Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorPeynircioğlu, Banu
dc.contributor.authorAkbaba, Tayfun Hilmi
dc.date.accessioned2024-11-14T08:53:45Z
dc.date.issued2024-10-11
dc.date.submitted2024-09-24
dc.identifier.citationAkbaba, T.H., Behçet Hastalığına Özgül Otoantikor Varlığının Taranmasına Yönelik Yaklaşımların Geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Tıbbi Biyoloji Doktora Tezi, Ankara, 2024.tr_TR
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11655/36109
dc.description.abstractBehçet's disease is a recurrent autoimmune and autoinflammatory disorder that affects the skin, mucous membranes, eyes, joints, gastrointestinal system, and central nervous system. The epidemiology of Behçet's disease varies widely between populations, with a prevalence ranging from 0.64 to 420 per 100,000 individuals. The etiology of the disease remains uncertain, and its diagnosis is complicated by an ambiguous clinical presentation, phenotypic heterogeneity, and underrepresentation in various populations. Furthermore, there is a lack of specific laboratory, radiographic, or histological findings, adding to the diagnostic challenge.There is an urgent need to elucidate the factors contributing to the pathogenesis of Behçet's disease, as well as those associated with its clinical features, which are crucial for classifying the different forms of the disease. Identifying molecular, cellular, and clinical markers is essential for improving the timely and effective management of diagnosis.This thesis contributes to the development of approaches for screening anti-NFM autoantibodies, which could aid in the diagnosis of Behçet's disease. The study employed several techniques, including mouse brain tissue indirect immunofluorescence staining, Western blotting, capillary protein electrophoresis, and enzyme-linked immunosorbent assay, with each method being evaluated in the context of Behçet's disease diagnosis.In the tissue staining sections, no specific staining for anti-NFM autoantibodies was detected in non-Behçet's disease patients or controls, while 97% positivity was observed in Behçet's patients. In Western blotting studies, 96.7% positivity was found in Behçet's patients, compared to 7.6% positivity in the non-Behçet's disease control group and 26.3% in healthy controls. The protocol for capillary electrophoresis could not be optimized. However, the ELISA technique was identified as the most suitable method, revealing anti- NFM positivity in 86% of Behçet's patients, 4.8% in the disease control group, and 2.8% in the healthy control group.Based on these findings, it was demonstrated that anti-NFM autoantibodies could serve as a useful marker for the diagnosis of Behçet's disease through serum screening approaches.tr_TR
dc.language.isoturtr_TR
dc.publisherSağlık Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/restrictedAccesstr_TR
dc.subjectBehçet Hastalığıtr_TR
dc.subjectmoleküler tanıtr_TR
dc.subjectanti-NFMtr_TR
dc.subjectnörofilaman ortatr_TR
dc.subjectELISAtr_TR
dc.titleBehçet Hastalığına Özgül Otoantikor Varlığının Taranmasına Yönelik Yaklaşımların Geliştirilmesitr_TR
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesistr_TR
dc.description.ozetBehçet hastalığı; cilt, mukoza, gözler, eklemler, mide ve santral sinir sistemini etkileyen, tekrarlayan otoimmün ve otoinflamatuvar hastalıktır. Behçet hastalığının epidemiyolojisi popülasyonlar arasında büyük ölçüde değişmektedir (0.64-420/100,000). Hastalığın belirsiz etiyolojisinin yanı sıra, Behçet hastalığının teşhisi; belirsiz klinik tablo, fenotipik heterojenlik ve/veya eksik temsil, özel laboratuvar, radyografik veya histolojik bulguların eksikliği nedeniyle karmaşıktır. Hastalığın patogenezine katkıda bulunan faktörlerin ve/veya Behçet hastalığının klinik özellikleri ile ilişkilendirilen ve hastalığın farklı formlarını sınıflandırmada önemli olan faktörlerin aydınlatmasına acil bir ihtiyaç vardır. Bu tür moleküler, hücresel ve/veya klinik faktörler, zamanında ve etkili tanı için kritik öneme sahiptir. Bu tez çalışması, Behçet hastalığının tanısında kullanılabilecek anti-NFM otoantikorunu taramaya yönelik yaklaşımların geliştirilmesine katkı sağlamıştır. Tez kapsamında; fare beyin doku indirekt immünofloresan boyaması, Western blotlama, kapiller protein elektroforezi çalışmaları ve Enzyme-Linked Immunosorbent Assay çalışmaları yürütülmüş olup, kullanılan teknikler Behçet tanısı açısından değerlendirilmiştir. Doku kesitlerinde; Behçet olmayan hastalar ve kontrollerde anti-NFM otoantikoruna özgül boyanma saptanmamış olup Behçet hastalarında %97 oranında pozitiflik saptanmıştır. Western blotlama çalışmalarında, Behçet hastalarında %96,7 pozitiflik saptanırken Behçet hastası olmayan hastalık kontrollerinde %7,6, sağlıklı dönorlerde %26,3 pozitiflik gözlemlenmiştir. Kapiller elektroforez sisteminde protokol optimize edilememiştir. Uygulaması yapılmış olan yöntemler içerisinde en uygun olduğu belirlenen Enzyme-Linked Immunosorbent Assay tekniği ile, hastalara ait test grubu çalışılmış olup, Behçet hastalarında %86 oranında anti-NFM pozitifliği saptanırken, hastalık kontrolleri grubunda anti-NFM pozitifliği %4,8 ve sağlıklı kontrol grubunda ise anti-NFM pozitiflik oranı %2,8 olarak tanımlanmıştır. Bu bulgular ışığında; serumda tarama yaklaşımları ile anti-NFM’in Behçet hastalığı tanısı için kullanılabileceği gösterilmiştir.tr_TR
dc.contributor.departmentTıbbi Biyolojitr_TR
dc.embargo.terms2 yiltr_TR
dc.embargo.lift2026-11-16T08:53:45Z
dc.fundingBilimsel Araştırma Projeleri KBtr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster