dc.contributor.advisor | Koca, Duygu | |
dc.contributor.author | Yıldırım, Saniye Gizem | |
dc.date.accessioned | 2024-09-10T11:32:57Z | |
dc.date.issued | 2024-09 | |
dc.date.submitted | 2024-06-26 | |
dc.identifier.citation | Yıldırım, S. G. (2024). Yeniden işlevlendirme sürecinde mekan ve bellek ilişkisinin dönüşümü: Kavaklıdere Sineması örneği [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Hacettepe Üniversitesi. | tr_TR |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11655/35672 | |
dc.description.abstract | This thesis, shaped around the relationship between place and memory, examines this relationship in the context of adaptive reuse. The focus of the study is Kavaklıdere Cinema, designed by architect Nejat Tekelioğlu in 1965 and recently repurposed as a cultural center known as “Kült Kavaklıdere.”
The concepts of place and memory are intertwined in a multifaceted relationship that both influences and transforms each other. While memory becomes tangible in the built environment, place preserves the traces of the past, keeping memory alive. Preserving the intangible and tangible values of a place and transferring them to future generations is crucial for maintaining the continuity of a city’s historical and cultural layers, as well as for generating new social meanings and usage values. Adaptive reuse, which involves giving a new function to structures that have lost their original purpose, is a strategic intervention in this context.
Cinemas built in Turkey between 1950 and 1980 are structures where the lifestyle and design understanding of that period are visible. These buildings have secured a significant place in the collective memory as public spaces where the city’s cultural identity is constructed. However, changing viewer habits have led to the closure, demolition, or interventions disconnected from their historical context. Kavaklıdere Cinema, which remained preserved without acquiring a new function during its period of closure, diverges from this common trend in Ankara. Known as the “cinema of festivals” by the locals and a symbol of the city’s cultural life, the cinema was closed for 16 years before being repurposed as a multi-purpose cultural center under the name “Kült Kavaklıdere” in 2023. The spatial transformations that Kavaklıdere Cinema underwent, influenced by socio-cultural changes, provide an opportunity to examine the relationship between culture, memory, and place. This study evaluates the adaptive reuse process of this historic cinema, focusing on functional layout, spatial organization, and identity elements, and explores the impact of spatial transformation on memory. | tr_TR |
dc.language.iso | tur | tr_TR |
dc.publisher | Güzel Sanatlar Enstitüsü | tr_TR |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | tr_TR |
dc.subject | Mekan belleği | tr_TR |
dc.subject | Kolektif bellek | tr_TR |
dc.subject | Kavaklıdere sineması | tr_TR |
dc.subject | Kült kavaklıdere | tr_TR |
dc.subject | Yeniden işlevlendirme | tr_TR |
dc.subject | Adaptive Reuse | tr_TR |
dc.subject | Place Memory | tr_TR |
dc.subject | Collective Memory | tr_TR |
dc.subject | Kavaklıdere Cinema | tr_TR |
dc.subject.lcsh | Mimarlık | tr_TR |
dc.title | Yeniden İşlevlendirme Kapsamında Mekan Ve Bellek İlişkisinin Dönüşümü: Kavaklıdere Sineması Örneği | tr_TR |
dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | tr_TR |
dc.description.ozet | Mekân ve bellek ilişkisi üzerine şekillenen bu tez çalışması, bu ilişkiyi yeniden işlevlendirme bağlamında incelemektedir. Çalışmanın odak noktasını, Mimar Nejat Tekelioğlu tarafından 1965 yılında tasarlanan ve günümüzde “Kült Kavaklıdere” adıyla bir kültür merkezi olarak yeniden işlevlendirilen Kavaklıdere Sineması oluşturur.
Mekân ve bellek kavramları, birbirini etkileyen ve dönüştüren çok yönlü bir ilişki içindedir. Bellek, yapılı çevrede somutlaşırken, mekân da geçmişin izlerini taşıyarak belleği canlı tutar. Mekânın sahip olduğu soyut ve somut değerlerin korunarak geleceğe aktarılması, kentin tarihsel ve kültürel katmanlarının sürekliliğiyle birlikte,yeni toplumsal anlamların ve kullanım değerlerinin üretilmesi açısından büyük önem taşır. Orijinal işlevini kaybetmiş yapıların, çağın ihtiyaçlarına göre yeni bir işlev kazanması anlamına gelen yeniden işlevlendirme, bu anlamda stratejik bir müdahale biçimidir.
Türkiye’de 1950-1980 yılları arasında inşa edilen sinemalar, dönemin yaşam tarzının ve tasarım anlayışının görünür olduğu yapılardır. Kentin kültürel kimliğinin inşa edildiği kamusal alanlar olarak toplumun belleğinde önemli bir yer edinmiştir. Ancak, değişen izleyici alışkanlıkları sonucunda sinema yapıları kapanmış, yıkılmış veya tarihsel bağlamından kopuk müdahalelere uğramıştır. Ankara’da, kapalı kaldığı süre boyunca başka bir işlev edinmeden korunan Kavaklıdere Sineması, yaygın eğilimden ayrışmaktadır. Kentin kültürel yaşamının sembollerinden biri olan ve kentliler tarafından “festivallerin sineması” olarak anılan sineması, 16 sene kapalı kaldıktan sonra, 2023 yılında “Kült Kavaklıdere” adıyla, çok programlı bir kültür merkezi olarak yeniden işlevlendirilmiştir. Kavaklıdere Sineması’nın sosyo-kültürel değişimlerin etkisiyle geçirdiği mekânsal dönüşümler, yapının kültür, bellek ve mekan ilişkisi üzerinden incelenmesine olanak tanımaktadır. Çalışma, bu tarihi sinema yapısının yeniden işlevlendirme sürecini, işlevsel kurgu, mekânsal organizasyon ve kimlik ögeleri üzerinden değerlendirerek, mekânsal dönüşüm sürecinin bellek üzerindeki etkilerini irdelemektedir. | tr_TR |
dc.contributor.department | İç Mimarlık ve Çevre Tasarımı | tr_TR |
dc.embargo.terms | Acik erisim | tr_TR |
dc.embargo.lift | 2024-09-10T11:32:57Z | |
dc.funding | Yok | tr_TR |
dc.subtype | plan or blueprint | tr_TR |