SOLMAZ, E. (2018). “Özbek Halk Kültüründe Doğum İle İlgili Pratikler”, Uluslararası Folklor Akademi Dergisi, C. 1, S.1, s. 127-136.
SMAGULOV, B. (2002). “Omsk Bölgesi Güney-Doğu Kazaklarının Ölüm Gelenekleri”, Vestnik Omskogo Universiteta Dergisi. S. 3. s. 61–64.
STASEVİÇ, I. (2009). “19. Yüzyıl Sonu ve 20. Yüzyıl Başında Kazaklarda Evlilik ve Aile. Zaman ve Gelenekler”, Tarihi Değişimler Çerçevesinde Orta Asya Gelenekleri Makaleler Toplamı, s. 93-111.
STASEVİÇ, I. (2011). Kazaklarda Kadının Sosyal Durumu. Günümüzde ve Geçmişte. Saint-Petersburg: Nauka Yayınevi.
ŞAHİN, Ş. S. (2006). “Antakya’da Kültürel ve Demegrafik Boyutuyla Ölüm”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.
ŞAHİN, Ö. A. (2007). “Gaziantep’te Yaşayan Barak Türkmenlerinin İnanç, Adet ve Geleneklerinin Dinler Tarihi Açısından Değerlendirmesi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
ŞAHİN, H vd. (2009). “Gebelerin İnanışları: Besin Seçimi Bebeğin Cinsiyetini ve Fiziksel Özelliklerini Etkiler mi?”, Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırması Dergisi, C. 11, S. 5, s. 41-51.
ŞAHİN, A. (2019). Bursa Keles Yöresi Ölüm İle İlgili Adet ve İnanışlar, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
ŞAHİN, Ö. (2020). “Afyonkarahisar İli Sinanpaşa İlçesi Düzağaç Kasabası Doğum Evlenme Ölüm Adetleri ve Müzik Pratikleri”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
ŞAYGOZOVA, J., MUZAFAROV, R. ve SULTANOVA, M. (2019). Avrasya Topraklarında Kazaklar: Tarih, Medeniyet ve Sosyal ve Kültürel Değişimler. Bilimsel Çalışmalar Toplamı. Omsk: Omsk Devlet Üniversitesinin Yayınevi.
ŞENESEN, R. O. (2011). Çukurova Bölgesi Girit Göçmenleri Halk Kültürü Araştırması. Adana: Karahan Kitabevi.
ŞİŞLO, B. (1975). Orta Asya’da İslamiyet Öncesi İnançlar ve Ritüeller. Moskova: Nauka.
ŞİŞMAN, B. (2001). “Anadolu’da Yaşayan Halk İnançlarının Menşei Üzerine Bir Araştırma”, Milli Folklor Dergisi, S. 46, s. 104-108.
ŞİŞMAN, B. (2002). “Samsun Yöresinde Geçiş Dönemleriyle İlgili Yaşayan Halk İnanışları ve Bunlara ait Uygulamalar”, Erdem Dergisi, Türk Halk Kültürü Özel Sayısı III, C. 13, S.39, s. 445-469.
ŞİŞMAN, B. (2017). Türk Kültüründe Evlilik (Geleneğin Son Yüzyılı-Samsun Örneği), Ankara: Kurgan Edebiyat Yayıncılık.
VAHATOV, B. (1994). Kazaktın Halık Ölenderi, Almatı, Jazuvşı Baspası.
VASİLYEV, Y, vd. (1996). Saha Yakut Halk Edebiyatı Örnekleri, Ankara: AKM Yayınları.
TAN, N. (2013). “Türkiye’de Halk Bilimi Çalışmalarının 100.Yılını Kutlarken, Folklor ve Edebiyat Dergisi, C.19, S.75, s. 237-243.
TANRIKULU, İ. (2017). Diyarbakır’ın Terkan Yöresi Geçiş Dönemleri (Doğum-Evlenme, Sünnet, Evlenme, Ölüm) Âdet ve İnanışları, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ardahan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ardahan.
TANYU, H. (1973). Dinler Tarihi Araştırmaları. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
TANYILDIZI, E. (2015). “Elazığ Halk Kültüründe Doğum Âdetleri”, Turkish Studies, Vol. 10/12 Summer, s. 1067-1084.
TAŞ, H. (2016). “Düzce’de Tahta Beşik Yapma Sanatı”, Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 5/4, s. 1897-1911.
TAŞ, S. (2019). Tunceli’de Geçiş Dönemleri: Doğum-Evlenme-Ölüm, Yayınlamamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
TAVULI, Ä. (2017). Kazak Salt-Dästürleri. Almatı: Balavsa Baspası.
TAYJANOVA, G. E. (1995). Kazahi; İstoriko-Etnografiçeskoe İssledovanie, Almatı: Kazahstan Yayınevi.
TEKE, E. (2005). Osmaniye’de Doğumla İlgili İnanç ve Uygulamalar, Yayınlamamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
TEZCAN, M. (1997). “Çocuk Nişanlılığı (Afyon Çayırbağ Köyü Örneği)”, Türk Halk Kültürü Araştırmaları, Ankara: HAGEM Yayınları.
TEZCAN, M. (2000). Türk Aile Antropolojisi, Ankara: İmge Kitapevi.
TÜRKMEN, F. ve ARIKAN, M. (2011). Kazak Destanları VIII, Alpamıs Batır, Kambar Batır, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
TOLEUBAYEV, A. (1991). Kazaklarda Aile Gelenek ve Ritüellerinde İslamiyet Öncesi İnançların Kalıntıları (19-20. yüzyıl Başı), Almatı: Gılım Baspası.
TÖRET, A. B. (2013). “Yapısal ve İşlevsel Özellikleriyle “Gelin Göçürme” (Muğla İli Örneği)”, TÜBAR Dergisi, S. 34, s. 35-56.
TUĞRUL, S. (2010). Ebedi Kutsal Ezeli Kurban-Çok Tanrılıktan Tek Tanrıcılığa Kutsal ve Kurban Mekanizmaları, İstanbul: İletişim Yayınları.
TURGUT, M. ve Semiha F. (2014). Türkiye Aile Yapısı Araştırması, Tespitler, Öneriler, Ankara: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Yayınları.
TÜRBEDAR, Ö. (2011). Düzce Halk Kültüründe Geçiş Dönemleri, Yayımlamamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
TÜRK, V. (1998). “Kazak Halk Kültürü ve Edebiyatından Örnek”, Türk Dünyası Dil ve Edebiyat Dergisi, S. 5, s.121-139.
TÜRKDOĞAN, O (1982), “Doğu Anadolu’da Ana-Çocuk Bakımı İle İlgili Kültür Kalıpları”, II. Milletlerarası Türk Folklor Kongresi Bildirileri IV. Cilt (Gelenek-Görenek ve İnançlar), Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
TÜRKÇE SÖZLÜK, (1998). Ankara: T.D.K. Yayınları, Cilt 1.
TRİFONOV, Y. (1972). Türkologiçeskiy Sbornik. Makaleler Toplamı. Moskova: Nauka.
TRYJARSKİ, E. (2012). Türkler ve Ölüm, (Çev. Hafize Er), İstanbul: Pinhan Yayınları.
ÜNAL, F. (2008). “Kazak Türklerinde Defin Merasimi ve Aş Verme Geleneği”, Bilig Dergisi, S. 45, s.103-130.
ÜNAL, A. (2015). “Geleneksel Türk Ailesinde Çocuk ve Çocuk İle İlgili İnanç Felsefesi”, Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, Yıl. 15, S. 35, s. 9-36.
ÜLKÜTAŞIR, M. Ş. (1973)” Cumhuriyet Devrinde Folklor Hareketlerine Toplu Bir Bakış, Ankara: Millî Folklor Enstitüsü Yayınları.
ÜLKÜTAŞIR M. Ş. (1976) “Türkiye Türklerinde Ad Verme ile İlgili Gelenek ve İnançlar”, I. Uluslararası Türk Folklor Kongresi Bildirileri, IV. Cilt, Kültür Bakanlığı MFAD Yayınları, Ankara, s. 369-384.
VARVAR, M. (2010). Çankırı’da Kına, Nişan ve Düğün Geleneği, Yayımlamamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
VERİM. Osman. (2001). Beyağaç Halk Kültürü, Yayınlamamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
YAKICI, A. (1992). “Anadolu Düğün Geleneğinin Hayata, Sanata ve Edebiyata Etkisine Dair”, Milli Folklor, S. 13, s. 28-31.
YALÇIN, H. (2011). Anne Adaylarına Verilen Eğitimin (Asbep) Gebelik, Doğum, Lohusalık ve Bebek Bakımına İlişkin Fonksiyonel Olmayan Uygulamalara Etkisi (Karaman İli Örneği), Yayınlamamış Doktora Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
YALÇIN, H. ve KOÇAK, N. (2013). “Gebelikle İlgili Geleneksel İnanç ve Uygulamalar ve Karaman Örneği”, Kent Akademisi, C. 6, S. 1. s. 18-34.
YALMAN, A. R. (1997). Cenupta Türkmen Oymakları I, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
YALMAN, A. R. (1977). Cenupta Türkmen Oymakları II, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
YEŞİL, Y. (2012). Türk Dünyasında Geçiş Dönemi Ritüelleri ve Bu Ritüellerde İcra Edilen Türler, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
YILDIRIM, S. (2012). “Kazak Türklerinin Toponomik Efsaneleri”, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 7/1, s. 2101-2121.
YILDIRMIŞ, F. (2017). “Trabzon’da Kaybolan Bir Kültür Öğesi: Geleneksel Ahşap Beşik”, Mavi Atlas, 5/2, s. 424-437.
YILDIZ, M. (2000). Dünü, Bugünü ve Yarınıyla Kafkasya’da Sosyo- Kültürel Hayat, Konya: Yitik Hazine Yayınları.
YILDIZ, N. (2009). “Türk Destanlarında Çocuksuzluk.” Milli Folklor, S. 82, s. 76-88.
YOLOĞLU, G. (1999). Türklerin Aile Merasimleri, Ankara: AKMB Yayınları.
USLU, Şükrü. (2004). “Darende ve Çevresinde Halk İnanışları”, Milli Folklor, S.61, s. 90-101.
UYSAL, Y. (2009). “Gazipaşa Folkloru / Geçiş Dönemi Âdetleri”, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl. 2, S.3, s. 209-224.
ÜNAL, M. (1996). A Comparative Study of Funeral Customs in Turkey and Azerbaijan with Particular Reference to the Pre-Islamic Turkic As-pects, (Basılmamış DT) Birmingham.
İNTERNET KAYNAKLARI
http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/40/504/6109.pdf).
(http://www.matritca.kz/news/44847-zachem-umirali-nevesty-neizvestnye-storony-kazahskoy-svadby.html). | tr_TR |
