Özet
The aim of this study is to assert that the use of the phrases for learning the imperative,
which Korean students learning the Turkish language generally have difficulties with,
will have a positive effect on students and provide effective advice for Korean students
learning the imperative.
For this purpose, this paper compared and contrasted the Korean and Turkish imperative
statements, in terms of contrast linguistics and found out common areas and differences.
In addition, this paper examined the books that are used in Turkish language education
institutions, in order to analyze the differences in characteristics of the teaching methods
of the imperative in Korean and Turkish and survey the usage of phrases.
Between Korean and Turkish, the same thing in Direct Imperative and Indirect
imperative is the representation of honorific statements. And the imperative is expressed
by the ending term. It seems that the functions of Indirect imperative in Korean and
Turkish are variously expressed by the functions of ‘request’.
Unlike Korean, the third person statement is actively displayed by phrases in Turkish,
and this is taught as a ‘statement’ in Turkish education for foreigners.
This is a subject that confuses many students who are learning Turkish. Therefore, I
believe that using phrases in order to effectively absorb and understand the indirect
imperative, will help students.
Künye
Aksan, D. (1978). Anlambilimi ve Türk Anlambilimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Aksan, D. (1995). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK.
Aksan, D. (2000). Türkiye Türkçesinin Dünü, Bugünü, Yarını. Ankara: Bilgi Yayınevi.
Aksan, D. (2002). Anadilimizin Söz Denizinde. Ankara: Bilgi Yayınevi.
Aksan, D. (2003). Anlambilim Açısından Türkçenin Sözvarlığı, Günümüz Dilbilim Çalışmaları.
Ankara: Bilgi Yayınevi.
Aksan, D. (2009). Her Yönüyle Dil Ana Ç izgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK Yayınları.
Aksan, D. (2010). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü 2 / Deyimler Sözlüğü. İstanbul: İnkılap
Kitabevi.
Aksan, D. (2011). Türkçenin Gücü. Ankara: Bilgi Yayınevi.
Aksoy, Ö. A. (1988). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü 1. İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
Aksoy, Ö. A. (2010). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü 1 / Atasözleri Sözlüğü. İstanbul: İnkılap
Kitabevi.
Aksoy, Ö. A. (1993). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü 1-2. İstanbul: İnkılâp Kitapevi.
Austin. J. L. (1962). How To Do Things With Words. Oxford University Press.
Aydın Ö . (2007). Türkçede Üçüncü Kişi Buyrum Yapıları. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-
Coğrafya Fakültesi Dergisi 47. 151-163.
Bakır S. (2014). Türkiye’deki Yabancılara Türkçe Öğretim Merkezleri ve Atatürk Üniversitesi
Dil Eğitimi Uyglama ve Araştırma Merkezi (Dilmer). A. Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü
Dergisi [TAED] 51, ERZURUM, 435-456
Banguoğlu, T (2007). Türkçenin Grameri. Ankara: TDK Yay.
Banguoğlu, T. (2011). Türkçenin Grameri. 9. Baskı, Ankara: TDK Yayınları
Barın, E. (2004). Yabancılara Türkçe Öğretiminde İlkeler. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat
Araştırmaları, 1, 19-30.
Bayraktar, N., (2012). Türkçede Emir ve Rica Bildiren Kullanımlar Üzerine. Uluslararası
Yaşayan Türkçe Bilgi Şöleni, 30 Mayıs-1 Haziran 2012, İstanbul (Yayımlanmamış Bildiri).
Bayyurt, Y., ve Yaylı, D., (Ed.), Yabancılara Türkçe Öğretimi Politika, Yöntem ve Beceriler
İçinde. Ankara: Anı Yayınları 101-109.
Berke, V. (2001). Dilbilim Yazıları. İstanbul: Multilingual Yayınları.
Bölükbaş, F. (2013). Yabancilara Türkçe Öğretimi El Kitabı, İşitsel Dilsel Yöntem. Ankara:
Grafiker Yayınevi. 61.
Brown, H. D. (2000). Principle of Language Learning and Teaching. Englewood Cliffs, NJ;
Prentice Hall, 176-177.
Bulut, S. (2012). Anadolu Ağızlarında Kullanılan Kalıp Sözler ve Bu Kalıp Sözlerin Kullanım
Özellikleri, International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or
Turkic. Ankara. 7/4: 1117-1155
Bülbül, A., ve Güven, Z. Z., (2017). Yabanci Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Dilbilgisel
Kaynakli Güçlüklerin Belirlenmesİ A Study Into The Grammar-Based Difficulties In Teaching
Turkish as a Foreign Language. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi The Journal of
International Social Research, 10/52: 83-91.
Büyükkantarcıoğlu, N. (2006). Toplumsal Gerçeklik ve Dil. İstanbul: Multilingual Yayınları.
Canbulat, M. ve Dilekçi, A. (2013). Türkçe Ders Kitaplarındaki Kalıp Sözler ve Öğrencilerin
Kalıp Sözleri Kullanma Düzeyleri. International Periodical For The Languages, Literature and
History of Turkish or Turkic Volume, Ankara. 8/7: 217-232
Cem, A. (2007). Dil bilgisi Öğretiminde Biçim-Anlam-Kullanım Üçlüsü: Ders Malzemesi
Hazırlama Ve Uygulama Önerisi. 7-11.
Cem Değer, A., Çetin, B., ve Oflaz Köleci E., (2017). Kuramdan Uygulamaya Yabancılara
Türkçe Dil bilgisi Öğretimi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Choi. J. Y(2008), 한국 문화 교육 접근 방법 연구 Kore kültür eğitimine yaklaşım çalışması.
한국어문화교육학회 제4권, 208-211.
Choi. C. L(1999). 우리속담연구 korece deyim incelemesi. 일지사.
Çetin, M. (2012). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Emir Kipi-İstek Kipi Kombinasyonunun
Öğretimi Ve Öğreniminde Karşılaşılan Güçlükler. Çukurova Üniversitesi Türk Dili Ve Edebiyat
Bölümü. Prof. Dr. Mine Mengi Adına Türkoloji Sempozyumu (20-22 Ekim 2011) Bildirileri.
614.
Çiçek, A. (2014). Emir Kipi Üzerine Upon The İmperative. Erzincan Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi 16/1. 333-351.
Çotuksöken, Y. (1994). Deyimlerimiz. İstanbul: Özgül Yayınları.
Çotuksöken, Y. (2005). Uygulamalı Türk Dili. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
Demir, S. A. (2008). Türkçede İsteme Kipliği. Ankara: Grafiker Yayınları.
Demircan, Ö. (2012), Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri. Der Yayınları. 5.Baskı.
Deniz, K.., ve Uysal B., Yabancılara Türkçe Öğretiminde İşlevsel Kavramsal Yaklaşıma Yönelik
Uygulamalar.
(http://www.turkcede.org/yeni-ogrenenlere-turkce-ogretimi/85-yabancilara-turkce-ogretimindeislevsel-
kavramsal-yaklasima-yonelik-uygulamalar.html)
Doğan, M. (1996), Yabancı Dil Öğrenimi ve Yabancı Dilde Öğretim. Bilge Dergisi, Güz 10. Sayı,
Ankara.
Doğançay, S. (1990), “Your eye is sparkling”: Formulaic expressions and routines in Turkish.
Penn Working Papers in Educational Linguistics, 6(2), 48-64.
Durmuş, M. Ve Okur, A. (Ed.) (2013) Yanbancılara Türkçe Öğretimi El Kitabı. Ankara:
Grafikler Yayınları.
Eker, S. (2005). Çağdaş Türk Dili. Ankara: Grafiker Yayınları.
Eker, S. (2003). Çağdaş Türk Dili. Ankara: Grafiker Yayınları.
Elçin, Ş. (1993) Halk Edebiyatına Giriş. Ankara: Akçağ Yayınları, s. 629-632.
Ergin, M. (2006). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları
Erol, Ç. (2007). Türkiye Türkçesinde Kalıp Sözler Üzerine Bir İnceleme, Yayınlanmamış Yüksek
Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Gang S. J. (2007), 속담 지도 방안에 대한 연구, 부산교육대학교 석사학위 논문.
Atasözleri Önerisi Üzerine Bir Araştırma, Pusan Ulusal Eğitim Üniversitesi. Yüksek Lisans Tezi.
Go. S. H(1998), 문장의 종류, <문법 연구와 자료> Cümle çeşitleri, <Dil bilgisi Araştırması
ve Verileri>. 태학사 , 395-434.
Go. S. H (2003), 국어 명령문에 대한 연구 Korece Emir kipi üzerine bir araştırma. 도서출
판 역락.
Go. S. H (2012), 명령문 서술어의 제약 Emir kipi yükleminin sınırlandırılması. 통합인문학
연구 4 -2 한국방송통신대학교 통합인문학연구소, 87-110.
Göçer A., Tabak G., ve Coşkun. (2012), Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi Kaynakçası.
(yay. haz. A. Kıran, E. Korkut, S. Ağıldere) İstanbul: Multilingual Yayınları.
Gökdayı, H. (2008). Türkçede Kalıp Sözler. Kriter Yayınları. 44: 89-110.
Gökdayı, H. (2011). Türkçede kalıp sözler. İstanbul: Kriter.
Günay, V. D. (2004). Dil ve İletişim.İstanbul: Multılıngual Yabancı Dil Yayınları.
Günay, V. D. (2013). Dil ve iletişim. İstanbul: Papatya Yayıncılık Eğitim.
Güneş, F. (2013). Türkçe Öğretimi Yaklaşımlar ve Modeller. Ankara: Pegem A Yayınları,
Güneş, F. (2011), Dil Öğretim Yaklaşımları Ve Türkçe Öğretimindeki Uygulamalar, Ankara
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Dergisi Mustafa Kemal University Journal Of Social Sciences Institute, 8/15. 123 – 148.
Gümüş İ. ve Sutad B. (2016). Türkçede Emir-İstek Kipi Ve Yabancılara Türkçe Öğretimi,
Imperatıve-Subjunctive Mood In Turkısh And Teachıng Turkısh To Foreıgners. 39. 253-262.
Gür, H. (1995). Dil Öğretim Yöntemleri: Dil bilgisi-Tercüme Yöntemi. Doğal Yöntem, Doğrudan
Yöntem. Dil Dergisi: 34: 42-48.
Han, Lee, Kim (1999), 문화인류학개론 Kültürel Antropolojiye Giriş. 서울: 서울대출판부,
64-65.
Hengirmen, M. (1993). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi. Dil Dergisi, 10, 5-9., Ankara
Üniversitesi Tömer Dil Dergisi. 1993.10.
Jeon. J. L (1999), 언어와 문화 Dil ve kültür. 서울: 박이정 96.
Jo. H. l (2004), 한국 언어문화와 한국어교육 Kore dili kültürü ve Korece dil eğitimi. 국제한
국문화언어학회, 195.
Jo. H. l (2005), 한국어 교육현장의 주요 쟁점 Korece dil eğitiminde önemli konular. 서울:
한국문화사, 355.
John C. Condon and Fathi S. Yousef(1976), An Introduction to Inter-Cultural Communication.
Indianopolis: The Bobbs-Merril Company, Inc.), 171.
Karademir, F. (2012). Türkiye Türkçesi Emir Kip(Lik)I Üzerine. Turkish Studies, Volume 7/4,
Fall, S. 2091-2138, Ankara
Karasar, N. (2002). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
Kerimoğlu, C. (2011), Kiplik İncelemeleri ve Türkçe. İzmir: Dinozor Kitabevi.
Kim. Y. L(2007), 문화간 커뮤니케이션 분석방법으로서의 기능주의적 대조화 용론
Kültürlerarası İletişim Analizi Yöntemi Olarak İşlevselcilik. 「독어교육」 38, 한국독어독문학
교육학회.
Kim. J.T (1971). 이디엄(idiom)연구 Deyim çalışması. 「어문학」 25호. 한국어문학회. 97-
112.
Kıran Z. (2010). Dilbilime Giriş. Ankara: Seçkin Yayınları.
Kocaman, A. (2003). Dilbilim Söylemi Üzerine. Ankara: Hitit Yayınevi, 1-11.
Koç, S. (1979). BAYDÖ’de Öğrencilerin Dil Gereksinimlerinin Saptanması: İşlevsel/İletişimsel
Bir Yaklaşım. İzlem. Eskişehir: 3. 41-49.
Korkmaz, Z. (2009). Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgesi). Ankara: Türk Dili Kurumu. 3.
Baskı , 667.
Korkmaz, Z. (2010). Gramer Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Lee. H. C (2012). 문명의 교차로, 터키의 오늘 Uygarlığın kavşağı, Türkiyenin bugünü. 서
울: 문학과지성사.
Martı, L. (2011), Yabancılara Türkçe Öğretimi (Politika Yöntem ve Beceriler 2). Baskı, Ankara:
Anı Yayıncılık.
Moon. G. H (1998), 외국어로서의 한국어 관용표현 연구 Yabancı Dil Olarak Korece
Kalıpsözlerin İnclelenmesi. 이중언어학 15, 이중언어학회
National Korean Language Institute (2005), (외국인을 위한)한국어 문법 (Yabancı öğrenciler
için) korece Dil bilgisi. 커뮤니케이션북스.
Kim. M.C (2003). 한국어 관용표현 연구 약사. National Korean Language Institute. 한국어
의미학, 13. 한국어의미 학회. 13-22.
Onursal, İ. (2003). Türkçe Metinlerde Bağdaşıklık ve Tutarlılık. Günümüz Dilbilim Çalışmaları.
içinde (yay. haz: Prof. Dr. Ayşe Kıran, Doç. Dr. Ece Korkut, Dr. Suna Ağıldere), İstanbul:
Multilingual Yayınları, 121-132
Ö zdemir, E. (2000). Erdemin Başı Dil. Ankara: Bilgi Yayınevi.
Ö zdemir, E. (2001). Açıklamalı Atasözleri Sözlüğü. Ankara: Bilgi Yayınevi.
Özkan, M., Tören, H. ve Esin, O. (2006).Yüksek Öğretimde Türk Dili. İstanbul: Filiz Kitabevi. 2.
baskı 630- 634.
Park. M. G (2012), 중급 한국어 학습자의 의사소통 능력 향상을 위한 한국어 문화 교육
방안 Orta seviye Korece öğrenicilerinin iletişim becerilerini geliştirmek için Kore kültürünü
öğretim yöntemi. 6
Park. Y. S (1985). 관용어에 대하여. Deyimler hakkında. 국어교육 53. 한국어교육학회.
105-121.
Park. Y. S (2001), 외국어로서의 한국어 교육론 Yabancı Dil Olarak Korece Öğretimi. 월인.
Park. Y. J (1991), 명령문의 개념과 범주 어문논집 안암어문학회 Emir kipi kavramının
geniş çaplı çalışması. 30, 331-349.
Park. Y. J (1994), 명령문의 국어사적 연구 Emir kipi üzerine tarihsel bir araştırma. 국학자
료원.
Park. Y. J (2005), 한국어 문법교육 Korece dil bilgisi eğitimi. 박이정.
Park. Y. J (1996). 관용어 Kalıpsözler sözlüğü. 서울: 태학사.
Park. H. Y (1997), 외국어 교수법의 이론과 현행 고등학교 독일어 교육에 관한 연구
Yabancı Dil Öğretim Yöntemi ve Günümüz Alman yüksek okullarında Almanca Öğretim Teorisi
Üzerine Bir Araştırma. 이화여자대학교 석사 학위논문
Rivers, W. M. (1981), Teaching Foreign Language Skills. Chicago: The University of Chicago,
78-316.
Sapir, E. (1929), The Status of Linguistics as a Science (Language5). 162.
Searle.J.R. (1969), Speech Acts. Cambridge University Press.
Searle. J. R. (1979), Expression and Meaning. Cambridge University Press.
Sim. M. A (1997), 외국어로서의 한국어 교육에 있어서 문화 교육 방안 Korece Dil
Eğitiminde Yabancı Dil Olarak Kültür öğretim yöntemi. 이화여자대학교 석사 학위논문
(1997)에서 재인용, 7.
Sim. J. G (2003). 한국 문화와 관용표현. Kore kültürü ve kalıpsözler. 「한국어의미학」 13.
한국어의미학회. 1-11.
Tylor, E. B., (1974). The Concept of Culture. Minneapolis: Burgess Publishing Company, 1.
Topçu, N. (1999). Fransızca ve Türkçede Rakamlı Deyimlerin Karşılaştırmalı
İncelemesi ve Fransızca Yabancı Dil Öğretiminde Kullanımları. Hacettepe Eğitim Fakültesi
Dergisi, 15, 173-180.
Topçu, N. (2001). Fransızca ve Türkçe Renk İsimleri İçeren Deyimlerin Karşılaştırmalı
İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 131-140
Uzun, L. (1991). Türkçedeki Deyim Yapılarında Biçimbilimsel ve Sözdizimsel Özellikler. içinde
(yay. haz.: A. Sezer ve S. Koç) Dilbilim Yazıları, 57–64. Ankara: Usem.
Uzun, L. (1991). Deyimleşme ve Türkçede Deyimleşme Dereceleri. Dilbilim Araştırmaları,
İstanbul: Hitit Yayınevi.
Uzun, L. (2001). Genel Dilbilim Dersleri. İstanbul: Multilingual Yayınları
Whorf, B. L (1956)., Language, thought, and Reality. Cambridge, Mass. MIT Press, 217.
Yeil, H. (2000.), Çocuk Kitaplarndaki Atasözü ve Deyimlerin Önemi. S. Sever (Yay. Haz.), I.
Ulusal Çocuk Kitaplar Sempozyumu:20–21 Ocak 2000, Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara,
244–252
Yılmaz, F., ve Ertürk Şenden, Y., (2015). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Kalıp Sözler:
“Babam Ve Oğlum” Film Örneği Formulaic Expressions On Teaching Turkish As A Foreign
Language: A Case Study “Father And Son” Film, The Journal Of Academic Social Science
Studies. Gazi Osmanpaşa.
Yoon. S. M (2000), 현대국어의 문장종결법 연구 Modern Kore Dili'nde Cümle
Sonlandırılması Üzerine Bir Araştırma. 집문당.
Yurtbaşı, M. (1996). Örnekleriyle Deyimler Sözlüğü. İstanbul.
Laf sözlük
https://www.lafsozluk.com/2011/03/at-ile-ilgili-atasozleri-ve-anlamlari.html: erişim 3.4.2018
Ankara Üniversitesi TÖMER, http://tomer.ankara.edu.tr/ erişim: 8.4.2018
2016 yıllık Türkiyedeki Kore miletlerin durumu ve nüfüs istatistikleri
https://m.blog.naver.com/PostView.nhn?blogId=lackysis&logNo=220658551674&categoryNo=
0&proxyReferer=&proxyReferer=https%3A%2F%2Fwww.google.co.kr%2F erişim: 2.5.2018
Türk Dil Kurumu
http://tdkterim.gov.tr/bts; erişim: 12.07.2012
