Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorBayraktar, Miyasetr_TR
dc.contributor.authorAkın, Şafaktr_TR
dc.date.accessioned2015-10-14T10:03:33Z
dc.date.available2015-10-14T10:03:33Z
dc.date.issued2014tr_TR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/898
dc.description.abstractBackground and aim: Incidentally discovered adrenal masses [adrenal incidentalomas (AI)], generally 1 cm or more in diameter, are mostly benign and asymptomatic and are often considered as nonfunctional tumors. The aim of this study was to perform the imaging characteristics, endocrinologic screening and histologic diagnoses of adrenal incidentaloma cases encountered in our institute. Methods: This retrospective evaluation of patients with AI includes 543 cases between 2001 and 2013. Patients were 228 males and 315 females, aged between 18-105 yr (median, 57 yr). Results: Mass size (computed tomography measurement) ranged from 5-150 mm (median, 21 mm). Hormonal work-up demonstrated that 76.2% of the masses were nonsecretory, 11.4% were pheochromocytoma, 9.9% were defined as subclinical Cushing’s syndrome (SCS), 1.6% Cushing’s syndrome, 0.5% were hyperaldosteronism and 0.5% patient concomitant secretion of glucocorticoid, mineralocorticoid, androgen, and catecholamines. Adrenalectomy was performed in 108 patients with removal of 28 adrenocortical adenomas (26%), 15 pheochromocytoma (14%), 14 adrenocortical carcinomas (13%) and other less frequent tumor types. In patients with SCS; the rate of abnormalities was as follows: cortisol nonsuppressibility after 1 mg dexamethasone in 100%, above normal urinary free cortisol in 36.4%, and low ACTH in 28.6%. No significant difference was observed in the ages among patients with adrenocortical carcinoma and adrenocortical adenomas (48.7 ± 10.7; vs 55.6 ± 11.6 yr; p=0.066). Patients with adenomas were significantly smaller than carcinomas (32 ± 10 vs 54 ± 35; p=0.037). The survival of patients with AI that were functional evaluated was higher than those that were not (respectively; median149, 53 months). vii Conclusion: Based on these findings, an optimal diagnostic approach to an adrenal incidentaloma would consider the results of the initial biochemical and radiographic evaluations. Endocrine evaluation should be performed in all patients to identify silent states of hormone excess.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherTıp Fakültesitr_TR
dc.subjectAdrenal incidentalomatr_TR
dc.titleAdrenal Insidentaloma Vakalarının Retrospektif Analizitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesisen
dc.callno2014/1019tr_TR
dc.contributor.departmentoldİç Hastalıkları Ana Bilim Dalıtr_TR
dc.description.ozetAmaç: İnsidental olarak 1 cm ve üzerinde saptanan adrenal kitleler [adrenal insidentaloma (Aİ)], sıklıkla benign ve asemptomatiktir ve fonksiyonsuz tümörlerdir. Bu çalışmanın amacı Aİ tanılı hastaların; radyolojik görüntü özelliklerini, endokrinolojik taramalarını ve histolojik tanılarını değerlendirmektir. Yöntem: Bu çalışmada 2001 ve 2013 yılları arasında Hacettepe Hastanelerinde Aİ tanısı alan 543 hasta retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Sonuçlar: Hastaların 228’i erkek, 315’i kadındı, yaş aralığı 18-105 (ortanca 57) idi. Adrenal insidentolamaların kitle çapı (bilgisayarlı tomografi ölçümünde) 5-150 mm (ortanca 21 mm) arasında idi. Hormonal değerlendirme yapılan 202 hastanın; %76.2 fonksiyonsuz adenom, %11.4 feokromositoma, %9.9 subklinik Cushing sendromu, %1.6 Cushing sendromu, %0.5 hiperaldosteronizm ve %0.5 (n=1) hem feokromositoma hem Cushing sendromu hem de hiperandrojenizm görüldü. Adrenalektomiye giden 108 hastanın; 28 (%26)’i adrenokortikal adenom, 15 (%14)’i feokromositoma, 14 (%13)’ü adrenokortikal karsinom ve diğerleri nadir tümör tipleriydi. Subklinik Cushing sendromu hastalarının anormal sonuçlarına bakıldığında; 1 mg deksametazon supresyon testi (DST) ile supresyon olmaması %100 (11’de11) hastada, 24 saatlik idrar kortizolünde yükseklik %36.4 (11’de 4) hastada, gece yarısı kortizol düzeyinin ≥7 μg/dl olması %50 (2’de 1) hastada ve ACTH <10 pg/ml olması %28.6 (14’te 4) hastada gösterilmiştir. Feokromositoma hastalarının 4 (%26.7)’ü normotansifti. Adrenokortikal adenoma ve adrenokortikal karsinom arasında yaş açısından önemli farklılık görülmedi (48.7 ± 10.7; vs 55.6 ± 11.6; p=0.066). Adrenokortikal adenomların çapları adrenokortikal karsinomlardan daha küçüktü (32 ± 10 vs 54 ± 35; p=0.037). Fonksiyonel değerlendirilmesi yapılmayan hastaların sağkalımları (53 ay), fonksiyonel değerlendirme yapılanlara (149 ay) göre daha düşüktü. Tartışma: Bu bulgulara dayanarak Aİ’nın tanısal yaklaşımında başlangıç biyokimyasal ve radyolojik değerlendirme sonuçları yol gösterici olabilecektir. Endokrin değerlendirme sessiz hormon üretimlerinin tanımlanması için önerilmektedir.tr_TR
dc.subtypemedicineThesis


Bu öğenin dosyaları:

Thumbnail

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster