dc.contributor.advisor | TOPUZ, SEMRA | |
dc.contributor.author | ÖZKAL, ÖZDEN | |
dc.date.accessioned | 2018-06-18T11:48:38Z | |
dc.date.available | 2018-06-18T11:48:38Z | |
dc.date.issued | 2018 | |
dc.date.submitted | 2018-05-25 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/4550 | |
dc.description.abstract | This study was planned to
investigate the effect of different gait training that applied in early period on walking
and physical function in subjects with lower extremity burn injury. Twenty-eight
subjects were included in this study. Subjects were allocated into overground and
treadmill groups by matching according to burn localization. In addition to the standart
burn rehabilitation program, the group were trained on the overground, another group
were trained on the treadmill. Exercise training was performed 5 days a week. Subjects
were evaluated before the first exercise training and after the last exercise training. The
GAITRite, timed up and go test (TUG), Berg Balance Scale (BBS), 6 minutes walking
test (MWT), Tampa Scale for Kinesiophobia (TSK), Functional Independence
Measure (FIM) and Visual Analog Scale (VAS) were used in the evaluation. The mean
age of the overground and treadmill groups was found 37.00 ± 11.16, 33.64 ± 12.39
years; the total burn surface area was found to be 4.78 ± 2.57%, 4.42 ± 2.73%
respectively. The demographic characteristics of the groups were similar (p˃0.05).
When the burned limbs were compared after treatment in the overground group, there
was a difference in step length, while other parameters were similar (p˃0.05). There
was no difference in terms of gait variables among the burned limbs in the treadmill
group (p˃0.05). When the pre-post treatment intact limbs were compared within
groups, there was a difference in all gait variables except toe in/out in both groups
(p˂0.05). When the differences before and after treatment were compared between
groups in terms of burned and intact limbs, it is shown that there was a difference in
the swing phase of the burned limb while the other variables were similar; while all
gait variables were similar in the intact limbs (p˃0.05). When gait speed and cadence
were compared before and after treatment, there was a significant difference in both
groups (p˂0.05). While there were positive improvements in 6 MWT, TUG, BBS,
TSK, FIM total and motor score, pain and feeling of strain (p˂0.05), there were no
change in FIM cognitive scores after the treatment in groups (p˃0.05). When the
differences were examined before and after the treatment, there was a significant
difference in favor of the treadmill group in terms of TUG, kinesophobia level and
FIM motor score (p˂0.05), while the other evaluation results were similar (p˃0.05).
As a result, gait training should be included the rehabilitation program at early period
because gait, balance and physical functions are affected in lower extremity burns.
Considering the effects of gait training on the treadmill on symmetrical gait and
balance, it may be preferable to overground gait training. | en |
dc.description.sponsorship | HÜ Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi | tr_TR |
dc.description.tableofcontents | ONAY SAYFASI iii
YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv
ETİK BEYAN v
TEŞEKKÜR vi
ÖZET vii
ABSTRACT viii
İÇİNDEKİLER ix
SİMGELER VE KISALTMALAR xii
ŞEKİLLER xiii
TABLOLAR xiv
1. GİRİŞ 1
2. GENEL BİLGİLER 4
2.1. Deri Anatomisi ve Fizyolojisi 4
2.1.1. Epidermis 4
2.1.2. Dermis 4
2.1.3. Hipodermis 5
2.2. Yanık Yaralanması 5
2.3. Yanığın Fizyopatolojisi 5
x
2.6.1. Dokuzlar Kuralı 11
2.6.2. Lund ve Browder Grafiği 12
2.6.3. Avuç İçi Yüzey Alanı Yöntemi 13
2.7. Yanık Şiddetinin Sınıflandırılması 14
2.7.1. Minor Yanıklar 14
2.7.2. Orta Dereceli Yanıklar 14
2.7.3. Major Yanıklar 15
2.8. Yara İyileşmesi Evreleri 15
2.8.1.Hemostaz ve İnflamasyon Evresi 16
2.8.2.Proliferasyon Evresi 16
2.8.3.Maturasyon Evresi 17
2.9. Yanık Yaralanmasında Tedavi Yaklaşımları 17
2.9.1. Konservatif Tedavi 17
2.9.2. Cerrahi Tedavi 18
2.9.3. Fizyoterapi ve Rehabilitasyon 18
2.10. Yanık Yaralanmasının Fonksiyonel Etkileri 21
2.11. Yanık Rehabilitasyonunda Yürüyüş Eğitiminin Önemi 22
2.12. Yürüyüş Analizi 23
2.13. Yürüyüşün Değerlendirilmesi 24
2.13.1. Gözlemsel Yürüyüş Değerlendirmesi 24
2.13.2. 3-Boyutlu Yürüme Analiz Sistemleri 25
3. BİREYLER VE YÖNTEM 28
3.1. Bireyler 28
3.1.1. Örneklem Büyüklüğü 28
3.2. Yöntem 30
3.2.1. Çalışma Planı 30
3.2.2. Değerlendirmeler 31
3.2.3. Bireylere Uygulanan Rehabilitasyon Programı 40
3.3. Verilerin Elde Edilmesi ve İşlenmesi 44
3.4. İstatistiksel Analiz 45
4. BULGULAR 46
5. TARTIŞMA 61
xi
5.1. Yürüyüşün Zaman-Mesafe Karakteristikleri 61
5.2. Denge ve Altı Dakika Yürüme Testi 68
5.3. Ağrı, Gerginlik, Kinezyofobi 69
5.4. Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçeği 71
5.5. Aktivite Günlüğü 72
6. SONUÇ VE ÖNERİLER 74
7. KAYNAKLAR 75
8. EKLER
EK-1- Etik Kurul Onayı
9. ÖZGEÇMİŞ | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Denge | tr_TR |
dc.subject | Yanıklar | |
dc.subject | Egzersiz | |
dc.subject | Yürüyüş | |
dc.subject | Rehabilitasyon | |
dc.title | Alt Ekstremite Yanık Yaralanması Olan Bireylerde Akut Dönemde Uygulanan Farklı Yürüme Eğitimlerinin Fiziksel Fonksiyonlara Etkisinin İncelenmesi | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Bu çalışma alt ekstremite
yanık yaralanması olan bireylerde erken dönemde uygulanan farklı yürüme
eğitimlerinin yürüyüş ve fiziksel fonksiyonlara etkisini incelemek amacıyla planlandı.
Çalışmaya 28 birey dahil edildi. Bireyler yanık lokalizasyonuna göre eşleştirme
yapılarak düz zemin ve koşu bandı grubuna ayrıldı. Standart yanık rehabilitasyon
programına ek olarak bir gruba düz zeminde yürüme eğitimi, diğer gruba da koşu
bandında yürüme eğitimi uygulandı. Egzersiz eğitimi haftada beş gün uygulandı.
Bireyler ilk egzersiz eğitimi öncesi ve son egzersiz eğitimi sonrasında değerlendirildi.
Değerlendirmede GAITRite, süreli kalk yürü testi (SKYT), Berg Denge Ölçeği
(BDÖ), 6 dakika yürüme testi (6DYT), Tampa Kinezyofobi Ölçeği (TKÖ),
Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçeği (FBÖ) ve Görsel Analog Skalası kullanıldı. Düz
zemin ve koşu bandı grubunun sırasıyla yaş ortalaması 37,00±11,16, 33,64±12,39 yıl;
toplam yanık yüzey alanı % 4,78±2,57, % 4,42±2,73 olarak bulundu. Grupların
demografik özellikleri benzerdi (p˃0,05). Düz zemin grubunda tedavi sonrası yanık
ekstremiteler karşılaştırıldığında, adım uzunluğu açısından farklılık bulunurken, diğer
parametreler benzerdi (p˃0,05). Koşu bandı grubunda yanık ekstremiteler arasında
yürüyüş değişkenleri açısından fark yoktu (p˃0,05). Tedavi öncesi sonrası sağlam
ekstremiteler grup içinde karşılaştırıldığında, her iki grupta ayak açısı hariç, tüm
yürüyüş değişkenlerinde fark bulundu (p˂0,05). Tedavi öncesi ve sonrası farklar yanık
ve sağlam ekstremite açısından gruplarda karşılaştırıldığında, yanık ekstremitede
sallanma fazında farklılık bulunurken, diğer değişkenlerin benzer olduğu; sağlam
ekstremitede ise tüm yürüyüş değişkenlerinin benzer olduğu gösterildi (p˃0,05).
Tedavi öncesi ve sonrası yürüyüş hızı ve kadans karşılaştırıldığında her iki grupta da
anlamlı fark bulundu (p˂0,05). Tedavi sonrası grupların 6 DYT, SKYT, BDÖ, TKÖ,
FBÖ motor ve toplam puan, ağrı ve gerginlik hissinde olumlu gelişmeler bulunurken
(p˂0,05), FBÖ kognitif puanında bir değişiklik gözlenmedi (p˃0,05). Tedavi öncesi
ve sonrası farklar incelendiğinde, SKYT, kinezyofobi düzeyi ve FBÖ motor puan
açısından koşu bandı grubunun lehine anlamlı farklılık bulunurken (p˂0,05), diğer
değerlendirme sonuçları benzerdi (p˃0,05). Sonuç olarak, alt ekstremite yanıklarında
yürüyüş, denge ve fiziksel fonksiyonlar etkilendiği için erken dönemde yürüme eğitimi
rehabilitasyon programına dahil edilmelidir. Koşu bandında verilen yürüme eğitiminin
simetrik yürüyüşe ve denge üzerine olan etkisi göz önünde bulundurulduğunda, düz
zeminde verilen yürüme eğitimine tercih edilebilir. | tr_TR |
dc.contributor.department | Fizyoterapi ve Rehabilitasyon | tr_TR |
dc.contributor.authorID | 202794 | tr_TR |