Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorTürker, Fatma Alev
dc.contributor.authorÇalışkan Yıldırım, Eda
dc.date.accessioned2018-09-27T06:51:34Z
dc.date.issued2018
dc.date.submitted2018
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/4926
dc.description.abstractBreast cancer is the most common cancer in women all over the world. Advances in early diagnosis and effective treatment have resulted in a significant prolongation of the life expectancy of patients with breast cancer. An increase in cardiovascular disease was detected in this population with an increase in breast cancer survivors. The high rate of cardiovascular morbidity and mortality in breast cancer survivors has increased the interest of oncologists to long-term side effects of chemotherapies. Anthracyclines, which are frequently used in many stages of breast cancer treatment, have well known side effects. Anthracycline-induced cardiotoxicity is often seen lately, 10 to 15 years after treatment. Although anthracyclines are well known for their cardiac damaging effects, there is no biomarker currently available to detect it early on. Some microRNAs have been found to be cardiotoxicity markers in animal studies. The purpose of this study is to assess whether plasma levels of microRNA34a(miR34a) can predict cardiotoxicity in breast cancer patients who will receive anthracycline-based chemotherapy. Forty-one breast cancer patients who will receive anthracycline-based chemotherapy for the first time are included in the study. Before and after taking chemotherapy, patients were examined for cardiac troponin-I, miR34a, and precursor miR34a levels, and echocardiographic strain analyzes were performed. There was a statistically significant increase in troponin-I, miR34a and pre-miR34a levels after treatment with anthracyclines. The mean increase in miR34a and pre-miR34a was 2.5 and 2.3 fold, respectively. Echocardiographic analysis of patients showed a significant decrease in global longitudinal strain (GLS) measurements compared to baseline after anthracycline treatment. An increase in the levels of miR34a / pre-miR34a was detected in patients who were estimated to have cardiac damage according to GLS replacement, but this increase was not statistically significant. The increased levels of miR34a / premiR34a levels, not miR34a, suggests a relationship between doxorubicin treatment and miR34a biogenesis. This is the first study in which miR34a and precursor pre-miR34a were evaluated together as anthracyclin-induced cardiotoxicity markers. Longer-term and larger-scale studies are needed to understand the role of miR34a in the development of cardiotoxicity and to be a biomarker.en
dc.description.sponsorshipDestekleyen kurumlar: Hacettepe Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar Birimi( BAP Proje No:THD-2017-14885)tr_TR
dc.description.tableofcontentsTEŞEKKÜR iii ÖZET iv ABSTRACT vi İÇİNDEKİLER viii SİMGELER ve KISALTMALAR x ŞEKİLLER xii TABLOLAR xiii 1. GİRİŞ ve AMAÇ 1 2. GENEL BİLGİLER 3 2.1.Meme Kanseri Epidemiyolojisi 3 2.2.Meme Kanseri Tedavisinde Antrasiklinlerin Yeri 3 2.3.Antrasiklinler 5 2.4.Antrasiklin ile indüklenen kardiyotoksisite 6 2.5.Antrasikline bağlı kardiyotoksisite gelişiminin risk faktörler 7 2.6.Antrasiklin alan hastanın kardiyotoksisite açısından takibi 9 2.6.1.Ekokardiyografi 9 2.6.2.Kardiyak biyobelirteçler 11 2.7.Antrasikline bağlı kardiyotoksisitenin önlenmesi ve tedavisi 12 2.7.1.Antrasiklin türevleri ve infüzyon protokolü 12 2.7.2.Deksrazoksan 13 2.6.3.Beta bloker veya ACEi / ARB ile primer koruma 13 2.6.4.Kalp yetmezliği gelişen veya asemptomatik SVEF’nunda azalma olanlarda tedavi 14 2.7.MikroRNA 14 2.7.1.MiRNA34a 18 2.7.2.MiRNA34a ve kalp üzerine etkileri 19 2.7.3.MiRNA34a ve meme kanseri 19 3.GEREÇ ve YÖNTEM 3.1. Çalışmanın tasarımı 20 3.2.Katılımcılar 20 3.3.Verilerin toplanması 21 3.4.Ekokardiyografi verilerinin analizi 22 3.4.1. Nokta Takip (“Speckle Tracking”) Yöntemi ile Strain Analizi 23 3.5.Troponin –I düzeylerinin ölçümü 23 3.6.MiR-34a ve pre-miR-34a düzeylerinin çalışılması 24 3.6.1. RNA izolasyonu 24 3.6.2. cDNA sentezi 24 3.6.3.qPCR Analizi 25 3.7.İstatiksel analiz 25 4.BULGULAR 4.1.Meme kanseri hastalarının demografik ve tümöre ait özellikleri 27 4.2. Meme kanseri hastalarının bazal klinik, patolojik ve tedavi özellikleri 28 4.3. Tedavi sonrası değişim gösteren ekokardiyografi parametreleri 30 4.4. Tedavi sonrası matür ve immatür miR34a ekspresyon değişimi 32 4.5. Miyokardiyal deformite açısından grupların karşılaştırılması 33 4.6. Adriamisin dozu ile EKO parametreleri ve miR34 arasındaki ilişki 34 4.7.Tümör özellikleri ile miR34a arasındaki ilişki 34 5.TARTIŞMA 36 6.SONUÇ VE ÖNERİLER 41 7.KAYNAKLAR 42 8.EKLER 8.1.Araştırma için alınan Etik Kurul onayıtr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherTıp Fakültesitr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectMeme kanseritr_TR
dc.subjectAntrasiklin
dc.subjectKardiyotoksisite
dc.subjectBiyomarker
dc.subjectMikroRNA
dc.titleAntrasiklin Bazlı Kemoterapi Alan Meme Kanseri Hastalarında Kardiyotoksisite Belirteci Olarak Plazma Mikrorna34a Düzeylerinin Değerlendirilmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesisen
dc.description.ozetMeme kanseri tüm dünyada kadınlarda en sık görülen kanserdir. Erken teşhis ve etkili tedavi alanındaki gelişmeler meme kanseri tanısı konan hastaların yaşam sürelerinde belirgin bir uzama sağlamıştır. Meme kanseri kür oranların artması ile birlikte bu popülasyonda kardiyovasküler hastalıklarda artış saptanmıştır. Kardiyovasküler morbidite ve mortalitenin meme kanserinden kurtulanlarda yüksek olması, onkologların kemoterapilerin uzun dönem yan etkilerine olan ilgisini arttırmıştır. Meme kanseri tedavisinin pek çok aşamasında oldukça sık kullanılan antrasiklinlerin kardiyotoksik etkileri iyi bilinmektedir. Antrasiklin ilişkili kardiyoksisite sıklıkla tedaviden 10-15 yıl sonra geç dönemde görülmektedir. Antrasiklinlerin kardiyak hasar yapıcı etkileri iyi bilinmesine rağmen erken dönemde bunu tespit edebilecek bir biyobelirteç mevcut değildir. Bu alanda yapılan hayvan modellerinde bazı mikroRNA’ların kardiyotoksisite belirteci olabileceği yönünde sonuçlar elde edilmiştir. Bu çalışmanın amacı da, antrasiklin bazlı kemoterapi alan meme kanseri hastalarında erken kardiyak hasar ile mikroRNA34a(miR34a) düzeyleri arasında ilişkiyi değerlendirmektir. Çalışmaya ilk kez antrasiklin bazlı kemoterapi alan 41 meme kanseri hastası dahil edilmiştir. Kemoterapi almadan önce ve aldıktan sonra hastaların kardiyak troponin-I, miR34a ve prekürsörü pre-miR34a düzeylerine bakıldı ,strain analizini de içeren ekokardiyografik değerlendirmeleri yapıldı. Hastaların antrasiklin tedavisi sonrası, tedavi öncesine göre troponin-I, miR34a ve pre-miR34a düzeylerinde istatiksel olarak anlamlı artış olmuştur. Ortalama miR34a ve pre-miR34a artışı sırasıyla 2.5 ve 2.3 kattır. Hastaların ekokardiyografik analizlerinde antrasiklin tedavisi sonrası global longitudinal strain (GLS) ölçümlerinde bazale göre anlamlı derecede azalma kaydedilmiştir. GLS değişimine göre kardiyak hasar olduğu tahmin edilen hastalarda miR34a/ pre-mir34a düzeylerinde artış saptanmış fakat bu artış istatiksel anlamlılık düzeyine ulaşmamıştır. Mir34a düzeylerinden ziyade miR34a/ premiR34a düzeylerinin artması doksorubisin tedavisi ile miR34a biyogenezi arasında bir ilişki olduğunu düşündürmüştür. Bu çalışma miR34a ve prekürsörü pre-miR34a’nın antrasikline bağlı kardiyotoksisite belirteci olarak birlikte değerlendirildiği ilk çalışmadır. Mir34a’nın kardiyotoksisite gelişimindeki rolünün anlaşılabilemesi ve bir biyobelirteç olabilmesi için uzun dönem takipli, daha geniş ölçekli çalışmalara ihtiyaç vardır.tr_TR
dc.contributor.departmentİç Hastalıklarıtr_TR
dc.embargo.terms2 yiltr_TR
dc.embargo.lift2020-09-28T06:51:34Z
dc.subtypemedicineThesis


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster