Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorÖzden, Mehmet
dc.contributor.authorDoğan, Cem
dc.date.accessioned2018-02-01T07:45:58Z
dc.date.available2018-02-01T07:45:58Z
dc.date.issued2018-01-05
dc.date.submitted2018-01-05
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/4255
dc.description.abstractAs a result of the tendencies of “history from below” and “feminist history” in the Turkish historiography, a great deal of neglected areas of the Ottoman society have been revealed during the past two decades. Nevertheless, what was said of Ottoman everydayness up to now constitutes solely a little part of what may be written about. In this context, this work moves the claim of being a micro history thesis which focuses on the prostitutes, procurers and lechers as the neglected characters when the late Ottoman social life is the main topic. Main argument of the thesis is the idea that offers that prostitution in İstanbul created new social trails by intertwining with the discourse of public health in the reign of Abdülhamid II. Coming to the scene of history of the actors in prostitution, so to speak, their relationships with the state or the effects of regulative authority of the state upon them is included in this work as well as the relations between them. Modern state perpatually recreates and regulates the public spaces through its arrangements. As a social relationship, prostitution had its share from the Ottoman modernization and was transformed into an institution which reinforcing the puissance over the society beginning from the end of nineteenth century. In the final analysis, this work has chosen Istanbul as its sample in the scope of its subject. The core reason of this preference is that Istanbul provides the essential materials in terms of its demograhical intensivity and etno-religious patterns. This thesis chronologically includes the years of 1876-1923. In the thesis, background of institutionalisation of prostitution in Istanbul shall be focused upon through the discourse of public health and urban order. Besides, a large scale profile is to be constructed about the actors in the business of prostitution in perspective of gender and is shown that they formed a sui generis subculture with its own rituals.tr_TR
dc.description.tableofcontentsKABUL VE ONAY i BİLDİRİM ii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iii ETİK BEYAN iv TEŞEKKÜR v ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix KISALTMALAR DİZİNİ xiii EKLER/TABLOLAR DİZİNİ xviii TAKVİME İLİŞKİN KISALTMALAR TABLOSU xix GİRİŞ: FUHUŞU İSTANBUL’DAN OKUMAK 1 1. KAYNAKLAR VE SINIRLAR 5 2. KURAMSAL ÇERÇEVE 11 3. HARP, GÖÇ, MAİŞET VE FUHUŞ 22 I. BÖLÜM 1. DERSAADET’TE FUHUŞUN COĞRAFYASI, MEKÂNLARI VE EKONOMİSİ 36 1.1. Fuhuşun Coğrafyası 37 1.1.1. Modern Babil: Galata ve Beyoğlu 39 1.1.2. Fuhuşun Alla-Turcası ve Paris Sokağı Sâkinleri 45 1.2. Fuhuş Mekânları 50 1.2.1. Cinselliği Pazarlamak: Ticari İşletme Olarak Umumhaneler 52 1.2.2. El Altından Fuhuş: Randevu Evleri 59 1.2.3. Renkli Rüyalar Diyarı: Oteller 63 1.2.4. Pansiyonlar ve Mülakat Mahalleri 68 1.3. Fuhuş Ekonomisi 70 II. BÖLÜM 2. FUHUŞUN AKTÖRLERİ 76 2.1. Sermayeler 78 2.1.1. Arzunun Tecimsel Nesneleri: Fahişeler 81 2.1.2. Aşı Boyalı Hatunlar: Metresler 88 2.1.3. Sokakta Kadınlar, Sokağın Kadınları: Sürtükler 96 2.1.4. Tüketen Nesne, Tükenen Özne: Konsomatrisler 103 2.2. Zamparalar 110 2.2.1. Hovardanın Düşkünü: Kazalı, Sofralı ve Sevdalı 111 2.2.2. Suçlular ve Güçlüler: Kabadayı, Külhanbeyi, Belalı 115 2.2.3. Hercaî Beyzâdeler: Paralılar, Memurlar ve Nüfuzlular 124 2.2.4. Haybeden Âşıklar: Açıkgözler, Bekârlar ve Serseriler 128 2.3. Muhabbet Tellalları 131 2.3.1. Günahkâr Silüetler: Pezevenkler, Umumhaneciler ve Randevucular 132 2.3.2. Godoşlar, Deyyuslar ve Hevengler 140 2.3.3. Köle Simsarları 144 2.3.4. Beynelmilel Pezevenkler: Beyaz Kadın Tacirleri 148 2.3.4.1. Bir Adam, Bir Rapor 151 2.3.4.2. Pezevenkten Paşa Olur Mu? 158 2.3.4.3. Gidenler ve Kalanlar: 1914 Büyük Sürgünü 163 III. BÖLÜM 3. VENÜS’ÜN LANETİ: FRENGİ 167 3.1. Ten, Haz ve Mikrop: Frenginin Tarihçesi 168 3.2. Kamu Ahlakı Mı Kamusal Hijyen Mi? 170 3.3. Erkeklik, Askerlik ve Frengi 176 3.4. İlletten Sâlim Olmak: Hastalığın Seyri ve Tedavi Süreci 180 3.5. Beyoğlu Nisâ Hastanesi 187 3.5.1. Mekân Sorunu 189 3.5.2. Hastanenin Çalışma Biçimi 194 3.5.2.1. Nefes al, Nefes Ver 196 3.5.2.2. Fahişenin Bedeni 199 3.5.2.3. Vesikalı Mikroplar 202 3.6. Modern Ulusu Tahayyül Etmek: İzdivaç, Üreme ve Nüfus 206 IV. BÖLÜM 4. DERSAADET UNDERGROUND: İSTANBUL’DA FUHUŞ, SAPMA VE CEZA 213 4.1. Sürgün ve İskân 215 4.2. Baskın Var! 219 4.3. İyi Vatandaş & Kötü Vatandaş 223 4.4. Asayiş Berkemâl Mi?: Fahişeler, Pezevenkler ve Polisler 228 4.5. Bedenlere Hükmetmek: Namus Cinayetleri & Kıskançlık Kavgaları 232 GENEL SONUÇ VE BULGULAR 239 KAYNAKÇA 247 EKLER/TABLOLAR 273tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesstr_TR
dc.subjectOsmanlı Devletitr_TR
dc.subjectİstanbul
dc.subjectfuhuş
dc.subjectfrengi
dc.subjecttoplumsal cinsiyet
dc.titleDersaadet'te Fuhuş: Mekânlar, Aktörler ve Söylemler (1876-1923)tr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetTürk tarih yazımında özellikle son yirmi yıldır görülen “aşağıdan tarih” ve “feminist tarih” temayülleri neticesinde Osmanlı toplumunun şimdiye dek gözlerden uzak kalmış bazı noktaları aydınlığa kavuşturulmuştur. Ne var ki, Osmanlı gündelikliğine ilişkin söylenenler yazılabileceklerin henüz çok küçük bir kısmını teşkil ediyor. Bu bağlamda, bu çalışma Osmanlı sosyal tarih yazıcılığında ihmale uğramış aktörler olarak fahişeler, kadın satıcıları ve zamparalar üzerine odaklanan bir mikro tarih tezi olma iddiasını taşımaktadır. Çalışmanın mahreç aldığı sav, fuhuşun II. Abdülhamid döneminde kamu sağlığı söylemiyle iç içe geçerek yeni toplumsal kontrol izlekleri yarattığı ve bu zaman diliminde kurumsallaştığıdır. Fuhuşun aktörlerinin tabiri caiz ise “tarih sahnesi”ne çıkmaları, devletle olan ilişkileri ya da devletin düzenleyici otoritesinin bunlar üzerindeki etkileri kadar söz konusu aktörlerin birbirleriyle olan ilişkileri de bu tezin kapsamına dâhildir. Modern devletin, getirdiği düzenlemeler aracılığıyla bir bakıma kamusal alanları da sürekli yeniden ürettiği ve denetlediği görülür. Toplumsal bir ilişki biçimi olarak fuhuş da 19. yüzyılın sonlarından itibaren Osmanlı modernleşmesinden payını almış ve iktidarın toplum üzerindeki hegemonyasını pekiştirici bir kuruma tahvil edilmiştir. Son tahlilde, bu tez incelediği konu bağlamında İstanbul’u kendine örnek evren olarak seçmiştir. Bu tercihin başat nedeni, payitaht İstanbul’un nüfus yoğunluğu ve etno-dinsel doku bakımından böyle bir çalışmanın gerçekleştirilebilmesi için gerekli malzemeyi sağlamasıdır. Tez kronolojik olarak 1876-1923 yıllarını kapsamaktadır. Tezde, kamu sağlığı ve kentsel düzen düşünceleri üzerinden İstanbul’da fuhuşun kurumsallaşmasının tarihsel arkaplanına odaklanılacaktır. Ayrıca toplumsal cinsiyet perspektifinden fuhuşun aktörlerine ilişkin geniş ölçekli bir profil çıkarılarak bunların kendine has ritüellerle özgül bir altkültür yarattıkları gösterilecektir.tr_TR
dc.contributor.departmentTarihtr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster