Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorKaymaz, Figentr_TR
dc.contributor.authorSüzer, Ayşegültr_TR
dc.date.accessioned2015-10-14T10:41:10Z
dc.date.available2015-10-14T10:41:10Z
dc.date.issued2013tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/1008
dc.description.abstractDuring pregnancy, fetal water requirements increase markedly due to the exponential growth of fetus. Physiological data indicate that both a transcellular and a paracellular pathway are available for water transport across the human placenta. Transcellular water flux may be facililated by aquaporins (AQPs), a family of small integral membrane proteins. Aquaporins transport either water alone or water and small solutes such as gliserol. In mammals, there are at least 13 AQPs, which show a wide range distribution in organs that are actively involved in water transport. AQP9 is a member of aquaglyseroporin subfamily of AQPs and share the highest amino acid sequence homology with AQP3, AQP7 and AQP10. In addition to water, AQP9 transports small uncharged molecules like glycerol, urea, purines and pyrimidines. It is generally accepted that in addition to stimulating glucose transport, binding of insulin to cell surface receptors alters the expression of numerous genes in a variety of tissues. In placental trophoblastic cells, insulin has no stimulatory effect on glucose uptake or glycogen synthesis, but it is involved in the synthesis of human placental lactogen (hPL) and hCG and the regulation of 3ß-hydroxysteroid dehidrogenase. In literature, the relationship of AQP9 and insulin has been investigated. It has been reported that insulin decreased the molecular expression of AQP9 exclusively in explant from normal placentas in a concentration-dependent manner. TNF-alfa is an antiinflamatory cytokine. It is one of the reason of insulin resistance in the pregnancy. Treatment with TNF-alfa previous to insulin addition in normal placental explants, prevent the changes in AQP9 expression. Gestational diabetes mellitus (GDM) is a pregnancy releated metabolic disorder and it is characterized by impaired glucose tolerance. GDM is the most common metabolic disorder in the pregnancy. Pathology in the GDM can occurs because of different etiological reasons which cause the deficiency or peripheric resistance of insulin. The objective of this study is to evaluate the expression of AQP8 and AQP9 in placentas with GDM. Samples from normal and gestational diabetic placentas which is regulated with diet or insulin were studied by immunohistochemical staining. Specific anti- AQP8 and anti-AQP9 antibody was used for cellular localization of the molecules. In comparison to the other groups, AQP8 expression of mesenchymal cells in villi and Hofbauer cells were significantly decreased in the insulin regulated GDM group. In diet regulated GDM group, fetal capillary endothelial cells; there was a significant descrease in the AQP8 expression compared with the other groups. AQP9 expression of mesenchymal cells in villi in control group was lower in comparison to the other groups. In syncytiotrophoblast cell layer, AQP8 and AQP9 immunoreactivitiy shows similar expression patterns when we compared the groups with each other. Our results support the data that ‘insulin descreased the molecular expression of AQP9 in placental explants’ .tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherTıp Fakültesitr_TR
dc.subjectGestational diabetes mellitustr_TR
dc.titleGestasyonel Diyabetli Gebe Plasentalarında Aqp8 ve Aqp9 Dağılımlarının İncelenmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesisen
dc.callno2013/829tr_TR
dc.contributor.departmentoldHistoloji ve Embriyoloji Ana Bilim Dalıtr_TR
dc.description.ozetGebelik boyunca fetusun büyümesiyle fetal su ihtiyacı belirgin olarak artar. Fizyolojik veriler suyun plasentadan geçişi için hem transsellüler hem de parasellüler yolun mümkün olduğunu belirtmektedir. Transsellüler yolun küçük integral membran proteinleri olan akuaporinler (AQP) aracılığıyla gerçekleştiği düşünülmektedir. Bu proteinler hem suya hem de gliserol gibi küçük eriyiklere geçirgen olabilirler. Memeli dokusunda, organlarda geniş bir dağılım aralığı gösteren ve su transportunda aktif olarak rol oynayan 13 tane AQP bulunmuştur. AQP9 aquagliseroporin alt ailesinin bir üyesidir ve AQP3-7-8-10 ile en yüksek aminoasit sekansı homolojisini göstermektedir ve su geçirgenliğinin yanında gliserol, üre, pürin ve pirimidin gibi yüklü olmayan küçük moleküllere de geçirgendir. İnsülin hormonunun, glukoz transportunu stimüle etmek dışında hücre yüzeyine bağlandığında birçok genin ekspresyonunu değiştirdiği bilinmektedir. Plasenta ve trofoblastik dokularda insülinin hücrelere glukoz alımını ya da glikojen sentezini stimüle etmek gibi bir etkisi yoktur. Buna karşılık insülinin plasentada hPL (human plasental lactogen) ve HCG (human chorionic gonadotropin) hormonlarının sentezini arttırdığı ve 3ß-OH steroid dehidrogenaz enzim regülasyonunda görev aldığı bilinmektedir Akuaporin-insülin ilişkisi de araştırılmış, insülinin normal plasental eksplant kültürlerinde AQP9 ekspresyonunu azalttığı, ancak insulin rezistansı oluşturduğu bilinen bir molekül olan TNF-alfa uygulanmasından sonra bu etkinin ortadan kalktığı bildirilmiştir. Gestasyonel Diyabetes Mellitus, Gebelikte ortaya çıkan ya da gebelikte fark edilen glukoz toleransının bozulması olarak tanımlanmıştır. Gebelikte en sık görülen metabolik bozukluktur. Hastalıkta patoloji; farklı etyolojik sebeplerden dolayı insülin hormonunun eksikliği ya da periferik rezistansından dolayı meydana gelir. Bu çalışma, AQP8 ve AQP9 ‘un GDM’li plasentalardaki immunohistokimyasal dağılımını incelemek amacıyla gerçekleştirildi. Çalışmada; normal, insülinle regüle GDM’li ve diyetle regüle GDM’li hastalardan gruplar oluşturuldu ve villus yapısında bulunan hücreler AQP8 ve AQP9 ekspresyonu yönünden incelendi. Çalışmada toplanan doku örnekleri 38.-40. Gebelik haftasında doğum yapan bireylerden elde edildi. Insulinle regüle GDM grubunun Hofbauer hücrelerinde ve villus içi bağ dokusu hücrelerinde AQP8 immunoreaktivitesi diğer gruplara gore daha zayıftı. Fetal kapiller endotel hücreleri ise diyetle regüle GDM grubunda daha zayıf bir immünoreaktiviteye sahipti. Kontrol grubunda AQP9 ekspresyonu villus içi bağ dokusu hücrelerinde diğer gruplara gore daha zayıftı. Sinsityotrofoblast hücreleri ise tüm gruplarda AQP8 ve AQP9 ekspresyonu açısından benzer özellikteydiler. Çalışmamızda diyetle regüle ya da insulinle regüle GDM hastalarının sinsityotrofoblast tabakasında AQP8 ve AQP9 ekspresyonu, kontrol gruplarından farklı bir dağılım göstermemiştir. İnsulinin sinsityotrofoblast hücre tabakasında AQP9 ekspresyonunu azalttığı bilgisi göz önüne alındığında, çalışmamızda kullandığımız gestasyonel diyabeti olan ve kan glukoz seviyeleri diyetle ya da insülinle regüle edilmiş dolayısıyla insülin rezistansının da kırılmış olduğu kabul edilen hastalarda AQP’lerin immünohistokimyasal ifadelerinin kontrol grubuyla benzer özellik göstermesi beklenmelidir ki sonuçlarımız da bu yöndedir.tr_TR
dc.subtypemedicineThesis


Bu öğenin dosyaları:

Thumbnail

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster