| dc.contributor.advisor | AYAZ, Aylin | |
| dc.contributor.author | GÖNEN, Buket | |
| dc.date.accessioned | 2019-01-16T06:44:43Z | |
| dc.date.issued | 2019 | |
| dc.date.submitted | 2019-01-09 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/5698 | |
| dc.description.abstract | Gönen B. Evaluation of the Relationship between Glycemic Control and Dietary Iron Intake, Serum Iron Storage in Patients with Type 2 Diabetes. Hacettepe University, Institute of Health Sciences, Dietetics Program, M.Sc. Thesis, Ankara, 2019. This study was conducted to evaluate the relationship between dietary iron intake and serum iron stores and glycemic control in individuals with type 2 diabetes. The general health status, dietary habits, anthropometric measurements, biochemical findings and dietary iron intake of a total of 164 volunteer individuals aged between 19-64 years, who were diagnosed as Type 2 Diabetes in Bandırma State Hospital, were evaluated. Individuals that applied to this study seperated four quartiels according to their serum ferritin level; if serum ferritin level <15,63 µg/L, quartile1 (Q1), if serum ferritin level between 15,63-32,28 µg/L, quartile2 (Q2), if serum ferritin is between 32,28-69,53 µg/L, quartile3 (Q3) and if serum ferritin >69,53 quartile4 (Q4). In addition, individuals with HbA1c <7% had good glycemic control and HbA1c >7% were evaluated as poor glycemic control. There was a very low positive correlation between serum ferritin levels and HbA1c levels (r:0,166 p:0,033). There was a weak positive correlation between heme iron intake and serum ferritin (r:0,278 p:0,000), transferrin saturation (TSAT) (r:0,228 p:0,000). There was no significant relationship between heme iron intake and transferrin (p:0,054). Total dietary iron intake was 22,04±10,52 mg in patients with good glycemic control, and 18,82±9,92 mg in patients with poor glycemic control (p<0,05). There was no significant correlation between serum ferritin level and dietary energy, carbohydrate, protein and fat percentage and fiber intake (p >0,05). In addition, individuals’s dietary energy, protein, carbohydrate and fat intake were evaluated. There were no significant differences in terms of dietary energy, protein, carbohydrate and fat intake between groups with different HbA1c levels (p >0,05). In conclusion, this study showed a relationship between increased glycemic control and increased ferritin levels. However, there was no direct relationship between dietary heme iron intake and glycemic control. In patients with type 2 diabetes, dietary iron intake and monitoring of parameters associated with serum iron are considered to be useful in providing glycemic control. | en |
| dc.description.tableofcontents | İÇİNDEKİLER
ONAY SAYFASI iii
YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv
ETİK BEYAN SAYFASI v
TEŞEKKÜR vi
ÖZET vii
ABSTRACT viii
İÇİNDEKİLER ix
SİMGELER ve KISALTMALAR xii
TABLOLAR xiii
1. GİRİŞ 1
1.1 Kuramsal Yaklaşımlar 1
1.2 Amaç ve Varsayımlar 2
2. GENEL BİLGİLER 4
2.1. Diyabetin Tanımı ve Epidemiyolojisi 4
2.1.1. Dünyada Diyabet Prevalansı 4
2.1.2. Türkiye’de Diyabet Prevalansı 5
2.2. Diyabetin Tanı Kriterleri 5
2.3. Diyabetin Sınıflandırılması ve Etiyolojisi 6
2.3.1. Tip 1 Diyabet 8
2.3.2. Tip 2 Diyabet ve Patogenezi 8
2.3.3. Gestasyonel Diyabet (GDM) 10
2.4. Diyabetin Komplikasyonları 10
2.5. Tip 2 Diyabet ve İnflamasyon 11
2.6. Tip 2 Diyabet ve Oksidatif Stres 12
2.7. Oksidatif Streste Demirin Rolü 12
2.8. Demirin Emilimi, Metabolizması ve Depolanması 13
2.9. Demirin Toksisitesi 15
2.10. Demir Gereksinmesi ve Kaynakları 16
2.11. Glukoz Metabolizmasında Demirin Rolü 16
2.12. Tip 2 Diyabette Diyetle Demir Alımının Değerlendirilmesi 17
2.13. Tip 2 Diyabetin Tedavisi 18
2.13.1. Diyabette Tıbbi Beslenme Tedavisi 18
2.13.2. Fiziksel Aktivite 22
2.13.3. Diyabette İlaç Tedavisi 23
3. GEREÇ VE YÖNTEM 24
3.1. Araştırma Yeri, Zamanı ve Örneklem Seçimi 24
3.2. Araştırmanın Genel Planı 24
3.3. Verilerin Toplanması ve Değerlendirilmesi 25
3.3.1. Anket Formu 25
3.3.2. Besin Tüketim Durumunun Saptanması ve Değerlendirilmesi 26
3.3.3. Fiziksel Aktivite Durumunun Saptanması 26
3.3.4. Antropometrik Ölçümler 27
3.3.5. Biyokimyasal Bulgular 28
3.4. Verilerin İstatistiksel Olarak Değerlendirilmesi 29
4. BULGULAR 31
4.1. Bireylerin Tanımlayıcı Özellikleri 31
4.2. Bireylerin Sağlık Durumlarına İlişkin Bilgiler 34
4.3. Bireylerin Beslenme Alışkanlıkları 39
4.4. Bireylerin Beslenme Durumlarının Değerlendirilmesi 42
4.5. Bireylerin Antropometrik Ölçümlerinin Değerlendirilmesi 50
4.6. Bireylerin Biyokimyasal Bulgularının Değerlendirilmesi 51
4.7. Bireylerin Fiziksel Aktivite Durumlarının Değerlendirilmesi 53
4.8.Bireylerin Serum Ferritin Düzeylerine Göre Beslenme Durumunun Değerlendirilmesi 55
4.8.1. Bireylerin Serum Ferritin Düzeylerine Göre Günlük Enerji ve Besin Ögesi Alımlarının Değerlendirilmesi 55
4.9. Bireylerin Serum Ferritin Düzeylerine Göre Antropometrik Ölçümlerinin Değerlendirilmesi 57
4.10. Bireylerin Serum Ferritin Düzeylerine Göre Biyokimyasal Bulgularının Değerlendirilmesi 60
4.11. Bireylerin Serum Ferritin Düzeyleri ile Bazı Parametreler Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi 63
5. TARTIŞMA 70
5.1. Bireylerin Genel Özellikleri 70
5.2. Bireylerin Sağlık Durumlarının Değerlendirilmesi 72
5.3. Bireylerin Beslenme Alışkanlıklarının Değerlendirilmesi 74
5.4. Bireylerin Beslenme Durumlarının Değerlendirilmesi 76
5.5.Bireylerin Antropometrik Ölçümlerinin Değerlendirilmesi 81
5.6. Bireylerin Biyokimyasal Bulgularının Değerlendirilmesi 83
5.7. Bireylerin Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Değerlendirilmesi 86
5.8. Bireylerin Serum Ferritin Düzeyine göre Bazı Parametrelerinin Değerlendirilmesi 87
5.9. Bireylerin Glisemik Kontrol Açısından Bazı Parametrelerinin Değerlendirilmesi 90
5.10. Diyetle Demir Alımı ve Kırmızı Et Tüketiminin Bazı Parametreler ile İlişkisinin Değerlendirilmesi 91
6. SONUÇLAR ve ÖNERİLER 94
7. KAYNAKLAR 106
8. EKLER
EK-1: Tez çalışması ile ilgili Etik Kurul İzini
EK-2: Tez Çalışması ile İlgili Kurum İzni
EK-3: Anket Formu
Ek-4: Bilgilendirilmiş Onam Formu
EK-5: Tez Çalışması Orjinallik Raporu
9. ÖZGEÇMİŞ | tr_TR |
| dc.language.iso | tur | tr_TR |
| dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
| dc.subject | Tip2 Diyabet | tr_TR |
| dc.subject | Demir | |
| dc.subject | serum ferritin | |
| dc.subject | Hem demir | |
| dc.subject | glisemik kontrol | |
| dc.title | Tip 2 Diyabetli Bireylerde Diyetle Demir Alımı ve Serum Demir Depoları ile Glisemik Kontrol Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi | tr_TR |
| dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | en |
| dc.description.ozet | Gönen B. Tip 2 Diyabetli Bireylerde Diyetle Demir Alımı ve Serum Demir Depoları ile Glisemik Kontrol Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Diyetetik Programı, Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2019. Bu çalışma, tip 2 diyabetli bireylerde diyetle demir alımı ve serum demir depoları ile glisemik kontrol arasındaki ilişkiyi değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Bandırma Devlet Hastanesi Dahiliye polikliniğine başvuran Tip 2 Diyabet tanısı almış, yaşları 19-64 yıl arasında değişen 84 kadın ve 80 erkek olmak üzere toplam 164 gönüllü bireyin genel sağlık durumları, beslenme alışkanlıkları, antropometrik ölçümleri, biyokimyasal bulguları ve diyetle demir alımları değerlendirilmiştir. Bireyler serum ferritin düzeyine göre değerlendirilirken; ferritin düzeyi <15,63 µg/L ise kuartil (Q1), 15,63-32,28 µg/L ise Q2, 32,28-69,53 µg/L ise Q3, >69,53 ise Q4 olarak 4 gruba ayrılmış ve HbA1c <%7 olan bireyler iyi glisemik kontrol, HbA1c ≥%7 olan bireyler kötü glisemik kontrol olarak değerlendirilmiştir. Bireylerin beden kütle indeksi (BKİ) ve bel çevresi serum ferritin kuartillerine göre anlamlı farklılık göstermemiştir (p>0,05). Bireylerin serum demir düzeyi Q1’de (55,18±32,97 µg/dL) diğer kuartillere göre (Q2: 79,17±35,79 µg/dL, Q3: 79,17±35,79 µg/dL, Q4: 89,15±23,83 µg/dL) anlamlı düzeyde daha düşük bulunmuştur (p<0,05). Bireylerin serum HbA1C ortalama değerleri en yüksek Q4’te (%8,46±1,87) bulunmuştur. Bireylerin serum ferritin düzeyleri ve HbA1c düzeyleri arasında çok düşük düzeyde pozitif yönlü ilişki bulunmuştur (r:0,166 p:0,033). Hem demir alımı ile serum ferritin (r:0,278 p:0,000) ve transferrin doygunluğu (TSAT) arasında pozitif yönlü zayıf düzeyde bir ilişki saptanmıştır (r:0,228 p:0,000). Hem demir alımı ile transferrin arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır (p:0,054). Toplam diyet demir alımı glisemik kontrolü iyi olanlarda 22,04±10,52 mg iken, glisemik kontrolü kötü olanlarda 18,82±9,92 mg dır (p<0,05). Bireylerin serum ferritin düzeyi ile diyetle enerji, karbonhidrat, protein ve yağ yüzdesi, posa alımları arasında anlamlı ilişki bulunmamıştır (p>0,05). Ayrıca bireylerin diyetle enerji, protein, karbonhidrat ve yağ alımları HbA1c düzeyleri farklı olan gruplar arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır (p>0,05). Sonuç olarak bu çalışmada zayıf glisemik kontrol ile artmış ferritin düzeyleri arasında ilişki bulunmuştur. Ancak diyetle hem demir alımları ile glisemik kontrol arasında doğrudan bir ilişki bulunmamıştır. Tip 2 diyabetli bireylerde diyetle demir alım miktarları ve serum demiri ile ilişkili parametrelerin izlenmesinin glisemik kontrolün sağlanması açısından yararlı olacağı düşünülmektedir. | tr_TR |
| dc.contributor.department | Beslenme ve Diyetetik | tr_TR |
| dc.contributor.authorID | 10229666 | tr_TR |
| dc.embargo.terms | 6 ay | tr_TR |
| dc.embargo.lift | 2019-07-21T06:44:43Z | |
