dc.contributor.advisor | DOKAK, Hüsnü | |
dc.contributor.author | YALÇINKAYA, Veli Aras | |
dc.date.accessioned | 2025-01-13T06:28:30Z | |
dc.date.issued | 2024 | |
dc.date.submitted | 2024-11-22 | |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11655/36327 | |
dc.description.abstract | “An Artistic Game: Making the Ordinary Visible” is basically based on the permanentization of forms arising from the deviation or encounter of two elements. These encounters, expressed as forms or experiences of incompatibility, are initially associated with the state of being close to the field of death with confusion, ruptures and disintegrations as the expression of inner distress in the countryside. In the first section, which we read together with Georges Bataille's concept of “formless”, the traces left by the tapes on the surface present a new universe with the coming together of independent pieces on the canvas surface. These works are followed by works created with tapes that are cut, torn, dismantled from the context they belong to and reassembled in relation to the montage technique. With the tapes, the process of discovering the extraordinary in an ordinary object turns into works in which the leftover parts of the canvases, the parts that are seen as surplus, are utilized. Based on Felix Guattari's question “how do you make a classroom operate like a work of art?”, this section, which is based on the idea that art is reshaped by the teacher in the classroom like an artist working on predictable materials, is combined with works in which students reassemble the parts that should be thrown out, which are seen as dysfunctional surpluses. In this thesis, the first lesson after enrolling in the proficiency in art program is taken as the starting point, and a process is traced from works in which independent parts come together to examples in which teachers and students come together as heterogeneous elements, existing forms of education and art are suspended, artistic practice is combined with teaching, and a classroom as a common space is reshaped through art. | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Güzel Sanatlar Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Biçimsizlik, fragman estetiği, oyun, fazlalık, ilerlemeci eğitim, katılımcı sanat, ortak yaratım. | tr_TR |
dc.subject.lcsh | N- Güzel sanatlar | tr_TR |
dc.title | Sanatsal Bir Oyun: Sıradan Olanı Görünür Kılmak | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/doctoralThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | “Sanatsal Bir Oyun: Sıradan Olanı Görünür Kılmak” başlıklı bu tez çalışması en temelde iki öğenin sapmasından ya da karşılaşmasından doğan formların kalıcı hale gelmesi üzerine kuruludur. Uyuşmazlık biçimleri ya da deneyimleri olarak ifade edilen bu karşılaşmalar başlangıçta taşradaki iç sıkıntısının dışavurumu olarak karışıklıklar, kopuşlar ve dağılma halleriyle birlikte ölüm alanına yakın olmakla ilişkilendirilmektedir. Georges Bataille’ın “biçimsiz” kavramıyla birlikte okuduğumuz bu bölümde bantların yüzey üzerinde bıraktığı izler, birbirinden bağımsız parçalar tuval yüzeyi üzerinde yeni bir evren sunmaktadır. Bu çalışmaları montaj tekniğiyle ilişkili olarak kesilip, yırtılan, ait olduğu bağlamdan sökülerek yeniden bir araya getirilen bantlarla oluşturulan çalışmalar izlemektedir. Bantlarla birlikte sıradan bir nesnenin sıra dışılığın keşfedildiği bu süreç tuvallerden arta kalan kısımların, fazlalık olarak görülen parçaların değerlendirildiği çalışmalara dönüşmektedir. Fazlalıkların kutsandığı bir ekonomi hayali üzerine kurulu bu bölüm, Felix Guattari’nin “bir dersliğe nasıl sanki bir sanat yapıtıymış gibi hayat veririsiniz?” (2021, s. 133) sorusundan hareketle sanatın bir sanatçının öngörülebilir malzemeler üzerine çalışma yapması gibi sınıfında öğretmen tarafından yeniden biçimlendirildiği görüşünden yola çıkarak dışarı atılması gereken, işlevsiz birer fazlalık olarak görülen parçaların, öğrencilerin yeniden bir araya getirildiği çalışmalarla birleşmektedir. Bu tez çalışmasında, sanatta yeterlik programına kaydolduktan sonraki ilk ders başlangıç noktası olarak ele alınmış olup, birbirinden bağımsız parçaların bir araya geldiği çalışmalardan heterojen unsurlar olarak öğretmen ve öğrencilerin bir araya geldiği, eğitime ve sanata dair mevcut formların askıya alındığı, sanatsal pratiğin öğretimle birleştiği ve ortak bir mekân olarak bir dersliğin sanat yoluyla yeniden biçimlendirildiği örneklere uzanan bir sürecin izi sürülmektedir. | tr_TR |
dc.contributor.department | Resim | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2025-01-13T06:28:30Z | |
dc.funding | Yok | tr_TR |
dc.subtype | proficiencyinart | tr_TR |