Özet
The research was carried out on Hacettepe University children's development, pre-school teachers, classroom teachers, social work, psychology, and sociology senior students. A total of 259 students participated in the survey from 570 students in the last class. Survey data were collected by face-to-face survey method.
When we look at the age range of the students participating in the survey, 96.9% are in the age range of 18-27 years. In the same way, 98.5% of students were married and 1.16% were children. When we looked at the situation of students receiving information about child neglect and abuse, 68.8% of the students stated that they received information. The highest rate was child development with 98.0%, while the lowest rate was classroom teachers with 23.4%.
Also, while 53.3% of students related to child neglect and abuse indicated that they did not attend any conferences/seminars, 46.7% of the students stated that they participated in the conference/seminar. In this respect, the highest participation was with 68.9% of social work students. When we look at the rate of encounter with the case, 66.7% of the students stated that they did not encounter any case, and the most encountered part was social work student with 56.8%. The minimum rate was 15.2% with pre-school. You were also asked if you could be diagnosed with the students when they met with the case. In this regard, 75.5% of the students stated that they can diagnose the case. This is a promising answer. However, in general, students (48.8%) found that students were found to be self sufficient. Very adequate and sufficient finding rates were only 19.7%. On the departmental basis, the highest rate of self-sufficiency was child development with 63.3% and social work student with 51.1%. It was understood that students should be able to answer yes with 92.9% in case of needing information about their lack of education in this regard. The students were asked what they did when they met the case. When we look at the answers given by students, social service is the only part that generally uses professional knowledge and skills and does all the work related to legal processes. When we look at the answers of the other chapters, we see that there are more reactions in the form of individual intervention and reaction, and in a few cases we see that the case is carried out by judicial processes.
When we looked at the mean scores of the scale information about diagnosing the signs and risks of child neglect and abuse, the highest average was 2.57 ± 0.24 and the lowest was 2.26 ± 0.34. However, all departments received points below the expected score of 3. This shows us that all departments have lack of knowledge. In addition, when the answers given to the subscales of the departments are examined, the highest true rates are the characteristics of children who are predisposed to child neglect and exploitation, while the lowest mean neglect indications and sexual exploitation statements for children have been areas of concern. While pupils are better at diagnosing behavioral symptoms in child neglect and abuse, they have failed to diagnose neglect and sexuality. This shows that the information on students about child neglect and abuse is based on more general information and that specific information on more sensitive subjects is low.
According to the results of the research and applied questionnaire, the students think that there is lack of information about child neglect and abuse. While there is a serious difference between the departments in terms of information about child neglect and abuse, the level of social service department has a high level of knowledge about implementation. From this point of view, it is considered that the knowledge level of the most important point is increased.
Künye
Altaş, E. (2009). Çocukların Cinsel İstismarı Suçu. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Akbaş, T., Sanberk, İ. (2011). Çocuklara Yönelik Cinsel Taciz ve Koruyucu Eğitim- Çocuklarımızı Cinsel Tacizden Nasıl Koruyabiliriz? Adana: Karahan Kitabevi.
Akdoğan, H. (2005). Çocuğun Cinsel İstismarı ve Türkiye’de Çocuk Cinsel İstismarını Önlemeye Yönelik Çalışmalar. Sexual Abuse Of The Children And Efforts İn Turkev To Prevent The Abuse, Polis Bilimleri Dergisi, 7 (1), 1-16.
Child and Adolescent Psychiatrists. (2014). American Academy Of Child And Adolescent Psychiatry, The İnternational Journal, No. 5; Updated November 2014 22.06.2017 tarihinde http://www.aacap.org/AACAP/Families_and_Youth/Facts_for_Families/FFF-Guide/Child-Abuse-The-Hidden-Bruises-005.aspx adresinden erişildi.
Avşar Kurnaz, Ş. (2007). Çocuk Yoksulluğu. Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi, 3 (12), 47-55.
Ayral, F. (2010). Çocukların Cinsel İstismar Suçu ve Bu Suçla Mücadele. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Bahar, G. Savaş, H. Bahar, A. (2009). Çocuk İstismarı ve İhmali: Bir Gözden Geçirme. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 4 (12), 52-65.
Belma Gölge, Z., Hamzaoğlu, N ve Türk, B. (2011). Sağlık Çalışanlarının Çocuk İstismarı ve İhmali Konusundaki Farkındalık Düzeylerinin Ölçülmesi. Adli Tıp Dergisi, 26 (2), 86-96.
Beter, Ö. (2010). Türkiye ve İngiltere’de Çocuk Koruma Sistemleri. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Bulut, S. (2007). Çocuk Cinsel İstismarı Hakkında Bir Derleme. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3 (28), 139-156.
Burcu Öztürk, A. (2009). Çocuğun Cinsel İstismarı ve Aileyle Çalışma Child Sexual Abuse And Working With The Family. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 20 (2), 89-98.
Canfield, M., Radcliffe, P., Marlow, S., Boreham, M., Gilchrist, G. (2017). Maternal Substance Use And Child Protection: A Rapid Evidence Assessment Of Factors Associated With Loss Of Child Care. Child Abuse & Neglect The İnternational Journal, Child Abuse & Neglect 70, 11–27.
Çamurdan, A. (2006). Çocuk İhmali. Çocuk İstismarı ve İhmaline Multidisipliner Yaklaşım. (ss. 35-46), Ankara Üniversitesi Basımevi
Definitions Of Child Abuse And Neglect. (2016). Child Welfare İnformation Cateway, Children’s Bureau, 22.06.2017 tarihinde https://www.childwelfare.gov/topics/can/ adresinden erişildi.
Çocuk Haklarına Dair Sözleşme. (1989). Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, 20 Kasım 1989.
Çavlin Bozbeyoğlu, A., Koyuncu, E., Kardam, F. ve Sungur, A.(2010). Ailenin Karanlık Yüzü: Türkiye’de Ensest. Sosyoloji Araştırma Dergisi, 13 (1), 1-37.
İMDAT- Şiddeti Önleme ve Rehabilitasyon Derneği ve ASUMA-Acıbadem Üniversitesi Suç
ve Şiddetle Mücadele Uygulama ve Araştırma Merkezi. (2016). Çocuk İstismarına Yönelik Rapor. İstanbul: Şiddeti Önleme ve Rehabilitasyon Derneği-İMDAT ve ASUMA-Acıbadem Üniversitesi Suç ve Şiddetle Mücadele Uygulama ve Araştırma Merkezi.
Doğan, Ö. (2009). Cinsel İstismara Uğrayan Ergenlerde Bireysel, Ailesel ve İstismara Ait Özelliklerin Tanımlanarak, İstismara Uğrama ve Psikiyatrik Bozukluk Oluşumu Üzerine Etkilerinin Araştırılması: Kontrollü Bir Çalışma. Uzmanlık Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Horozgil, D. (2011). Çocuk Cinsel İstismarı Suçunun Basit Şekli (TCK m. 103/1). Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 93, 108-146.
İçağasıoğlu Çoban, A.(2013). Çocuk İhmal-İstismarında Uzmanlaşmış Koruyucu Aile Modeli, Türkiye’de Çocuğun Refahı ve Korunması “Kapsayıcı Bir Yaklaşım Arayışı”. E. Atamtürk ve E. Yaman (Haz.). Uluslararası Katılımlı Sosyal Hizmet Sempozyumu: 28-30 Kasım 2013-Kocaeli: Bildiriler (ss. 104-116). Ankara: Gündem Çocuk Derneği Yayınları.
İnci, Y. (2010). Çocukların Cinsel Suistimali ve İstismarının Sosyo-Kültürel ve Ekonomik Boyutları. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
İnan, M. (2010). 2005-2009 Yıllarında Kocaeli Adliyesi’nde Görülen Cinsel İstismar Konulu Davalarda Sanık ve Mağdur Çocukların Sosyo-Demografik Özellikleri ve Suçun Niteliği. Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi, Kocaeli.
İnsan Hakları Derneği. (2008). Çocuk İhmali ve İstismarını Önleme Öğretmenler ve Aileler İçin Eğitim Kılavuzu, Ankara: İnsan Hakları Derneği.
İşeri, E. (2006). Duygusal İstismar. Çocuk İstismarı ve İhmaline Multidisipliner Yaklaşım, (ss. 31-33). Ankara Üniversitesi Basımevi.
Ovayolu, N., Uçan, Ö., ve Serindağ, S. (2007). Çocuklarda Cinsel İstismar ve Etkileri. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 2 (4), 13-22.
Önen Doğan, Ö. (2009). Cinsel İstismara Uğrayan Ergenlerde Bireysel, Ailesel ve İstismara Ait Özelliklerin Tanımlanarak, İstismara Uğrama ve Psikiyatrik Bozukluk Oluşumu Üzerine Etkilerinin Araştırılması: Kontrollü Bir Çalışma. Uzmanlık Tezi, Doğuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir.
Özbesler, C. ve İçağasıoğlu Çoban, A. (2013). İhmal ve İstismar Mağduru Çocuklarla Sosyal Hizmet, Sosyal Politika ve Kamu Yönetimi Bileşenleriyle Sosyal Hizmet Temelleri ve Uygulama Alanları. Ankara: Maya Akademi.
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
Keskin, G. ve Çam, O. (2005). Çocuk Cinsel İstismarına Psikodinamik Hemşirelik Yaklaşımı, Türk Psikiyatri Dizini. Yeni Symposium Dergisi, 43 (3), 118-125.
Koçak, C. ve Büyükgönenç, L.(2011). Toplumdaki Bireylerin Çocuk İstismarı ve İhmaline Yönelik Bilgi ve Görüşleri, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1, 89-104.
Köse Şahin, B.(2009). Cinsel Dokunulmazlığa Karşı Suçlardan Çocukların Cinsel İstismarı. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
M. Shardlow, S.(2013). Protecting The Child, The Family And The State: A Brief Reflection, Türkiye’de Çocuğun Refahı ve Korunması “Kapsayıcı Bir Yaklaşım Arayışı”. E. Atamtürk ve E. Yaman (Haz.). Uluslararası Katılımlı Sosyal Hizmet Sempozyumu: 28-30 Kasım 2013-Kocaeli: Bildiriler (s. 104-116). Ankara: Gündem Çocuk Derneği Yayınları.
Misra, A. (2011). Breaking The Silence, Easing The Pain: Efforts, Challenges, And Hopes Of Feminist Organizations In Turkey And India Working With Survivors Of Incest. Yüksek Lisans Tezi, Sabancı Üniversitesi, İstanbul.
Polat, O. (2012). Çocuk İstismarı Nedir? Adli Tıp ve Adli Bilimler Dergisi, 15.01.2013 tarihinde http://www.adlitip.org/cocuk-istismari-nedir/ adresinden erişildi.
Polat Uluocak, G. ve İçağasıoğlu Çoban, A.(2011). Çocuk İstismarı Alanında Çalışan Sosyal Hizmet Uzmanları Açısından Profesyonel Karar Verme. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 22 (2), 161-173.
Riskler ve Çocuk Koruma, http://www.unicef.org.tr/sayfa.aspx?id=22 adresinden 10.15.2013 tarihinde erişim sağlanmıştır.
Sandalcı, F. (2004). Aile İçinde ve Dışında Uğradığı Cinsel İstismar Nedeni İle Koruma Altına Alınan ve SHÇEK Kuruluşlarında Bakılan Çocukların Sosyo-Demografik Özellikleri ve Koruma Süreçleri. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Serdar Taçyıldız, Ç.(2013). Cinsel İstismar Suçlularında Ebeveyn Kabul/Reddi (Baba) ve Çocukluk Dönemi Kararlarının İşlenen Suça Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul.
Şahin, F. (2006). Çocuk İstismarının Tanımı, Epidemolojisi ve Multidisipliner Takım Yaklaşımının Önemi. Çocuk İstismarı ve İhmaline Multidisipliner Yaklaşım, (ss. 5-11). Ankara Üniversitesi Basımevi.
Meclis Araştırma Komisyonu. (2010). TBMM Kayıp Çocuklar Başta Olmak Üzere Çocukların Mağdur Olduğu Sorunların Araştırılarak Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi Amacıyla Kurulan Meclis Araştırması Komisyonu Raporu, Ankara: Meclis Araştırma Komisyonu.
Trabzon Barosu. (2015). Trabzon Barosu Çocuk Hakları Komisyonu Çocuk İzlem Merkezleri Türkiye Raporu. Trabzon: Trabzon Barosu.
Uysal, A. (1998). Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanılamada Hemşire ve Ebelerin Bilgi Düzeylerinin Saptanması. Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
UNİSEF, (2013). Çocuk Adalet Sisteminde Sosyal Çalışmacının Rolü. Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu.
Vatandaş, N. (2006). Fiziksel İstismar. Çocuk İstismarı ve İhmaline Multidisipliner Yaklaşım, (ss. 13-18). Ankara Üniversitesi Basımevi.
Preventing Child Maltreatment: A Guide to Taking Action and Generating Evidence. (2006). World Health Organization: WHO Library Cataloguing-in-Publication Data.
Yılmaz, A. (2009). Çocuk İstismarı ve İhmali: Risk Faktörleri ve Çocukların Psiko-Sosyal Gelişimi Üzerindeki Etkileri. Civil Academy Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (1), 63-79.
Yılmaz, B. (2015). Bir Hastanede Çalışan Hemşirelerin Çocuk İhmal ve İstismarına Yönelik Bilgi ve Yaklaşımlarının İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Yılmaz, G. (2009). Cinsel İstismara Uğramış ve Uğramamış 6-12 Yaş Grubundaki Çocukların Aile Resmi Çizimleri, Davranış Sorunları ve Ailelerin İşlevsel Özelliklerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Farklı Boyutlarıyla Çocuk İstismarı. (Şubat, 2002). Empati, 4, 2-9 www.ekin.k12.tr, 2009, http://www.ekin.k12.tr/yayinarsiv/empati/empati4.pdf adresinden 20.10.2013 tarihinde erişim sağlanmıştır.
Türk Ceza Kanunu (2004). T. C. Resmi Gazete, 5237, 26 Eylül 2004.
I.Türkiye Çocuk Hakları Stratejisi 2012-2016, (2011). M. Ruhi Şahin ve A. Gülan (Haz.). 1. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi Tübitak-Tüsside. İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.