| dc.contributor.advisor | Karataş, Kasım | |
| dc.contributor.author | Erükçü Akbaş, Gamze | |
| dc.date.accessioned | 2018-09-28T08:21:47Z | |
| dc.date.available | 2018-09-28T08:21:47Z | |
| dc.date.issued | 2018 | |
| dc.date.submitted | 2018-05-30 | |
| dc.identifier.citation | ERÜKÇÜ AKBAŞ, Gamze. Şiddete Tanıklık Etmek: Kadın Cinayetleri Sonrası Geride Kalanlar. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmet Anabilim Dalı, Ankara, 2018. | tr_TR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/4959 | |
| dc.description.abstract | Femicide cases which happen almost every single day due to men’s violence not only disrupt women’s right to live, but also leave tens of thousands of families and children behind affected by the murder. Thus, it is extremely important in Turkish case to determine the risk factors before the femicide and the lives of the children and those who assume the caring responsibility of these children after it with reference to their subjective experiences.
This study examines the risk factors on femicide caused by men’s violence. Moreover, it puts forth the needs and problems of the children and their caregivers after the femicide in the context of the profession of social work, and produces knowledge on how to work with these people in a social work context. For this, the researcher has chosen ten femicide cases – which happened after the Law 6284 was enacted in 2012 – and conducted qualitative in-depth interviews with the children and their caregivers after the femicide due to men’s violence from various parts of Turkey.
It appears within the scope of the study that women experience serious risk factors and hard violence before the murder quite often, however, just a few of the violent men are given only a restraining order among others that may empower women, and there are either legal or systemic problems and a lack of coordination between agencies in the implementation of the orders. In addition, the study focuses on the risk assessment tools and threat assessment scales which are very important in the assessment of violence against women, and ends up with suggestions on how to work with those women who decide to divorce the violent spouse and those who cannot. Children, on the other hand, experience a crisis of care due to the lack of a parent after the murder, find themselves in the middle of a post-murder turmoil, and may be forced to make false statement and state that they commit the murder under oath. There are secondary traumas in addition to the children’s post-murder trauma; thus, the researcher concluded with various suggestions from the perspectives of crisis intervention and ecological approach. | tr_TR |
| dc.description.tableofcontents | 1.1. ARAŞTIRMANIN PROBLEMİ 2
1.2. ARAŞTIRMANIN AMACI 4
1.3. ARAŞTIRMANIN ÖNEMİ 5
1.4. ARAŞTIRMANIN TANIMLARI 5
1.5. ARAŞTIRMANIN SINIRLILIKLARI 6
BÖLÜM 2 7
KURAMSAL ÇERÇEVE 7
2.1. TÜRKİYE’DE KADIN CİNAYETLERİ 7
2.2. KADIN CİNAYETLERİNE YÖNELİK MEDYA ANALİZİ 8
2.2.1. Medya Haberlerinin Nitel Analizi 10
2.3. KADIN CİNAYETLERİNE YÖNELİK VERİ EKSİKLİĞİ VE TUTARSIZLIĞI 12
2.4. KADIN CİNAYETLERİ RİSK FAKTÖRLERİ 13
2.5. ŞİDDETE MARUZ KALAN KADINLARLA ÇALIŞMADA RİSK DEĞERLENDİRME ARAÇLARI 17
2.6. ŞİDDETİN SESSİZ TANIKLARI: KADIN CİNAYETLERİ SONRASI GERİDE KALAN ÇOCUKLAR 21
2.6.1.ÇOCUKLARIN YAS SÜRECİ 22
2.6.1.1. Çocukların Ölüme Verdiği Tepkiler 23
2.6.2. ANNESİNİ BABA ŞİDDETİ SEBEBİYLE YİTİREN ÇOCUKLARIN YAŞADIĞI SORUNLAR 25
2.6.2.1. Çocukların Bakımveren Bireylerle Cinayet Sonrası İlişkileri 26
2.6.2.2. Cinayet Sonrası Çocuklarda Post-Travmatik Stres Bozukluğu ve İyileşmeye Etki Eden Faktörler 31
2.6.2.3. Çocukların Cinayet Sonrası İlişki Biçimleri: Kendini İfade Etme ve Sonrası 34
2.6.2.4. Çocukların Suçluluk Duyguları ve Potansiyel Diğer Sorunlar 35
2.6.2.4. Cinayet Sonrası Babayla İletişim Mümkün mü? 36
2.6.3.KADIN CİNAYETLERİ SONRASI GERİDE KALAN ÇOCUKLARIN TRAVMA SONRASI İYİLEŞME SÜREÇLERİ 39
2.6.3.1. Travma Odaklı Bilişsel Davranışçı Terapi 40
2.6.3.2. Yas Danışmanlığı 44
2.6.3.3. Cinayet ve Şiddet Sonrası Çocuklarla Grup Çalışması 45
2.6.3.3.1. Sosyal Hizmet Mesleği Bağlamında Cinayet Sonrası Çocuklarla Grup Çalışması 45
2.7. TÜRKİYE’DE CİNAYET SONRASI GERİDE KALAN KİŞİLERE YÖNELİK VERİLEN HİZMETLER 47
2.7.1. Adalet Bakanlığı Mağdur Hakları Daire Başkanlığı 48
2.8.YURT DIŞINDA CİNAYET SONRASI GERİDE KALAN KİŞİLERE YÖNELİK VERİLEN HİZMETLER 51
2.8.1. Kadın Cinayetleri Sonrası Geride Kalan Kişilere Yönelik Mağdur Destek Hizmetleri (Victim Support Services) 51
2.9.ANNESİNİ CİNAYET SONUCU KAYBEDEN İKİ ÇOCUKLA SOSYAL HİZMET PERSPEKTİFİNDE OLGU ÇALIŞMASI 52
BÖLÜM 3 57
ARAŞTIRMANIN YÖNTEMİ 57
3.1. ARAŞTIRMANIN MODELİ 57
3.2. EVREN VE ÖRNEKLEM 58
3.3.ARAŞTIRMAYA KATILAN BİREYLERİN SOSYO-DEMOGRAFİK ÖZELLİKLERİ 59
3.3.1. Araştırmaya Katılan Çocukların Sosyo-demografik Özellikleri: 59
3.3.2. Araştırmaya Katılan Bakımveren Kardeş ve Bakımveren Akrabaların Sosyo-Demografik Özellikleri 61
3.4. VERİLERİN TOPLANMASI 64
3.5. ARAŞTIRMA KAPSAMINDAKİ OLGULARIN AYRINTILITANITILMASI 65
3.6. VERİ TOPLAMA ARAÇLARI 68
3.7. ETİK MESELELER 69
3.7.1. Etik Komisyon İzin Süreci 70
3.8. ARAŞTIRMA SÜRECİNDE ÇOCUKLARA VE BAKIMVERENLERE YÖNELİK GERÇEKLEŞTİRİLEN SOSYAL HİZMET MÜDAHALESİ 71
3.9. BİR KADIN VE ANNE OLARAK ANNESİZ KALAN ÇOCUKLARLA ÇALIŞMA 72
3.10. VERİLERİN ANALİZİ VE YORUMLANMASI 73
3.11. ÇOCUKLARLA NİTEL ARAŞTIRMA MÜMKÜN MÜDÜR? 74
3.12. ARAŞTIRMA İLE İLGİLİ TEORİK PERSPEKTİFLER 77
3.12.1. Feminist Yaklaşım 78
3.12.2. Ekolojik Yaklaşımı 83
3.12.3.Direnç Kuramı 84
3.12.4. Sosyal Destek Kuramı 84
3.12.5. Aile Stres Teorisi 85
3.12.6. Krize Müdahale Perspektifi 86
BÖLÜM 4 88
BULGULAR 88
4.1. ERKEK ŞİDDETİ SEBEBİYLE YAŞAMINI YİTİREN KADINLARIN EVLİLİK ÖYKÜLERİ 88
4.1.1. Zoraki Evlilikler: Kadın ve Erkeğin Rızasının Olmadığı Evlilikler 88
4.1.2. Kadınların Ekonomik, Sosyal Güçsüzlüğü ve Evliliğe Yaslanması 90
4.1.3. Yarım Kalanlar: Kadınların Eğitime Devam Edememesi ve Evlilik Seçeneği 91
4.2. ERKEK ŞİDDETİ SEBEBİYLE YAŞAMINI YİTİREN KADINLAR: CİNAYET İÇİN CİDDİ RİSK FAKTÖRLERİ 92
4.2.1. Kadınların Cinayet Öncesi Erkek Şiddeti Sebebiyle Ağır Yaralanmalara Maruz Kalması 93
4.2.1.1. Erkeklerin Uyguladığı Ağır Şiddet Sebebiyle Bozulan Ruh Sağlığı ve Kadın İntiharları 94
4.2.2. Şiddet Uygulayan Erkek Tarafından Gebelikte Şiddete Maruz Kalma 96
4.2.3. Şiddet Uygulayan Erkek Tarafından Ölüm Tehdidi Alma: Çocukların Cinayet Öncesi Korkuları 97
4.2.4. Ölüm Tehdidine Eşlik Eden Israrlı Takip ve Failin Silah Edinmesi 98
4.2.5. Kadın Cinayetlerinde Bir Risk Faktörü Olarak Kadının Başka Bir Partnerle İlişki İddiası: Töre Cinayetleri 100
4.2.6. Kadın Cinayetlerinde Bir Risk Faktörü Olarak Faillerin Özellikleri 101
4.2.6.1. Erkeğin Şiddete Tanıklığı: Erkeğin Annesinin Baba Tarafından Öldürülme Girişimi ve Ailenin Suç Öyküsü 102
4.2.6.2. Çoklu Risk Faktörleri: Alkol Kullanımı ve Kabul Edilmeyen Ruh Sağlığı Sorunları 103
4.2.6.3. Erkeğin İşsizliği ve Yetersizlik Duyguları 104
4.2.6.4. Failin Öfke Sorunları ve Çevre İle Sınırlı İlişki Biçimleri 105
4.3. KADINLARIN DİĞER ŞİDDET DENEYİMLERİ: ALDATILMA, DUYGUSAL VE EKONOMİK ŞİDDET 105
4.3.2.1. Kadınların Aldatılma Deneyimleri 105
4.3.2.2. Kadınların Duygusal Şiddet Deneyimleri 106
4.3.2.3. Kadınların Ekonomik Şiddet Deneyimleri 108
4.4. ŞİDDET GÖREN EVLİ KADINLARIN BOŞANAMAMA NEDENLERİ 109
4.4.1. Boşanmayı Geciktiren Bir Faktör Olarak Şiddete Sessiz Kalma ve Sessizliğe Etki Eden Unsurlar 109
4.4.2. Boşanmayı Güçleştiren Bir Faktör Olarak Sosyal Destek Eksikliği 111
4.4.3. Şiddet Uygulayan Erkek Baskısı Sebebiyle Boşanmayı Erteleme 113
4.4.4. Şiddet Uygulayan Erkeğin Israrlı Takibine Maruz Kalma 113
4.4.5. Şiddet Uygulayan Erkekle Başarısız Boşanma Girişimleri 115
4.4.6.Boşanmama Sebebi Olarak Çocuklarla İlgili Faktörler 115
4.4.7.Boşanamama Sebebi Olarak Ekonomik Faktörler 118
4.4.7.1. Evden Kimin Gideceğine İlişkin Çatışmalar 119
4.5. KADINLARIN BOŞANMA SÜRECİ VE SONRASI YAŞADIĞI SORUNLAR: ISRARLI TAKİP VE ERKEK ZORBALIĞI 120
4.5. ŞİDDET ÇEPERİNDE ÇOCUK OLMAK: ŞİDDETE TANIK OLAN VE MARUZ KALAN ÇOCUKLARIN BAŞ ETME STRATEJİLERİ VE DENEYİMLERİ 122
4.5.1. Cinayet Öncesi Babayla İlişki 122
4.5.2. Çocukların Şiddet Deneyimleri 123
4.5.2.1. Çocukların Ciddi Fiziksel Şiddete Tanıklığı 123
4.5.2.2. Çocukların Baba Tarafından Maruz Kaldıkları Fiziksel Şiddet Deneyimleri 124
4.5.2.3. Çocukların Duygusal Şiddet ve İhmal Deneyimleri 125
4.5.3. Şiddetin Çocuklara Etkisi 125
4.5.3.1. Babaya ve Anneye Karşı Güvensizlik ve Öfke Duyma 126
4.5.3.2. İçe Kapanma, Şiddete Sessiz Kalma ve Güven Eksikliği 127
4.5.3.3. Çocukların Davranış Problemleri ve Şiddete Yönelmesi 127
4.5.3.4. Çocukların İntihar Girişimleri 128
4.5.3.5. Okul Yaşamından Uzaklaşma 129
4.5.3.6. Çocukların Cinayetin Hemen Öncesi Ölümü Sezmesi 129
4.5.4. Çocukların Şiddetle Başa Çıkma Stratejileri 130
4.5.4.1. Şiddetle Mücadele Etme 131
4.5.4.1.1. Polisi arama; Anneyi ve Kardeşleri Korumaya Çalışma 131
4.5.4.1.2. Anneyi Evden Uzaklaştırmaya Çalışma 131
4.5.4.2. Şiddetten Kaçmaya Çalışma 132
4.5.4.2.1.Diğer Aile Üyelerine Sığınma 132
4.5.4.2.2.Evden Kaçma 133
4.5.4.2.3. Polise Başvurma ve Yurda Gitmek İsteme 133
4.6. KADINLARIN 6284SAYILI YASADAN YARARLANMA DURUMLARI 134
4.7. KADINLARIN ERKEK ŞİDDETİ SEBEBİYLE YAŞAMINI YİTİRDİKLERİ “O AN” 136
4.7.1. Ağlamayı Ertelemek: Travmanın Etkisini Artıran Bir Unsur Olarak Çocukların Cinayete Tanıklığı 138
4.7.2. Annesiz Kalan Çocuklar: Erkek Şiddeti Sebebiyle Annesini Yitiren Çocuklar için “Anne”nin Yeri 142
4.8. ERKEK FAİLLER CİNAYETİN ARDINDAN NE YAPTI? 143
4.9. ÇOCUKLARIN CİNAYETİN HEMEN ARDINDAN YAŞADIĞI İKİNCİL TRAVMALAR 145
4.9.1. Suçun Fail Tarafından Erkek Çocuğun Üzerine Atılması 146
4.9.2. Fail ve Akrabaları Tarafından Çocukların Yanlış İfade Vermeye Zorlanması 147
4.9.3. Bakım Krizi: Çocukların Baba Tarafı Akrabalar Tarafından Alıkonulması 148
4.9.4. Cinayet Krizi Sebebiyle Diğer Çocukların Cesetle Karşılaşması 149
4.9.5. Çocuklardan Anneyi Teşhis Etmesinin Beklenmesi 150
4.10. ÇOCUKLARIN OLAY SONRASI YAŞADIKLARI DURUMLAR 152
4.10.1. Çocukların Annelerinin Ölümünü Öğrenme Biçimi 154
4.10.2.Yas Süreci: Annenin Ölümünün Kabulünün Zorluğu 156
4.10.2.1. Ölümün Şeklini Kabullenememe 159
4.10.3. Çocukların Olay Sonrası Etkilenme Durumu 160
4.10.3.1. Post-Travmatik Stres Bozukluğu: Patoloji mi? Hayatta Kalma Tepkileri mi? 160
4.10.3.2. Çocukların Cinayet Sonrası İntihar Girişimleri 162
4.10.3.2.1. İntihardan Koruyucu Faktörler: Kardeşlerin Varlığı ve İntiharın Maliyeti 163
4.10.3.3. Çocukların Cinayet Sonrası Korkuları 163
4.10.4. Bakımveren Kişilerle İlişkiler ve Uyum Güçlükleri 164
4.10.4.1. Çocukların Olay Hakkında Konuşmasının Güçlüğü 169
4.10.4.2.Çocukların Yeni Bakımvereni Kaybetme Korkusu 171
4.10.4.3. Büyük Kardeş Olmak ve Kardeşe Bakım Vermek: Fırsatlar ve Zorluklar… 172
4.10.4.3.1. İkame Annelik: Değişen Roller Bağlamında Ablanın Anne Rolünü Alması ve Potansiyel Güçlükler 174
4.10.5. Çocuklar İçin Cinayet Sonrası Yer Değişikliği: Güçlük mü Fırsat mı? 178
4.10.6.Çocukların Mahkeme Deneyimleri: Mahkemeye Katılma ve Katılmama Kararının Zorlukları 180
4.10.7. Çocukların Cinayet Sonrası İlişkileri 182
4.10.7. 1. Çocukların Annenin Mezarı ile Kurduğu İlişkiler 182
4.10.7. 2. Cinayet Sonrası Babayla İlişki Kurmak:Zorluklar ve Zorunluluklar 184
4.10.7. 3. Çocukların Olay Sonrası Anne ve Baba Tarafı Akrabalar İle İlişkisi 188
4.10.7.4. Çocukların Çevreleriyle İlişkileri: Çevre Tepkileri, Etiketlenme ve Yardım Alma Durumları 191
4.10.7.5. Olay Sonrası Okulla İlişki 193
4.10.7. 6. Güven Probleminin Çocukların Romantik İlişkilere Bakışına Yansıması: Erkeklere Güven Duymama ve Evlilikten Korkma 196
4.10.8. Çocukların Kurum Bakımı Deneyimi 197
4.10.8.1. Kurum Bakımı Deneyimi Olmayan Çocukların Sosyal Hizmetlerden Korkması 200
4.10.9. Çocukların Gelecek Planları ve Gelecekte Yaşayacakları Potansiyel Durumlar 201
4.11. ÇOCUKLARIN VE BAKIMVEREN KARDEŞLERİN CİNAYET SONRASI BAŞETME STRATEJİLERİ 203
4.11.1. Duygusal Odaklı Baş Etme Stratejileri 203
4.11.1.1. Kardeş Dayanışması ve Kardeşlerin Varlığı 203
4.11.1.2. Sorumluluk Duygusunun Güçlendirmesi 204
4.11.1.3. Annenin Vasiyetini Gerçekleştirme 204
4.11.1.4. Anneyi Örnek Alma 205
4.11.1.5. Koruyucu ve Destekleyici Sosyal Çevreden Yararlanma 205
4.11.1.6. Diğer Duygusal Odaklı Baş Etme Türleri 206
4.11.1.7. Şiddetle Mücadele Etme 206
4.11.2. Problem Odaklı Baş Etme Stratejileri 207
4.11.2.1. Çocukların ve Bakımveren Kardeşlerin Psiko-sosyal Destek Alma Durumları 207
4.11.2.2. Psikiyatri Desteği ve Psikofarmakoloji: 211
4.11.2.3. Okul Sosyal Hizmeti İhtiyacı 212
4.12. BAKIMVEREN AKRABALARIN CİNAYET SONRASI YAŞADIĞI GÜÇLÜKLER, İHTİYAÇLAR VE BAŞETME STRATEJİLERİ 214
4.12.1. Bakım Sürecine Karar Vermede Sosyal Hizmetlerle İlişki 214
4.12.2. Bakım Sürecine Karar Vermede Etkili Olan Faktörler 216
4.12.2.1. Bakımverenlerin Daha Önce Çocuklara Bakım Verme Deneyimi 216
4.12.2.2. Bakım Vermeyi Kolaylaştıran Unsurlar: “Empati”; “Şefkat” ve “Duygusallığın” Rolü 217
4.12.2.3.Bakımverenlerin Geride Kalan Çocuğu Yaşamını Yitiren Kadının Yerine Koyması 218
4.12.2.4. Bakım Vermeyi Kolaylaştıran Bir Unsur Olarak“İnanç” 218
4.12.3. Bakımverenlerin Çocukla İlişkisi: Çocuğa Verilen Destek ve Türleri 219
4.12.4. Bakımverenin Bireylerin Yaşadığı Güçlükler 221
4.12.4.1. Bakımverenlerin Cinayetten Etkilenme Durumları 222
4.12.4.2.Bakımveren Bireylerin Bakım Yükü ve Bakım Zorluğu 223
4.12.4.3. Bakımverenlerin Çocukla İlgili Yaşadığı Güçlükler 224
4.12.5.Bakımverenlerin Baş Etme Stratejileri 225
4.12.5. 1. Bakımverenlerin Duygusal Odaklı Baş Etme Stratejileri 225
4.12.5. 2. Bakımverenlerin Problem Odaklı Baş Etme Stratejileri 227
4.12.5.2.1. Bakımverenlerin Psiko-sosyal Destek Alma Durumları 227
4.12.5.2.2. Bakımverenlerin Ekonomik Destek İhtiyacı ve SED Hizmeti Alma Durumları 229
BÖLÜM 5 232
SONUÇ VE ÖNERİLER 232
5.1.Kadın Cinayetleri ve Risk Faktörlerine İlişkin Sonuç ve Öneriler 232
5.2. Kadın Cinayetleri Sonrası Geride Kalan Çocuk ve Bakımveren Kardeşlere İlişkin Sonuçlar ve Öneriler 241
5.2.1.Bakımveren Kardeşlere İlişkin Sonuçlar ve Öneriler 250
5.3. Kadın Cinayetleri Sonrası Bakımveren Akrabalara İlişkin Sonuçlar ve Öneriler 251 | tr_TR |
| dc.language.iso | tur | tr_TR |
| dc.publisher | Sosyal Bilimler Enstitüsü | tr_TR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
| dc.subject | Kadın Cinayetleri | |
| dc.subject | Risk Faktörleri | |
| dc.subject | Kadın Cinayetleri Sonrası Geride Kalan Çocuklar ve Bakımverenler | |
| dc.subject | Travma | |
| dc.subject | Krize Müdahale | |
| dc.subject | Sosyal Hizmet | |
| dc.subject | Femicide Cases | en |
| dc.subject | Risk factors | en |
| dc.subject | Children and Caregivers Left Behind After the Femicide | en |
| dc.subject | Trauma | en |
| dc.subject | Crisis Intervention and Social Work | |
| dc.title | Şiddete Tanıklık Etmek: Kadın Cinayetleri Sonrası Geride Kalanlar | tr_TR |
| dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
| dc.description.ozet | Erkek şiddeti sebebiyle günbegün yaşanmakta olan kadın cinayetleri yalnızca kadınların yaşam hakkına engel olmamakta, geride cinayetten etkilenen on binlerce aile ve çocuk bırakmaktadır. Bu nedenle Türkiye örneğinde kadın cinayetleri öncesi risk faktörlerini ve cinayet sonrası çocukların ve çocukların bakımını üstlenen yetişkinlerin gerçekte ne yaşadıklarını kendi öznel deneyimlerini temel alarak belirlemek son derece önemlidir.
Bu çalışma erkek şiddeti sebebiyle gerçekleşen kadına yönelik cinayetlere ilişkin risk faktörlerini incelemektedir. Ayrıca çalışma; cinayet sonrası geride kalan çocuk ve bakımverenlerin sosyal hizmet mesleği bağlamında gereksinimlerini, sorunlarını ortaya koymakta ve bu kişilerle sosyal hizmet mesleği bağlamında nasıl çalışılabileceğine dair bilgi üretmektedir. Bu kapsamda araştırmacı Türkiye’nin çeşitli yerlerinde bulunarak 6284 sayılı yasanın kabul edilmesinden sonra (2012) erkek şiddeti sebebiyle yaşamını yitiren on kadın cinayeti olgusu üzerinden geride kalan çocuk ve bakımverenlerle niteliksel yöntemle derinlemesine görüşmeler gerçekleştirmiştir.
Araştırma kapsamında, kadınların cinayet öncesi ciddi risk faktörlerini ve ağır şiddeti oldukça fazla deneyimledikleri, buna rağmen şiddet uygulayan erkeklerin pek azına yönelik yalnızca uzaklaştırma tedbirinin verildiği ve kadınları güçlendirebilecek diğer tedbir kararlarının verilmediği ya da verilen tedbirlerin uygulanmasında ise gerek hukuki, gerek sistemsel güçlüklerin ve kuruluşlar arası koordinasyon eksikliğinin olduğu dikkati çekmektedir. Buna ek olarak kadına yönelik şiddete ilişkin değerlendirmenin yapılmasında son derece önemli olan risk değerlendirme araçları ve tehlike değerlendirme ölçekleri araştırma kapsamında ele alınmış; şiddet uygulayan partneri ile boşanmaya karar veren ve veremeyen kadınlarla nasıl çalışılması gerektiğine ilişkin önerilere yer verilmiştir. Çocuklar ise cinayet sonrası geride kalan bir ebeveynin olmayışı sebebiyle bakım krizi yaşamakta, cinayet sonrası karmaşanın içerisinde yer almakta, babalarının akrabaları ya da babaları tarafından yanlış ifade vermeye zorlanabilmekte ve cinayeti kendilerinin işlediği yönünde beyan vermeye zorlanabilmektedir. Çocukların cinayet travmasına ek olarak yaşadıkların ikincil travmalar söz konusudur; bu nedenle araştırmacı krize müdahale ve ekolojik yaklaşım perspektifinde çeşitli öneriler getirmiştir. | tr_TR |
| dc.contributor.department | Sosyal Hizmet | tr_TR |
| dc.contributor.authorID | 116719 | tr_TR |
