Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorTOPUZ, SEMRA
dc.contributor.authorÖZKAL, ÖZDEN
dc.date.accessioned2018-06-18T11:48:38Z
dc.date.available2018-06-18T11:48:38Z
dc.date.issued2018
dc.date.submitted2018-05-25
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/4550
dc.description.abstractThis study was planned to investigate the effect of different gait training that applied in early period on walking and physical function in subjects with lower extremity burn injury. Twenty-eight subjects were included in this study. Subjects were allocated into overground and treadmill groups by matching according to burn localization. In addition to the standart burn rehabilitation program, the group were trained on the overground, another group were trained on the treadmill. Exercise training was performed 5 days a week. Subjects were evaluated before the first exercise training and after the last exercise training. The GAITRite, timed up and go test (TUG), Berg Balance Scale (BBS), 6 minutes walking test (MWT), Tampa Scale for Kinesiophobia (TSK), Functional Independence Measure (FIM) and Visual Analog Scale (VAS) were used in the evaluation. The mean age of the overground and treadmill groups was found 37.00 ± 11.16, 33.64 ± 12.39 years; the total burn surface area was found to be 4.78 ± 2.57%, 4.42 ± 2.73% respectively. The demographic characteristics of the groups were similar (p˃0.05). When the burned limbs were compared after treatment in the overground group, there was a difference in step length, while other parameters were similar (p˃0.05). There was no difference in terms of gait variables among the burned limbs in the treadmill group (p˃0.05). When the pre-post treatment intact limbs were compared within groups, there was a difference in all gait variables except toe in/out in both groups (p˂0.05). When the differences before and after treatment were compared between groups in terms of burned and intact limbs, it is shown that there was a difference in the swing phase of the burned limb while the other variables were similar; while all gait variables were similar in the intact limbs (p˃0.05). When gait speed and cadence were compared before and after treatment, there was a significant difference in both groups (p˂0.05). While there were positive improvements in 6 MWT, TUG, BBS, TSK, FIM total and motor score, pain and feeling of strain (p˂0.05), there were no change in FIM cognitive scores after the treatment in groups (p˃0.05). When the differences were examined before and after the treatment, there was a significant difference in favor of the treadmill group in terms of TUG, kinesophobia level and FIM motor score (p˂0.05), while the other evaluation results were similar (p˃0.05). As a result, gait training should be included the rehabilitation program at early period because gait, balance and physical functions are affected in lower extremity burns. Considering the effects of gait training on the treadmill on symmetrical gait and balance, it may be preferable to overground gait training.en
dc.description.sponsorshipHÜ Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimitr_TR
dc.description.tableofcontentsONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER VE KISALTMALAR xii ŞEKİLLER xiii TABLOLAR xiv 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 4 2.1. Deri Anatomisi ve Fizyolojisi 4 2.1.1. Epidermis 4 2.1.2. Dermis 4 2.1.3. Hipodermis 5 2.2. Yanık Yaralanması 5 2.3. Yanığın Fizyopatolojisi 5 x 2.6.1. Dokuzlar Kuralı 11 2.6.2. Lund ve Browder Grafiği 12 2.6.3. Avuç İçi Yüzey Alanı Yöntemi 13 2.7. Yanık Şiddetinin Sınıflandırılması 14 2.7.1. Minor Yanıklar 14 2.7.2. Orta Dereceli Yanıklar 14 2.7.3. Major Yanıklar 15 2.8. Yara İyileşmesi Evreleri 15 2.8.1.Hemostaz ve İnflamasyon Evresi 16 2.8.2.Proliferasyon Evresi 16 2.8.3.Maturasyon Evresi 17 2.9. Yanık Yaralanmasında Tedavi Yaklaşımları 17 2.9.1. Konservatif Tedavi 17 2.9.2. Cerrahi Tedavi 18 2.9.3. Fizyoterapi ve Rehabilitasyon 18 2.10. Yanık Yaralanmasının Fonksiyonel Etkileri 21 2.11. Yanık Rehabilitasyonunda Yürüyüş Eğitiminin Önemi 22 2.12. Yürüyüş Analizi 23 2.13. Yürüyüşün Değerlendirilmesi 24 2.13.1. Gözlemsel Yürüyüş Değerlendirmesi 24 2.13.2. 3-Boyutlu Yürüme Analiz Sistemleri 25 3. BİREYLER VE YÖNTEM 28 3.1. Bireyler 28 3.1.1. Örneklem Büyüklüğü 28 3.2. Yöntem 30 3.2.1. Çalışma Planı 30 3.2.2. Değerlendirmeler 31 3.2.3. Bireylere Uygulanan Rehabilitasyon Programı 40 3.3. Verilerin Elde Edilmesi ve İşlenmesi 44 3.4. İstatistiksel Analiz 45 4. BULGULAR 46 5. TARTIŞMA 61 xi 5.1. Yürüyüşün Zaman-Mesafe Karakteristikleri 61 5.2. Denge ve Altı Dakika Yürüme Testi 68 5.3. Ağrı, Gerginlik, Kinezyofobi 69 5.4. Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçeği 71 5.5. Aktivite Günlüğü 72 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 74 7. KAYNAKLAR 75 8. EKLER EK-1- Etik Kurul Onayı 9. ÖZGEÇMİŞtr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectDengetr_TR
dc.subjectYanıklar
dc.subjectEgzersiz
dc.subjectYürüyüş
dc.subjectRehabilitasyon
dc.titleAlt Ekstremite Yanık Yaralanması Olan Bireylerde Akut Dönemde Uygulanan Farklı Yürüme Eğitimlerinin Fiziksel Fonksiyonlara Etkisinin İncelenmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetBu çalışma alt ekstremite yanık yaralanması olan bireylerde erken dönemde uygulanan farklı yürüme eğitimlerinin yürüyüş ve fiziksel fonksiyonlara etkisini incelemek amacıyla planlandı. Çalışmaya 28 birey dahil edildi. Bireyler yanık lokalizasyonuna göre eşleştirme yapılarak düz zemin ve koşu bandı grubuna ayrıldı. Standart yanık rehabilitasyon programına ek olarak bir gruba düz zeminde yürüme eğitimi, diğer gruba da koşu bandında yürüme eğitimi uygulandı. Egzersiz eğitimi haftada beş gün uygulandı. Bireyler ilk egzersiz eğitimi öncesi ve son egzersiz eğitimi sonrasında değerlendirildi. Değerlendirmede GAITRite, süreli kalk yürü testi (SKYT), Berg Denge Ölçeği (BDÖ), 6 dakika yürüme testi (6DYT), Tampa Kinezyofobi Ölçeği (TKÖ), Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçeği (FBÖ) ve Görsel Analog Skalası kullanıldı. Düz zemin ve koşu bandı grubunun sırasıyla yaş ortalaması 37,00±11,16, 33,64±12,39 yıl; toplam yanık yüzey alanı % 4,78±2,57, % 4,42±2,73 olarak bulundu. Grupların demografik özellikleri benzerdi (p˃0,05). Düz zemin grubunda tedavi sonrası yanık ekstremiteler karşılaştırıldığında, adım uzunluğu açısından farklılık bulunurken, diğer parametreler benzerdi (p˃0,05). Koşu bandı grubunda yanık ekstremiteler arasında yürüyüş değişkenleri açısından fark yoktu (p˃0,05). Tedavi öncesi sonrası sağlam ekstremiteler grup içinde karşılaştırıldığında, her iki grupta ayak açısı hariç, tüm yürüyüş değişkenlerinde fark bulundu (p˂0,05). Tedavi öncesi ve sonrası farklar yanık ve sağlam ekstremite açısından gruplarda karşılaştırıldığında, yanık ekstremitede sallanma fazında farklılık bulunurken, diğer değişkenlerin benzer olduğu; sağlam ekstremitede ise tüm yürüyüş değişkenlerinin benzer olduğu gösterildi (p˃0,05). Tedavi öncesi ve sonrası yürüyüş hızı ve kadans karşılaştırıldığında her iki grupta da anlamlı fark bulundu (p˂0,05). Tedavi sonrası grupların 6 DYT, SKYT, BDÖ, TKÖ, FBÖ motor ve toplam puan, ağrı ve gerginlik hissinde olumlu gelişmeler bulunurken (p˂0,05), FBÖ kognitif puanında bir değişiklik gözlenmedi (p˃0,05). Tedavi öncesi ve sonrası farklar incelendiğinde, SKYT, kinezyofobi düzeyi ve FBÖ motor puan açısından koşu bandı grubunun lehine anlamlı farklılık bulunurken (p˂0,05), diğer değerlendirme sonuçları benzerdi (p˃0,05). Sonuç olarak, alt ekstremite yanıklarında yürüyüş, denge ve fiziksel fonksiyonlar etkilendiği için erken dönemde yürüme eğitimi rehabilitasyon programına dahil edilmelidir. Koşu bandında verilen yürüme eğitiminin simetrik yürüyüşe ve denge üzerine olan etkisi göz önünde bulundurulduğunda, düz zeminde verilen yürüme eğitimine tercih edilebilir.tr_TR
dc.contributor.departmentFizyoterapi ve Rehabilitasyontr_TR
dc.contributor.authorID202794tr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster