Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorDoral, Mahmut Nedim
dc.contributor.authorİlgar, Cenk
dc.date.accessioned2017-09-08T10:31:39Z
dc.date.available2017-09-08T10:31:39Z
dc.date.issued2017
dc.date.submitted2017-06-07
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11655/3964
dc.description.abstractAnterior cruciate ligament (ACL) tears are observed by approximately 40-50% in knee injuries. In addition to conventional treatment methods, effects of certain biological agents such as platelet-rich plasma, growth factors, hyaluronic acid and mesenchymal stem cell therapies have been investigated on ACL tear repair. Epidermal growth factor (EGF) increases cell proliferation, collagen and fibroblast production, has an influence on cell differentiation and stimulates angiogenesis. Recent studies suggest that EGF also promotes wound healing. We aimed to investigate the effects of EGF on ligament healing in anterior cruciate ligament tears. All procedures were performed after animal research ethical committee approval. A tear model was formed by a full-thickness incision in the mid-part ACL of 17 knees of 17 New Zealand rabbits. The distal cut-edge of ACL was sutured with nonabsorbable suture material for the intent of marking. Rabbits were randomised into two groups. In the study group consisting of 9 rabbits; a standardized, 3x3 mm porous policaprolactone foam scaffold carrying 15 μg of human recombinant EGF (Heberprot-P®) was administered in intercondylar notch of the joint space. No intervention or medical device were employed in the control group. The joint capsules and skins of all rabbits were closed. A total of 5 rabbits one of whom was in the control group and four of whom were in the study group deceased during the postoperative follow-up period. Animals were sacrificed at 8th week and tissue samples of ACL were examined histologically. Extracted tissue samples were fixated in buffered, 10% neutral formaldehyde solution. Tissues embedded in paraffin blocks were sampled continously in 5-micron thickness with a microtome and a number of 100 sections were granted. Having been deparaffinized, slides were stained with Masson’s Trichrome and Hematoxylin-Eosin dyes for examination via light microscope. Slides sampled in a 1 out of 10 fashion in compliance with the systematic random sampling method were examined by means of StereoInvestigator® (MicroBrightfield) software after utilizing “virtual slice” to obtain a 10 fold magnified image of the whole tissue. Volumes of the estimated vascular and ligamentous fractions of ACL tissue samples were assessed with Cavalieri volume computation method which is a stereological process. Since even tissue samples were not able to be excised among rabbits, vessel portion within the ligament was calculated through proportioning the vessel volume by the total of vessel and ligament volume. During dissection, cut edges of ACLs in both groups were observed to adhere to the surrounding tissue. An increase in volume of extracted ACL distal segments of the study group was observed in comparison to the control group. On microscopic examination; substantial neovascularization, namely angiogenesis, were noted in the ACL tissue samples of the study group. Moreover, active fibroblasts and profound stem cell increase adjacent to perivascular spaces were detected. Type 3 collagen synthesis were found in regions where active fibroblasts were observed. In addition, fat cells which are noticed in neo-tissue formation were noted. In the control group, scarce vascularization and stem cells due to incision were observed, however no active fibroblasts or fat cells were noted. Average vessel volume ratios was significantly higher in the study group (24.51%) than in the control group (1.36%) (p = 0.003). Our hypothesis that EGF application increases angiogenesis and promotes tissue repair in ACL tears was supported histologically and statistically. Further investigation will better enlighten the mode of EGF action and will settle its role as an alternative method in the ACL tear treatment. Biomechanical tools should be added to the next step.en
dc.description.tableofcontentsTEŞEKKÜR iii ÖZET iv ABSTRACT vi İÇİNDEKİLER viii SİMGELER VE KISALTMALAR ix ŞEKİLLER x TABLOLAR xii 1. GİRİŞ VE AMAÇ 1 2. GENEL BİLGİLER 2 2.1. Tarihçe 2 2.2. Embriyoloji 2 2.3. Ön Çapraz Bağ Anatomisi 3 2.4. Biyomekanik Özellikler 5 2.5. Ön Çapraz Bağ Yaralanmaları 5 2.5.1. Anamnez ve Fizik Muayene 5 2.5.2. Görüntüleme 8 2.5.3. ÖÇB Yırtığına Eşlik Eden Diğer Yaralanmalar 9 2.5.4. Tedavi 10 2.5.5. ÖÇB İyileşmesinde Etkili Biyolojik Ajanlar 13 2.5.6. Bağ İyileşmesi 17 3. GEREÇ – YÖNTEM 18 4. BULGULAR 24 4.1. Makroskopik Gözlemler 24 4.2. Mikroskobik Bulgular 25 5. TARTIŞMA 36 6. SONUÇ 42 KAYNAKLAR 43tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherTıp Fakültesitr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/restrictedAccesstr_TR
dc.subjectÖn çapraz bağtr_TR
dc.subjectEpidermal büyüme faktörütr_TR
dc.subjectTavşantr_TR
dc.titleÖn Çapraz Bağ Yırtıklarında Epidermal Büyüme Faktörünün (Egf) Bağın İyileşmesi Üzerine Etkilerinin Araştırılmasıtr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesisen
dc.description.ozetDiz yaralanmalarının %40-50’si ön çapraz bağ (ÖÇB) ile ilişkilidir. ÖÇB yırtığı tedavisinde, diğer tedavi yöntemlerine ek olarak trombositten zengin plazma, büyüme faktörleri, hyaluronik asit ve mezenşimal kök hücre gibi biyolojik ajanların kullanılması araştırılmaktadır. Epidermal büyüme faktörü (EGF); hücre proliferasyonunu arttırmakta, diferansiyasyonunu etkilemekte, fibroblast ve kollajen üretimini arttırmakta, anjiogenezi uyarmaktadır. EGF kullanımının yara iyileşmesini arttırdığı yönünde çalışmalar vardır. Bu çalışmada, EGF’nin ÖÇB yırtıklarında, bağın iyileşmesi üzerine etkilerinin incelenmesi hedeflenmiştir. 17 tane Yeni Zelanda beyaz tavşanının birer dizlerinde, ÖÇB’nin orta bölgesinden tam kat kesi yapılarak yırtık modeli oluşturulmuştur. İşaretleme amacıyla ÖÇB’lerin distal parçasının kesi uçlarına, emilmeyen dikiş ile sütür atılmıştır. Tavşanlar iki gruba randomize edilmiştir. Dokuz tavşan içeren çalışma grubunda, 3x3 mm’lik standardize edilen, 15 μg insan rekombinant EGF (Heberprot-P®) yüklenmiş, poroz polikaprolakton köpük skafold, eklem aralığında interkondiler çentiğe yerleştirilmiştir. Kontrol grubunda ise bir müdehalede bulunulmamıştır. Tüm tavşanların eklem kapsülü ve cildi kapatılmıştır. Postoperatif takiplerde kontrol grubundan 1, çalışma grubundan 4 olmak üzere toplam 5 tavşan ölmüştür. Hayvanlar 8. haftada öldürülmüş ve ÖÇB dokuları histolojik olarak incelenmiştir. Çıkarılan doku örnekleri, tamponlanmış %10’luk nötral formaldehit solüsyonunda fikse edilmiştir. Parafin bloklara gömülen dokulardan mikrotom cihazı ile 5 mikron kalınlığında 100 adet seri kesit alınmıştır. Kesitler, deparafinizasyon yapıldıktan sonra Masson’s Trichrome ve Hematoxylin-Eosin boyası ile boyanarak ışık mikroskobunda incelenmek üzere hazırlanmıştır. Bu deney için alınan kesitlerde; sistematik rastgele örneklemeye uygun bir şekilde 10’da bir örnekleme yapılarak, StereoInvestigator® (MicroBrightfield) programında dokunun tamaminin görüntüsü x10 büyütmede “virtual slice” kullanılarak alınmıştır. ÖÇB dokularının tahmini damar ve ligaman hacimleri, stereolojik bir yöntem olan Cavalieri hacim hesaplama yöntemiyle değerlendirilmiştir. Cerrahi prosedürle eşit miktarda bağ çıkarılamadığı için; damar hacminin, damar ve ligaman hacimlerinin toplamına oranıyla, bağ içi damar hacim oranı hesaplanmıştır. Tüm prosedürler Hayvan Araştırma Etik Kurulundan onay alınarak yapılmıştır. Diseksiyon sırasında yapılan gözlemde, her iki grupta da ÖÇB uçlarının çevre dokuya yapıştığı izlenmiştir. Çalışma grubunda, çıkarılan ÖÇB distal segmentinde, kontrol grubuna göre hacim artışı olduğu gözlenmiştir. Mikroskopik incelemede; çalışma grubundaki tavşanların ÖÇB dokusunda belirgin yeni damar formasyonunun yani anjiogenezin oluştuğu görülmüştür. Perivasküler alanda aktif fibroblastlar ve yoğun kök hücre artışı gözlenmiştir. Aktif fibroblastların bulunduğu yerlerde tip III kollajen sentezi tespit edilmiştir. Bunlara ek olarak yeni doku yapımında izlenen yağ hücreleri de görülmüştür. Kontrol grubunda ise kesi yapılan bağ kenerlarında kesi etkisiyle az miktarda damarlanmaya ve kök hücrelere rastlanmış, aktif fibroblast ve yağ hücreleri izlenmemiştir. Ortalama bağ içi damar hacim oranı çalışma grubunda (%24,51), kontrol grubuna kıyasla (%1,36) istatistiksel açıdan anlamlı olarak daha fazla bulunmuştur (p=0,003). Bizim hipotezimiz olan, ÖÇB yırtığında EGF uygulamasının anjiogenez ve iyileşmeyi arttırdığı histolojik ve istatistiksel olarak gösterilmiştir. EGF’nin etkisinin daha iyi değerlendirilebilmesi ve ÖÇB yırtığı tedavisinde alternatif bir yöntem olarak rolünün belirlenebilmesi için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır. İlerideki çalışmalarda biyomekanik incelemenin de çalışmaya eklenmesi gerekmektedir.tr_TR
dc.contributor.departmentOrtopedi ve Travmatolojitr_TR
dc.contributor.authorID188829tr_TR
dc.subtypemedicineThesis


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster