| dc.contributor.advisor | Kayıhan, Hülya | |
| dc.contributor.author | Salar, Sinem | |
| dc.date.accessioned | 2018-01-19T13:00:09Z | |
| dc.date.available | 2018-01-19T13:00:09Z | |
| dc.date.issued | 2018-01-17 | |
| dc.date.submitted | 2017-12-26 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11655/4202 | |
| dc.description.abstract | This study was planned to investigate the effect of the Model of Human Occupation (MOHO)-based occupational therapy intervention on women suffering domestic violence and staying in the shelters. In the research design, a mixed method, in which quantitative and qualitative analysis methods were applied together, was used. After assessments with 13 women in two shelters, ten intervention areas (money management, job seeking and maintenance skills, stress management, social skills-assertiveness, parenting, transportation, information access skills, safety planning, cognitive skills and pain management) were identified. Individual-group trainings were carried out during 4 weeks (16 sessions) and environmental interventions were applied. The assessments were performed at pre-intervention, post-intervention and 3th month follow-up period. Statistically significant differences were found in the areas of occupational participation and occupational competence after occupational therapy intervention (p <0.01). Significant increases were detected in volution and habituation scores as a part of personal factors affecting participation (p <0.05). There was a significant change in cognitive skills, communication-interaction skills, process skills and environmental domain scores (p <0.01). Decreasing in depressive symptoms (p <0.05) and traumatic stress symptoms (p <0.01) were determined. There was no statistically significant difference in the level of motor skills and value scores (p> 0.05). All participants indicated that they benefited from occupational therapy interventions and used mainly money management, stress management and job seeking skills. The results showed that improvement in planning and problem-solving skills and in participants’ awareness according to the importance of education. In the light of these informations, MOHO-based occupational therapy interventions that were carried out at the shelters contribute to the independent living and empowerment of women who suffer domestic violence. | en |
| dc.description.tableofcontents | İÇİNDEKİLER
ONAY SAYFASI iii
YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv
ETİK BEYAN v
TEŞEKKÜR vi
ÖZET vii
ABSTRACT viii
İÇİNDEKİLER ix
SİMGELER VE KISALTMALAR xii
ŞEKİLLER xiii
TABLOLAR xiv
1. GİRİŞ 1
2. GENEL BİLGİLER 5
2.1. Kadına Yönelik Şiddet 5
2.1.1. Kadına Yönelik Şiddetin Tanımı 5
2.1.2. Toplumsal Cinsiyet ve Kadın Olmak 6
2.1.3. Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet 7
2.1.4. Kadına Yönelik Şiddetin Türleri 8
2.1.5. Şiddet döngüsü 9
2.1.6. Dünyada ve Türkiye’de Kadına Yönelik Şiddetin Yaygınlığı 10
2.1.7. Kadına Yönelik Şiddeti Ortaya Çıkaran ve Sürdüren Faktörler 12
2.2. Şiddetin Kadına ve Topluma Etkileri 18
2.2.1. Şiddetin Kadın Sağlığına Etkileri 18
2.2.2. Şiddetin Kadınların Aktivite-Rol Katılımına Etkisi 21
2.2.3. Şiddetin Topluma Etkisi 24
2.3. Kadına Şiddete Mücadelede Yasal Düzenlemeler 25
2.4. Şiddete Maruz Kalmış Kadınlara Sunulan Hizmetler 28
2.4.1. Kadın Konukevleri 30
2.5. Ergoterapi ve Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet 33
2.5.1. Şiddet Gören Kadınlara Yönelik Ergoterapinin Rolü 33
2.5.2. Kadına Yönelik Şiddet, Aktivite-Rol Adaleti ve Güçlendirme 37
2.5.3. Kavramsal Çerçeve Olarak MOHO 39
2.5.4. Şiddet Gören Kadınlar ve MOHO-Temelli Terapatik Düşünme 52
3. BİREYLER VE YÖNTEM 57
3.1. Bireyler 57
3.1.1. Araştırmanın Yapıldığı Yerler ve Özellikleri 57
3.1.2. Etik 57
3.2. Yöntem 58
3.2.1. Araştırmanın Modeli 58
3.2.2. Verilerin Toplanması 61
3.2.3. Sınırlılıklar 62
3.3. Değerlendirme 62
3.3.1. Demografik Bilgi Değerlendirmesi 63
3.3.2. Yarı Yapılandırılmış Görüşme 63
3.3.3. Aktivite-Rol Yeterliliği ve Önemi Değerlendirmesi 65
3.3.4. Aktivite-Rol Katılımı Değerlendirmesi 65
3.3.5. Fonksiyonel Bilişsel Durumun Değerlendirmesi 66
3.3.6. Depresyon Değerlendirmesi 67
3.3.7. Travmatik Stres Bozukluğu Değerlendirmesi 68
3.4. Ergoterapi Müdahaleleri 68
3.4.1. Bireysel Müdahaleler 71
3.4.2. Grup Müdahaleleri 75
3.4.3. Çevresel Müdahaleler 77
3.5. İstatistiksel Analiz 81
4. BULGULAR 82
4.1. Sosyo-Demografik Özellikler 82
4.2. Niceliksel Analiz Bulguları 83
4.2.1. Aktivite-Rol Yeterliliği ve Önemi 84
4.2.2. Kognitif Seviye 85
4.2.3. Aktivite-Rol Katılımı 85
4.2.4. Depresyon 86
4.2.5. Travmatik Stres 86
4.3. Niteliksel Analiz Bulguları 87
4.3.1. Gelecek Hedefleri 87
4.3.2. Geleceğe Yönelik Duyguları 102
4.3.3. Ergoterapi Müdahalesinin Kazandırdığı Bilgi ve Beceriler 109
4.3.4. Konukevinden Beklentiler 117
5. TARTIŞMA 122
6. SONUÇLAR VE ÖNERİLER 152
7. KAYNAKLAR 157
8. EKLER
EK-1. Hacettepe Üniversitesi Klinik Araştırmalar Etik Kurulu Karar Formu
EK-2. Ankara Büyükşehir Belediyesi İzin Belgesi
EK-3. Çankaya Belediyesi İzin Belgesi
EK-4. Demografik Bilgi Formu
EK-5. Aktivite Öz-Değerlendirmesi Formu
EK-6. İnsan Aktivite-Rol Modeli Tarama Aracı Değerlendirme Formu
EK-7. Allen Bilişsel Seviye Görüntüleme Değerlendirmesi
EK-8. Beck Depresyon Ölçeği
EK-9. Travmatik Stres Belirti Ölçeği
EK-10. Müdahale Öncesi Olgu Rapor Formları ve Müdahale Planları
9. ÖZGEÇMİŞ | tr_TR |
| dc.language.iso | tur | tr_TR |
| dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | tr_TR |
| dc.subject | Ergoterapi | tr_TR |
| dc.subject | aile içi şiddet | |
| dc.subject | konukevi | |
| dc.subject | güçlendirme | |
| dc.subject | MOHO | |
| dc.title | Şiddet Görmüş Kadınlarda Ergoterapinin Aktivite ve Rol Yeterliliğine Etkisi | tr_TR |
| dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
| dc.description.ozet | Bu çalışma, konukevlerinde kalan şiddet görmüş kadınlara uygulanan İnsan Aktivite Rol Modeli (MOHO) temelli ergoterapi müdahalesinin etkisini incelemek amacıyla planlandı. Araştırma deseninde niceliksel ve niteliksel analiz yöntemlerinin birlikte uygulandığı karma yöntem kullanıldı. İki konukevinde kalan 13 kadın ile yapılan değerlendirmeler sonrasında 10 müdahale alanı (para yönetimi, iş arama- sürdürme becerileri, stres yönetimi, sosyal beceri-girişkenlik, ebeveynlik, ulaşım, bilgiye ulaşma becerileri, güvenliği planlama, bilişsel beceriler ve ağrı yönetimi) belirlendi. Bu alanlara yönelik 4 haftalık (16 seans) bireysel ve grup eğitimleri gerçekleştirildi ve çevresel müdahaleler uygulandı. Değerlendirmeler müdahale öncesi, sonrası ve 3. ay takip dönemlerinde yapıldı. Ergoterapi müdahalesi sonrasında aktivite-rol katılımı ve aktivite-rol yeterliliği alanlarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p<0,01). Katılımı etkileyen kişisel faktörlerden irade ve alışkanlık puanlarının analizlerde anlamlı artış tespit edildi (p<0,05). Bilişsel beceriler, iletişim-etkileşim ve süreç becerileri ile çevre alanı puanlarında anlamlı değişim bulundu (p<0,01). Depresif semptomlarda (p<0,05) ve travmatik stres belirtilerinde (p<0,01) azalma tespit edildi. Kişilerin motor beceri seviyesinde ve aktivitelere verdiği önem derecesinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0,05). Katılımcıların tamamı, ergoterapi müdahalelerinden fayda gördüklerini ve ağırlıklı olarak para yönetimi, stres yönetimi ve iş arama becerilerini kullandıklarını belirtti. Sonuçlar, katılımcıların plan yapma ve problem çözme becerilerinde artışı ve eğitimin önemini keşfetme konusunda farkındalığın geliştiğini ortaya koydu. Karma yöntemle elde edilen bilgiler ışığında, konukevinde gerçekleştirilen MOHO temelli ergoterapi müdahalelerinin, şiddet görmüş kadınların bağımsız yaşamalarına ve güçlendirmeye katkı verdiği düşünülmektedir. | tr_TR |
| dc.contributor.department | Ergoterapi | tr_TR |
