| dc.identifier.citation | Adalı, O. (1982). Yüksek Öğretimde Sözlü ve Yazılı Anlatım. İzmir: Aydın.
Akinsola, M. K., & Awofala, A. (2009). Effect of personalization of instruction on students’ achievement and self-efficacy in mathematics word problems. International Journal of Mathematical Education in Science and Technology, 40(3), 389-404.
Aksan, D. (1998). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK .
Altunkaya, H., & Erdem, İ. (2013). Hükümlü ve tutuklulara sıfatlar konusunun dramatizasyon yöntemi kullanılarak öğretimi. Milli Eğitim(198), 27-41.
Anand, P. G., & Ross, S. M. (1987). Using computer assisted ınstruction to personalize arithmetic materials for elementary school children. Journal of Educational Psychology, 79(1), 72-78.
Atabay, N., Kutluk, İ., & Özel, S. (1983). Sözcük Türleri. Ankara: TDK.
Awofala, A. (2011). Effect of personalized, computer-based ınstruction on students’ achievement in solving two-step word problems. International Journal of Mathematics Trends and Technology, 2(2).
Awofala, A., Balogun, T. A., & Olaganju, M. A. (2011). Effects of three modes of personalization on students’ achievement in mathematics word problems in Nigeria. International Journal for Mathematics and Teaching, 1-25.
Awofala, A. (2014). Examining personalisation of instruction, attitudes toward and achievement in mathematics word problems among Nigerian senior secondary school students. International Journal of Education in Mathematics, 2(4), 273–288.
Awofala, A. (2016). Effect of personalisation of instruction on students’ motivation to learn mathematics word problems in Nigeria. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 7(3), 486-509.
Bağçeci, B., & Demir, A. (2011). Eğitimde bireysel farklılıklar ve önemi. 20. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. Burdur: Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
Balcı, T. (2016). Türkçe öğretiminde kişiselleştirilmiş alıştırma soruları kullanmanın öğrenci başarısına etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Balcı, A. (2018). Sosyal Bilimlerde Araştırma (13.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Barbarosluoğlu, C. (2016). Kişiselleştirilmiş öğrenme ortamları: Alanyazın incelemesi. V. Sakarya’da Eğitim Araştırmaları Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (s. 101-104). Sakarya: Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Bates, E. T., & Wiest, L. R. (2004). Impact of personalization of mathematical word problems on student performance. The Mathematics Educator, 14(2), 17-26.
Blom, J. O. (2000). Personalization - A Taxonomy. Extended Abstracts of the CHI 2000 Conference on Human Factors in Computing Systems (s. 313-314). New York: ACM.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (14.Baskı). Ankra: Pegem Akademi.
Büyüköztürk, Ş. (2018). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (24.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Candeğer, Ü., & Mete, F. (2015). Tarihsel anlatıları yazılı ifade etmede Türkçe kullanımı: Ankara ili örneği. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi(29), 26-38.
Ceylan, S. (2006). İlköğretim 8.sınıf öğrencilerinin sıfatları kullanma becerisi ile okul başarıları arasındaki ilişkiler. (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.
Chen, C. J., & Liu, P. L. (2007). Personalized computer-assisted mathematics problem-solving program and its impact on Taiwanese students. Journal of Computers in Mathematics and Science Teaching, 26(2), 105-121.
Chen, C. M., & Chung, C. J. (2008). Personalized mobile english vocabulary learning system based on item response theory and learning memory cycle. Computers & Education, 51(2), 624-645.
Cordova, L. I., & Lepper, M. R. (1996). Intrinsic motivation and the process of learning: beneficial effects of contextualization, Personalization, and Choice. Journal of Educational Psychology, 88(4), 715-730.
Çakır Balta, Ö. (2008). Bilgisayar ve sınıf ortamında kişiselleştirilmiş sözel matematik problemlerini kullanmanın öğrenci başarısına etkisi. (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
Çakır, Ö. (2012). Öğretmen adayları ve öğretmenlerin kişiselleştirilmiş öğretime ilişkin görüşleri. 6th International Computer and Instructional Technologies Symposium. Gaziantep.
Çakır, Ö. (2013). Teacher candidates and teachers’ opinions on personalized teaching. GJHSS-G: Linguistics & Education, 13(6), 14-19.
Çakır, Ö., Çakmak, S., & Yılmaz, F. (2016). The effect of personalization in physics teaching. New Trends and IssuesProceedings on Humanities and Social Sciences. [Online], 6, 149-156.
Çeçen, M. A., & Aytaş, G. (2008). Metne dayalı dil bilgisi öğretiminin sekizinci sınıf öğrencilerinin dil bilgisi başarısına etkisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 133-149.
Çilenti, K. (1988). Eğitim Teknolojisi ve Öğretim. Ankara: Kadıoğlu.
Çotuksöken, Y. (1990). Türkçenin anadili olarak öğretimi: sorunlar - çözümler. Varlık, 997, 4-6.
Davies, A. (2006). What do learners really want from their EFL course? ELT Journal, 60(1), 3-12.
Davis-Dorsey, J., Ross, S. M., & Morrison, G. R. (1991). The role of rewording and context personalization in the solving of mathematical word problems. Journal of Educational Psychology, 83(1), 61-68.
Demirel, Ö. (1995). Türkçe Programı ve Öğretimi. Ankara: USEM.
Demirel, Ö. (2003). Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem.
Demirel, Ö. (2011). İlköğretim ikinci kademe Türkçe öğretim sorunları ve bu sorunların çözüm yolları. Gazi Üniversitesi Türkçe Araştırmaları Akademik Öğrenci Dergisi, 1(1), 50-59.
Diack, A. (2004). Innovation and personalised learning. Education Review, 18(1), 49-55.
Dolunay, S. K. (2010). Dil bilgisi öğretiminin amacı ve önemi. TÜBAR, 27, 275-284.
Doğan, P. (2017). İngilizce öğretiminde kişiselleştirmenin lisans öğrencilerinin başarılarına etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Dutke, S., Grefe, A. C., & Leopold, C. (2016). Learning from scientific texts: personalizing the text increases transfer performance and task involvement. European Journal of Psychology of Education, 31, 499-513.
Erdem, İ., & Çelik, M. (2011). Dil bilgisi öğretim yöntemi üzerine değerlendirmeler. Turkish Studies, 6/1, 1030-1041.
Ergin, M. (2004). Üniversiteler İçin Türk Dili. İstanbul: Bayrak.
Ergin, M. (2012). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak.
Eroğlu, S., & Çağlayan, N. (2009). İlköğretim 6.sınıf Türkçe kitaplarındaki kelime grupları ve öğretimi üzerine bir değerlendirme. Uludağ Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(2), 623-636.
Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Gül.
Güneş, F. (2013). Türkçede metin öğretimi yerine metinle öğrenme. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(11), 603-637.
Güven, M. (2006). "Yılkı atı" romanında atlarla ilgili sıfatlar (nitelik anlamlı ve niteleme görevli sıfatlar). Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 6(2), 333-345.
Güven, A. Z. (2013). Dil bilgisi konularının öğretim sorunları. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 1-10.
Hart, J. M. (1996). The effect of personalized word problems. Teaching Children Mathematics, 2(8), 504–505.
Herndon, J. N. (1988). Achievement and continuing motivation under differing levels of personalized instruction. (Doctoral dissertation). Arizona State University, Arizona.
Ilgaz, H. (2018). Bireysel farklılıklar kapsamında çevrimiçi öğrenmearaştırmalarına ilişkin sistematik bir derleme. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 11(4), 1003-1018.
Karadüz, A. (2007). Dil Bilgisi Öğretimi. İlköğretimde Türkçe Öğretimi içinde (s. 281-308). Ankara: Pegem Akademi.
Karasar, N. (2018). Bilimsel Araştırma Yöntemi (33.Baskı). Ankara: Nobel.
Kardaş, D. (2016). The use of personalized texts for teaching Turkish as a second language. Educational Research and Reviews, 11(6), 252-259.
Karp, H. J. (1983). The use of Keller’s personalized system of instruction. Annual Meeting of the Southwestern Psychological Association içinde . Dallas.
Kayaaslan, T., & Çakır, Ö. (2017). Türkçe öğretiminde kişiselleştirilmiş alıştırma soruları kullanmanın öğrenci başarısına etkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 50(1), 19-42.
Keefe, J. W., & Jenkins, J. M. (2000). Personalized instruction: changing classroom practice. Larchmont, NY: Eye on Education.
Keefe, J. W., & Jenkins, J. M. (2002). Personalized instruction. Phi Delpha Kappan, 83(6), 440-448.
Keefe, J. W. (2007). What is personalization? Phi Delta Kappan, 89(3), 217-223.
Keskinci, D. (2017). Oğuz Atay’ın “bir bilim adamının romanı” adlı eserindeki niteleme sıfatları. (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). İstanbul Kültür Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Kilmen, S. (2015). Eğitim Araştırmacıları İçin SPSS Uygulamalı İstatistik. Ankara: Edge Akademi.
Kışla, T., & Şahin, M. (2015). Kişiselleştirilmiş (Kişiye Özgü) Öğrenme-Öğretme Yaklaşımı. Etkinlik Örnekleriyle Güncel Öğrenme-Öğretme Yaklaşımları-II içinde (s. 172-208). Ankara: Pegem.
Kitzinger, J. (1995). Qualitative research: introducing focus groups. British Medical Journal(311), 299-302.
Koç, E. M. (2018). A critical view on the intensified adjectives in Turkish. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(2), 314-324.
Kolaç, E., Demir, T., & Karadağ, R. (2012). Öğretmen adaylarının dil eğitiminde çocuk edebiyatı metinlerinin kullanımına yönelik görüşleri. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(16), 195 - 212.
Ku, H. Y., & Sullivan, H. J. (2000). Personalization of mathematics word problems in Taiwan. Educational Technology Research and Development, 48(3), 49–59.
Ku, H. Y., & Sullivan, H. J. (2002). Student performance and attitudes using personalized mathematics instruction. Educational Technology Research and Development, 50(1), 21-34.
Ku, H. Y., Harter, C., Liu, P. L., Cheng, Y. C., & Yang, L. (2004). The effects of using personalized computer-based instruction in mathematics learning. National Educational Computing Conference içinde. New Orleans.
Ku, H. Y., Harter, C. A., Liu, P. L., Thompson, L., & Cheng, Y. C. (2007). The effects of individually personalized computer-based instructional program on solving mathematics problems. Computers in Human Behavior, 23, 1195–1210.
Liu, H. I., & Yang, M. N. (2005). QoL guaranteed adaptation and personalization in e-learning systems. IEEE Transactions on Education, 48(4), 676-687.
Lopez, C. L., & Sullivan, H. J. (1992). Effect of personalization of instructional context on the achievement and attitudes of Hispanic students. Educational Technology Research and Development, 40(4), 5-13.
Mert, O. (2002). Türkçe'nin eğitim ve öğretimi üzerine bir bibliyografya denemesi. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi(19), 349-381.
Mete, F., Çakır, Ö., & Kantos, Z. (2017). Türkçe ve matematik dersleri için kişiselleştirilmiş öğretim süreci uygulamalarının karşılaştırılması. 3th International Symposium on Educational and Social Sciences in Turkish Cultural Geography'de sunulmuş bildiri. Fon Üniversitesi, Üsküp/Makedonya.
Mete, F., Çakır, Ö., & Kantos, Z. (2018). İlköğretim öğrencileri için kişiselleştirilmiş Türkçe metinlerin okuma anlamaya etkisi. VI. Uluslararası Çin'den Adriyatik'e Sosyal Bilimler Kongresi Özet Kitabı,(s.297). Ankara.
Mete, F., Çakır, Ö., & Acar, S. (2018). Türkçe metinlerde kişiselleştirmenin okuduğunu anlamaya etkisi. INES International Academic Research Congress'de sunulmuş bildiri, (s.148). Alanya/Antalya.
Mete, F., & Ceylan, İ. (2019). Türkçe Öğretimi Ögelerin Sıralanışına Göre Cümle Türlerinin Graf Çizimleri. Ankara: Nobel.
Milli Eğitim Bakanlığı (2018). İlköğretim Türkçe Dersi (1,2,3,4,5,6,7,8.Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: T. C. Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
Morrison, G. R., Ross, S. M., & Baldwin, W. (1992). Learner control of context and instructional support in learning elementary school mathematics. Educational Technology Research & Development, 40(1).
Özarslan, Y. (2010). Kişileştirilmiş öğrenme ortamı olarak IPTV. Uluslararası Eğitim Teknolojileri Konferansı.
Özdamar, K. (2017). Eğitim, Sağlık ve Davranış Bilimlerinde Ölçek ve Test Geliştirme Yapısal Eşitlik Modellemesi. Eskişehir: Nisan Kitabevi.
Pane, J. F., Steiner, E. D., Baird, M. D., & Hamilton, L. S. (2015). Continued Progress: Promising Evidence on Personalized Learning. Temmuz 04, 2019 tarihinde Rand Corporation: https://www.rand.org/pubs/research_reports/RR1365.html adresinden alınmıştır.
Papanikolaou, K. A., Grigoriadou, M., Kornilakis, H., & Magoulas, G. D. (2003). Personalizing the interaction in a Web-based educational hypermedia system : the case of INSPIRE. User Modeling and User-Adapted Interaction, 13, 213-267.
Popescu, E., & Badica, C. (2009). Providing personalized courses in a Web-supported learning environment. 2009 IEEE/WIC/ACM International Joint Conference on Web Intelligence and Intelligent Agent Technology (s. 239-242) içinde.
Powell, S., Tindal, I., & Millwood, R. (2008). Personalized learning and the ultraversity experience. Interactive Learning Environments, 16(1), 63–81.
Robson, C. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemleri Gerçek Dünya Araştırması. (Ş. Çınkır, & N. Demirkasımoğlu, Çev.) Ankara: Anı.
Sampson, D., Karagiannidis, C., & Kinshuk. (2002). Personalised learning: educational, technological and standardisation perspective. Interactive Educational Multimedia, 4, 24-39.
Sezer, B. (2015). Kişiselleştirilmiş matematik problemlerinin akademik başarıya etkisi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(2), 73-88.
Sullivan, H., & Yu Ku, H. (2014). Student performance and attitudes using personalized mathematics instruction. ETR&D, 50(1), 21-34.
Şahin, M., & Kışla, T. (2013). Kişileştirilebilir öğrenme ortamları: literatür İncelemesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 81–91.
Şimşek, N., & Çakır, Ö. (2009). Effect of personalization on students' achievement and gender factor in mathematics education. International Journal of Social Sciences, 4(4), 278-282.
Tekindal, S. (2017). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
Tseng, J. R., Chu, H. C., Hwang, G. J., & Tsai, C. C. (2008). Development of an adaptive learning system with two sources of personalization information. Computers & Education, 51(2), 776-786.
Turgut, Ü., Salar, R., Aksakallı, A., & Gürbüz, F. (2016). Bireysel farklılıkların öğretim sürecine yansımasına dair öğretmen görüşlerinin incelenmesi: nitel bir araştırma. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 431-444.
Üstten, A. (2004). Dil bilgisi öğretimi ile ilgili yaklaşımlar ve tartışmalar. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim(56), 17-19.
Vendryes, J. V. (2001). Dil ve Düşünce. (B. Vardar, Çev.) İstanbul: Multilingual.
Wright, J. P., & Wright, C. D. (1986). Personalized verbal problems: an application of the language experience approach. Journal of Educational Research, 79(6), 358-362.
Yalçın, A. (2012). Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Akçağ.
Yanbıyık, S., & Yılmaz, F. (2016). Literatür temelli bir araştırma: Türkçe öğretiminin sorunları. Journal of Research in Education and Society, 3(1), 60-75.
Yılmaz, E. (2004). Türkiye Türkçesinde Niteleme Sıfatları. İstanbul: Değişim.
Yılmaz, F., & Eren, Z. (2015). Çoklu zeka kuramı ile niteleme sıfatlarının öğretimi. Akademik Bakış Dergisi(48), 157-170.
Zengin, D. (2003). Sıfatların başka sözcük türlerine kayması. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi, 43(2), 83-99.
Zeytçioğlu, A. M. (2017). Sınıf ortamında etkileşimli tahta İle grupsal kişiselleştirilmiş sözel matematiksel problemler kullanmanın öğrenci başarısı üzerine etkisi: Darüşşafaka lisesi örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. | tr_TR |
